การชนะคนอื่นหมื่นแสนหนเดี๋ยวกลับตนเ

การชนะคนอื่นหมื่นแสนหน
เดี๋ยวกลับตนเป็นแพ้ไม่แน่หนอ
ชนะตนจากชั่วเท่านั้นพอ
ย่อมเกิดก่อสุขแท้แก่ตนเอง

การควบคุมตัวเองนั้นมันหนักเหนื่อยในชั้นต้น ความจริงสบายปลายมือ แต่ว่าคนเราขาดความอดทน จึงไม่สามารถจะควบคุมตัวเองไว้ได้ เรามีแต่เรื่องการตามใจตัวเอง การปล่อยไปตามอารมณ์ ปล่อยไปตามอำนาจของสิ่งแวดล้อม แต่ไม่เคยกำราบปราบปรามตัวเอง จึงยากแก่การที่จะควบคุมตัวเอง

“แต่ถ้าหากเราคุมบ่อยๆ ประพฤติจนเป็นนิสัย สิ่งใดที่ทำจนเป็นปกติ มันก็เป็นศีลสำหรับบุคคลนั้น เพราะศีลนั้นเขาแปลว่า “ปกติ” ก็ได้ เช่นว่าเราตื่นเช้าเป็นปกติ ก็เรียกว่ามีศีลของคนตื่นเช้า เราทำอะไรๆเป็นปกติก็เรียกว่ามีศีลในรูปนั้น

“คนเราบังคับตัวเองได้มากเท่าใด ยิ่งเป็นผู้ประเสริฐมากเท่านั้น คนที่ประเสริฐคือคนที่บังคับตัวเองได้ ถ้าบังคับตัวเองไม่ได้ก็มีประเสริฐอะไร ความใหญ่ของคนมันอยู่ที่การบังคับตัวเอง ถ้าไม่รู้จักบังคับตัวเอง เขาตั้งให้ใหญ่เท่าใด มันก็ใหญ่ไม่ได้เรื่องนั่นแหละ สำคัญมันอยู่ตรงนี้ เพราะฉะนั้นเราจะต้องฝึกบังคับตัวเองไว้ เหนี่ยวรั้งไว้”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงสบายปลายมือแต่ว่าคนเราขาดความอดทนจึงไม่สามารถจะควบคุมตัวเองไว้ได้เรามี แต่เรื่องการตามใจตัวเองการปล่อยไปตามอารมณ์ปล่อยไปตามอำนาจของสิ่งแวดล้อมจึงยากแก่การที่จะควบคุมตัวเอง
"แต่ถ้าหากเราคุมบ่อยๆประพฤติจนเป็นนิสัยสิ่งใดที่ทำจนเป็นปกติมันก็เป็นศีลสำหรับบุคคลนั้นเพราะศีลนั้นเขาแปลว่า" ปกติ "ก็ได้เช่นว่าเราตื่นเช้าเป็นปกติก็เรียกว่ามีศีลของคนตื่น เช้า"คนเราบังคับตัวเองได้มากเท่าใดยิ่งเป็นผู้ประเสริฐมากเท่านั้น ถ้าไม่รู้จักบังคับตัวเองมันก็ใหญ่ไม่ได้เรื่องนั่นแหละสำคัญมันอยู่ตรงนี้ เหนี่ยวรั้งไว้ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การชนะคนอื่นหมื่นแสนหน
เดี๋ยวกลับตนเป็นแพ้ไม่แน่หนอ
ชนะตนจากชั่วเท่านั้นพอ
ย่อมเกิดก่อสุขแท้แก่ตนเอง

การควบคุมตัวเองนั้นมันหนักเหนื่อยในชั้นต้นความจริงสบายปลายมือแต่ว่าคนเราขาดความอดทนจึงไม่สามารถจะควบคุมตัวเองไว้ได้เรามีแต่เรื่องการตามใจตัวเองการปล่อยไปตามอารมณ์ปล่อยไปตามอำนาจของสิ่งแวดล้อม จึงยากแก่การที่จะควบคุมตัวเอง

"แต่ถ้าหากเราคุมบ่อย ๆ ประพฤติจนเป็นนิสัยสิ่งใดที่ทำจนเป็นปกติมันก็เป็นศีลสำหรับบุคคลนั้นเพราะศีลนั้นเขาแปลว่า"ปกติ"ก็ได้เช่นว่าเราตื่นเช้าเป็นปกติก็เรียกว่ามีศีลของคนตื่นเช้า
"คนเราบังคับตัวเองได้มากเท่าใดยิ่งเป็นผู้ประเสริฐมากเท่านั้นคนที่ประเสริฐคือคนที่บังคับตัวเองได้ถ้าบังคับตัวเองไม่ได้ก็มีประเสริฐอะไรความใหญ่ของคนมันอยู่ที่การบังคับตัวเองถ้าไม่รู้จักบังคับตัวเอง มันก็ใหญ่ไม่ได้เรื่องนั่นแหละสำคัญมันอยู่ตรงนี้เพราะฉะนั้นเราจะต้องฝึกบังคับตัวเองไว้เหนี่ยวรั้งไว้ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การชนะคนอื่นหมื่นแสนหน
เดี๋ยวกลับตนเป็นแพ้ไ

การควบคุมตัวเองนั้นมันหนักเหนื่อยในชั้นต้นความจริงสบายปลายมือแต่ว่าคนเราขาดความอดทนจึงไม่สามารถจะควบคุมตัวเองไว้ได้เรามีแต่เรื่องการตามใจตัวเองการปล่อยไปตามอารมณ์ปล่อยไปตามอำนาจของสิ่งแวดล้อมจึงยากแก่การที่จะควบคุมตัวเอง
ตามมาตรฐาน
"แต่ถ้าหากเราคุมบ่อยๆประพฤติจนเป็นนิสัยสิ่งใดที่ทำจนเป็นปกติมันก็เป็นศีลสำหรับบุคคลนั้นเพราะศีลนั้นเขาแปลว่า"ปกติ"ก็ได้เช่นว่าเราตื่นเช้าเป็นปกติก็เรียกว่ามีศีลของคนตื่นเช้า
"คนเราบังคับตัวเองได้มากเท่าใดยิ่งเป็นผู้ประเสริฐมากเท่านั้นคนที่ประเสริฐคือคนที่บังคับตัวเองได้ถ้าบังคับตัวเองไม่ได้ก็มีประเสริฐอะไรความใหญ่ของคนมันอยู่ที่การบังคับตัวเองถ้าไม่รู้จักบังคับตัวเองมันก็ใหญ่ไม่ได้เรื่องนั่นแหละสำคัญมันอยู่ตรงนี้เพราะฉะนั้นเราจะต้องฝึกบังคับตัวเองไว้เหนี่ยวรั้งไว้"