Let us sit by that oak tree," Jacob

Let us sit by that oak tree," Jacob said as he pointed to a proud tree that stood by a fence over to their left.
Somewhat surprised, as the quiet solitude had started to lull Pamela and even Elias into a trancelike state, they turned to look at Brother Jacob, which acted as a silent, though mutual, agreement to his suggestion.
Intrigued, they followed Jacob, and the three of them walked to the base of the tree. They followed Jacob’s lead after he sat down, with his knees raised to his chest and secured with his arms which were wrapped around them. Pamela and Elias adopted a more informal repose and sat on either side of him, still maintaining a healthy distance.
"I feel it is time for us to speak our minds. Forgive me but I must speak freely; I ask that you do the same."
"Go on," said Pamela, sensing that Jacob needed encouragement.
Elias had been waiting all too long for this moment; with great anticipation, he hoped he would not be disappointed.
"I came to this village as did you, to seek a better life. A life free from the cares of the world outside, free from the pettiness and evil of man. But living away from the world is not enough. We must draw on the strength of the Lord if we are to serve him. We must put aside pettiness, grievances and all that connects us to the world. Happy Valley is our world now. And I don’t want to lose either of you."
Jacob spoke this final sentence as he looked into the eyes of the two sitting on either side of him. Elias looked truly uncomfortable with Jacob’s statement, as did Pamela. She then asked a question of her own.
"Brother Jacob, don’t you miss the outside world?"
Jacob gave a quick spin of his head to turn and face Pamela with a scowl on his face. Seeing her resulting fear, he quickly mellowed and prepared to give an answer to what he nonetheless perceived had been an offensive question, at least to him.
"Sister Pamela, there are two worlds that you speak of, both of which are inhabited by the unsaved. One is geographical, and can be reached very simply, just like the road to Hades. Go through the woods which separate Happy Valley from such a world, and there you will be. You will have arrived in a world filled with the unsaved, people who have lust in their hearts and plot evil, and who serve only money and the adoration of man. These people are defiled, defiled by the world in which they live. This is a world to which I will never return. This is a world in which I want no part. This is the world created by the unsaved."
Pamela dared to give a brief glance to Elias while Jacob seemed to be in the midst of preparing his discussion of the second outside world. Jacob continued.
"The second world is one that can be inhabited regardless as to one’s geographical location. It is the world where our spiritual self exists. It is the world within us, where our secret desires and wishes are, though not secret from the Lord. The world that reveals how

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอให้เรานั่งไปด้วยต้นโอ๊คว่า "จาค็อบกล่าวว่าในขณะที่เขาชี้ไปที่ต้นไม้มีความภาคภูมิใจที่ยืนอยู่ที่รั้วไปของพวกเขาที่เหลือก.
ค่อนข้างแปลกใจเป็นความสันโดษที่เงียบสงบได้เริ่มต้นที่จะขับกล่อมพาเมล่าและแม้กระทั่งอีเลียสเข้าสู่สถานะ trancelike พวกเขาหัน ไปดูที่บราเดอร์ยาโคบซึ่งทำหน้าที่เป็นเงียบ แต่ร่วมกันตกลงที่จะคำพูดของเขา.
ทึ่งที่พวกเขาใช้ยาโคบและสามของพวกเขาเดินไปที่ฐานของต้นไม้. พวกเขาตามที่นำของจาค็อบหลังจากที่เขานั่งลงกับเขา หัวเข่ายกหน้าอกของเขาและมีความปลอดภัยกับแขนของเขาซึ่งถูกห่อรอบตัวพวกเขา. พาเมล่าอีเลียสและนำความสงบเป็นทางการมากขึ้นและนั่งอยู่บนด้านข้างของเขาทั้งสองที่ยังคงรักษาระยะห่างที่มีสุขภาพดี.
"ผมรู้สึกว่ามันเป็นเวลาที่เราจะพูดจิตใจของเรา . ยกโทษให้ฉัน แต่ฉันต้องพูดได้อย่างอิสระ; . ฉันขอให้คุณทำเช่นเดียวกัน "
" ไป "พาเมล่ากล่าวว่ารู้สึกว่าจาค็อบที่จำเป็นในการให้กำลังใจ.
อีเลียสได้รับการรอนานเกินไปสำหรับช่วงเวลานี้ด้วยความคาดหวังที่ดีเขาหวังว่าเขาจะไม่ผิดหวัง.
" ฉันมาถึง หมู่บ้านนี้เช่นเดียวกับคุณที่จะแสวงหาชีวิตที่ดีขึ้น ชีวิตที่เป็นอิสระจากความกังวลของโลกภายนอกได้ฟรีจากใจแคบและความชั่วร้ายของมนุษย์ แต่อยู่ไกลจากโลกที่ไม่เพียงพอ เราต้องวาดกับความแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้าถ้าหากเราจะรับใช้พระองค์ เราต้องใส่กันใจแคบความคับข้องใจและสิ่งที่เชื่อมต่อเราไปทั่วโลก หุบเขาแห่งความสุขคือโลกของเราในขณะนี้ และฉันไม่ต้องการที่จะสูญเสียอย่างใดอย่างหนึ่งของคุณ. "
จาค็อบพูดประโยคสุดท้ายนี้ในขณะที่เขามองเข้าไปในดวงตาของทั้งสองนั่งอยู่บนด้านข้างของเขาทั้ง. อีเลียมองอึดอัดอย่างแท้จริงด้วยกับคำสั่งของจาค็อบเช่นเดียวกับพาเมล่า. จากนั้นเธอก็ถาม คำถามของเธอเอง.
"บราเดอร์ยาโคบคุณไม่พลาดกับโลกภายนอกได้หรือไม่"
ยาโคบให้สปินอย่างรวดเร็วของหัวของเขาที่จะเปิดและเผชิญกับพาเมล่าหน้าบึ้งบนใบหน้าของเขา. เห็นความกลัวที่เกิดเธอเขาได้อย่างรวดเร็วมึนและพร้อมที่จะ ให้คำตอบกับสิ่งที่เขายังคงรับรู้ได้รับคำถามที่น่ารังเกียจอย่างน้อยเขา.
"น้องสาวพาเมล่ามีสองโลกที่คุณพูดถึงทั้งสองซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยโดยไม่ได้บันทึกไว้ หนึ่งคือทางภูมิศาสตร์และสามารถเข้าถึงได้มากเพียงเช่นเดียวกับถนนที่จะไปนรก ไปผ่านป่าที่แยกหุบเขาแห่งความสุขจากโลกดังกล่าวและมีคุณจะ คุณจะต้องเข้ามาอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยไม่ได้บันทึกคนที่มีความปรารถนาในหัวใจและความชั่วร้ายพล็อตของพวกเขาและผู้ที่ทำหน้าที่เพียงเงินและความรักของมนุษย์ คนเหล่านี้จะมลทินมลทินโดยโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ นี่คือโลกที่ฉันจะไม่กลับมาเป็น นี่คือโลกที่ฉันต้องการไม่ได้มีส่วน นี่คือโลกที่สร้างขึ้นโดยไม่ได้บันทึกไว้. "
พาเมล่ากล้าที่จะให้แวบอีเลียสในขณะที่จาค็อบดูเหมือนจะอยู่ในท่ามกลางของการเตรียมการอภิปรายของเขาจากโลกภายนอกที่สอง. จาค็อบอย่างต่อเนื่อง.
" โลกที่สองคือหนึ่งที่สามารถจะอาศัยอยู่ โดยไม่คำนึงถึงเป็นที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของคน ๆ หนึ่ง มันเป็นโลกที่ตัวเองจิตวิญญาณของเราที่มีอยู่ มันเป็นโลกที่อยู่ภายในตัวเราที่ต้องการความลับของเราและความปรารถนามี แต่ไม่เป็นความลับจากพระเจ้า โลกที่แสดงให้เห็นว่า