It was an exhilarating time for us

It was an exhilarating time for us at Suvannabhumi (name changed to Thaton now).
The battles were Fearsome the natives did not surrender the scriptures easily. No amount of coaxing, explaining and begging made these fierce Mon fighters lend us the THREE PITAKAS of the Lord Buddha.
As head of the campaign, I, Prince Kyansittha, had broadcast to all and sundry that we came in peace; that all we wanted was to borrow the scriptures to present it to our people in the kingdom of Paukkan (Bagan). This was the express desire of my adoptive father, our illustrious King Anawrahta the Great; who was now an ardent Buddhist and disciple of the saint, Shin Arahan from Sri Lanka; the same teacher of the Mon king Manuhar.
All these fell on deaf cars as their proud and hot- headed king opted for battle. We had surrounded the capital for some time and there was no alternative but to fight. Yes, fight we did and finally subdued the leaders and took the scriptures with us back home. King Manuhar of Thaton and his royal entourage were invited to accompany us. Yes, we had a lot of love stories, some sad ones; like one of our centurions who gave his life for his love of the mayor’s daughter; tender scenes of partings, with vows of faithfulness; as well as heartaches and heartbreaks for those fallen heroes we left behind. These were the traditional fates that await warriors after every battle and we were hardened to accept it-though never easily.
But none could rival the cruel fate that awaited me, their leader, in the midway station where I had left my heart-the Mon capital of Hongsawaddy (Bago).
It was where my only true love Manisandar (Khin Oo), the lovely princess of the heavenly eyes and the heir apparent to the throne, vowed to wait for me.
When I arrived there, with bated breath, and expectations of the long awaited erception from my love; my heart received a skewer-one that I, the indomitable warrior, cannot bear without the greatest agony.
It was a royal command from my King- I, and my victorious, expeditionary force; the conquerors of Suvannabhumi, were to be the honorary escort for the future queen of my country, Bagan. My adopted father’s bride-to-be was none other than Manisandar, the daughter and heir apparent of Hongsawaddy’s King. It was enough to break my heart.
With a soldier’s obedience and with the pledge of fealty to my king and father embedded in my bosom, I gritted my teeth and marched my little army northward to the middle plains of my land – that of the 4,446,733 pagodas-Bagan.
As God is my witness, I kept the feelings, for my love screwed tight within my breaking heat, and thought about her as my future Queen. Temptation to see her was welling in my body, but was not given in. I had only one thought- to reach my fatherland.
When I reached home, the victor of the battles was shown the most undeserving reward-incarceration at once; accused with betrayal and traitorous conduct.
Someone had reported before I arrived that I had betrayed the trust and fell in love with the offering of the King of Bago.
I knew that the King’s son prince SawLoo was always jealous of my being made favorite by his father. Some were saying that I would be the successor to the throne in his stead.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นเวลาน่าตื่นเต้นสำหรับเราที่สุวรรณภูมิ (ชื่อเปลี่ยนไปท่าตอน) การต่อสู้ที่ถูก Fearsome ชาวบ้านไม่ยอมแพ้พระคัมภีร์ได้อย่างง่ายดาย ไม่มียอดเงิน coaxing อธิบายและขอทานทำสู้จันทร์เหล่านี้รุนแรงให้ยืมเรา PITAKAS ที่สามของพระพุทธเจ้า เป็นหัวของแคมเปญ ฉัน Kyansittha เจ้า ได้ออกอากาศทั้งหมด และวิวิธที่เรามาในความสงบ ว่า ทุกสิ่งที่เราอยากได้ให้ ขอยืมคัมภีร์ขึ้นเพื่อให้คนในอาณาจักร Paukkan (พุกาม) นี้เป็นความต้องการด่วนของพ่อ adoptive, Anawrahta คิงของเราหยุด illustrious ดังดี ที่ตอนนี้เป็นพุทธที่กระตือรือร้นและสาวกของนักบุญ Shin Arahan จากศรีลังกา; ครูเดียวกันพระจันทร์ Manuhar ทั้งหมดเหล่านี้ลงบนคันหู เป็นความภาคภูมิใจ และร้อน-หัวคิงเลือกสำหรับการต่อสู้ เราได้ล้อมรอบเมืองหลวงบางครั้ง และมีทางเลือกที่จะต่อสู้แต่ ใช่ ต่อสู้กับเราได้ และสุดท้ายสงบลงผู้นำ และเอาพระคัมภีร์เรากลับบ้าน คิง Manuhar ท่าตอนและมูลิกากรของเขาได้รับเชิญไปกับเรา ใช่ เรามีจำนวนมากของเรื่องราวความรัก บางคนเศร้า ของเรา centurions ที่ให้ชีวิตของเขาเขารักลูกสาวของนายกเทศมนตรี ฉากของ partings ด้วยสัตย์สาบานความซื่อสัตย์ การชำระเงิน heartaches และ heartbreaks สำหรับวีรบุรุษผู้พ่ายแพ้ที่เราทิ้ง เหล่านี้นั้นดั้งเดิมที่รอนักรบหลังจากสงครามทุก และเรามีความแข็งเพื่อยอมรับ-แม้ว่าไม่ได้ แต่ไม่สามารถคู่แข่งแห่งโชคชะตาที่โหดร้ายที่รอคอยฉัน ผู้นำของพวกเขา ในมิดเวย์ที่ฉันมีซ้ายฉันหัวใจจันทร์หลวงของ Hongsawaddy (พะโค) มันเป็นที่รักของฉันจริงเพียง Manisandar (คินจาก Oo), เจ้าหญิงน่ารักดวงตาสวรรค์และทายาทบัลลังก์ สาบานว่า จะรอฉัน เมื่อผมมาถึงมี กับลมหายใจซึ้งน้อยลง และความคาดหวังของ erception รอคอยมานานจากความรักของฉัน หัวใจของฉันรับสะเต๊ะ-วันที่ฉัน นักรบ เห็นไม่สามารถทนได้โดยไม่ต้องทรมานมากที่สุด ก็รอยัลเป็นคำสั่งจากกษัตริย์ของฉัน - ฉัน และฉันแรงชัย อาสา ผู้ชนะของสุวรรณภูมิ ได้ที่ จะพิทักษ์เกียรติยศสำหรับพระราชินีในอนาคตของประเทศของฉัน พุกาม พ่อบุญธรรมของ bride-to-be ถูกใครอื่น Manisandar ลูกสาว และทายาทของกษัตริย์ของ Hongsawaddy ก็เพียงพอที่จะทำลายหัวใจของฉัน กับการเชื่อฟังของทหาร และของ fealty กษัตริย์และพ่อในคู่หูของฉันของฉัน ฉัน gritted ฟัน และเดินกองทัพเล็ก ๆ ของฉันแนวไปยังที่ราบตรงกลางที่ดินของฉัน – ของเจดีย์ 4,446,733-พุกาม เป็นพระเจ้าเป็นพยานของฉัน ฉันเก็บความรู้สึก รักฉันเมาแน่นภายในของฉันร้อนทำลาย และคิดเกี่ยวกับเธอเป็นราชินีในอนาคตของฉัน จะเห็นเธอถูกกับร่างกายของฉัน แต่ไม่ได้ถูกกำหนดใน ได้เพียงคิดถึงมาตุภูมิของฉัน- เมื่อถึงบ้าน วิคเตอร์ของการต่อสู้แสดงรางวัลลงโทษ undeserving สุดในครั้งเดียว ถูกกล่าวหาว่า มีการทรยศและดำเนินการขายชาติคนมีรายงานก่อนฉันมาว่า ได้ว่าความน่าเชื่อถือ และตกหลุมรักกับข้อเสนอของกษัตริย์พะโค ฉันรู้ว่า เจ้าลูกชายของกษัตริย์ SawLoo เสมออิจฉาฉันที่ทำโปรด โดยพ่อของเขา บางคนพูดว่า ฉันจะเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ในสถานที่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเวลาที่ทำให้ดีอกดีใจสำหรับเราที่สุวรรณภูมิ (เปลี่ยนชื่อท่าตอนนี้).
สงครามได้น่ากลัวชาวบ้านไม่ยอมแพ้พระคัมภีร์ได้อย่างง่ายดาย ไม่มีปริมาณของเกลี้ยกล่อมอธิบายและขอทานเหล่านี้ทำให้นักสู้จันทร์ที่รุนแรงยืมเราสาม PITAKAS ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.
ในฐานะหัวหน้าของการรณรงค์ผมเจ้าชายพระเจ้าจานสิตาได้ถ่ายทอดให้กับใครต่อใครว่าเรามาอยู่ในความสงบ; ว่าทุกสิ่งที่เราต้องการก็คือเพื่อขอยืมพระคัมภีร์ที่จะนำเสนอให้คนของเราในอาณาจักรแห่ง Paukkan นี้ (พุกาม) นี่เป็นความปรารถนาด่วนของพ่อบุญธรรมของฉันของเรามีชื่อเสียงกษัตริย์ Anawrahta มหาราช; ซึ่งตอนนี้กำลังกระตือรือร้นและพุทธสาวกของนักบุญชิน Arahan จากประเทศศรีลังกา ครูเดียวกันของชาวมอญกษัตริย์ Manuhar.
ทั้งหมดเหล่านี้ลงบนคันหูหนวกเป็นความภาคภูมิใจและ hot-กษัตริย์หัวของพวกเขาเลือกใช้สำหรับการสู้รบ เราได้ล้อมรอบเมืองหลวงบางครั้งและมีไม่มีทางเลือกที่จะต่อสู้ ใช่ต่อสู้ที่เราทำและในที่สุดก็เงียบผู้นำและเอาพระคัมภีร์กับเรากลับบ้าน คิง Manuhar ของท่าตอนและสิ่งแวดล้อมของพระราชได้รับเชิญให้กับเรา ใช่เรามีจำนวนมากของเรื่องราวความรักบางคนที่เศร้า; เหมือนหนึ่งในร้อยของเราที่ทำให้ชีวิตของเขาสำหรับความรักของลูกสาวของนายกเทศมนตรี; ฉากอ่อนโยน partings กับคำสาบานของความสัตย์ซื่อ; เช่นเดียวกับความปวดร้าวและ heartbreaks สำหรับวีรบุรุษที่เราทิ้งไว้ข้างหลัง เหล่านี้เป็นชะตากรรมแบบดั้งเดิมที่รอคอยนักรบทุกครั้งหลังการสู้รบและเราก็แข็งที่จะยอมรับมันแม้ว่าจะไม่เคยได้อย่างง่ายดาย.
แต่ไม่มีใครสามารถสู้กับชะตากรรมที่โหดร้ายที่รอคอยผมเป็นผู้นำของพวกเขาในสถานีตรงกลางที่ฉันได้ทิ้งฉันหัวใจมอญ เมืองหลวงของ Hongsawaddy (หงสาวดี).
มันเป็นที่รักที่แท้จริงของฉันเท่านั้น Manisandar (Khin Oo) เจ้าหญิงที่น่ารักของดวงตาสวรรค์และทายาทบัลลังก์สาบานว่าจะรอฉัน.
เมื่อฉันมาถึงที่นั่นกับลมหายใจซึ้งน้อยลง, และความคาดหวังของ erception รอคอยมานานจากความรักของเรา หัวใจของฉันได้รับการเสียบ-หนึ่งที่ผมนักรบไม่ย่อท้อไม่สามารถแบกรับโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด.
มันเป็นคำสั่งจากพระราช King- ฉันของฉันและชัยชนะกองกำลังของข้าพระองค์ พิชิตของสุวรรณภูมิที่กำลังจะคุ้มกันกิตติมศักดิ์ของสมเด็จพระราชินีในอนาคตของประเทศพุกามของฉัน พ่อของฉันเป็นลูกบุญธรรมของเจ้าสาวเพื่อจะเป็นใครอื่นนอกจาก Manisandar ลูกสาวและทายาทของ Hongsawaddy กษัตริย์ . มันก็มากพอที่จะทำลายหัวใจของฉัน
ด้วยการเชื่อฟังคำสั่งของทหารและมีการจำนำจงรักภักดีแก่กษัตริย์และพ่อของฉันที่ฝังอยู่ในอ้อมอกของฉันที่ฉัน gritted ฟันของฉันและเดินกองทัพเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันขึ้นเหนือไปยังที่ราบตอนกลางของแผ่นดินของเรา - ที่ของ 4446733 เจดีย์พุกาม-.
ในฐานะที่เป็นพระเจ้าทรงเป็นพยานของฉันฉันเก็บความรู้สึกสำหรับความรักของฉันเมาแน่นภายในความร้อนทำลายของฉันและคิดเกี่ยวกับเธอในฐานะพระราชินีในอนาคตของฉัน สิ่งล่อใจที่จะเห็นเธอถูกที่เกาะในร่างกายของฉัน แต่ไม่ได้รับในฉันมีเพียงคนเดียวที่จะไปถึงคิดเป็นบ้านเกิดเมืองนอนของฉัน..
เมื่อผมกลับถึงบ้านวิคเตอร์ของการต่อสู้ที่ถูกแสดงให้เห็นไม่สมควรมากที่สุดรางวัลการจำคุกในครั้งเดียว; ที่ถูกกล่าวหาว่ามีการทรยศหักหลังและความประพฤติขายชาติ.
มีคนรายงานมาก่อนผมมาถึงที่ฉันได้ทรยศต่อความไว้วางใจและตกหลุมรักกับข้อเสนอของกษัตริย์แห่งหงสาวดี.
ผมรู้ว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว SawLoo ลูกชายของเจ้าชายก็มักจะอิจฉาของการเป็นที่ชื่นชอบทำของฉันโดยเขา พ่อ. บางคนบอกว่าฉันจะเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ในสถานที่ของเขา