The first day of school our profess

The first day of school our professor introduced himself and challenged us to get to know someone we didn't already know. I stood up to look around when a gentle hand touched my shoulder. I turned around to find a wrinkled, little old lady beaming up at me with a smile that lit up her entire being.
She said, "Hi handsome. My name is Rose I'm eighty-seven years old. Can I give you a hug?" I laughed and enthusiastically responded, "Of course you may!" and she gave me a giant squeeze.

"Why are you in college at such a young, innocent age?" I asked. She jokingly replied, "I'm here to meet a rich husband, get married, and
have a couple of kids..." "No seriously," I asked. I was curious what may have motivated her to be taking on this challenge at her age.
"I always dreamed of having a college education and now I'm getting one!" she told me.

After class we walked to the student union building and shared a chocolate milkshake. We became instant friends. Every day for the next three months we would leave class together and talk nonstop. I was always mesmerized listening to this "time machine" as she shared her wisdom and experience with me.

Over the course of the year, Rose became a campus icon and she easily made friends wherever she went. She loved to dress up and she revelled in the attention bestowed upon her from the other students. She was living it up.

At the end of the semester we invited Rose to speak at our football
banquet. I'll never forget what she taught us. She was introduced and stepped up to the podium. As she began to deliver her prepared speech, she dropped her three by five cards on the floor.

Frustrated and a little embarrassed she leaned into the microphone and simply said, "I'm sorry I'm so jittery. I gave up beer for Lent and this whiskey is killing me! I'll never get my speech back in order so let me just tell you what I know." As we laughed she cleared her throat and began, "We do not stop playing because we are old; we grow old because we stop playing. There are only four secrets to staying young, being happy, and achieving success. You have to laugh and find humour every day. You've got to have a dream. When you lose your dreams, you die. We have so many people walking around who are dead and don't even know it! There is a huge difference between growing older and growing up. If you are nineteen years old and lie in bed for one full year and don't do one productive thing, you will turn twenty years old. If I am
eighty-seven years old and stay in bed for a year and never do anything I will turn eighty-eight. Anybody can grow older. That doesn't take any talent or ability. The idea is to grow up by always finding opportunity in change. Have no regrets. The elderly usually don't have regrets for what we did, but rather for things we did not do. The only people who fear death are those with regrets." She concluded her speech by courageously singing "The Rose."

She challenged each of us to study the lyrics and live them out in our daily lives. At the year's end Rose finished the college degree she had begun all those years ago.

One week after graduation Rose died peacefully in her sleep. Over two thousand college students attended her funeral in tribute to the
wonderful woman who taught by example that it's never too late to be all you can possibly be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันแรกของโรงเรียนอาจารย์ของเราแนะนำตัวเองและท้าทายให้เราได้รับรู้ว่าคนที่เราไม่ได้รู้อยู่แล้วว่า ผมลุกขึ้นยืนมองไปรอบ ๆ เมื่อมืออ่อนโยนสัมผัสไหล่ของฉัน ผมหันไปรอบ ๆ เพื่อหารอยย่นหญิงชราน้อยยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้นมาที่ผมด้วยรอยยิ้มที่สว่างขึ้นเป็นทั้งหมดของเธอ.
เธอกล่าวว่า "สวัสดีรูปหล่อ. ชื่อของฉันคือฉันเพิ่มขึ้นปี 87 เก่า. ฉันสามารถให้คุณ กอด?"ฉันหัวเราะและตอบอย่างร่าเริงว่า" แน่นอนคุณอาจ "และเธอให้ฉันบีบยักษ์.

" ทำไมคุณมาอยู่ในมหาวิทยาลัยดังกล่าวที่หนุ่มสาววัยไร้เดียงสา "ฉันถาม. เธอติดตลกตอบ" ฉัน ที่นี่เพื่อให้ตรงกับสามีที่อุดมไปด้วยได้รับแต่งงานและ
มีคู่ของเด็ก ๆ ... "" ไม่มีอย่างจริงจัง "ฉันถาม. ฉันอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่อาจมีแรงบันดาลใจของเธอจะใช้เวลากับความท้าทายนี้ที่อายุของเธอ.
"ฉันมักจะฝันของการมีการศึกษาวิทยาลัยและตอนนี้ฉันได้รับหนึ่ง!" เธอบอกฉัน.

หลังเลิกเรียนเราเดินไปที่อาคารสหภาพนักศึกษาและช็อคโกแลตที่ใช้ร่วมกันปั่น เรากลายเป็นเพื่อนได้ทันที ทุกวันเป็นเวลาสามเดือนข้างหน้าเราจะออกจากชั้นเรียนร่วมกันและพูดคุยกับดุ๊กดิ๊ก ฉันถูกเสมอ mesmerized ฟังนี้ "ไทม์แมชชีน" ขณะที่เธอแบ่งปันความรู้และประสบการณ์ของเธอกับฉัน.

ผ่านหลักสูตรของปีกุหลาบกลายเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยและเธอได้อย่างง่ายดายทุกที่เป็นเพื่อนเธอ เธอรักที่จะแต่งตัวและเธอปลื้มในความสนใจให้แก่เธอจากนักเรียนคนอื่น ๆ เธอยังมีชีวิตอยู่มันขึ้นมา.

ในตอนท้ายของภาคการศึกษาที่เราได้รับเชิญขึ้นไปพูดที่ฟุตบอลของเราที่จัดเลี้ยง
ฉันจะไม่ลืมสิ่งที่เธอสอนให้เรา เธอเป็นที่รู้จักและก้าวขึ้นไปบนเวทีขณะที่เธอเริ่มที่จะกล่าวสุนทรพจน์ที่เตรียมของเธอเธอเธอปรับตัวลดลงโดยในสามห้าใบบนพื้น.

ผิดหวังและอายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอโน้มตัวเข้าหาไมโครโฟนแล้วบอกว่า "ฉันขอโทษฉันกระวนกระวายใจดังนั้น. ผมขึ้น เบียร์และวิสกี้เข้าพรรษานี้จะฆ่าฉัน! ฉันจะไม่ได้รับการพูดของฉันกลับมาอยู่ในการสั่งซื้อเพื่อให้ฉันเพียงแค่บอกคุณสิ่งที่ฉันรู้. " ในขณะที่เราหัวเราะเธอกระแอมของเธอและเริ่ม"เราไม่ได้หยุดเล่นเพราะเราเป็นเก่าที่เราเติบโตเก่าเพราะเราหยุดเล่นมีเพียงสี่ความลับหนุ่มสาวอยู่มีความสุขและประสบความสำเร็จคุณจะต้องหัวเราะและขำขันทุกวันที่คุณได้... มีความฝัน. เมื่อคุณสูญเสียความฝันของคุณจะตาย. เรามีผู้คนจำนวนมากที่เดินมาอยู่ทั้งๆที่ตายไปแล้วและไม่ได้รู้ว่ามัน!มีความแตกต่างมากระหว่างการเจริญเติบโตเก่าและเติบโตขึ้นมาเป็น ถ้าคุณอายุสิบเก้าแล้วนอนอยู่บนเตียงเต็มปีหนึ่งและไม่ทำสิ่งหนึ่งที่มีประสิทธิภาพคุณจะเปิดยี่สิบปี ถ้าฉัน
ปี 87 เก่าและอยู่ในเตียงสำหรับปีและไม่เคยทำอะไรที่ฉันจะหันแปด ใครจะโตขึ้น ที่ไม่ใช้ความสามารถหรือความสามารถใด ๆความคิดที่จะเติบโตขึ้นมาที่การแสวงหาโอกาสในการเปลี่ยนแปลง ไม่มีคำว่าเสียใจ ผู้สูงอายุมักจะไม่ได้มีความเสียใจสำหรับสิ่งที่เราทำ แต่สำหรับสิ่งที่เราไม่ได้ทำ คนเท่านั้นที่กลัวตายเป็นผู้ที่มีความเสียใจ. "เธอจบการพูดของเธอด้วยความกล้าหาญร้องเพลง" กุหลาบ. "

เธอท้าทายเราแต่ละคนเพื่อศึกษาเนื้อเพลงและอาศัยอยู่พวกเขาออกไปในชีวิตประจำวันของเราที่ปลายปีโรสได้รับปริญญาที่เธอได้เริ่มทุกปีที่ผ่านมา.

หนึ่งสัปดาห์หลังจบการศึกษากุหลาบเสียชีวิตอย่างสงบสุขในการนอนหลับของเธอ กว่าสองพันนักศึกษาเข้าร่วมพิธีศพของเธอในการส่งส่วย
หญิงยอดเยี่ยมที่สอนโดยยกตัวอย่างว่ามันไม่เคยสายเกินไปที่จะเป็นสิ่งที่คุณอาจจะสามารถ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันแรกของโรงเรียนอาจารย์ของเราแนะนำตัวเอง และท้าทายเรารู้จักใครเราไม่รู้อยู่แล้ว ผมลุกขึ้นยืนมองไปรอบ ๆ เมื่อมือที่อ่อนโยนสัมผัสไหล่ของฉัน ผมหันไปรอบ ๆ เพื่อค้นหารอยย่น น้อยเก่าเลดี้ beaming ที่ผมพร้อมรอยยิ้มที่สว่างขึ้นของเธอทั้งหมดเป็นการ
เธอบอก "Hi หล่อ ชื่อของฉันคือ โรสฉันเอ้เจ็ดปี ฉันให้คุณฮักเป็น"ฉันหัวเราะ และตอบสนองใหม่ ๆ "แน่นอนคุณ อาจ " และเธอให้ฉันบีบยักษ์

"ทำไมคุณในวิทยาลัยดังกล่าวเป็นผู้บริสุทธิ์ หนุ่มอายุได้ " ถาม เธอเล่นตอบ, "ฉันอยู่ที่นี่เพื่อตามสามีรวย แต่ง และ
มีคู่ของเด็ก..." ถาม "ไม่อย่าง ผมอยากรู้อยากเห็นอะไรอาจมี motivated เธอได้รับความท้าทายนี้ในอายุของเธอ
"ฉันฝันมีวิทยาลัยศึกษา และตอน นี้ฉันได้รับหนึ่ง" เธอบอก me.

หลังเลิกเรียน เราเดินไปอาคารสหภาพนักศึกษา และ milkshake ช็อกโกแลตที่ใช้ร่วมกัน เราเป็นเพื่อนทันที ทุกวันสามเดือนถัดไปเราจะปล่อยให้ชั้นด้วยกัน และพูดคุย nonstop ผมมักจะฟัง "เวลาเครื่องนี้" เธอร่วมภูมิปัญญาของเธอ mesmerized และพบกับผม

ผ่านหลักสูตรของปี โรสกลายเป็น ไอคอนวิทยาเขต และเธอได้ทำเพื่อนทุกที่ที่เธอไป เธอรักการแต่งตัว และเธอ revelled ในความสนใจยศเธอจากนักเรียนอื่น ๆ เธออยู่มัน up.

เมื่อสิ้นสุดภาคการศึกษาเราได้เชิญโรพูดที่ฟุตบอลของเรา
งานเลี้ยง ฉันไม่เคยจะลืมที่เขาสอนเรา เธอถูกนำมาใช้ และก้าวขึ้นสู่แท่น ขณะที่เธอเริ่มส่งเสียงเธอเตรียมไว้ เธอหลุดสามของเธอ โดยบัตรห้าบนชั้น

Frustrated และน้อยอายเธอเองลงในไมโครโฟน และก็กล่าวว่า "ขอโทษฉันให้ภาพกระตุก ฉันได้เบียร์สำหรับเข้าพรรษา และวิสกี้นี้จะฆ่าฉัน ฉันจะไม่ได้รับคำพูดของฉันกลับตามลำดับเพื่อให้ฉันก็บอกคุณว่าฉันรู้ " เราหัวเราะเธอล้างคอของเธอ และ เริ่ม "เราไม่หยุดเล่นเพราะเราเก่า เราปลูกเก่า เพราะเราหยุดเล่น มีความลับเฉพาะสี่กับหนุ่มคน มีสุข และ achieving สำเร็จ คุณต้องหัวเราะ และพบอารมณ์ขันทุกวัน คุณได้มีความฝัน เมื่อคุณสูญเสียความฝันของคุณ คุณตาย เรามีคนมากมายเดินไปรอบ ๆ ที่ตาย และไม่ได้รู้เรื่อง มีขนาดใหญ่ผลเติบโตเติบโตขึ้น และรุ่นเก่า ถ้าคุณมีทส่วนปีนอนอยู่บนเตียงหนึ่งปีเต็ม และไม่ทำสิ่งหนึ่งที่มีประสิทธิภาพ คุณจะเปิดยี่สิบปี ถ้าฉัน
เอ้เจ็ดปีและพักในหนึ่งปี และไม่มีอะไรจะเปิดเอ้เอ้ ใครสามารถเติบโตเก่า ที่ไม่มีพรสวรรค์หรือความสามารถใด ๆ ความคิดเป็นการ เติบโต โดยมักจะหาโอกาสในการเปลี่ยนแปลง Regrets ไม่ได้ ผู้สูงอายุมักจะไม่มี regrets สำหรับสิ่งที่เราได้ แต่ไม่เป็นในสิ่งที่ เราได้ทำ คนเท่านั้นที่กลัวตายจะมี regrets" เธอสรุปคำพูดของเธอ ด้วยการร้องเพลง "โรส" ปฏิญาณ

เธอท้าทายเราศึกษาเนื้อเพลง และชีวิตพวกเขาออกในชีวิตประจำวันของเราแต่ละคน ในปี ของท้ายโรสเสร็จระดับวิทยาลัยเธอเริ่มทุกปีผ่านมา

หลังจากจบการศึกษาโรตายสงบในการนอนหลับของเธอ นักศึกษากว่าสองพันร่วมงานศพของเธอในบรรณาการ
สาวมหัศจรรย์สอน โดยตัวอย่างที่จะไม่สายเกินไปทั้งหมดที่คุณสามารถจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันแรกของโรงเรียนศาสตราจารย์ของเราได้แนะนำตัวเองและถูกท้าทายเราจะทำความรู้จักกับใครบางคนเราไม่ได้รู้แล้ว ผมก็ลุกขึ้นยืนเพื่อมองไปรอบๆเมื่อสัมผัสด้วยมืออย่างนุ่มนวลที่ไหล่ของฉัน ผมจึงหันมาดูเพื่อหาหญิงชราน้อยรอยเหี่ยวย่นที่ต้องการลำเสียงเช่นที่ฉันด้วยรอยยิ้มที่มีแสงสว่างเหมาะสมขึ้นเป็นทั้งหมดของเธอ.
เธอกล่าวว่า"สวัสดีอย่างเป็นกอบเป็นกำ. ชื่อของผมคือลุกขึ้นฉันร้อยแปดสิบเจ็ดปีเก่า ฉันจะสามารถทำให้กอดให้คุณ"ผมหัวเราะและฝั่งธนฯได้ตอบว่า"แน่นอนว่าคุณอาจ!"และเธอก็ทำให้ผมบีบขนาดใหญ่ที่.

"ทำไมคุณในวิทยาลัยที่มีอายุต่ำกว่าความผิดหนุ่มที่ดังกล่าวหรือไม่?"ผมถาม เธอติดตลกตอบว่า"ผมมาอยู่ที่นี่เพื่อไปพบกับสามีที่แต่งงานและ
ซึ่งจะช่วยให้มีสองของเด็กๆ""ไม่มีอย่างจริงจัง"ผมถาม ผมอยากทราบว่าอาจมีแรงจูงใจของเธอที่จะมีการแก้ไขปัญหานี้ที่เธออายุ.
"ผมมักจะฝันของการมีการศึกษาในมหาวิทยาลัยและในตอนนี้ฉันกำลังหนึ่ง!"เธอบอกผม.

หลังจาก Class เราเดินไปยังอาคาร Union นักศึกษาที่ใช้ร่วมกันและมิลค์เชคช็อกโกแลต เราจะกลายเป็นเพื่อนได้ทันที ทุกวันเป็นเวลาสามเดือนถัดไปที่เราจะปล่อยให้ Class ร่วมกันและพูดคุยอย่างต่อเนื่อง ผมก็ดื่มดำไปกับการฟัง" Time Machine "แห่งนี้ที่เธอใช้ร่วมกันด้วยปัญญาของนางและรับประสบการณ์กับผม.

เสมอในระหว่างเส้นทางของปีนี้เพิ่มขึ้นกลายเป็นไอคอนมหาวิทยาลัยและเธอได้อย่างง่ายดายทำให้เพื่อนๆได้ทุกที่ที่เธอไป เธอรักการแต่งกายและเธอโลดเต้นในความสนใจที่มอบให้กับเธอจากนักเรียนคนอื่นๆได้ เธอมีชีวิตขึ้น.

ที่ส่วนท้ายของ ภาค ที่เราได้รับเชิญให้เข้าร่วมเพิ่มขึ้นในการพูดที่นักฟุตบอล
ซึ่งจะช่วยจัดเลี้ยงของเรา ผมจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เธอสอนให้เรา เธอได้รับการแนะนำให้รู้จักและก้าวขึ้นแท่นรับเหรียญเป็นเธอเริ่มไปกล่าวสุนทรพจน์ของเธอเธอเตรียมลดลงสามของเธอด้วยห้าการ์ดบนชั้นที่.

หงุดหงิดและที่กระอักกระอ่วนชะโงกเข้าในไมโครโฟนและพูดว่า"ฉันขอ อภัย ผมเครียดใส่ไว้แล้ว ผมทำให้เบียร์สำหรับยืมและวิสกี้แห่งนี้คือการฆ่าฉัน ผมจะไม่ได้รับเสียงของผมกลับมาในการสั่งซื้อให้ฉันบอกคุณว่าผมรู้ว่า"เราก็หัวเราะออกมาเธอกระแอมแล้ว"เราจะไม่หยุดการเล่นเพราะเราจะมีเราเติบโตขึ้นเพราะเราต้องการหยุดเล่น มีเพียงสี่ความลับในการเข้าพักหนุ่มที่มีความสุขและประสบความสำเร็จ คุณมีการหัวเราะและได้พบกับตลกทุกวัน คุณจะต้องมีความฝัน เมื่อคุณจะสูญเสียความฝันของคุณคุณจะต้องตาย เรามีผู้คนจำนวนมากจึงเดินเล่นโดยรอบที่มีคนตายและไม่รู้ว่ามันได้มีขนาดใหญ่ที่มีความแตกต่างระหว่างการเติบโตมากกว่าและเติบโตขึ้น หากคุณมีปีเก่าปีค.ศ.และนอนเป็นเวลาหนึ่งปีเต็มที่และไม่ได้ทำอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างมี ประสิทธิภาพ มากขึ้นคุณจะหมุนยี่สิบปีเก่า หากฉัน
ร้อยแปดสิบเจ็ดปีเก่าและเข้าพักในเตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์สำหรับปีและไม่เคยทำอะไรผมจะเปิดร้อยแปดสิบแปด ใครจะสามารถขยายธุรกิจให้เติบโตอย่างรุ่นเก่า ที่ไม่มีความสามารถหรือความสามารถพิเศษใดๆแนวคิดที่จะขยายตัวเพิ่มขึ้นโดยการค้นหาโอกาสเสมอในการเปลี่ยนแปลง ขอ อภัย ไม่มี ผู้สูงวัยที่โดยปกติแล้วไม่มีจะเสียใจกับสิ่งที่เราทำแต่สำหรับสิ่งที่เราไม่ได้ทำ คนกลุ่มเดียวที่กลัวความตายมีผู้ที่พร้อมด้วยรู้สึกเสียใจว่า"เธอกล่าวสุนทรพจน์ของเธอโดยใจป้ำร้องเพลง"ก็ลุกขึ้นมา"

เธอถูกท้าทายเราแต่ละคนเพื่อการศึกษาและการแสดงสดเนื้อเพลงที่ออกมาในชีวิตประจำวันของเราในช่วงปลายของปีที่แล้วเพิ่มขึ้นระดับวิทยาลัยที่เธอได้เริ่มขึ้นแล้วหลายปีที่ผ่านมา.

หนึ่งสัปดาห์หลังจากการจบการศึกษาจากเสียชีวิตอย่างสงบลุกขึ้นอยู่ในโหมดสลีปของเธอ มากกว่าสองพันนักศึกษามหาวิทยาลัยเข้าร่วมงานศพของเธอในการเป็นผู้หญิงที่น่ามหัศจรรย์ใจที่
ซึ่งจะช่วยสอนโดยที่ไม่มีคำว่าสายเกินไปได้ทั้งหมดที่คุณสามารถเป็นไปได้ว่าอาจเป็น.