One Direction's debut studio album,

One Direction's debut studio album, Up All Night (2011), is predominantly a pop music record, containing elements of teen pop, dance-pop, pop rock, with electropop and rock influences.[122][123][124][125] Digital Spy's Robert Copsey described the album as a "collection of PG pop rock with killer choruses",[126] while The New York Times considered it "full of easy rock-inflected pop, blithe and sometimes clever."[127] Jason Lipshutz of Billboard acknowledged that the album demonstrates an originality in sound that was "necessary for the revitalization of the boy band movement".[125] The songs "One Thing" and "What Makes You Beautiful" were particularly noted for the genres of power pop and pop rock, for their "powerhouse" guitar riffs and "forceful" choruses.[118][119][122][128]

Their second studio album, Take Me Home (2012), is characterised by rock-inherited pop, prominent electric guitar riffs, bright synthesisers, a homogeneous sound and message, and the pitch-correcting software Auto-Tune.[74][75][76][129][130] Alexis Petridis of The Guardian interpreted its signature sound as a "peppy, synth-bolstered take on early-80s new-wave pop, heavy on clipped rhythms and chugging guitars," which, he said, is at least an improvement on the substitute contemporary R&B "that was once the grim lot of the boyband."[75] Jon Caramanica, writing in The New York Times, considered the album "far more mechanical" than their debut album, although noted that it is sonically and lyrically similar.[74] The album's lyricism speaks of falling in love, unrequited love, the insistence that flaws are what make a person unique, commitment, jealousy and longing for past significant others.[74][75][76][131]

Erica Futterman for Rolling Stone favoured their live acoustic performances as both showing, "Horan's ability to play guitar, as well as One Direction's admirable live vocals. There was no need to worry about a backing track or a bum note, a pleasant realization at a pop show."[132] Herald Sun '​s Cameron Adams opined that One Direction have "strong pop voices".[133] Melody Lau of the National Post wrote, "It's easy to get lost in inherent appeal of their perfectly coiffed dos and almost-too-put-together preppy style but somewhere in the midst of all the love-struck squeals of teenage girls are guys who can actually sing and, to a certain extent, entertain."[134] Jane Stevenson of the portal site Canoe concurred: "What I didn't really prepare myself for was that they all can actually sing in concert."[135] Chris Richards, writing in The Washington Post, dissented from the approval: "As the five traded couplets, it was tough to imagine a future Justin Timberlake, Ricky Martin or Bobby Brown emerging from the pack. No one voice stood out."[136] Mike Wass of Idolator felt One Direction's "surprisingly accomplished effort" of Kings of Leon's "Use Somebody" proved that One Direction are "more than capable" of evolving their sound.[137]

Their third album Midnight Memories (2013) is a pop rock record, a slight departure from the band's original teen pop sound. Liam Payne called Midnight Memories a "slightly rockier and edgier" album than their previous material. The album is heavily influenced by 80s rock[138] and folk music and briefly integrates elements of dubstep, notably in "Little White Lies". The album's lyrical themes primarily revolve around love, heartbreak and sexual intercourse. Many critics praised its lyrical depth and musical composition[139]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งทิศทางเปิดตัวสตูดิโออัลบั้ม ค่าทั้งคืน (2011), จะเป็นคอร์ดเพลงป๊อบ ประกอบด้วยองค์ประกอบของวัยรุ่นป๊อป แดนซ์-ป็อป ป๊อปร็อค กับ electropop และหินที่มีอิทธิพลต่อ[122][123][124][125] ดิจิตอล Spy ของโรเบิร์ต Copsey กล่าวถึงอัลบั้มเป็น "ชุดของ PG ป๊อปร็อคกับ choruses นักฆ่า", [126] ขณะที่นิวยอร์กถือว่ามัน "เต็มไปด้วยความง่ายหิน-inflected ป๊อปอัพ blithe และฉลาดบางครั้ง"[127] Jason Lipshutz ของบิลบอร์ดยอมรับว่า อัลบั้มที่แสดงให้เห็นถึงความคิดริเริ่มมีในเสียงที่ "จำเป็นสำหรับการฟื้นฟูการเคลื่อนไหวของวงดนตรีบอย"[125] เพลง "สิ่งหนึ่ง" และ "อะไรทำให้คุณสวย" มีไว้สำหรับประเภทพาวเวอร์ป็อปและร็อคป๊อป riffs กีต้าร์ "โรงไฟฟ้า" และ "พลัง" choruses อย่างยิ่ง[118][119][122][128]ของสองสตูดิโออัลบั้ม นำฉันกลับบ้าน (2012), มีประสบการ์ โดยป๊อปร็อคสืบทอด riffs กีต้าร์ไฟฟ้าโดดเด่น synthesisers สดใส เสียงเหมือน และข้อความ และซอฟต์แวร์แก้ไขระยะห่างอัตโนมัติทูน[74][75][76][129][130] Alexis Petridis ของผู้ปกครองตีความเสียงของลายเซ็นเป็นการ "peppy, synth นั้นสนับสนุนใช้เวลาในช่วง 80s คลื่นใหม่ป๊อป หนักแบบตัดทอนและกีตาร์ chugging ซึ่ง เขากล่าวว่า มีน้อยการปรับปรุงบนแทนสมัยอาร์แอนด์บี"ที่ได้ครั้งเดียวจำนวนมาก boyband น่ากลัว"[75] จอน Caramanica เขียนใน The New York Times ถือว่าอัลบั้ม "กลไกลมาก" กว่าอัลบั้มเปิดตัวของพวกเขา แม้ว่าการตั้งข้อสังเกตว่า เป็น sonically และ lyrically คล้าย[74] lyricism อัลบั้มพูดอยู่ในความรัก ความรักที่ยังไม่ชำระ insistence ว่า ข้อบกพร่องมีอะไรทำ มั่น พระ และโหยหาอดีตอย่างมีนัยสำคัญอื่น ๆ[74][75][76][131]ฟุตเตอร์แมน Erica สำหรับหินกลิ้ง favoured โภชน์ระดับสดเป็นทั้งแสดง "Horan ของความสามารถในการเล่นกีต้าร์ ตลอดจนร้องสดอีกครั้งหนึ่งทิศทาง มีได้ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการติดตามการสำรองข้อมูลหรือบันทึกลุมพินี สำนึกดีที่ดูป๊อป"[132] เฮรัลด์ซัน Adams Cameron ของ opined ที่ทิศทางหนึ่งมี "เสียงป๊อปแรง"[133] Lau เมโลดี้ของไปรษณีย์แห่งชาติเขียน "มันเป็นจะได้หายไปในอุทธรณ์โดยธรรมชาติ ของตนอย่างสมบูรณ์ coiffed dos และสไตล์ preppy เกือบเกินไปย้ายกัน แต่อยู่ กลาง squeals หลงรักของวัยรุ่นหญิงจะ คน ที่สามารถจริงสิงห์ ขอบแบบบางเขต ให้ความบันเทิง"[134] สตีเวนสัน Jane ของพอร์ทัลไซต์แคนูเห็นพ้อง: "อะไรฉันไม่ได้จริง ๆ เตรียมตัวสำหรับขึ้นว่า ล้วนสามารถจริง ๆ ร้องเพลงในคอนเสิร์ต"[135] Chris ริชาร์ด เขียนในเดอะวอชิงตันโพสต์ dissented จากการอนุมัติ: "เป็นการซื้อขาย couplets 5 ได้ยากคิดเป็นอนาคตจัสตินทิมเบอร์เลค มาร์ตินริก หรือบ๊อบบี้สีน้ำตาลเกิดขึ้นจากชุดการ ไม่มีเสียงหนึ่งยืนออก"[136] Wass ไมค์ของ Idolator ความรู้สึกของทิศทางหนึ่ง "จู่ ๆ สำเร็จความพยายาม" ของพระมหากษัตริย์ของ Leon ของ "ใช้คน" พิสูจน์ทิศทางหนึ่ง "มากกว่าความ" ของการพัฒนาเสียงของพวกเขา[137]อัลบั้มที่สามของพวกเขาเที่ยงคืนความทรงจำ (2013) เป็นคอร์ดร็อคป๊อป ออกเล็กน้อยจากของวงเสียงต้นฉบับวัยรุ่นป๊อบ Payne เหลี่ยมเรียกว่าเที่ยงคืนความทรงจำอัลบั้มที่ "เล็กน้อย rockier และ edgier" กว่าวัสดุของพวกเขาก่อนหน้านี้ อัลบั้มได้รับอิทธิพลมากจาก 80s ร็อค [138] และเพลงพื้นบ้าน และสั้น ๆ รวมองค์ประกอบของดั๊บสเตป ยวดใน "เล็ก ๆ สีขาวอยู่" ของอัลบั้มรูปน้อยจอมเกี่ยวข้องกับความรัก ฮาร์ตเบรกโฮเท และเพศสัมพันธ์เป็นหลัก นักวิจารณ์จำนวนมากยกย่องความลึกน้อยจอมความบทประพันธ์ดนตรี [139]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในสตูดิโอเปิดตัวทิศทางของอัลบั้ม Up All Night (2011) เป็นส่วนใหญ่บันทึกเพลงป๊อปที่มีองค์ประกอบของวัยรุ่นป๊อปแดนซ์ป๊อป, ป๊อปร็อด้วยอิทธิพล electropop และร็อค. [122] [123] [124] [125 ] สายลับดิจิทัลของโรเบิร์ตคอปซีย์อธิบายว่าอัลบั้มเป็น "คอลเลกชันของป๊อปร็อ PG ด้วยนะจ๊ะนักฆ่า" [126] ในขณะที่นิวยอร์กไทม์สคิดว่ามัน "เต็มรูปแบบของร็อคผันป๊อปง่ายร่าเริงและฉลาดบางครั้ง." [127] เจสัน Lipshutz ของบิลบอร์ดได้รับการยอมรับว่าอัลบั้มแสดงให้เห็นถึงความคิดริเริ่มในเสียงนั่นคือ "สิ่งที่จำเป็นสำหรับการฟื้นฟูการเคลื่อนไหวของบอยแบนด์". [125] เพลง "สิ่งหนึ่ง" และ "อะไรที่ทำให้คุณสวย" ถูกตั้งข้อสังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเภทของการใช้พลังงาน ป๊อปอัพและป๊อปร็อคสำหรับพวกเขา "โรงไฟฟ้า" กีตาร์ riffs และ "พลัง" นะจ๊ะ. [118] [119] [122] [128] สตูดิโออัลบั้มของพวกเขาที่สองพาฉันกลับบ้าน (2012), เป็นลักษณะป๊อปร็อคได้รับมรดก ที่โดดเด่น riffs กีตาร์ไฟฟ้า synthesisers สดใสเสียงเนื้อเดียวกันและข้อความและซอฟแวร์ที่สนามแก้ไข Auto-Tune. [74] [75] [76] [129] [130] อเล็กซิส Petridis ของเดอะการ์เดียตีความเสียงลายมือชื่อในฐานะที่เป็น "เร็ว, synth-หนุนใช้ในยุค 80 ต้นป๊อปใหม่คลื่นหนักในจังหวะตัดและ chugging กีตาร์" ซึ่งเขากล่าวว่าเป็นอย่างน้อยการปรับปรุงในรุ่น r แทน & B "ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจำนวนมากน่ากลัวของบอยแบนด์ . "[75] จอน Caramanica เขียนในนิวยอร์กไทม์สถือว่าเป็นอัลบั้ม" ไกลมากขึ้นกล "มากกว่าอัลบั้มเปิดตัวของพวกเขาแม้ว่าการตั้งข้อสังเกตว่ามันเป็น sonically และคล้ายเป็นเพลง. [74] ลักษณะของเพลงอัลบั้มพูดถึงการตกหลุมรัก รักที่ไม่สมหวัง, ยืนยันว่าข้อบกพร่องที่เป็นสิ่งที่ทำให้คนที่ไม่ซ้ำกัน, ความมุ่งมั่นความหึงหวงและความปรารถนาสำหรับคนอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญที่ผ่านมา. [74] [75] [76] [131] ริกา Futterman สำหรับโรลลิงสโตนได้รับการสนับสนุนการแสดงอะคูสติกของพวกเขาอยู่เช่นการแสดงทั้งสอง "ความสามารถในรานในการเล่นกีต้าร์เช่นเดียวกับทิศทางเดียวร้องสดที่น่าชื่นชม ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับการสนับสนุนหรือบันทึกก้น, ก่อให้เกิดความสุขที่แสดงป๊อป. "[132] เฮรัลด์ซันคาเมรอนอดัมส์มีความเห็นว่าทิศทางหนึ่งมี" เสียงป๊อปอัพที่แข็งแกร่ง ". [133] Melody Lau แห่งชาติโพสต์เขียนว่า "มันเป็นเรื่องง่ายที่จะได้รับหายไปในการอุทธรณ์โดยธรรมชาติของ coiffed สมบูรณ์แบบของพวกเขา dos และเกือบจะมากเกินไปใส่กันแบบกระโหลก แต่ที่ใดที่หนึ่งในท่ามกลางของทุก squeals รักหลงของสาววัยรุ่นเป็นคนที่สามารถจริง ร้องเพลงและในระดับหนึ่งความบันเทิง "[134] เจนสตีเวนสันของพอร์ทัลไซต์เรือแคนูเห็น:".. สิ่งที่ฉันไม่ได้จริงๆเตรียมความพร้อมตัวเองคือการที่พวกเขาทั้งหมดจริงสามารถร้องเพลงในคอนเสิร์ต "[135] คริสริชาร์ด เขียนในวอชิงตันโพสต์แย้งจากการอนุมัติ: "ในฐานะที่ห้าซื้อขายกลอนมันก็เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการถึงอนาคตที่จัสตินทิมเบอร์เลค, ริคกี้มาร์ตินหรือบ๊อบบี้บราวน์ที่เกิดขึ้นใหม่จากแพ็ค ไม่มีเสียงหนึ่งยืนออก. "[136] ไมค์วาสของ Idolator รู้สึกทิศทางเดียว" น่าแปลกใจที่ประสบความสำเร็จความพยายาม "ของกษัตริย์ลีออนของ" Use Somebody "พิสูจน์ให้เห็นว่าทิศทางหนึ่งคือ" มากกว่าความสามารถ "ของการพัฒนาเสียงของพวกเขา. [137] สามของพวกเขา อัลบั้มเที่ยงคืนความทรงจำ (2013) เป็นบันทึกร็อคป๊อปออกเล็กน้อยจากวัยรุ่นเดิมของวงเสียงป๊อป. เลียมเพนที่เรียกว่าเที่ยงคืนความทรงจำ "เล็กน้อยก้อนหินและ edgier" อัลบั้มกว่าวัสดุที่ก่อนหน้านี้ของพวกเขา. อัลบั้มที่ได้รับอิทธิพลอย่างมากจาก 80 หิน [ 138] และดนตรีพื้นบ้านและสั้นรวมองค์ประกอบของ Dubstep สะดุดตาใน "โกหกสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ". รูปแบบที่พรั่งพรูออกอัลบั้มส่วนใหญ่หมุนรอบความรักความเสียใจและการมีเพศสัมพันธ์. นักวิจารณ์หลายคนยกย่องความลึกดังกล่าวและดนตรีประกอบ [139]