‘I’d rather have a barking dog than

‘I’d rather have a barking dog than a damaged, scared dog.’
‘You want a dog that bites all your friends and neighbors? A dog that hates the whole world? A mean, nasty, angry dog?’
She stepped neatly around Edward and opened the front door, then turned back to look into Macon’s face.
‘Why, yes, I guess you do,’ she said.
………………………………………………………….
Macon continued practicing with Edward every day ,and thought that Edward was slowly getting more obedient . His family was not so hopeful. ‘What about when you start traveling again?’ Rose asked. ‘You’re not leaving him with me.’
It was hard for Macon to imagine starting his travels again. Sometimes he wished he could stay in his plaster. In face, he wished it covered him from head to foot. People would knock on the plaster wall. ‘Macon? You in there?’ Maybe he was, maybe he wasn’t. No one would ever know.
One evening Julian stopped by with some paper for Macon’s New York trip. Rose offered him some coffee, which he accepted eagerly, much to Macon’s annoyance, who was sure Julian was hoping for some Leary oddities.
‘What do you do for a living, Charles?’ Julian asked, when they were all sitting down in the living room.
‘I make bottle caps.’
‘Bottle caps! Is that a fact! And Rose? Do you work?’
‘Yes, I do,’ Rose said, in her serious way. ‘I work at home; I keep house for the boys.’
The telephone rang. Since Macon’s return home, the Learys had got into the habit of not answering the phone, but there was a chance this was Potter, who had gone out to buy a hammer and who often got lose, even in his own neighborhood.
They discussed it urgently.
‘What do you think?’
‘But he knows we wouldn’t answer.’
‘Yes, he’d surely call a neighbor instead.’
‘On the other hand . . .’
It was Julian’s fascinated expression that decided Macon.
………………………………………………………………………
They agreed to meet for supper in the Old Bay Restaurant the next evening. Macon wore his gray suit coat and gray trousers with one leg neatly cut off at the top of the plaster. Rose had cut his hair, and Potter had lent him his best tie.
He was the first to arrive, and when Sarah came in, she greeted him in a cool, distant sort of way, like neighbors meeting at a drinks party. They sat down and ordered their food.
‘So, why are you living with your family?’ Sarah asked.
‘Well, because of my leg, I can’t manage the step at home.’
‘And what happened to your hand?’ she asked.
‘Um, Edward bit it,’ Macon said. ‘He’ getting kind of out pf control, to tell the truth.’ He told her about the trainer he had hired, and how cruel she had been when Edward tried to bite her.
‘Ridiculous,’ Sarah said. ‘He was only frightened; that’s why he attacked. There’s no point in making him ever more scared.’
Macon felt sudden rush of love.
Oh he’d had moments when he’d almost hated her, but the fact was, she was his oldest friend. She was part of his life. It was much too late to cut her out.
‘What Edward needs,’ she was saying, ‘is a sense of routine. ’
‘Sarah,’ he said, ‘it’s been awful living apart. Hasn’t it?’
Sarah looked at him. ‘I asked you hear for a reason, Macon.’
He could tell it was something he didn’t want to here.
‘I’ve been talking to a lawyer about our separation,’ she said.
Their food arrived, plates were put down, knives and forks arranged. Macon waved the waitress away.
‘I think you ought to come home,’ he said. ‘Can’t we try-’
‘I’m trying to make a new life for myself’ she said.
‘New direction, different . We didn’t have much left, did we? When you broke your leg, who did you call for help? Your sister Rose !’
‘If I called you, would you have come?’
‘Well…but you didn’t call me. You called your family, and that’s where you’re happiest, isn’t it? The kind of family that always fastens their seat-belts, that has to have a group discussion before they can decide whether to close the curtains. And the best house in the world might be for sale, but you can’t buy it because you’ve ordered a thousand address labels for the old house, and you have to use them up before you move. ’
‘That wasn’t me, it was Charles,’ Macon said.
‘Charles, you, it’s all the same.’ Her eyes were full of tears.
‘Macon, I know you loved Ethan, but you’re not so torn apart by his death as I am. You seem unfeeling, unchanged. ’
‘Sarah, I’m not unfeeling. I’m… just trying to survive.’
‘Survive, yes. Survive unchanged by any experience, just like those silly travel books you write. You’re empty, dried up, Macon, and nothing really touches you.’
She put her coat on, clumsily. ‘So anyway,’ she said. ‘You’ll get a letter from my lawyer.’
Then she stood up and walked out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'จะค่อนข้างแล้วหมาเห่ากว่าสุนัขเสียหาย กลัว'' คุณต้องการสุนัขที่กัดเพื่อนและเพื่อนบ้าน สุนัขที่เกลียดทั้งโลก สุนัขหมายถึง น่ารังเกียจ โกรธ?'เธอก้าวข้ามอย่างเอ็ดเวิร์ด และเปิดประตูหน้า แล้วหันกลับไปดูในหน้าของมาคอน'ทำไม ใช่ ผมคิดว่า คุณทำได้ ก็………………………………………………………….มาคอนยังคงฝึกกับเอ็ดเวิร์ดทุกวัน และคิดว่า เอ็ดเวิร์ดไม่ช้าการเชื่อฟังมากขึ้น ครอบครัวไม่มีความหวังดังนั้น 'ไรเกี่ยวกับเมื่อคุณเริ่มเดินอีกครั้ง' โรถาม 'คุณจะไม่ออกจากเขากับฉัน' มันยากสำหรับแมคอนจินตนาเริ่มต้นการเดินทางของเขาอีกครั้ง บางครั้งเขาปรารถนาเขาสามารถอยู่ในปูนฉาบของเขา หน้า เขาปรารถนามันครอบคลุมเขาตั้งแต่หัวถึงเท้า คนจะเคาะผนังปูนฉาบ ' มาคอน คุณมีหรือ? " บางทีเขา บางทีเขาไม่ได้ ใครจะเคยทราบ ตอนเย็นหนึ่ง Julian หยุดตาม ด้วยกระดาษบางเที่ยวนิวยอร์กของมาคอน กุหลาบนำเสนอเขากาแฟบาง ซึ่งเขายอมรับกระหาย มากความรำคาญของมาคอน Julian แน่ที่หวังสำหรับแสตมป์ตลกบางรี่ส์เดนิส"คุณทำอะไรในชีวิต ชาร์ลส์' Julian ถาม เมื่อพวกเขาทั้งหมดนั่งลงในห้องนั่งเล่น'ฉันทำฝาขวด'' หมวกขวด ที่เป็นความจริง และโรส คุณทำได้อย่างไร ''ใช่ ฉัน โรสว่า เธอจัง ' ทำงานที่บ้าน ฉันเก็บบ้านสำหรับเด็กผู้ชาย ' โทรศัพท์รัง เนื่องจากที่มาของคอนกลับบ้าน Learys ที่มีได้เป็นนิสัยของการไม่ตอบรับโทรศัพท์ แต่มีโอกาสนี้พอตเตอร์ คนเดินทางออกไปซื้อ ค้อนและที่มักจะมีเสีย แม้ในละแวกเขาเองพวกเขาพูดถึงมันอย่างเร่งด่วน'ไง''แต่เขารู้ว่า เราจะไม่ตอบ''ใช่ เขาจะก็เรียกเพื่อนบ้านแทน'' ในอีก... 'มันเป็นของ Julian นิพจน์หลังที่ตัดสินใจมาคอน………………………………………………………………………พวกเขาตกลงที่จะพบในซุปเปอร์ในห้องอาหารเบย์เก่าเย็นถัดไป มาคอนสวมเสื้อสูทสีเทาของเขา และกางเกงสีเทากับขาข้างหนึ่งอย่างตัดด้านบนของปูนปลาสเตอร์ กุหลาบมีตัดผมของเขา และพอตเตอร์ได้ยืมเขาเสมอเขาดีที่สุดเขาเป็นคนแรกที่มาถึง และเมื่อมาซาราห์ เธอรับการต้อนรับเขาในการเรียงลำดับไกล เย็นของทาง เช่นเพื่อนบ้านที่ประชุมในงานเลี้ยงเครื่องดื่ม พวกเขานั่งลง และสั่งอาหาร'ดังนั้น ทำไมคุณอาศัยอยู่กับครอบครัวของคุณ" ซาราห์ถาม'ดี เนื่องจากขาของฉัน ฉันไม่สามารถจัดการขั้นตอนที่'"และสิ่งที่เกิดขึ้นกับมือของคุณ" เธอถาม"อึม เอ็ดเวิร์ดบิต,' มาคอนกล่าวว่า 'เขา' ออกควบคุม pf ชนิดของการพูดความจริง ' เขาบอกเธอเกี่ยวกับเขามาจ้างพี่เลี้ยง และโหดร้ายว่าเธอได้รับเมื่อเอ็ดเวิร์ดพยายามกัดเธอ'ไร้สาระ ซาราห์กล่าวว่า ' เขาเท่านั้นกลัว ที่ว่าทำไมเขาโจมตี มีจุดในการทำให้เขากลัวมากเคย 'มาคอนรู้สึกรีบเร่งอย่างฉับพลันของความรักโอ้ เขาเคยมีช่วงเวลาเมื่อเขาเกือบจะได้เกลียดชังเธอ แต่ความจริง คือ เธอเป็นเพื่อนเก่าของเขา เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต มันมากเกินไปปลายตัดเธอออก'อะไรเอ็ดเวิร์ดต้อง เธอได้พูดว่า, "ความเป็นประจำ ’'ซาร่าห์ เขากล่าวว่า, ' แล้วแวะนั่งเล่นออกจากกัน ไม่ได้? "ซาราห์มองที่เขา 'ถามคุณได้ยินเหตุผล มาคอน'เขาสามารถบอกได้ว่า มันเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการที่นี่'ฉันได้แล้วพูดกับทนายความเกี่ยวกับเรา เธอกล่าวมาถึงอาหาร ใส่แผ่นลง มีดและส้อมจัด มาคอน waved ให้น้องไป' ผมคิดว่า คุณควรจะมาภายในบ้าน เขากล่าวว่า "ไม่เราลอง-''ฉันพยายามที่จะทำให้ชีวิตใหม่ในตัวเอง"เธอกล่าว' ทิศทางใหม่ แตกต่างกัน เราไม่ได้มีมากซ้าย ได้เรา เมื่อคุณยากจนขาของคุณ ผู้เรียกขอความช่วยเหลือ กุหลาบของพี่!''ถ้าฉันเรียกคุณ จะมีมา'' ดี...แต่คุณไม่ได้โทรหาผม คุณเรียกว่าครอบครัวของคุณ และที่ที่คุณสุข ไม่ได้หรือไม่ ชนิดของครอบครัวที่จะ fastens ของพวกเขาเข็มขัด ที่มีการสนทนากลุ่มก่อนที่พวกเขาสามารถตัดสินใจว่า จะปิดม่าน และบ้านดีที่สุดในโลกอาจจะขาย แต่คุณไม่สามารถซื้อได้เนื่องจากคุณได้สั่งพันป้ายชื่อที่อยู่ในบ้านเก่า และคุณจะต้องใช้ค่าก่อนที่คุณย้าย ’"ที่ฉันไม่ได้ มันเป็นชาร์ลส์ มาคอนกล่าวว่า"ชาร์ลส์ คุณ มันจะหมดเหมือนกัน' ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาได้' มาคอน ฉันรู้ว่า คุณรักอีธาน แต่คุณไม่ให้ ขาดออกจากกัน โดยตายเป็นฉัน คุณดูเหมือน unfeeling ไม่เปลี่ยนแปลง ’' ซาร่าห์ ฉันไม่ unfeeling ฉันเพียงแค่พยายามที่จะอยู่รอด "' ความอยู่รอด ใช่ การอยู่รอดไม่เปลี่ยนแปลงตามประสบการณ์ เช่นเดียวกับหนังสือเดินทางที่โง่ที่คุณเขียน คุณว่าง งวด มาคอน และไม่มีอะไรจริง ๆ สัมผัสคุณ ' เธอใส่เสื้อของเธอใน ซุ่มซ่าม 'ดังนั้นต่อไป เธอกล่าว 'คุณจะได้รับจดหมายจากทนายของฉัน'เธอลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ฉันอยากได้หมาเห่ามากกว่า เสีย กลัวหมาค่ะ '
' คุณต้องการสุนัขที่กัดเพื่อนของคุณทั้งหมด และเพื่อนบ้าน สุนัขที่เกลียดคนทั้งโลก ? หมายถึง , น่ารังเกียจ , สุนัขโกรธ '
เธอก้าวอย่างเรียบร้อยรอบเอ็ดเวิร์ดและเปิดมาหน้าประตู แล้วหันกลับไปมองหน้าแมคอน .
'why ค่ะ ฉันว่าคุณ ...................................................................

' เธอกล่าวแมคอนยังคงฝึกซ้อมกับ เอ็ดเวิร์ด ทุกวัน และคิดว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นค่อยๆเชื่อฟังมากขึ้น ครอบครัวของเขาก็ไม่ได้มีความหวัง สิ่งที่เกี่ยวกับเมื่อคุณเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง ' โรสถาม คุณไม่ได้ทิ้งเขากับฉัน . '
มันยากสำหรับแมคอนจินตนาการเริ่มการเดินทางของเขาอีกครั้ง บางครั้ง เขาหวังว่าเขาจะอยู่ในปูนของเขา ในหน้าเขาหวังว่ามันปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนเคาะปูนฉาบผนัง ' ตัวเลข ? คุณอยู่นั่นเหรอ " บางทีเขาอาจจะไม่ใช่ ไม่มีใครเคยรู้
เย็นวันหนึ่งจูเลียนแวะกับกระดาษสำหรับแมคอนนิวยอร์กเที่ยว กุหลาบให้เขาดื่มกาแฟ ซึ่งเขายอมรับอย่างกระตือรือร้นมากใน แมคอน มันรำคาญ ใครว่า จูเลียน หวังบางดาวน์โหลด
แปลกประหลาด .' คุณทำอาชีพอะไร ชาร์ลส์ ? ' จูเลียนถามเมื่อพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น .
" ให้ฝาขวด '
'bottle หมวก ! นั่นคือความจริง ! และกุหลาบ ? คุณทำงานรึเปล่า ? '
" ฉันทำ " โรสพูด ในทางที่รุนแรงของเธอ ' ผมทำงานที่บ้าน ผมเก็บบ้านสำหรับเด็ก '
โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เนื่องจากตัวเลขกลับบ้าน learys ได้เป็นนิสัยของการไม่รับโทรศัพท์แต่ถ้ามีโอกาสนี่ พอตเตอร์ ที่ได้ออกไปซื้อค้อนและบ่อยครั้งที่เขาได้สูญเสีย แม้ในชุมชนของเขาเอง พวกเขาพูดถึงมัน

ด่วน อะไรคิด ? '
แต่เขารู้ว่าเราไม่ตอบ . . . '
" เขาคงจะโทรหาเพื่อนบ้านแทน '
ในอื่น ๆมือ . . . . . . . '
มันจูเลี่ยมหลงใหลการแสดงออกที่ตัดสินใจ
มากอน.................................................................................
พวกเขาเห็นด้วยที่จะพบกันสำหรับอาหารค่ำในอ่าวเก่าร้านอาหารเย็นต่อไป แมคอนใส่เสื้อสูทสีเทาและกางเกงสีเทากับขาข้างหนึ่งบรรจงตัดที่ด้านบนของปูน กุหลาบตัดผมของเขา และ พอตเตอร์เคยยืมเขาผูกที่ดีที่สุดของเขา .
เขาเป็นคนแรกที่จะมาถึง และเมื่อซาร่ามา เธอทักเขาในเย็น เรียงห่างๆ ของทางชอบเพื่อนบ้านประชุมที่พรรค เครื่องดื่ม พวกเขานั่งลงและสั่งอาหารของตน .
'so ทำไมคุณอยู่กับครอบครัวของคุณ ' ซาร่าถาม .
'well เพราะขาของฉัน ฉันไม่สามารถจัดการขั้นตอนที่บ้าน '
และเกิดอะไรขึ้นกับมือของคุณ ? ' เธอถาม
'um เอ็ดเวิร์ดกัดมัน แมคอน กล่าว ' เขา ' รับชนิดของ PF ควบคุมเพื่อที่จะบอกความจริง เขาบอกเธอเรื่องเทรนเนอร์ เขาได้จ้างและวิธีการที่โหดร้ายที่เธอได้รับเมื่อเอ็ดเวิร์ดพยายามจะกัดเธอ
'ridiculous " ซาร่ากล่าว เขาแค่ตกใจ ว่าทำไมเขาถึงโจมตี มีจุดในการทำให้เขาเคยกลัว '
แมคอนรู้สึกวิ่งอย่างฉับพลันของความรัก
โอ้เขามีช่วงเวลาที่เขาเกือบจะเกลียดเธอ แต่ความจริงคือ เขาเป็นเพื่อนเก่าของเขา เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขา มันก็สายเกินไปที่จะตัดเธอออกไป
' สิ่งที่เอ็ดเวิร์ดต้องการ , ' เธอกล่าวว่า ' เป็นความรู้สึกของรูทีน '
'sarah ' เขากล่าว ' มันแย่อยู่ห่างกัน ใช่มั้ย ? '
ซาร่ามองเขา ฉันขอให้คุณฟังเหตุผล แมคอน '
เขาสามารถบอกได้ว่ามันเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ .
ฉันคุยกับทนายเรื่องการหย่าของเรา , ' เธอกล่าว .
ของพวกเขามาถึงอาหารจานถูกวางมีดและส้อมจัดแมคอนโบกมือเรียกสาวเสิร์ฟ .
ฉันคิดว่าคุณควรจะกลับบ้าน " เขากล่าว ' เราไม่ลอง -
ฉันพยายามที่จะทำให้ชีวิตใหม่สำหรับตัวเองเธอกล่าวว่า '
คนละทิศทาง 'new . เราไม่ได้มีมากนัก พวกเราเหรอ เมื่อเธอขาหัก ใครโทร น้องโรส '
ถ้าฉันเรียกคุณว่า คุณจะมามั้ย '
'well . . . . . . . แต่คุณไม่โทรหาฉัน ที่คุณเรียกว่าครอบครัวและที่ที่คุณมีความสุขที่สุด ไม่ใช่เหรอ ชนิดของครอบครัวที่มักจะ fastens เข็มขัดนิรภัยของพวกเขา ที่ได้มีการอภิปรายกลุ่ม ก่อนที่พวกเขาจะตัดสินใจว่า จะปิดผ้าม่าน และบ้านที่ดีที่สุดในโลก อาจจะขาย แต่คุณไม่สามารถซื้อมันได้ เพราะคุณได้สั่งพันป้ายชื่อที่อยู่ในบ้านหลังเก่า และคุณต้องใช้มันก่อนที่คุณจะย้าย '
' ไม่ใช่ผมมันคือชาร์ลส์ ' แมคอน กล่าวว่า 'charles
คุณ มันก็เหมือนกัน ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา
'macon ผมรู้ว่าคุณรักอีธาน แต่คุณไม่ได้ให้แตกแยก โดยการตายของเขาเหมือนฉัน ดูเหมือนคุณังไม่เปลี่ยนแปลง . '
'sarah ฉันไม่ใช่ผู้เย็นชา . ฉันแค่ . . . พยายามที่จะอยู่รอด '
'survive ครับ รอดไม่เปลี่ยนแปลง โดยมีประสบการณ์ เหมือนพวกโง่ ท่องเที่ยว หนังสือที่คุณเขียนคุณว่างเปล่า แห้งขึ้น แมคอน และไม่มีอะไรกับคุณ . '
เธอใส่เสื้อของเธอ , เคอะ . ' แล้ว ' เธอพูด คุณจะได้รับจดหมายจากทนาย '
แล้วเธอลุกขึ้นยืนและเดินออกไป . . . . .