Chapter 1 Down the Rabbit-hole Alic

Chapter 1 Down the Rabbit-hole
Alice and her big sister sat under a tree one sunny day. Alice's sister had a book, but Alice
had nothing with her. She looked at her sister's book. There were no pictures or
conversations in it.
'Why is she reading a book without pictures or conversations?' she thought. 'I 'm bored. I
know! I'll look for some flowers.' Then she thought,' No, it's too hot for that and I feel sleepy'
Suddenly, a white rabbit ran past her. It took a watch from its jacket and looked at it.' Oh!
Oh ! I'm going to be late!' it said.
' That's strange! A rabbit with a watch!' said Alice.
She jumped up and ran after the animal. It ran down a large rabbit-hole, so Alice went
down the hole too. She didn't stop and ask,' How am I going to get out again ?'
Alice fell down and down. But she fell very slowly and didn't feel afraid. 'What's going to
happen next?' she wondered.
She looked round. There were cupboards in the walls of the rabbit-hole. Some of the
cupboards were open, and there were books in them. Sometimes she saw pictures. She
looked down, but she couldn't see any light.
Down, down, down. 'When will the hole end?' she wondered. Perhaps I'm going to come
out in Australia! I'll have to ask the name of the country. " Please, madam, is this Australia
or New Zealand?" No, I can't do that. They'll think I'm stupid.'
She thought about her cat, Dinah. 'What's Dinah doing? Will they remember her milk
tonight? Oh, Dinah! Why aren't you here with me ? Perhaps there's a mouse here and you
can eat it!'
♦

Suddenly, Alice was at the bottom of the hole. ' That didn't hurt' she said and sat up quickly.
She could see the White Rabbit and she ran after him again. They were in a different rabbit-
hole now.
' Oh, my ears and nose!' the White Rabbit cried.' It's getting
very late!'
He ran faster and vanished through another hole. Alice followed him through the hole.
Now she was in a very long room. She looked round for the White Rabbit, but she couldn't
see him anywhere.
There were four doors in the room, but Alice couldn't open them. Also, she couldn't see
the hole anywhere.' How am I going to get out ?' she wondered.
Then she saw a little table. It had a very small key on it.
'Perhaps it will open one of the doors,' she thought. She took the key and tried to open
each door with it. But it was no good. The key was too small.
' This key has to open something,' she thought.
Then she saw a very small door about 40 centimeters high. The little key opened it. She
put her head down and looked through the door into a beautiful garden. She tried to walk
through it, but she was too big. Sadly, she shut the door again and put the key back on the
table.
'Why can't I get smaller?' thought Alice.' This is a very strange place - so perhaps I can.'
She looked at the table. There was a little bottle on it.
' That bottle was not on the table before,' thought Alice.
The bottle had ' DRINK ME' on it in large letters. Alice looked at it carefully.
' Is it all right to drink ?' she wondered.
' I'll drink a little,' she thought. She had some and it was very nice. So she had some more.'
This feels strange,' said Alice.' I'm getting smaller and smaller!' - After a short time, she was
only 25 centimetres high.
' Now I can go through that door,' she thought. She went to the door, but could not open
it. The key was on the table. She went back to the table. But Alice was too short and she
couldn't get the key. She tried to climb the table legs, but it was too difficult. The little girl
sat down and cried.
'Alice! Alice!' she said after some minutes. 'Don't cry. It isn't going to help you. Stop
now!'
Then she saw a little box under the table. She opened it. There was a cake inside. On it,
she saw the words,' EAT ME'.
'Yes, I will eat it,'Alice said. 'Perhaps I'll get bigger and then I can get the key. Or
perhaps I'll get smaller. Then I can get under the door into the garden.'
She ate some cake.
'Will I go up or down?' she wondered. She felt the top of her head with her hand. But
nothing happened — she stayed the same size. So she finished the cake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 ลงโพรงกระต่าย อลิซและน้องบิ๊กที่นั่งใต้ต้นไม้วันแดดเดียว น้องสาวของ Alice มีหนังสือ แต่อลิซ มีอะไรกับเธอ เธอมองไปที่หนังสือของน้องสาวของเธอ มีไม่มีรูปภาพ หรือ การสนทนาใน เธอคิดว่า 'ทำไมต้องเป็นเธออ่านหนังสือไม่ มีภาพหรือสนทนา' ' ฉันเบื่อ ผม รู้ ฉันจะดูดอกไม้บาง.' แล้วเธอคิดว่า ร้อนเกินไปที่ไม่มี และรู้สึกง่วงนอน ' ทันใดนั้น กระต่ายสีขาววิ่งผ่านเธอ มันเอานาฬิกาจากเสื้อของมัน และเวลานี้ ' โอ้ โอ้ ผมจะมาสาย!' ก็ว่า ' ก็แปลก กระต่ายกับนาฬิกา!' กล่าวว่า อลิ เธอไปขึ้น และวิ่งหลังจากสัตว์ มันวิ่งใหญ่โพรงกระต่าย ดังนั้นก็อลิซ ลงหลุมเกินไป เธอไม่ได้หยุด และ ถาม ว่าผมจะได้ออกอีกหรือไม่ ' อลิตกลง และลง แต่เธอตกช้ามาก และไม่ได้รู้สึกกลัว ' จะมีอะไร ใคร?' เธอสงสัยว่า เธอดูกลมขึ้น มีที่เก็บของในผนังของโพรงกระต่าย บาง ก็ถูกเปิด และมีหนังสือในพวกเขา บางครั้งเธอเห็นภาพ เธอ มองลงไป แต่เธอไม่เห็นแสงใด ๆ ลง ลง ลง 'จะหลุมจบเมื่อ ' เธอสงสัยว่า บางทีผมจะมา ในออสเตรเลีย จะได้ถามชื่อของประเทศ "กรุณา ม่าย คือ ออสเตรเลียนี้ หรือประเทศไทย" ไม่ ฉันไม่ พวกเขาจะคิดว่า ฉันโง่ ' เธอคิดว่า เกี่ยวกับแมวของเธอ Dinah ' กำลัง Dinah ทำอะไร พวกเขาจะจำนมของเธอ tonight? Oh, Dinah! Why aren't you here with me ? Perhaps there's a mouse here and you can eat it!' ♦ Suddenly, Alice was at the bottom of the hole. ' That didn't hurt' she said and sat up quickly. She could see the White Rabbit and she ran after him again. They were in a different rabbit-hole now. ' Oh, my ears and nose!' the White Rabbit cried.' It's getting very late!' He ran faster and vanished through another hole. Alice followed him through the hole. Now she was in a very long room. She looked round for the White Rabbit, but she couldn't see him anywhere. There were four doors in the room, but Alice couldn't open them. Also, she couldn't see the hole anywhere.' How am I going to get out ?' she wondered. Then she saw a little table. It had a very small key on it. 'Perhaps it will open one of the doors,' she thought. She took the key and tried to open each door with it. But it was no good. The key was too small. ' This key has to open something,' she thought. Then she saw a very small door about 40 centimeters high. The little key opened it. She put her head down and looked through the door into a beautiful garden. She tried to walk through it, but she was too big. Sadly, she shut the door again and put the key back on the table. 'Why can't I get smaller?' thought Alice.' This is a very strange place - so perhaps I can.' She looked at the table. There was a little bottle on it. ' That bottle was not on the table before,' thought Alice. The bottle had ' DRINK ME' on it in large letters. Alice looked at it carefully. ' Is it all right to drink ?' she wondered. ' I'll drink a little,' she thought. She had some and it was very nice. So she had some more.' This feels strange,' said Alice.' I'm getting smaller and smaller!' - After a short time, she was only 25 centimetres high. ' Now I can go through that door,' she thought. She went to the door, but could not open it. The key was on the table. She went back to the table. But Alice was too short and she couldn't get the key. She tried to climb the table legs, but it was too difficult. The little girl sat down and cried. 'Alice! Alice!' she said after some minutes. 'Don't cry. It isn't going to help you. Stop now!' Then she saw a little box under the table. She opened it. There was a cake inside. On it, she saw the words,' EAT ME'. 'Yes, I will eat it,'Alice said. 'Perhaps I'll get bigger and then I can get the key. Or perhaps I'll get smaller. Then I can get under the door into the garden.' She ate some cake. 'Will I go up or down?' she wondered. She felt the top of her head with her hand. But nothing happened — she stayed the same size. So she finished the cake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1 ลงกระต่ายหลุม
อลิซและน้องสาวของเธอใหญ่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้หนึ่งวันแดด น้องสาวของอลิซมีหนังสือ แต่อลิซ
ไม่ได้มีอะไรกับเธอ เธอมองที่หนังสือน้องสาวของเธอ มีภาพหรือไม่มี
การสนทนาในนั้น.
'ทำไมเธอจะอ่านหนังสือไม่มีภาพหรือการสนทนาหรือไม่?' เธอคิดว่า. 'ฉันเบื่อ. ฉัน
รู้! ฉันจะมองหาดอกไม้. จากนั้นเธอก็คิดว่า 'ไม่มันร้อนเกินไปสำหรับการที่และฉันรู้สึกง่วงนอน'
ทันใดนั้นกระต่ายสีขาววิ่งผ่านมาของเธอ มันต้องใช้เวลาดูจากแจ็คเก็ตและมองไปที่มัน. Oh!
Oh! ฉันจะไปถึงช้า! ก็กล่าวว่า.
' แปลก! กระต่ายกับนาฬิกา! อลิซกล่าว.
เธอกระโดดขึ้นและวิ่งตามหลังสัตว์ มันวิ่งลงกระต่ายหลุมขนาดใหญ่เพื่ออลิซไป
ลงหลุมเกินไป เธอไม่ได้หยุดและถามว่า 'ฉันกำลังจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะได้รับออกมาอีกครั้ง? "
อลิซล้มลงและลง แต่เธอลดลงช้ามากและไม่ได้รู้สึกกลัว อะไรจะ
เกิดขึ้นต่อไป? เธอสงสัย.
เธอมองไปรอบ ๆ มีตู้ในผนังของกระต่ายหลุมได้ บางส่วนของ
ตู้เปิดและมีหนังสือในพวกเขา บางครั้งที่เธอเห็นภาพ เธอ
มองลงไป แต่เธอไม่สามารถมองเห็นแสงใด ๆ .
ลงลงลง 'เมื่อหลุมจะจบ? เธอสงสัย บางทีฉันจะมา
ออกในประเทศออสเตรเลีย! ฉันจะต้องถามชื่อของประเทศ "กรุณาแหม่มนี้คือออสเตรเลีย
หรือนิวซีแลนด์?" ไม่ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้น พวกเขาจะคิดว่าฉันโง่. '
เธอคิดว่าเกี่ยวกับแมวของเธอไดน่า 'ที่ไดน่าทำอะไร? พวกเขาจะจำนมของเธอ
คืนนี้? โอ้ไดน่า! ทำไมคุณไม่ไปที่นี่กับผมได้ไหม บางทีอาจจะมีเมาส์ที่นี่และคุณ
สามารถที่จะกินมัน! '
♦ ทันใดนั้นอลิซเป็นที่ด้านล่างของหลุม 'นั่นไม่เจ็บ "เธอพูดและลุกขึ้นนั่งได้อย่างรวดเร็ว. เธอจะได้เห็นกระต่ายสีขาวและเธอวิ่งตามหลังเขาอีกครั้ง พวกเขาอยู่ในที่แตกต่างกัน rabbit- หลุมในขณะนี้. ' โอ้หูและจมูกของฉัน! กระต่ายขาวร้องไห้. มันเริ่มดึกมาก! ' เขาวิ่งได้เร็วขึ้นและหายไปผ่านหลุมอีก อลิซเดินตามเขาไปผ่านหลุม. ตอนนี้เธออยู่ในห้องนานมาก เธอมองรอบกระต่ายขาว แต่เธอไม่สามารถมองเห็นเขาได้ทุกที่. มีสี่ประตูในห้องพักมี แต่อลิซไม่สามารถเปิดได้ นอกจากนี้เธอไม่สามารถมองเห็นหลุมที่ใดก็ได้. ฉันจะได้รับการออก? เธอสงสัย. จากนั้นเธอก็เห็นตารางเล็ก ๆ น้อย ๆ มันมีขนาดเล็กมากที่สำคัญบน. 'บางทีมันอาจจะเปิดประตู' เธอคิดว่า เธอเอาที่สำคัญและพยายามที่จะเปิดประตูกับมัน แต่มันก็ไม่ดี. ที่สำคัญมีขนาดเล็กเกินไป. ' คีย์นี้มีบางสิ่งบางอย่างที่จะเปิด 'เธอคิดว่า. จากนั้นเธอก็เห็นประตูมีขนาดเล็กมากประมาณ 40 เซนติเมตรสูง คีย์เล็ก ๆ น้อย ๆ เปิดมัน เธอใส่หัวของเธอลงและมองผ่านประตูเข้าไปในสวนสวย เธอพยายามที่จะเดินผ่านมัน แต่เธอก็มีขนาดใหญ่เกินไป น่าเศร้าที่เธอปิดประตูอีกครั้งและใส่กุญแจสำคัญในการย้อนกลับไปในตาราง. 'ทำไมฉันไม่สามารถรับมีขนาดเล็ก? คิดว่าอลิซ. ' นี่คือสถานที่ที่แปลกมาก - ดังนั้นบางทีฉันสามารถ '. เธอมองที่โต๊ะ มีขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มันเป็น. ' ขวดที่ไม่ได้อยู่บนโต๊ะก่อนที่ 'คิดว่าอลิซ. ขวดมี' ดื่มฉัน 'กับมันในตัวอักษรขนาดใหญ่ อลิซมองมันอย่างระมัดระวัง. ' มันเป็นสิทธิที่ทุกคนที่จะดื่ม? ' เธอสงสัย. ' ฉันจะดื่มน้อย 'เธอคิดว่า เธอมีความบางและมันก็เป็นสิ่งที่ดีมาก ดังนั้นเธอจึงมีบางอย่างเพิ่มเติม. นี้รู้สึกแปลก 'อลิซกล่าว. ฉันได้รับการขนาดเล็กและขนาดเล็ก! - หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เธอยังเป็นเพียง 25 เซนติเมตรสูง. ' ตอนนี้ฉันสามารถไปผ่านประตูที่ 'เธอคิดว่า เธอเดินไปที่ประตู แต่ไม่สามารถเปิดมัน ที่สำคัญก็คือบนโต๊ะ เธอเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่อลิซสั้นเกินไปและเธอไม่สามารถรับกุญแจ เธอพยายามที่จะปีนขึ้นไปขาโต๊ะ แต่มันเป็นเรื่องยากเกินไป สาวน้อยนั่งลงและร้องไห้. 'อลิซ! อลิซ! เธอบอกว่าหลังจากที่บางนาที 'อย่าร้องไห้ มันไม่ได้เป็นไปเพื่อช่วยให้คุณ หยุดตอนนี้! ' จากนั้นเธอก็เห็นกล่องเล็ก ๆ ใต้โต๊ะ เธอเปิดมัน มีเค้กอยู่ข้างใน ในนั้นเธอเห็นคำว่า 'กินฉัน.' 'ใช่ฉันจะกินมัน' อลิซกล่าวว่า 'บางทีผมอาจจะได้รับใหญ่แล้วฉันจะได้รับที่สำคัญ หรือบางทีฉันจะได้รับมีขนาดเล็กลง แล้วฉันจะได้รับภายใต้ประตูเข้าไปในสวนได้. ' เธอกินเค้กบาง. ' ฉันจะไปขึ้นหรือลง? เธอสงสัย เธอรู้สึกว่าด้านบนของหัวของเธอด้วยมือของเธอ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น - เธออยู่ขนาดเดียวกัน ดังนั้นเธอจึงเสร็จเค้ก