Last year, Harvard’s Steven Pinker

Last year, Harvard’s Steven Pinker (who’s also written about his grammar peeves for The Atlantic) authored an article for The Chronicle of Higher Education in which he used adjectives like “turgid, soggy, wooden, bloated, clumsy, obscure, unpleasant to read, and impossible to understand” to describe academic writing. In an email, Pinker told me that the reaction to his article “has been completely positive, which is not the typical reaction to articles I write, and particularly surprising given my deliberately impolite tone.” (He didn’t, however, read all of the 360-plus comments, many of which were anything but warm and fuzzy.) A couple of weeks later, The Chronicle had a little fun with with a follow-up to Pinker’s article, inviting researchers to tweet an explanation of their research using only emoji:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี ฮาร์วาร์ดของ Steven Pinker (ที่ยังเขียนเกี่ยวกับเขา peeves ไวยากรณ์สำหรับเดอะแอตแลนติก) เขียนบทความสำหรับพงศาวดารของอุดมศึกษาซึ่งเขาใช้คำคุณศัพท์เช่น "turgid, soggy ไม้ บวม ป้ำ ๆ ปิดบัง ไม่อ่าน และไม่สามารถที่จะเข้าใจ" เพื่ออธิบายการเขียนเชิงวิชาการ ในอีเมล Pinker บอกว่า ปฏิกิริยาบทความของเขา "ได้อย่างสมบูรณ์เป็นบวก ซึ่งไม่ใช่ปฏิกิริยาทั่วไปการเขียนบทความ และประหลาดใจอย่างยิ่งที่ให้โทนสีของฉันจงใจ impolite " (ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม อ่านความคิดเห็น 360-plus จำนวนมากที่ถูกอะไรแต่อบอุ่น และชัดเจนทั้งหมด) สองสัปดาห์ พงศาวดารที่มีสนุกเล็กน้อยพร้อมกับติดตามบทความของ Pinker เชิญชวนนักวิจัยจะกำลังดูคำอธิบายของการวิจัยใช้ emoji เท่านั้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีที่ผ่านมาฮาร์วาร์สตีเวนชมพู (ผู้เขียนยังเกี่ยวกับ peeves ไวยากรณ์ของเขาสำหรับมหาสมุทรแอตแลนติก) เขียนบทความสำหรับเหตุการณ์ของการอุดมศึกษาในการที่เขาใช้คำคุณศัพท์เช่น "ขี้โอ่เปียกไม้ป่องเงอะงะปิดบังพึงประสงค์ที่จะอ่าน, และเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ "เพื่ออธิบายการเขียนเชิงวิชาการ ในอีเมล, ชมพูบอกว่าการตอบสนองต่อบทความของเขา "ได้รับในเชิงบวกอย่างสมบูรณ์ซึ่งไม่ได้เป็นปฏิกิริยาปกติไปยังบทความที่ผมเขียนและที่น่าแปลกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับเสียงไม่สุภาพจงใจของฉัน." (เขาไม่ได้ แต่อ่านทั้งหมด ของความคิดเห็นที่ 360 บวกหลายแห่งซึ่งเป็นอะไร แต่อบอุ่นและเลือน.) สองสามสัปดาห์ต่อมาในอดีตมีความสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ กับที่มีการติดตามบทความชมพูของเชิญชวนให้นักวิจัยที่จะ tweet คำอธิบายของการวิจัยของพวกเขาใช้ อิโมจิเท่านั้น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีที่แล้ว ฮาวาร์ด สตีเว่น สีชมพู ( ที่ยังเขียนเกี่ยวกับไวยากรณ์ของเขารบกวนสำหรับแอตแลนติก ) เขียนบทความสำหรับ Chronicle การศึกษาระดับอุดมศึกษาซึ่งเขาใช้คำคุณศัพท์เช่น " โอ้อวด , เปียก , ไม้ , อ้วน , ซุ่มซ่าม , ปิดบัง , ไม่พึงประสงค์ที่จะอ่าน และเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ " เพื่ออธิบายการเขียนเชิงวิชาการ ในอีเมล์ชมพูบอกว่า ปฏิกิริยาต่อบทความ " ของเขาได้รับในเชิงบวกทั้งหมด ซึ่งไม่มีปฏิกิริยาทั่วไป บทความที่ผมเขียน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง น่าแปลกใจที่ได้รับเสียงจงใจไม่สุภาพของฉัน . " ( เขาไม่ได้ แต่อ่านทั้งหมด 360 บวกความคิดเห็นมากมาย ซึ่งเป็นสิ่งที่ แต่อบอุ่น และ fuzzy ) คู่ สัปดาห์ต่อมาประวัติการมีความสนุกสนานเล็กน้อยพร้อมกับติดตามบทความสีชมพู , เชิญนักวิจัยที่จะ tweet คำอธิบายของการวิจัยของพวกเขาโดยใช้ Emoji :





เท่านั้น