Before I could do anything further,

Before I could do anything further, I heard a knock on the door.
“Son, are you in there?” The landowner said.
“Uh, yeah Dad.” I said in the kid’s boyish voice.
“Alright, hurry up. I am heading into town today to run some errands. Come say bye to your old pops.”
“Ok Dad. I’ll be right out.”
I quickly regained my composure and tried to put a confident smile on the teen’s face.
I opened the door and the landowner was standing there with his back turned. He looked menacing, but I had to remember I had a disguise now. He turned around and looked shocked.
“Wow, son. Put on some clothes. It’s already 10.”
“Right, sorry Mr.- I mean Dad. I slept in a little late.” I said nervously.
He eyed me suspiciously but ended up leaning down for a hug. I hugged him back in the hope that this whole scene would end ASAP.
“Call me if anything happens. Shaun is out working too if you need anything. Be back in a little.”
“Alright, see you later.” I said, hoping that I actually wouldn’t.
After he left, I went back into my new bedroom and got dressed. I wasn’t supposed to sleep in this late. I’m sure my whole family was worried by now. This kid must have been used to getting a good night’s rest. Spoiled brat.
I came outside just in time to see the landowner leaving in his truck. I remembered that he called someone Shaun, which must have been my son in that body. I walked around outside and found him sitting in his truck. He looked nervous and worried, but when I got his attention, he looked delighted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่ฉันจะทำอะไรเพิ่มเติม ดิฉันได้ยินเสียงเคาะประตู"บุตร ท่านมี" ที่ดินกล่าว"ใช่พ่อ," ผมบอกว่า ในเด็กชาวเสียง"ไม่เป็นไร รีบขึ้น ผม:เดินทางเข้าเมืองวันนี้ไปทำธุระบางอย่าง มาพูดว่าลาก่อนการปรากฏของเก่า""ตกลงพ่อ จะขวาออก"ผมได้อย่างรวดเร็วคืนความสงบของฉัน และพยายามยิ้มให้ความมั่นใจบนใบหน้าของวัยรุ่นเปิดประตู และที่ดินกำลังยืนอยู่มีกับเขากลับเปิด เขาดูน่ากลัว แต่ผมจะจำได้ว่า มีการซ่อนเร้นอยู่ เขาหันไปรอบ ๆ และดูตกใจ"ว้าว แม่ฮ่องสอน สวมเสื้อผ้าบาง ได้แล้ว 10""ขวา ขออภัย นาย - ผมหมายถึง พ่อ ผมนอนในสายน้อย" ผมพูดอย่างกังวลใจเขาตาฉันพิรุธ แต่สิ้นสุดพิงลงสำหรับการกอด ผมทุกกอดเขาในหวังว่า ฉากทั้งหมดนี้จะสิ้นสุดเร็วที่สุด"โทรหาฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฌอนจะออกทำงานเกินไปถ้าคุณต้องการอะไร ได้กลับมาเพียงเล็กน้อย""ไม่เป็นไร พบกันใหม่" ผมกล่าว หวังว่า ฉันจริงคงไม่หลังเขา ฉันก็กลับเข้าห้องนอนใหม่ และได้แต่งตัว ฉันไม่ควรจะนอนในนี้ช้า ผมแน่ใจว่า ทั้งครอบครัวของฉันเป็นกังวลตอนนี้ เด็กคนนี้ต้องการใช้จะได้รับส่วนที่เหลือคืนดี สารเลวบูดผมมาอยู่เข้าดูที่ดินออกจากในรถบรรทุกของเขา ผมจำได้ว่า เขาเรียกว่าคนโชน ซึ่งการได้ลูกชายในร่างกายที่ ผมเดินไปรอบ ๆ ภายนอก และพบเขานั่งอยู่ในรถบรรทุกของเขา เขาดูกังวล และเป็นห่วง แต่เมื่อผมได้รับความสนใจของเขา เขาดูยินดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่ฉันจะทำอะไรต่อไปผมได้ยินเสียงเคาะประตู.
"บุตร, คุณอยู่ในนั้น?" ที่ดินที่กล่าวว่า.
"เอ่อใช่พ่อ." ผมพูดในเสียงของเด็กของเด็ก.
"เอาล่ะรีบขึ้น ฉันกำลังมุ่งหน้าไปสู่เมืองวันนี้ไปทำธุระบางอย่าง มาบอกลาการปรากฏเก่าของคุณ. "
" Ok พ่อ ฉันจะออกขวา. "
ผมรีบคืนความสงบของฉันและพยายามที่จะนำรอยยิ้มบนใบหน้าของความมั่นใจของวัยรุ่น.
ผมเปิดประตูและเจ้าของที่ดินได้ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับหันหลัง เขามองอันตราย แต่ผมต้องจำได้ว่าผมมีการปลอมตัวในขณะนี้ เขาหันไปรอบ ๆ และมองตกใจ.
"ว้าวลูกชาย ใส่เสื้อผ้าบาง มันมีอยู่แล้ว 10 "
" ขวาขอโทษ Mr.- ผมหมายถึงพ่อ ฉันนอนในปลายเล็กน้อย. "ผมพูดอย่างหงุดหงิด.
เขาตาฉันมีพิรุธ แต่จบลงพิงลงกอด ฉันกอดเขากลับมาอยู่ในความหวังว่าทั้งฉากนี้จะจบลงโดยเร็ว.
"โทรหาฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฌอนออกทำงานเกินไปถ้าคุณต้องการอะไร จะกลับมาในเล็ก ๆ น้อย ๆ . "
" เอาล่ะเห็นคุณในภายหลัง. "ผมพูดว่าหวังว่าที่จริงผมจะไม่.
หลังจากที่เขาออกผมก็กลับเข้าไปในห้องนอนใหม่ของฉันและแต่งตัว ผมก็ไม่ควรที่จะนอนหลับได้ในช่วงปลายเดือนนี้ ฉันแน่ใจว่าทั้งครอบครัวของฉันเป็นห่วงตอนนี้ เด็กคนนี้ต้องได้รับการใช้ในการได้รับการพักผ่อนสบายตลอดคืน เด็กเหลือขอใจแตก.
ฉันมานอกเพียงในเวลาที่จะเห็นเจ้าของที่ดินออกจากในรถบรรทุกของเขา ผมจำได้ว่ามีใครบางคนที่เขาเรียกว่าฌอนซึ่งจะต้องได้รับลูกชายของฉันในร่างกายที่ ผมเดินไปรอบนอกและพบว่าเขานั่งอยู่ในรถบรรทุกของเขา เขามองประสาทและกังวล แต่เมื่อฉันได้รับความสนใจของเขาเขามองความยินดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรต่อ ผมได้ยินเสียงเคาะประตู" ลูกชาย นายอยู่ในนั้นใช่มั้ย ? " เจ้าของที่ดินกล่าวว่า" ครับพ่อ " ผมพูดในเสียงที่เหมือนเด็กของเด็ก" เอาล่ะ เร็วเข้า ฉันมุ่งหน้าเข้าไปในเมืองในวันนี้ เพื่อทำธุระบางอย่าง มาบ๊ายบายพ่อเก่าของคุณ "" ค่ะพ่อ เดี๋ยวผมออกไป "ผมรีบฟื้นความสงบของฉันและพยายามที่จะทำให้รอยยิ้มมั่นใจในวัยรุ่นใบหน้าผมเปิดประตูและเจ้าของที่ดินกำลังยืนหันหลังหัน เขาดูน่ากลัว แต่ผมจำได้ว่าผมมีปลอมแล้ว เขาหันไปรอบ ๆและมองตกใจ" โห ไอ้ลูกชาย ใส่เสื้อผ้าซะ เป็น 10 แล้ว ." ใช่ ขอโทษคุณ ฉันหมายถึงพ่อ ผมนอนนะ " ฉันพูดอย่างหงุดหงิดเขาจ้องมองผมอย่างสงสัย แต่ก็เอียงลงมากอด ฉันกอดเขากลับมาในความหวังว่าฉากนี้ทั้งหมดจะจบลงโดยเร็วโทรหาฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฌอนออกไปทำงานด้วย ถ้าคุณต้องการอะไร กลับหน่อย . "" ครับ แล้วเจอกัน " ฉันพูด หวังว่าฉันคงไม่หลังจากที่เขาซ้าย ผมก็กลับเข้าห้องนอนของฉันใหม่และได้รับการแต่งตัว ผมไม่ควรนอนดึกขนาดนี้ . ฉันแน่ใจว่าครอบครัวฉันกังวลตอนนี้ เด็กต้องได้รับการใช้ในการรับส่วนที่เหลือคืนที่ดี . เด็กที่ถูกตามใจฉันออกมาข้างนอกเพียงในเวลาที่จะเห็นเจ้าของที่ดินไปในรถบรรทุกของเขา ผมจำได้ว่าเขาโทรหาใคร ฌอน ซึ่งต้องเป็นลูกชายในร่างนั้น ฉันเดินอยู่ข้างนอก และพบว่าเขานั่งอยู่ในรถของเขา เขาดูประหม่าและเป็นกังวล แต่เมื่อฉันได้รับความสนใจของเขา เขาดูมีความสุข