approach allows us to relax the ass

approach allows us to relax the assumption of strict absolute priority which underlies the traditional approach to valuing risky debt.
A number of important insights about the valuation of risky debt emerge from this analysis. We show that the correlation of a firm's assets with changes in the level of the interest rate can have significant effects on the value of risky fixed-income securities. We also show that the term structure of credit spreads can have a variety of different shapes. In addition, our model implies that credit spreads are negatively related to the level of interest rates. Finally, our model has many implications for hedging the interest rate and default risk of corporate debt.
The empirical results suggest that the implications of this valuation model are consistent with the properties of credit spreads implicit in Moody's corporate bond yield averages. In particular, credit spreads are negatively related to the level of interest rates. Furthermore, differences in credit spreads across industries and sectors appear to be related to difference in correlations between equity returns and changes in the interest rate.
We also find that changes in interest rates account for more of the variation in credit spreads for investment-grade bonds than changes in the value of the assets of the firm. The results provide strong evidence that both default risk and
interest rate risk are necessary components for a valuation model for corporate debt.
Finally, we observe that while traditional approaches to modelling risky debt provide important conceptual insights, they have not provided practical tools for valuing realistic types of corporate securities. The primary advantage
of this model is that it is easily applied to all types of corporate debt securities and, therefore, can be used to provide specific pricing and hedging results rather than just general implications. In particular, the model provides
a simple theoretical benchmark against which the observed properties of risky corporate debt prices can be compared. Future research should focus on testing whether this two-factor model is able to explain the actual level of
corporate bond yields using detailed cross-sectional and time-series data for individual bonds and firms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

approach allows us to relax the assumption of strict absolute priority which underlies the traditional approach to valuing risky debt.A number of important insights about the valuation of risky debt emerge from this analysis. We show that the correlation of a firm's assets with changes in the level of the interest rate can have significant effects on the value of risky fixed-income securities. We also show that the term structure of credit spreads can have a variety of different shapes. In addition, our model implies that credit spreads are negatively related to the level of interest rates. Finally, our model has many implications for hedging the interest rate and default risk of corporate debt.The empirical results suggest that the implications of this valuation model are consistent with the properties of credit spreads implicit in Moody's corporate bond yield averages. In particular, credit spreads are negatively related to the level of interest rates. Furthermore, differences in credit spreads across industries and sectors appear to be related to difference in correlations between equity returns and changes in the interest rate. We also find that changes in interest rates account for more of the variation in credit spreads for investment-grade bonds than changes in the value of the assets of the firm. The results provide strong evidence that both default risk andinterest rate risk are necessary components for a valuation model for corporate debt.สุดท้าย เราสังเกตว่า ในขณะที่วิธีแบบดั้งเดิมเพื่อสร้างแบบจำลองที่มีความเสี่ยงหนี้ให้ความเข้าใจแนวคิดสำคัญ พวกเขาไม่ได้ให้เครื่องมือปฏิบัติค้างอยู่จริงประเภทของหลักทรัพย์ของบริษัท ประโยชน์หลักรุ่นนี้อยู่ว่า มันใช้ได้กับทุกชนิดของบริษัทตรา และ ดังนั้น สามารถใช้ให้ระบุราคา และ hedging ผลแทนนัยทั่วไปเพียง แสดงแบบโดยเฉพาะเรื่องทฤษฎี benchmark กับการสังเกตคุณสมบัติของหนี้สินของบริษัทมีความเสี่ยงราคาสามารถเปรียบเทียบ งานวิจัยในอนาคตควรเน้นทดสอบว่ารุ่นสองปัจจัยนี้สามารถอธิบายระดับของจริงระเบียบทำให้การใช้เหลว และเวลาชุดข้อมูลรายละเอียดสำหรับพันธบัตรแต่ละบริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการที่ช่วยให้เราสามารถที่จะผ่อนคลายสมมติฐานของสำคัญแน่นอนที่เข้มงวดซึ่งรองรับวิธีการแบบดั้งเดิมที่จะประเมินมูลค่าหนี้ที่มีความเสี่ยง.
จำนวนของข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับการประเมินมูลค่าของตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยงเกิดจากการวิเคราะห์นี้ เราแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของสินทรัพย์ของ บริษัท ที่มีการเปลี่ยนแปลงในระดับของอัตราดอกเบี้ยจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญกับมูลค่าของหลักทรัพย์ประเภทตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยง นอกจากนี้เรายังแสดงให้เห็นว่าโครงสร้างระยะเวลาของการกระจายสินเชื่อสามารถมีความหลากหลายของรูปทรงที่แตกต่างกัน นอกจากนี้รูปแบบของเราแสดงให้เห็นว่าการแพร่กระจายเครดิตมีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับของอัตราดอกเบี้ย สุดท้ายรูปแบบของเรามีหลายความหมายสำหรับการป้องกันความเสี่ยงจากอัตราดอกเบี้ยและความเสี่ยงเริ่มต้นของหนี้ภาคเอกชน.
ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของรูปแบบการประเมินนี้มีความสอดคล้องกับคุณสมบัติของเครดิตกระจายนัยในมูดี้ส์ค่าเฉลี่ยอัตราผลตอบแทนพันธบัตรขององค์กร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระจายสินเชื่อที่มีความสัมพันธ์ในเชิงลบกับระดับของอัตราดอกเบี้ย นอกจากนี้ความแตกต่างในสินเชื่อกระจายในทุกอุตสาหกรรมและภาคปรากฏว่าจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในความสัมพันธ์ระหว่างผลตอบแทนผู้ถือหุ้นและการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ย.
นอกจากนี้เรายังพบว่าการเปลี่ยนแปลงของอัตราดอกเบี้ยในบัญชีสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมของการเปลี่ยนแปลงในเครดิตกระจายพันธบัตรลงทุนเกรด กว่าการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าของสินทรัพย์ของ บริษัท ที่
ผลการให้หลักฐานที่ทั้งสองมีความเสี่ยงค่าเริ่มต้นและเสี่ยงจากอัตราดอกเบี้ยเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นสำหรับรูปแบบการประเมินหนี้ขององค์กร.
ในที่สุดเราสังเกตว่าในขณะที่วิธีการแบบดั้งเดิมในการสร้างแบบจำลองหนี้ที่มีความเสี่ยงให้ข้อมูลเชิงลึกทางความคิดที่สำคัญพวกเขายังไม่ได้ให้เครื่องมือในทางปฏิบัติสำหรับการประเมินมูลค่าที่เป็นจริง ประเภทหลักทรัพย์ของ บริษัท
ประโยชน์หลักของรุ่นนี้ก็คือว่ามันถูกนำไปใช้อย่างง่ายดายกับทุกประเภทของตราสารหนี้ภาคเอกชนและดังนั้นจึงสามารถนำมาใช้เพื่อให้การกำหนดราคาที่เฉพาะเจาะจงและผลการป้องกันความเสี่ยงมากกว่าผลกระทบทั่วไปเพียง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบที่มีมาตรฐานทางทฤษฎีที่เรียบง่ายกับที่คุณสมบัติข้อสังเกตของราคาตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยงขององค์กรสามารถนำมาเปรียบเทียบ การวิจัยในอนาคตควรมุ่งเน้นไปที่การทดสอบว่ารุ่นนี้สองปัจจัยคือสามารถที่จะอธิบายในระดับที่แท้จริงของอัตราผลตอบแทนพันธบัตรขององค์กรโดยใช้รายละเอียดตัดขวางและข้อมูลอนุกรมเวลาสำหรับพันธบัตรของแต่ละบุคคลและ บริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการที่ช่วยให้เราผ่อนคลายสมมติฐานของความเข้มงวดแน่นอน ซึ่งแผ่นอยู่ที่วิธีการแบบดั้งเดิมที่จะมูลค่าตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยง .
จำนวนของข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับมูลค่าของตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจากการวิเคราะห์นี้ เราแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของสินทรัพย์ของ บริษัท ที่มีการเปลี่ยนแปลงในระดับของอัตราดอกเบี้ยจะมีความสัมพันธ์กับค่าความเสี่ยงตราสารหนี้ของบริษัทนอกจากนี้เรายังพบว่าโครงสร้างของสินเชื่อระยะแพร่กระจายสามารถมีความหลากหลายของรูปทรงที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ รูปแบบของเราหมายความว่าเครดิตแพร่กระจายมีความสัมพันธ์ทางลบกับระดับของอัตราดอกเบี้ย สุดท้ายนางแบบของเรามีหลายความหมายสำหรับอัตราดอกเบี้ยและความเสี่ยงของหนี้ของ บริษัท ป้องกันความเสี่ยง
ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของรูปแบบการประเมินนี้จะสอดคล้องกับคุณสมบัติของเครดิตแพร่กระจายความนัยในพันธบัตรบริษัท มูดี้ส์ ให้ผลผลิตเฉลี่ย . โดยเฉพาะสินเชื่อแพร่กระจายมีความสัมพันธ์ทางลบกับระดับของอัตราดอกเบี้ย นอกจากนี้ความแตกต่างในการกระจายสินเชื่อในอุตสาหกรรมและภาคที่ปรากฏจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในความสัมพันธ์ระหว่างผลตอบแทนการลงทุนและการเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ย
เรายังพบว่า บัญชีการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ยที่มากขึ้นของการกระจายสินเชื่อสำหรับพันธบัตรเกรดการลงทุนมากกว่าการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าของสินทรัพย์ของบริษัทผลให้หลักฐานว่าทั้งความเสี่ยงและ
ความเสี่ยงอัตราดอกเบี้ยเป็นส่วนประกอบที่จำเป็นสำหรับรูปแบบของหนี้ของ บริษัท
ในที่สุด เราสังเกตว่าในขณะที่ดั้งเดิมวิธีการสร้างแบบจำลองความเสี่ยงหนี้ให้ข้อมูลเชิงลึกที่แนวคิดที่สำคัญ พวกเขาไม่ได้ให้เครื่องมือที่เป็นประโยชน์สำหรับคุณค่าประเภทมีเหตุผลของหลักทรัพย์ของบริษัท
ประโยชน์หลักของรุ่นนี้คือมันสามารถใช้กับทุกประเภทของตราสารหนี้ของ บริษัท และจึงสามารถใช้เพื่อให้ราคาที่เฉพาะเจาะจงและรายงานผล แทนที่จะเป็นแค่ผลกระทบทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบให้ง่ายกับทฤษฎี
มาตรฐานที่ตรวจสอบคุณสมบัติของราคาตราสารหนี้ของ บริษัท มีความเสี่ยง จะเทียบได้