The vast majority of prior research

The vast majority of prior research on parent-child relationships has
focused on the implications of secure and insecure attachment for children’s
social, emotional, and behavioral development (see Cassidy & Shaver, 1999).
Much less is currently known about how relationships with parents affect
academic grades and standardized achievement among early adolescents
although research focused on school motivation suggests that positive relationships
with parents can influence students’ engagement in school (Connell
& Wellborn, 1991; Garcia-Reid, Reid, & Peterson, 2005). According to this
perspective, positive relationships with parents can promote a healthy sense
of competence and autonomy within the home which then becomes internalized
and used in other settings such as schools (Connell & Wellborn, 1991;
Furrer & Skinner, 2003). Furthermore, supportive versus nonsupportive
relationships with parents may provide students with a sense of emotional
security, stability, and confidence which can promote healthy adaptation and
exploration in school contexts (Pianta, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีส่วนใหญ่ของการวิจัยล่วงหน้าในความสัมพันธ์ลูกหลักมุ่งเน้นในด้านของสิ่งที่แนบที่ปลอดภัย และไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กสังคม อารมณ์ และพฤติกรรมพัฒนา (ดูนมและเครื่องโกนหนวด 1999)มากน้อยในปัจจุบันเรียกว่ากับความสัมพันธ์กับผู้ปกครองเกรดวิชาการและมาตรฐานความสำเร็จระหว่างช่วงวัยรุ่นแม้ว่างานวิจัยเน้น แรงจูงใจที่โรงเรียนแนะนำบวกที่ความสัมพันธ์กับผู้ปกครองสามารถมีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมของนักเรียนในโรงเรียน (Connellและ wellborn, 1991 Garcia-Reid รีด และปิเตอร์สัน 2005) ตามนี้มุมมอง ความสัมพันธ์กับพ่อแม่สามารถส่งเสริมความรู้สึกที่ดีต่อสุขภาพความสามารถและมีอิสระภายในบ้าน นั้นซึ่งกลายเป็น internalizedและใช้ในการตั้งค่าอื่น ๆ เช่นโรงเรียน (Connell & Wellborn, 1991โฮและสกินเนอร์ 2003) นอกจากนี้ สนับสนุนและ nonsupportiveความสัมพันธ์กับผู้ปกครองอาจให้นักเรียน มีความรู้สึกทางอารมณ์ความปลอดภัย ความเสถียร และความมั่นใจซึ่งสามารถส่งเสริมสุขภาพการปรับตัว และสำรวจในโรงเรียน (Pianta, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่ของการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความสัมพันธ์แม่ลูกได้
มุ่งเน้นไปที่ความหมายของสิ่งที่แนบมารักษาความปลอดภัยและไม่ปลอดภัยสำหรับเด็กของ
สังคมอารมณ์และพฤติกรรมการพัฒนา (ดูแคสสิดี้และมีดโกนหนวด, 1999).
มากน้อยเป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เกี่ยวกับวิธีการความสัมพันธ์กับพ่อแม่ส่งผลกระทบต่อ
เกรดวิชาการและความสำเร็จที่ได้มาตรฐานในหมู่วัยรุ่นตอนต้น
แม้ว่าการวิจัยที่มุ่งเน้นการสร้างแรงจูงใจโรงเรียนแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ที่ดี
กับพ่อแม่สามารถมีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมของนักเรียนในโรงเรียน (คอนเนลล์
และอาชาไนย 1991; การ์เซียเรดเรดและปีเตอร์สัน, 2005) ตามที่นี้
มุมมองของความสัมพันธ์ที่ดีกับพ่อแม่สามารถส่งเสริมความรู้สึกที่ดีต่อสุขภาพ
ของความสามารถและความเป็นอิสระภายในบ้านซึ่งก็กลายเป็น internalized
และใช้ในการตั้งค่าอื่น ๆ เช่นโรงเรียน (คอนเนลล์และอาชาไนย 1991;
Furrer และสกินเนอร์, 2003) นอกจากนี้เมื่อเทียบกับการสนับสนุน nonsupportive
ความสัมพันธ์กับพ่อแม่อาจจะให้นักเรียนที่มีความรู้สึกของอารมณ์
ความปลอดภัยเสถียรภาพและความเชื่อมั่นซึ่งสามารถส่งเสริมการปรับตัวที่ดีต่อสุขภาพและ
การสำรวจในบริบทโรงเรียน (Pianta, 1999)