Since the revolution of 1932 that e

Since the revolution of 1932 that ended absolute monarchy, Thailand has
experienced sporadic military interventions, with 19 coups and coup attempts over those decades. This article explains these military interventions by emphasising the cultural aspects of Thai coup-making at the elite level. Concretely, the article shows that episodic military interventionism supported by significant and persistent military influence in politics is now part of a distinctive elite coup culture. In contrast to other so-called ‘coup prone’ states, Thailand has largely accommodated military interventionism, especially by accepting the defence of the monarchy as a justification for toppling elected governments. Thailand’s reluctance to democratise, and the haphazardness of the resulting institutional configurations, suggests that Thailand’s elite and, to some extent, the public as well have deeply internalised the ultimate acceptability of coups. The test of this arrangement may come with the end of King Bhumibol Adulyadej’s reign and the potential realignment of military influence in Thai society

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีตั้งแต่การปฏิวัติปี 1932 ที่สิ้นสุดสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ไทยมีประสบการณ์มีทหารแทรกแซง รัฐประหารและรัฐประหาร 19 พยายามทศวรรษดังกล่าว บทความนี้อธิบายการแทรกแซงทางการทหารเหล่านี้ โดยเน้นด้านวัฒนธรรมของรัฐประหารไทยทำระดับ elite รูปธรรม บทความแสดง interventionism ทหารว่า episodic โดยอิทธิพลทางทหารอย่างมีนัยสำคัญ และแบบในเมืองเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมโดดเด่นยอดทำรัฐประหาร ตรงข้ามอื่น ๆ เรียกว่า 'รัฐประหารมัก' อเมริกา ไทยได้ส่วนใหญ่อาศัย interventionism ทหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งป้องกันพระมหากษัตริย์ยอมรับเป็นเหตุผลสำหรับ toppling เลือกตั้งรัฐบาล ชนชั้นสูงของไทยที่แนะนำรายการอาหารของประเทศไทย democratise และ haphazardness ของสถาบันค่าผลลัพธ์ และ บ้าง สาธารณะเช่นได้ลึก internalised acceptability ที่ดีที่สุดของการรัฐประหาร การทดสอบนี้จัดอาจมาพร้อมกับปลายรัชกาลของพระมหากษัตริย์ภูมิพลอดุลยเดชและเองก็มีศักยภาพทางทหารมีอิทธิพลในสังคมไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นับตั้งแต่การปฏิวัติ พ.ศ. 2475 ที่สิ้นสุดระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ประเทศไทยมีมาตรการเป็นระยะ
มีประสบการณ์ทหาร กับ 19 รัฐประหารกับความพยายามรัฐประหารมากกว่าทศวรรษที่ผ่านมานั้น บทความนี้อธิบายการแทรกแซงทางทหารเหล่านี้โดยเน้นด้านวัฒนธรรมไทยทำรัฐประหารในระดับหัวกะทิ เป็นรูปธรรม ,บทความแสดงให้เห็นว่าหลักการสนับสนุนโดยทหารคดี interventionism สำคัญและอิทธิพลของกองทัพแบบถาวรในการเมืองตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมรัฐประหารอีลิทที่โดดเด่น ในทางตรงกันข้ามกับอื่น ๆมักจะเรียกว่า ' รัฐประหาร ' อเมริกา ประเทศไทยส่วนใหญ่ได้อาศัยทหารคดี interventionism โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยอมรับการป้องกันสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นข้ออ้างสำหรับ toppling การเลือกตั้งรัฐบาลครั้งแรกของประเทศไทยกับ democratise และลืมตัวของที่เกิดแบบสถาบัน แสดงให้เห็นว่าประเทศไทยเป็นยอดและ บ้าง ประชาชน รวมทั้งได้ลึก internalised ยอมรับที่ดีที่สุดของรัฐประหาร . การทดสอบของการจัดเรียงนี้อาจมาพร้อมกับปลายรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชและศักยภาพองค์กรของอำนาจทางทหาร ในสังคมไทย