The United States and the Sovier Un

The United States and the Sovier Union, joined by China in 1949, had considerable influence on the politics of Southeast Asia after the Second World War. The United States’ policy of containment, as its active promotion of anti-communist regimes, played a crucial role not only in the Vietnam War but in the support for the Marcos regime in the Philippines or military aid to the Suharto regime, therefore contributing to the longevity of these authoritarian regime. Soviet and Chinese support for communist movement helped groups, such as the Vietnamese Communist Party, to gain power. In turn, Vietnamese intervention helped to remove the Khmer Rouge form Cambodia but replaced the regime with one initially under Vietnamese control. The leader of this regime, Hun Sen, managed to create a sufficiently strong power base that the remained dominant well after the Vietnamese no longer provided support.

On the economic side, regimes have been strengthened or weakened by world economic trends. Several countries in the region grew very rapidly from the 1960s on wards: Singapore, Malaysia, Thailand and Indonesia. Government policies and private sector strategies-such as the reform of the financial sector or the emphasis on low-cost labour sectors-were crucial but all benefited from large amounts of foreign investment in sectors that were then becoming less competitive in Japan, Taiwan and South Korea but were finding new profit opportunities in countries of Southeast Asia with lower labour costs. Lee Kuan Yew built a highly stable political system in Singapore that fed on the ability to deliver strong economic performance for decades. Suharto’s Indonesia profited from this shift as economic growth explained some aspects of its 30-year stability. Conversely, by the end of the twentieth century the same countries faced new challenges. In 1997 , Asia was hit with a financial crisis that began in Thailand but rapidly spread to the whole region. Several countries had deregulated their economies and allowed large companies to benefit from bank loans that were risky, in that the loans were not well secured against solid assets. Furthermore, they unintentionally created “speculative bubbles” in real estate and other sectors; the value of real estate artificially rose as a result of speculators obtaining easy loans to buy and sell property for quick profit. Large amounts of foreign investment were pulled out of countries of the region when many of these unhealthy economic practices were exposed. As a result, they were faced with, among other consequences, banking failures and sudden withdrawal of financial capital. Economic growth rates declined as a result. The economic instability partly explained the fall in November 1997 of the Chavalit government in Thailand, the fall of the Suharto regime in Indonesia in May 1998, and the stability and confidence of dominant party regimes in Malaysia and Singapore. We can therefore recognize some broad patterns that affect countries in the region and their politics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สหรัฐอเมริกาและสหภาพ Sovier ร่วมใน 1949 จีนมีอิทธิพลมากในเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลังสงครามโลกครั้งสอง สหรัฐอเมริกามีนโยบายบรรจุ เป็นการส่งเสริมการใช้งานต่อต้านคอมมิวนิสต์ระบอบ เล่นบทบาทสำคัญไม่เพียงแต่ ในสงครามเวียดนาม แต่ ในการสนับสนุนระบอบ Marcos ในฟิลิปปินส์ หรือทหารช่วยให้ระบอบ ลักษณะของระบอบประเทศเหล่านี้จึง สนับสนุน โซเวียต และจีนสนับสนุนขบวนการคอมมิวนิสต์ช่วยกลุ่ม เช่นพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม การได้รับอำนาจ กลับ แทรกแซงเวียดนามช่วยเอาแบบเขมรแดงกัมพูชา แต่แทนระบอบการปกครองที่หนึ่งเริ่มต้นภายใต้การควบคุมของเวียดนาม พื้นฐานผู้นำนี้ระบอบการปกครอง ฮุนเซน สร้างกำลังแรงพอที่ที่ก่อนหน้าหลักหลังจากที่เวียดนามให้การสนับสนุนไม่ On the economic side, regimes have been strengthened or weakened by world economic trends. Several countries in the region grew very rapidly from the 1960s on wards: Singapore, Malaysia, Thailand and Indonesia. Government policies and private sector strategies-such as the reform of the financial sector or the emphasis on low-cost labour sectors-were crucial but all benefited from large amounts of foreign investment in sectors that were then becoming less competitive in Japan, Taiwan and South Korea but were finding new profit opportunities in countries of Southeast Asia with lower labour costs. Lee Kuan Yew built a highly stable political system in Singapore that fed on the ability to deliver strong economic performance for decades. Suharto’s Indonesia profited from this shift as economic growth explained some aspects of its 30-year stability. Conversely, by the end of the twentieth century the same countries faced new challenges. In 1997 , Asia was hit with a financial crisis that began in Thailand but rapidly spread to the whole region. Several countries had deregulated their economies and allowed large companies to benefit from bank loans that were risky, in that the loans were not well secured against solid assets. Furthermore, they unintentionally created “speculative bubbles” in real estate and other sectors; the value of real estate artificially rose as a result of speculators obtaining easy loans to buy and sell property for quick profit. Large amounts of foreign investment were pulled out of countries of the region when many of these unhealthy economic practices were exposed. As a result, they were faced with, among other consequences, banking failures and sudden withdrawal of financial capital. Economic growth rates declined as a result. The economic instability partly explained the fall in November 1997 of the Chavalit government in Thailand, the fall of the Suharto regime in Indonesia in May 1998, and the stability and confidence of dominant party regimes in Malaysia and Singapore. We can therefore recognize some broad patterns that affect countries in the region and their politics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหรัฐอเมริกาและสหภาพ Sovier ร่วมประเทศจีนในปี 1949 มีอิทธิพลมากในการเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง นโยบายของสหรัฐจากภาชนะบรรจุเป็นโปรโมชั่นการใช้งานของระบบต่อต้านคอมมิวนิสต์เล่นบทบาทสำคัญไม่เพียง แต่ในสงครามเวียดนาม แต่ในการสนับสนุนการปกครองระบอบมาร์กอสในฟิลิปปินส์หรือช่วยเหลือทางทหารกับระบอบการปกครองของซูฮาร์โตจึงมีส่วนทำให้ อายุการใช้งานของระบอบการปกครองเผด็จการเหล่านี้ การสนับสนุนของสหภาพโซเวียตและจีนสำหรับการเคลื่อนไหวของพรรคคอมมิวนิสต์ช่วยกลุ่มเช่นเวียตนามพรรคคอมมิวนิสต์ที่จะได้มาซึ่งอำนาจ ในทางกลับกันการแทรกแซงเวียดนามช่วยในการลบรูปแบบเขมรแดงกัมพูชา แต่แทนที่ระบอบการปกครองกับคนแรกภายใต้การควบคุมของเวียดนาม ผู้นำของระบอบการปกครองนี้ฮุนเซน, การจัดการเพื่อสร้างฐานอำนาจที่แข็งแกร่งพอที่โดดเด่นดียังคงอยู่หลังจากที่เวียดนามไม่ได้ให้การสนับสนุนในด้านเศรษฐกิจที่แฝงเร้นได้รับความเข้มแข็งหรืออ่อนแอจากแนวโน้มเศรษฐกิจโลก หลายประเทศในภูมิภาคนี้เติบโตอย่างรวดเร็วจากปี 1960 ที่วอร์ด: สิงคโปร์, มาเลเซีย, ไทยและอินโดนีเซีย นโยบายของรัฐบาลและกลยุทธ์เช่นภาคเอกชนการปฏิรูปของภาคการเงินหรือเน้นต้นทุนต่ำแรงงานภาคมีความสำคัญ แต่ทั้งหมดได้รับประโยชน์จากเงินก้อนใหญ่จากการลงทุนต่างประเทศในภาคนั้นเองที่กำลังจะกลายเป็นน้อยลงในการแข่งขันในประเทศญี่ปุ่นไต้หวันและภาคใต้ เกาหลี แต่ถูกหาโอกาสกำไรใหม่ในประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีต้นทุนค่าแรงงาน ลีกวนยูที่สร้างระบบการเมืองมีความเสถียรสูงในสิงคโปร์ที่กินความสามารถในการส่งมอบประสิทธิภาพการทำงานทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งมานานหลายทศวรรษ ซูฮาร์โตของอินโดนีเซียได้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงนี้การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอธิบายบางแง่มุมของความมั่นคง 30 ปีของ ในทางกลับกันในตอนท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบประเทศเดียวที่ต้องเผชิญกับความท้าทายใหม่ ๆ ในปี 1997 เอเชียได้รับผลกระทบกับวิกฤตการเงินที่เริ่มต้นขึ้นในประเทศไทย แต่อย่างรวดเร็วแพร่กระจายไปทั้งภูมิภาค หลายประเทศได้ deregulated เศรษฐกิจของพวกเขาและได้รับอนุญาตให้ บริษัท ขนาดใหญ่จะได้รับประโยชน์จากเงินกู้ยืมธนาคารที่มีความเสี่ยงในการที่สินเชื่อมีหลักประกันไม่ดีกับสินทรัพย์ที่มั่นคง นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้ตั้งใจสร้าง "ฟองเก็งกำไร" ในอสังหาริมทรัพย์และภาคอื่น ๆ ; มูลค่าของอสังหาริมทรัพย์เทียมเพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากนักเก็งกำไรได้รับเงินกู้ยืมที่ง่ายในการซื้อและขายทรัพย์สินเพื่อผลกำไรอย่างรวดเร็ว จำนวนมากของการลงทุนจากต่างประเทศถูกดึงออกมาจากประเทศในภูมิภาคเมื่อหลายของการปฏิบัติที่เศรษฐกิจเหล่านี้ไม่แข็งแรงได้รับการสัมผัส เป็นผลให้พวกเขาต้องเผชิญกับกลุ่มผลกระทบอื่น ๆ ที่ความล้มเหลวของธนาคารและถอนตัวฉับพลันของเงินทุน อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ลดลงเป็นผล ความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจบางส่วนอธิบายฤดูใบไม้ร่วงในเดือนพฤศจิกายน 1997 รัฐบาลชวลิตในประเทศไทยล่มสลายของระบอบการปกครองของซูฮาร์โตในอินโดนีเซียในเดือนพฤษภาคมปี 1998 และความมั่นคงและความเชื่อมั่นของระบอบบุคคลที่โดดเด่นในประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์ ดังนั้นเราจึงสามารถรับรู้บางรูปแบบกว้างที่มีผลต่อประเทศในภูมิภาคและการเมืองของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกาและสหภาพ sovier , เข้าร่วมโดยประเทศจีนในปี 1949 ได้มีอิทธิพลมากในการเมืองของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หลังสงครามโลกครั้งที่สอง สหรัฐอเมริกา ' นโยบายการแก้ไข เป็นโปรโมชั่นที่ใช้งานของระบบต่อต้านคอมมิวนิสต์ เล่นที่สำคัญบทบาทในสงคราม เวียดนาม ไม่เพียง แต่ในการระบอบมาร์กอสในฟิลิปปินส์ หรือทหารช่วยระบอบซูฮาร์โต ,จึงส่งผลต่ออายุการใช้งานของเหล่าเผด็จการระบอบการปกครอง โซเวียตและจีนสนับสนุนขบวนการคอมมิวนิสต์ช่วยกลุ่ม เช่น พรรคคอมมิวนิสต์เวียดนาม , มีอำนาจ ในการเปิด , การแทรกแซงเวียดนามช่วยขจัดเขมรแดงแบบกัมพูชา แต่แทนที่ระบอบหนึ่งเริ่มต้นภายใต้การควบคุมของเวียดนาม ผู้นำของระบอบนี้ ฮุนเซ็นการจัดการเพื่อสร้างฐานอำนาจที่เข้มแข็งเพียงพอที่จะยังคงเด่นหลังจากเวียดนามไม่ได้ให้การสนับสนุน

ในด้านเศรษฐกิจ ระบอบการปกครองมีความเข้มแข็งหรืออ่อนแอลง โดยแนวโน้มเศรษฐกิจโลก หลายประเทศในภูมิภาคที่เติบโตอย่างรวดเร็วจากปี 1960 ในวอร์ด : สิงคโปร์ , มาเลเซีย , ไทย และอินโดนีเซียนโยบายของรัฐบาลและยุทธศาสตร์ของภาคเอกชน เช่น การปฏิรูปภาคการเงิน หรือเน้นภาคแรงงานต้นทุนต่ำเป็นสําคัญ แต่ทั้งหมดได้รับประโยชน์จากจำนวนมากของการลงทุนจากต่างประเทศในภาคที่แล้วกลายเป็นการแข่งขันน้อยลงในญี่ปุ่น ไต้หวัน และเกาหลีใต้ แต่ยังหาโอกาสกำไรใหม่ในประเทศของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พร้อมลดต้นทุนแรงงานลีกวนยูสร้างระบบการเมืองมีเสถียรภาพสูงในสิงคโปร์ที่ได้รับความสามารถในการส่งมอบประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา ซูฮาร์โตของอินโดนีเซียได้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงนี้ขณะที่การเติบโตทางเศรษฐกิจอธิบายบางแง่มุมของความมั่นคง 30 ปีของ ในทางกลับกัน ในตอนท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบประเทศเดียวกันต้องเผชิญความท้าทายใหม่ ในปี 1997 ,เอเชียถูกตีด้วยวิกฤตการณ์ทางการเงินที่เริ่มต้นขึ้นในประเทศไทย แต่กระจายไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งภูมิภาค หลายประเทศมีปริมาณเศรษฐกิจของพวกเขาและอนุญาตให้ บริษัท ขนาดใหญ่ได้รับประโยชน์จากเงินกู้ยืมจากธนาคาร ซึ่งมีความเสี่ยง เพราะเงินกู้ยังปลอดภัยกับสินทรัพย์แข็ง นอกจากนี้ พวกเขาตั้งใจสร้าง " ฟองเก็งกำไร " ในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และภาคอื่น ๆมูลค่าของอสังหาริมทรัพย์เพิ่มขึ้นเป็นผลเทียม ระบบการขอสินเชื่อง่ายต่อการซื้อและขายอสังหาริมทรัพย์สำหรับกำไรอย่างรวดเร็ว จำนวนมากของการลงทุนจากต่างประเทศถูกดึงออกมาจากประเทศในภูมิภาคเมื่อหลายเหล่านี้ไม่แข็งแรงทางเศรษฐกิจการเปิดเผย เป็น ผล พวกเขาต้องเผชิญกับผลกระทบของความล้มเหลวของธนาคารอื่น และถอนปัจจุบันทันด่วนของทุนทางการเงินอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจลดลงเป็นผล ความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจบางส่วนอธิบายตกอยู่ในเดือนพฤศจิกายน 1997 ของรัฐบาลชวลิต ในประเทศไทย การล่มสลายของระบอบซูฮาร์โตของอินโดนีเซีย ในเดือนพฤษภาคม ปี 1998 และ เสถียรภาพและความเชื่อมั่นของรัฐบาลพรรคเด่นในมาเลเซีย และสิงคโปร์ เราจึงสามารถรับรู้บางรูปแบบคร่าว ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อประเทศในภูมิภาคและการเมืองของพวกเขา .