INSOMNIA IS THE MOST prevalent slee

INSOMNIA IS THE MOST prevalent sleep disorder, and it
is characterized by problems initiating and/or maintaining
sleep. Prevalence in the United States is
estimated at 9% to 16% for chronic insomnia
(Ancoli-Israel & Roth, 1999; Ford & Kamerow,
1989; Lichstein, Durrence, Riedel, Taylor, & Bush,
2004) and 27% for occasional insomnia (Ancoli-
Israel & Roth, 1999). Poor sleep is associated with
increased fatigue, psychological distress, risk of
suicide (Riedel & Lichstein, 2000; Taylor, Lichstein,
& Durrence, 2003), decreased immune functioning
(Hall et al., 1998; Savard, Laroche, Simard, Ivers,&
Morin, 2003), higher medical costs, increased
disability, and greater limitations of activity (Simon
& VonKorff, 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคนอนไม่หลับเป็นสุดนอนแพร่หลาย และโดยปัญหาเริ่มต้น และ/หรือรักษานอน ชุกในสหรัฐอเมริกาเป็นประเมินที่ 9 กับ 16% สำหรับนอนไม่หลับเรื้อรัง(Ancoli-อิสราเอลและรอด 1999 ฟอร์ด & Kamerow1989 Lichstein, Durrence, Riedel เทย์เลอร์ และ บุช2004) และ 27% สำหรับนอนไม่หลับเป็นครั้งคราว (Ancoli-อิสราเอลและรอด 1999) นอนหลับไม่ดีเกี่ยวข้องกับเพิ่มล้า ความทุกข์ทางจิตใจ ความเสี่ยงฆ่าตัวตาย (Riedel & Lichstein, 2000 เทย์เลอร์ Lichstein& Durrence, 2003), ภูมิคุ้มกันทำงานลดลง(Hall et al., 1998 Savard, Laroche, Simard, Ivers, &โมริน 2003) สูงทางการแพทย์ต้นทุน เพิ่มขึ้นพิการ และข้อจำกัดที่มากขึ้นของกิจกรรม (Simon& VonKorff, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอนไม่หลับเป็นความผิดปกติของการนอนหลับที่แพร่หลายมากที่สุดและมันเป็นลักษณะปัญหาการเริ่มต้นและ / หรือการบำรุงรักษาการนอนหลับ ความชุกในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นที่ประมาณ 9% เป็น 16% สำหรับการนอนไม่หลับเรื้อรัง (Ancoli อิสราเอลและโรท 1999 ฟอร์ดและ Kamerow, 1989; Lichstein, Durrence, Riedel, เทย์เลอร์และบุช, 2004) และ 27% สำหรับการนอนไม่หลับเป็นครั้งคราว (Ancoli- อิสราเอลและ Roth, 1999) แย่นอนหลับมีความเกี่ยวข้องกับความเมื่อยล้าที่เพิ่มขึ้นความทุกข์ทางจิตใจความเสี่ยงของการฆ่าตัวตาย(Riedel และ Lichstein, 2000 เทย์เลอร์ Lichstein, และ Durrence, 2003) ลดลงการทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน(ฮอลล์, et al, 1998;. Savard, Laroche, มาร์ด, Ivers, และโม, 2003), ค่ารักษาพยาบาลที่สูงขึ้นเพิ่มขึ้นความพิการและข้อจำกัด มากขึ้นของกิจกรรม (Simon & VonKorff, 1997)