The speaker of this poem belongs to

The speaker of this poem belongs to the lower class. When Richard Cory went to the city, the speaker and his friends would look at him. Richard Cory looked a perfect gentleman. He seemed to be enjoying all the advantages. He was well dressed. He talked very politely. But when he said good morning, he would be over-excited.The jewellery he wore would shine brightly. He was richer than a king. He was trained in every kind of polite behavior. The speaker was jealous of him and wished that he had been Richard Cory. The working class people would work hard but they could afford only bread, not meat.

They heard that one night Richard Cory went home and shot himself dead. 'Richard Cory' is a character sketch of a legendary character who lived in the poet’s native town of Gardiner, Maine. This modern American poem quietly exposes the irony of a rich gentleman’s life. Cory was the only son of an extremely rich merchant who ‘owned’ almost half the place. He was everyone’s ideal and dream. But he killed himself suddenly, without apparent reason. The incident has become the subject matter of other poets also, but Robinson’s viewpoint and the meaning is unique. Irony is the main feature in the poem.

The narrator of the poem seems to be one of the workers in some of Richard Cory’s factories. He is among the poor people who looked at Cory in amazement as he went downtown. He describes the gentleman with exaggeration which is almost absurd. This tells how highly these poor people regarded by him. As the narrator describes, Richard Cory was a gentleman ‘from sole to crown.’ This is an indirect comparison with a king. He then adds that he was “imperially slim”. Of course, he was “richer than a king.” He was “clean favored” and “human” when he talked. He was trained in “every grace”. In short, this man made everyone wish that they were in his place. But the irony is that he “went home and put a bullet through his head.” There was no reason that the poor people could see. Probably, he was unhappy. He was depressed. He was tired of life itself. Perhaps his status did not allow him to speak out. Perhaps he was burdened with inarticulate grief and worries.

Richard Cory is basically an ironic poem. It deals with the irony that rich people are not happy with their life, and the poor think that wealth is the guarantee of happiness. Richard Cory, the character, is also an individual who represents the irony of modern American life.

The poem develops in such a way as to suddenly expose the irony of all its overstatement until near its end. In the first three stanzas of the poem, we are given the impression that Richard Cory is a man who has all what he wants from life and is completely satisfied. The exaggerated descriptions of his appearance, wealth, personality, and even slimness sound as if Cory’s life is an example of perfection. Only that we are a bit puzzled by the uncommon wording and expressions. Some expressions are somewhat absurd and we fail to make sense out of them. But we are still under the impression that it is because the speaker doesn’t know the proper words to express the high appreciation he has about Richard Cory. Suddenly, in the last two lines of the poem we see that Richard Cory’s life was different from what it appeared. It is clear that he had been living with a suicidal depression. All the appreciation of wealthier life, great personality, and all the big words given to describe Richard Cory now tell us a striking irony. The exaggeration in all that description adds to the irony, the irony that material possession and fine appearance don’t ensure happiness and peace of mind. We now rather begin to doubt whether the speaker is only a simple man who doesn’t know the right words to describe. We now feel that he is using absurd words to indicate the absurdity of the apparent perfection and happiness of Richard Cory. After we learn that he commits suicides without any good reason we now begin to search for a probable reason from the preceding stanzas. His slimness (stanza1), quietness and fluttering and glittering (stanza2), his being richer than a king and his enviably perfect manners (stanza3) all become ironic in the light of the fact that none of them were making his personal life happy and satisfying. The speaker thought that poor people are the only sufferers in life, as if poverty is the only problem in life. Now we see that it is a foolish idea. Happiness is not a matter of being rich or powerful. To have a high status, a lot of money or to be popular are no guarantees of happy life. This in general, is the theme of the irony; it is also an irony about the material prosperity of the modern American.

There is also another more general irony about human beings. The speaker also says that they did not eat the bread they could get and they went without the meant that they could not get. They cursed the bread they could get! This is an irony; those who get something like something else, something better,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงของบทกวีนี้เป็นชั้นล่าง เมื่อริชาร์ดโคไปเมือง ลำโพงและเพื่อนของเขาจะมองที่เขา ริชาร์ดโคมอง สุภาพบุรุษสมบูรณ์แบบ เขาดูเหมือนจะเพลิดเพลินกับข้อดีทั้งหมด เขาก็แต่งตัวดี เขาพูดสุภาพมาก แต่เมื่อเขากล่าวว่า ตอนเช้า ที่ดี เขาจะตื่นเต้นมากเกินไป เครื่องประดับที่เขาสวมจะส่องสว่าง เขาเป็นยิ่งกว่าพระมหากษัตริย์ เขาได้รับการฝึกฝนในทุกชนิดของพฤติกรรมที่สุภาพ ลำโพงของเขาอิจฉา และอยากให้เขาได้ริชาร์ดโค คนชั้นแรงงานจะทำงานหนัก แต่พวกเขาสามารถเพียงขนมปัง เนื้อสัตว์ไม่พวกเขาได้ยินว่า คืนหนึ่งโครี่ริชาร์ดกลับบ้าน และยิงตัวเองตาย 'โครี่ริชาร์ด' เป็นร่างอักขระของตัวละครในตำนานที่อาศัยอยู่ในของกวีพื้นเมืองเมืองของ Gardiner เมน สหรัฐ บทกวีนี้อเมริกันสมัยใหม่อย่างเงียบ ๆ exposes ประชดชีวิตอุดมบุรุษ โครี่เป็นลูกชายคนเดียวของพ่อค้ารวยมากที่ 'เจ้าของ' สถานที่เกือบครึ่งหนึ่ง เขาเป็นความฝันและอุดมคติของทุกคน แต่เขาฆ่าตัวตายทันที โดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน เหตุการณ์กลายเป็น เรื่องของกวีอื่นยัง แต่จุดชมวิวของโรบินสันและความหมายที่เป็นเอกลักษณ์ เหน็บอยู่ที่คุณสมบัติหลักในบทกวีผู้บรรยายของบทกวีน่าจะ เป็นของคนงานในโรงงานของริชาร์ดโค เขาเป็นคนยากจนที่ดูโคในความประหลาดใจเขาไปเที่ยว เขาอธิบายถึงสุภาพบุรุษ ด้วยการพูดที่ไร้สาระเกือบ นี้บอกว่า คนจนเหล่านี้นั่นเองเขา เล่าอธิบาย โครี่ริชาร์ดเป็นสุภาพบุรุษ 'จากแต่เพียงผู้เดียวไป' นี้เป็นการเปรียบเทียบทางอ้อมกับกษัตริย์ เขาเพิ่มแล้วว่า เขาเป็น "บาง imperially" แน่นอน เขาเป็น "ยิ่งกว่าพระมหากษัตริย์" เขาเป็น "มนุษย์" และ "สะอาดที่ชื่นชอบ" เมื่อเขาพูด เขาได้ผ่านการอบรม "พระคุณทุก" ในระยะสั้น ผู้ชายคนนี้ทำทุกคนต้องว่า พวกเขาอยู่ในสถานที่ของเขา แต่ประชด ว่า เขา "กลับบ้าน และใส่กระสุนผ่านหัวของเขา" เหตุผลที่คนจนสามารถเห็นได้ อาจ เขาก็ไม่มีความสุข เขาก็หดหู่ เขาก็เบื่อชีวิตของตัวเอง บางทีสถานะของเขาไม่อนุญาตให้เขาพูดออกมา บางทีเขาก็เป็นภาระกับ inarticulate ความเศร้าโศกและความกังวลริชาร์ดโคเป็นบทกวีเป็นเรื่องน่าขัน ข้อตกลงนั้นกับเหน็บว่า คนรวยไม่มีความสุขกับชีวิตของพวกเขา และยากจนคิดว่า ความมั่งคั่งคือ รับประกันความสุข ริชาร์ดโค อักขระ ยังเป็นบุคคลที่แสดงประชดชีวิตอเมริกันที่ทันสมัยบทกวีที่พัฒนาในทางที่จะเปิดเผยก็ประชดของใช่ของทั้งหมดจนกระทั่งใกล้สิ้นสุดของ ใน stanzas สามอันดับแรกของบทกวี เราจะได้รับความประทับใจที่ว่า ริชาร์ดโคเป็นคนที่มีทุกสิ่งที่เขาต้องจากชีวิต และไม่พอใจอย่างสมบูรณ์ คำอธิบายที่พูดเกินจริงของลักษณะ ความมั่งคั่ง บุคลิกภาพ และแม้กระทั่งช่องเสียงว่าชีวิตของโคเป็นตัวอย่างของความสมบูรณ์แบบ เท่าที่เราจะงงนิด ๆ โดยถ้อยคำที่แปลกและนิพจน์ บางนิพจน์จะค่อนข้างไร้สาระ และเราไม่ได้ทำให้ความรู้สึกออกจากพวกเขา แต่เรายังอยู่ภายใต้ความรู้สึกว่ามันเป็น เพราะลำโพงไม่รู้คำศัพท์ที่เหมาะสมวิศวกรรมสูงเขามีเกี่ยวกับริชาร์ดโค ทันใดนั้น ในบรรทัดที่สองของบทกวี ที่เราเห็นว่าริชาร์ดโคชีวิตแตกต่างจากสิ่งที่ปรากฏ เป็นที่ชัดเจนว่า เขามาอยู่กับภาวะซึมเศร้าการฆ่าตัวตาย การแข็งค่าของชีวิต wealthier บุคลิกภาพดี และคำใหญ่ทั้งหมดที่กำหนดเพื่ออธิบายถึงโครี่ริชาร์ดเดี๋ยวบอกประชดโดดเด่น พูดในลักษณะที่เพิ่มไปประชด ประชดว่า ครอบครองวัสดุและลักษณะที่ดีไม่ให้ความสุขและความสบายใจ เราตอนนี้ค่อนข้างจะเริ่มสงสัยว่า ลำโพงเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่รู้คำศัพท์ที่เหมาะสมเพื่ออธิบาย ตอนนี้รู้สึกว่า เขาใช้คำพูดที่ไร้สาระเพื่อบ่งชี้แก้ไร้สาระของความสมบูรณ์ชัดเจนและความสุขของริชาร์ดโค หลังจากที่เราเรียนรู้ว่า เขามุ่งมั่น suicides โดยไม่มีเหตุผลที่ดี เราตอนนี้เริ่มที่จะหาเหตุผลน่าเป็นจาก stanzas ก่อนหน้านี้ ความบางของเขา (stanza1), ความเงียบ และกระพือ และระยิบระยับ (stanza2) เขาเป็นยิ่งกว่ากษัตริย์และเขาหาจุดมารยาท (stanza3) ทั้งหมดกลายเป็นเรื่องน่าขันไฟความจริงที่ว่า ไม่มีทำชีวิตส่วนตัวมีความสุข และความพึงพอใจ ลำโพงคิดว่า คนจนคือ ผู้ประสบภัยเท่านั้นในชีวิต ว่าความยากจนคือ ปัญหาเดียวในชีวิต ตอนนี้ เราเห็นว่า มันเป็นความคิดที่โง่เขลา ความสุขไม่ใช่เรื่องของรวย หรือมีประสิทธิภาพ มีสถานะสูง มาก ของเงิน หรือ ให้เป็นที่นิยมจะไม่รับประกันชีวิตมีความสุข นี่คือธีมของประชด ทั่วไป มันเป็นการประชดเกี่ยวกับความรุ่งเรืองวัสดุของอเมริกันสมัยใหม่มีประชดอื่นทั่วไปที่เกี่ยวกับมนุษย์ ลำโพงยังกล่าวว่า พวกเขาไม่ได้กินขนมปังที่พวกเขาจะได้รับ และพวกเขาไป โดยไม่มีหมายถึงการที่พวกเขาไม่สามารถรับได้ ขนมปังอาจจะสาปพวกเขา นี้เป็นการประชด ผู้ที่ได้รับสิ่งที่ต้องการอย่างอื่น สิ่งที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงของกลอนบทนี้เป็นคนชั้นต่ำ เมื่อริชาร์ดคอรีไปที่เมือง, ลำโพงและเพื่อน ๆ ของเขาจะมองไปที่เขา ริชาร์ดคอรีมองเป็นสุภาพบุรุษที่สมบูรณ์แบบ ดูเหมือนว่าเขาจะได้เพลิดเพลินกับประโยชน์ทั้งหมด เขาเป็นคนที่แต่งตัวดี เขาได้พูดคุยอย่างสุภาพมาก แต่เมื่อเขากล่าวว่าช่วงเช้าที่ดีเขาจะเป็นมากกว่าเครื่องประดับ excited.The เขาสวมจะเปล่งปลั่งสดใส เขาเป็นคนที่ดียิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์ เขาได้รับการฝึกอบรมในชนิดของพฤติกรรมสุภาพทุก ลำโพงเป็นที่อิจฉาของเขาและหวังว่าเขาได้รับริชาร์ดคอรี คนชั้นการทำงานจะทำงานอย่างหนัก แต่พวกเขาสามารถซื้อขนมปังเท่านั้นไม่ใช่เนื้อ.

พวกเขาได้ยินมาว่าในคืนหนึ่งริชาร์ดคอรีกลับบ้านและยิงตัวเองตาย 'ริชาร์ดคอรี' เป็นร่างลักษณะของตัวละครในตำนานที่อาศัยอยู่ในเมืองบ้านเกิดของกวีของการ์ดิเนอเมน นี้บทกวีชาวอเมริกันที่ทันสมัยอย่างเงียบ ๆ exposes ประชดชีวิตเป็นสุภาพบุรุษที่อุดมไปด้วยของ คอรีเป็นลูกชายคนเดียวของเศรษฐีพ่อค้ามากใครเป็นเจ้าของ 'เกือบครึ่งหนึ่งสถานที่ เขาเป็นคนที่ทุกคนในอุดมคติและความฝัน แต่เขาฆ่าตัวตายอย่างกระทันหันโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้กลายเป็นเรื่องของกวีอื่น ๆ ยัง แต่มุมมองของโรบินสันและความหมายเป็นเอกลักษณ์ ประชดเป็นคุณสมบัติหลักในบทกวี.

เล่าเรื่องของบทกวีน่าจะเป็นหนึ่งของคนงานในบางส่วนของโรงงานของริชาร์ดคอรี เขาเป็นหนึ่งในคนที่ยากจนที่มองไปที่คอรีในความประหลาดใจขณะที่เขาเดินตัวเมือง เขาอธิบายสุภาพบุรุษที่มีการพูดเกินจริงซึ่งเป็นเรื่องเหลวไหลเกือบ นี้จะบอกว่าขอคนยากจนเหล่านี้ได้รับการยกย่องโดยเขา เป็นผู้บรรยายอธิบายริชาร์ดคอรีเป็นสุภาพบุรุษจาก แต่เพียงผู้เดียวมงกุฎ. นี่คือการเปรียบเทียบทางอ้อมกับพระมหากษัตริย์ จากนั้นเขาก็เสริมว่าเขาเป็น "บาง imperially" แน่นอนว่าเขาเป็น "ยิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์." เขาเป็น "สะอาดที่ชื่นชอบ" และ "มนุษย์" เมื่อเขาพูดคุยกัน เขาได้รับการฝึกอบรมใน "ทุกพระคุณ" ในระยะสั้นชายคนนี้ทำให้ทุกคนหวังว่าพวกเขาอยู่ในสถานที่ของเขา แต่ประชดก็คือว่าเขา "กลับบ้านและใส่กระสุนผ่านหัวของเขา." มีเหตุผลที่ว่าคนยากจนจะได้เห็นไม่ได้ น่าจะเป็นเขาก็มีความสุข เขาก็มีความสุข เขาเป็นคนที่เบื่อชีวิตตัวเอง บางทีสถานะของเขาไม่ให้เขาพูดออกมา บางทีเขาอาจจะได้รับภาระกับความเศร้าโศกและความกังวลพูดไม่ออก.

ริชาร์ดคอรีนั้นเป็นบทกวีแดกดัน มันเกี่ยวข้องกับการประชดว่าคนที่อุดมไปด้วยไม่ได้มีความสุขกับชีวิตของพวกเขาและคนยากจนคิดว่าคือการรับประกันความมั่งคั่งของความสุข ริชาร์ดคอรีอักขระที่ยังเป็นบุคคลที่เป็นตัวแทนประชดชีวิตของชาวอเมริกันที่ทันสมัย.

บทกวีพัฒนาในลักษณะที่จู่ ๆ ก็เปิดเผยประชดทุกคุยโวของมันจนใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของมัน ในช่วงสามบทแรกของบทกวีที่เราจะได้รับความประทับใจที่ริชาร์ดคอรีคือคนที่มีทุกสิ่งที่เขาต้องการจากชีวิตและมีความพึงพอใจอย่างสมบูรณ์ คำอธิบายที่พูดเกินจริงของการปรากฏตัวของเขา, ความมั่งคั่งบุคลิกภาพและเสียงแม้กระทั่งความเพรียวลมราวกับว่าชีวิตของ Cory เป็นตัวอย่างของความสมบูรณ์แบบ เดียวที่เราเป็นบิตงงงวยโดยถ้อยคำที่ผิดปกติและการแสดงออก การแสดงออกบางอย่างที่ค่อนข้างไร้สาระและเราไม่สามารถที่จะทำให้ความรู้สึกของพวกเขา แต่เรายังคงอยู่ภายใต้ความรู้สึกว่ามันเป็นเพราะลำโพงไม่ทราบคำที่เหมาะสมในการแสดงความชื่นชมสูงเขามีเกี่ยวกับริชาร์ดคอรี ทันใดนั้นในสองบรรทัดสุดท้ายของบทกวีที่เราเห็นว่าชีวิตของริชาร์ดคอรีมีความแตกต่างจากสิ่งที่มันปรากฏ เป็นที่ชัดเจนว่าเขาได้รับการมีชีวิตอยู่กับภาวะซึมเศร้าฆ่าตัวตาย การแข็งค่าของทุกชีวิตที่มั่งคั่งบุคลิกภาพที่ดีและทุกคำที่ยิ่งใหญ่ได้รับการอธิบายถึงริชาร์ดคอรีตอนนี้บอกเราประชดโดดเด่น พูดเกินจริงในทุกรายละเอียดที่เพิ่มเพื่อประชดประชดที่ครอบครองวัสดุและรูปลักษณ์ที่ดีไม่แน่ใจว่าความสุขและความสงบของจิตใจ ตอนนี้เราค่อนข้างเริ่มที่จะสงสัยว่าลำโพงเป็นเพียงเป็นคนเรียบง่ายที่ไม่ทราบว่าคำพูดที่เหมาะสมที่จะอธิบาย ตอนนี้เรารู้สึกว่าเขาใช้คำพูดที่ไร้สาระเพื่อบ่งชี้ถึงความไร้สาระของความสมบูรณ์แบบที่ชัดเจนและความสุขของริชาร์ดคอรี หลังจากที่เราได้เรียนรู้ว่าเขากระทำการฆ่าตัวตายโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่ดีตอนนี้เราเริ่มที่จะหาเหตุผลน่าจะเป็นจากบทก่อน ความเพรียวลมของพระองค์ (stanza1) ความสงบและกระพือและอร่าม (stanza2) ของเขาเป็นยิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์และมารยาทที่สมบูรณ์แบบ enviably ของเขา (stanza3) กลายเป็นเรื่องน่าขันในแง่ของความจริงที่ว่าไม่มีของพวกเขาถูกทำให้ชีวิตส่วนตัวของเขามีความสุขและพอใจ . ลำโพงคิดว่าคนยากจนเป็นผู้ประสบภัยเดียวในชีวิตเช่นถ้าความยากจนเป็นปัญหาเดียวในชีวิต ตอนนี้เราเห็นว่ามันเป็นความคิดที่โง่เขลา ความสุขไม่ได้เป็นเรื่องของการเป็นคนรวยหรือมีประสิทธิภาพ จะมีสถานะสูง, เงินเป็นจำนวนมากหรือเป็นที่นิยมการค้ำประกันของชีวิตมีความสุขไม่มี นี้โดยทั่วไปเป็นรูปแบบของการประชดนั้น มันก็ยังเป็นประชดเกี่ยวกับความเจริญรุ่งเรืองวัสดุที่ทันสมัยอเมริกัน.

นอกจากนี้ยังมีอีกประชดทั่วไปเกี่ยวกับมนุษย์ ลำโพงยังบอกว่าพวกเขาไม่ได้กินขนมปังที่พวกเขาจะได้รับและพวกเขาไปโดยไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่สามารถรับ พวกเขาสาปแช่งขนมปังที่พวกเขาจะได้รับ! นี่คือการประชด; ผู้ที่จะได้รับสิ่งที่ต้องการสิ่งอื่นสิ่งที่ดีกว่า