When setting up a breeding program

When setting up a breeding program for fish, an optimal breeding scheme is sought, and especially the number of families to use is a pivot parameter in this regard. This simulation study tests a range of probable number of families, with the use of two different methods for implementation of optimum contribution procedures in fish: one based on individual quotas and one with family quotas. Schemes are compared at the same prescribed rate of inbreeding. The breeding goal consisted of two correlated traits, one that could be measured on all selection candidates, the second only on full-sibs. The number of families ranged from 50 to 400, whereas the number of offspring per full-sib family was fixed at 50. Average genetic gain for generations 5 to 15 was used for comparing the schemes, and the rate of inbreeding per generation was restricted to 1%. The individual-based method gave the overall highest genetic gain, but the superiority for this method was most evident for the breeding schemes with a high number of families. The biggest difference between the two methods tested stems from the fact that the family-based method furnished a relatively larger proportion of the gain on the first trait; measurable only on the informants. For the individual-based method, this trait had negative or almost no gain when the genetic correlation was negative. The study also showed that although the total gain did not differ too much, the choice of method could highly influence the specific gain in each of the two traits. It is concluded that for the parameters and assumptions used in this study, the optimal number of families for both methods are likely to be around 200 to 300 if economic considerations are also included.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อตั้งค่าโปรแกรมการเพาะพันธุ์ปลา มีหาแบบแผนการผสมพันธุ์ที่เหมาะสม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนครอบครัวใช้เป็นพารามิเตอร์สาระสำคัญในเรื่องนี้ การศึกษานี้จำลองทดสอบช่วงของหมายเลขน่าเป็นของครอบครัว ด้วยการใช้สองวิธีสำหรับการใช้งานของกระบวนการสนับสนุนที่ดีที่สุดในปลา: หนึ่งตามแต่ละโควต้าและมีโควต้าสำหรับครอบครัว มีการเปรียบเทียบแผนการ inbreeding กำหนดอัตราเดียวกัน เป้าหมายการปรับปรุงพันธุ์ประกอบด้วยสองมีความสัมพันธ์ลักษณะ ที่สามารถวัดในการเลือกผู้สมัคร ที่สองใน sibs เต็ม จำนวนครอบครัวที่อยู่ในช่วง 50 ถึง 400 ในขณะที่จำนวนลูกต่อครอบครัวรากเต็มสิบคงที่ 50 ได้รับพันธุกรรมเฉลี่ยสำหรับรุ่น 5-15 ใช้สำหรับการเปรียบเทียบแบบแผน และอัตราการ inbreeding ต่อรุ่นก็จำกัดให้ 1% วิธีการใช้บุคคลให้กำไรสูงสุดโดยรวมทางพันธุกรรม แต่ที่เหนือกว่าสำหรับวิธีการนี้ได้ชัดเจนที่สุดสำหรับแผนการปรับปรุงพันธุ์ด้วยหมายเลขสูงของครอบครัว ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างสองวิธีทดสอบจากความจริงที่ว่า วิธีการใช้ครอบครัวตกแต่งในสัดส่วนที่ค่อนข้างใหญ่ของกำไรในลักษณะแรก วัดบนผ่ำ สำหรับวิธีใช้แต่ละบุคคล ลักษณะนี้มีลบหรือได้รับเกือบไม่มีเมื่อความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมถูกลบ การศึกษายังแสดงให้เห็นว่า แม้ว่ากำไรรวมไม่แตกต่างกันมากเกินไป เลือกวิธีไม่มากกำไรเฉพาะในแต่ละลักษณะสอง มันคือสรุปว่า สำหรับพารามิเตอร์สมมติฐานที่ใช้ในการศึกษานี้ จำนวนครอบครัวทั้งสองวิธีน่าจะประมาณ 200 ถึง 300 ยังมีข้อควรพิจารณาทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตั้งค่าโปรแกรมการเพาะพันธุ์ปลา, โครงการปรับปรุงพันธุ์ที่ดีที่สุดเป็นที่ต้องการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนของครอบครัวที่จะใช้เป็นพารามิเตอร์ที่หมุนในเรื่องนี้ การศึกษาแบบจำลองนี้จะทดสอบช่วงของตัวเลขที่น่าจะเป็นของครอบครัวที่มีการใช้สองวิธีที่แตกต่างกันสำหรับการดำเนินงานของขั้นตอนการมีส่วนร่วมที่ดีที่สุดในปลา: หนึ่งขึ้นอยู่กับโควต้าของแต่ละบุคคลและเป็นหนึ่งเดียวกับโควต้าในครอบครัว แบบแผนมีการเปรียบเทียบในอัตราที่กำหนดเดียวกันของการเจริญเติบโต เป้าหมายการปรับปรุงพันธุ์ประกอบด้วยสองลักษณะความสัมพันธ์หนึ่งที่สามารถวัดได้ในทุกผู้สมัครเลือกที่สองเท่านั้นเต็ม SIBS- จำนวนของครอบครัวอยู่ในช่วง 50-400 ขณะที่จำนวนของลูกหลานต่อครอบครัวเต็มรูปแบบ SIB ที่ถูกกำหนดไว้ที่ 50 กำไรทางพันธุกรรมเฉลี่ยสำหรับรุ่น 5 ถึง 15 ถูกนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบรูปแบบและอัตราการเจริญเติบโตต่อรุ่นถูก จำกัด ให้ 1% วิธีการของแต่ละบุคคลตามให้โดยรวมกำไรทางพันธุกรรมสูงสุด แต่ที่เหนือกว่าสำหรับวิธีการนี​​้ก็เห็นได้ชัดที่สุดสำหรับแผนการผสมพันธุ์ที่มีจำนวนมากของครอบครัว ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างสองวิธีการทดสอบเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าวิธีการที่เหมาะสำหรับครอบครัวตามตกแต่งเป็นสัดส่วนที่ค่อนข้างใหญ่ของกำไรในลักษณะแรก; วัดได้เฉพาะในข้อมูล สำหรับวิธีการของแต่ละบุคคลตามลักษณะนี้มีเชิงลบหรือเกือบจะไม่มีกำไรเมื่อความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่เป็นลบ การศึกษายังพบว่าแม้ว่ากำไรรวมไม่แตกต่างกันมากเกินไปทางเลือกของวิธีการที่สูงอาจมีผลต่อกำไรที่เฉพาะเจาะจงในแต่ละสองลักษณะ ก็สรุปได้ว่าสำหรับพารามิเตอร์และข้อสมมติฐานที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้มีจำนวนที่เหมาะสมของครอบครัวทั้งสองวิธีมีแนวโน้มที่จะอยู่ที่ประมาณ 200-300 ถ้าพิจารณาทางเศรษฐกิจรวมอยู่ด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อตั้งค่าการเพาะพันธุ์ปลา การเพาะพันธุ์ที่เหมาะสมที่สุด คือ โครงการแสวงหาและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจำนวนครอบครัวที่จะใช้เป็นเดือยพารามิเตอร์ในเรื่องนี้ การทดสอบในช่วงของตัวเลขที่น่าจะเป็นครอบครัวนี้จำลองการศึกษา ด้วยการใช้สองวิธีที่แตกต่างกันสำหรับการใช้งานที่เหมาะสมของกระบวนการมีส่วนร่วมในปลา : 1 ตามโควต้าของแต่ละบุคคลและหนึ่งมีโควต้าของครอบครัว แบบแผนการเปรียบเทียบที่เหมือนกัน กำหนดอัตราการ . การผสมพันธุ์เป้าหมายประกอบด้วยสองมีลักษณะที่สามารถวัดได้ในการคัดเลือกผู้สมัครทั้งหมด ที่สองเท่านั้นที่เต็ม sibs . หมายเลขของครอบครัวอยู่ในช่วง 50 ถึง 400 คน ส่วนจำนวนบุตรต่อครอบครัวเต็มสิบได้คงที่ที่ 50 ได้รับพันธุกรรมโดยเฉลี่ยสำหรับรุ่น 5 ถึง 15 ถูกใช้เพื่อเปรียบเทียบรูปแบบและอัตราการต่อรุ่นก็ต้อง 1 % วิธีที่แต่ละบุคคลโดยให้รวมสูงสุดทางพันธุกรรมได้ แต่เหนือกว่าวิธีนี้เห็นได้ชัดที่สุดสำหรับแผนการปรับปรุงพันธุ์ที่มีจำนวนสูงของครอบครัว ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างสองวิธีทดสอบเกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าวิธีการตามครอบครัวตกแต่งเป็นสัดส่วนที่ค่อนข้างใหญ่ของได้รับในลักษณะแรก วัดเฉพาะในข้อมูล สำหรับบุคคลตามวิธีนี้ มีลักษณะเชิงลบหรือเกือบไม่ได้เมื่อความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมเป็นลบ การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าแม้ว่าได้รับรวมไม่แตกต่างกันมากนัก ทางเลือกของวิธีสูงมีอิทธิพลต่อได้รับที่เฉพาะเจาะจงในแต่ละของทั้งสองลักษณะ . สรุปได้ว่าตัวแปรและสมมติฐานที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ หลายๆ ครอบครัวที่เหมาะสมสำหรับทั้งสองวิธีมีแนวโน้มที่จะเป็นรอบ 200 ถึง 300 ถ้าการพิจารณาทางเศรษฐกิจยังมีอยู่