Despite the short distance, Brain a

Despite the short distance, Brain advanced carefully and took his time reaching the door. Climb was on standby at the bottom of the stairs. He did so to avoid being dragged into any accidents should they occur.

Brain first poked the door with his sword. After repeating this several times, he grabbed the doorknob— and twisted it. His movements then stopped.

As he worried over what might have happened, Brain turned to him and spoke with a plaintive voice.

“…It’s locked.”

Of course. A door would be locked.

“Ah, I have something. One moment.”

He rang the last of the three handbells at the door.

With the power of ‘Bell of Open Lock’, the faint sound of a key unlocking the door could be heard.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีระยะทางสั้น สมองขั้นสูงอย่างระมัดระวัง และใช้เวลาของเขาถึงประตู ไต่เป็นสแตนด์บายที่ด้านล่างของบันได เขาทำเช่นนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลากเข้าไปในอุบัติเหตุที่ควรเกิดขึ้นสมองสะกิดประตู ด้วยดาบของเขาก่อน หลังจากทำซ้ำหลายครั้ง เขาคว้าลูกบิดประตู — และบิดมัน เคลื่อนไหวของเขาหยุดลงแล้วขณะที่เขากังวลมากกว่าอาจมีเกิดขึ้น สมองกลายเป็นเขาและพูด ด้วยเสียง plaintive“… มันถูกล็อค"แน่นอน ประตูจะถูกล็อค"Ah มีบางอย่าง ช่วงเวลาหนึ่ง"เขารังสุดท้ายของ handbells สามประตูด้วยพลังของ 'เบลล์ของเปิดล็อค อาจจะได้ยินเสียงลมของคีย์ปลดล็อกประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีระยะทางสั้นสมองขั้นสูงอย่างระมัดระวังและใช้เวลาของเขาถึงประตู ปีนขึ้นไปอยู่บนสแตนด์บายที่ด้านล่างของบันได เขาทำเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการถูกลากเข้าไปในอุบัติเหตุใด ๆ ที่พวกเขาควรจะเกิดขึ้น. สมองแรกแหย่ประตูด้วยดาบของเขา หลังจากการทำซ้ำหลาย ๆ ครั้งเขาคว้า doorknob- และบิดมัน การเคลื่อนไหวของเขาแล้วก็หยุด. ในฐานะที่เขากังวลมากกว่าสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นสมองหันไปเขาและพูดด้วยเสียงคร่ำครวญ. " ... มันล็อค." แน่นอน ประตูจะถูกล็อค. "โอ้ฉันมีบางสิ่งบางอย่าง รอสักครู่. " เขารังสุดท้ายของสาม Handbells ที่ประตู. ด้วยพลังของ 'เบลล์เปิดล็อค' ที่เสียงลมของคีย์ปลดล็อคประตูอาจจะได้ยิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีระยะทางสั้น สมองขั้นสูงอย่างรอบคอบ และต้องใช้เวลาถึงประตู ปีนก็เตรียมพร้อมที่ด้านล่างของบันได เขาทำเพื่อเลี่ยงถูกลากเข้าไปในอุบัติเหตุใด ๆ พวกเขาควรจะเกิดขึ้นสมองก่อนกระทุ้งประตูด้วยดาบของเขา หลังจากการทำซ้ำหลายๆ ครั้ง เขาจับลูกบิดประตูแล้วบิดมัน การเคลื่อนไหวของเขาแล้วหยุดเขากังวลเกี่ยวกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น สมองหันไปเขาและพูดด้วยเสียงที่ดูเศร้าโศก" . . . . . . . มันล็อค .แน่นอน ประตูจะถูกล็อค" เอ่อ ฉันมีบางอย่าง ช่วงเวลาหนึ่ง "เขาเที่ยวสุดท้ายของระฆังมือที่สามประตูด้วยพลังของ " ระฆังล็อคเปิด เสียงลมของกุญแจที่ไขประตูอาจจะได้ยิน