Aware of her own impropriety and di

Aware of her own impropriety and distress, Yao Ying was also rather embarrassed, taking in a deep breath, the sounds of weeping gradually comes to a rest, an upright bearing stands presently as she calms down her strained heart, tenderly looking at Lou Che, waiting for him to speak.

After signalling for her to sit at the settee, he takes a seat nearby, his face of such radiantly warm elegance, showing indistinguishable emotions as he says in a low tone: “In future when your child is born, if it’s a boy, it may very possibly become the next generation of monarch……” Ignoring Yao Ying’s expression of complexity, he continues explaining his analysis, “I believe you should be able to sense, just how much the his majesty loves you, not caring for other people’s perception, three thousand worth of doting love all on you alone……”

“But I do not love him.” Hurriedly cutting off Lou Che’s words, Yao Ying shows inexplicable panic.

“His majesty’s magnanimity towards you is already something that has never happened before, don’t continue to persistently go on like this anymore.” As though advising, as though reproaching, Lou Che throws out such words that harbours chilling implications.

Tears uncontrollably rolls down her face once again, Yao Ying smiles, such smile that looks even more sorrowful than that of her tears, “If he truly is infinitely magnanimous towards me, why not let me go?”

“Do you think his majesty is unaware of your very doings? Me coming to your palace, could he possibly not know of this? Yet he has never once blocked us, do you know why? He is waiting, waiting till you come to understand, waiting for you to let go of your stubborn persistence. Such magnanimity like this, not every man is able to achieve.”

Tears hanging on her face, she attentively thinks through his words, upon recovering herself, she harbours a thin trace of resentment, sadly asking: “For what reason are you persuading me like this for today? Is it for me? Or is it for yourself?”

Sighing, Lou Che’s elegantly handsome face reveals a thin smile, “It is for you, and also for myself.”

“For me?” Yao Ying softly croons, “You are doing this for yourself……your heart is not here, what are you thinking about? Where has your heart gone to?” Each word questioning, her heart feels as though it is cracking, the questions does not seem to be directed at Lou Che, but is directed towards the reality that she herself could never bring herself to face this entire time.

“Ying-er,” A soft sound of gentle calling, Lou Che stands up, “Rather than clinging onto the past, why not take a good look at reality, the person in your eyes is no longer me, it has not been for a long time.” Making a sudden turn, he walks towards the outside, his walking pace showing no signs of faltering.

Frozen on the spot, Yao Ying could not even muster up the courage to call out, distractedly watching Lou Che’s leaving figure, her mind in a blank state, muttering the words: “You no longer care for me? Will you no longer care for me anymore?”

The open and deserted space carries her voice into Lou Che’s ears, unable to stop himself from looking back, towards the lost soul, he says: “As long as you are in the palace, I will look after you to the end.” No longer looking back anymore, he resolutely leaves, no longer able to hear the gracefully mournful cries within the palace, perhaps even if he is able to hear it now, it will no longer make its way deep into his heart……

With hurried steps, he heads towards the entrance of the palace, eager to return to where his heart lies as soon as possible, he has come to understand many things, and also let go, thus feeling more relaxed than ever before.

A burst of sharp bell ringing sounds, rippling out to every little corner within the imperial palace’s courtyard, Lou Che’s steps comes to a halt, raising his head in slight surprise, this act of alarm is using the “imperial bell”, unless in times of utmost emergencies, it is not to be used, why would it be sounding right now?

Having not yet thought of anything, quick and fragmented footsteps had already chaotically approached, numerously complicated figures of palace maids and eunuchs all looking a mess, a panicking figure walks up to Lou Che crying out: “Not good, Lady Consort Ying is going through miscarriage……not good…….”

Upon hearing this, Lou Che freezes on the spot, his brows lightly twitches, his face holds a thin layer of chill, thinking to himself, Gui Wan is only escorting her brother, there shouldn’t be any problems, once again turning back to look in direction of the palace, he purses his thin lips, helplessly sighing as he heads back towards the palace……

This choice has made it impossible for him to leave the palace for seven days, that is until the shocking news reached the Prime Minister Estate……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตระหนักถึงความไม่เหมาะสมและความทุกข์ของเธอเอง ยิงยาวได้ยังค่อนข้าง อับอาย การหายใจลึก ๆ เสียงร้องไห้ค่อย ๆ มาถึงส่วนเหลือ การแบกตรงยืนปัจจุบันเธอสงบลงหัวใจเธอเครียด ละม่อมกำลังดู Lou Che รอเขาพูดหลังจากส่งสัญญาณให้เธอนั่งที่เก้าอี้นวม เขาจะนั่งใกล้เคียง พระพักตร์สง่างามเช่นดินเหนียวอบอุ่น แสดงอารมณ์นั้น ตามที่เขากล่าวในโทนเสียงต่ำ: "ในอนาคต เมื่อเด็กเกิดมา ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย มันอาจมากอาจจะเป็นยุคของพระมหากษัตริย์..." เขาละเว้นนิพจน์ยาวหยิงของความซับซ้อน ยังคงอธิบายวิเคราะห์ของเขา, "ผมเชื่อว่า คุณควรจะรู้สึก แค่ไหนเขาทรงรักคุณ ไม่มุ่งสำหรับการรับรู้ของคนอื่น สามพันคุ้มค่าของการหลงใหลได้ปลื้มรักทั้งหมดที่คุณคนเดียว...""แต่ไม่รักเขา" รีบตัดคำ Lou Che หยิงยาวแสดงอธิบายไม่ตกใจ"ความใจกว้างของพระต่อคุณอยู่แล้วสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นก่อน ไม่ดำเนินต่อไปเสมอเช่นนี้อีกต่อไป" ว่าให้คำปรึกษา ว่า reproaching, Lou Che พ่นออกคำดังกล่าวที่ท่าเรือผลกระทบหนาวน้ำตาม้วนดะลงใบหน้าของเธออีกครั้ง หยิงยาวยิ้ม รอยยิ้มดังกล่าวที่มีลักษณะครอบครัวยิ่งกว่าน้ำตาของเธอ "ถ้าเขาเป็นอนันต์รวมต่อผม ทำไมไม่ ให้ฉันไป"“Do you think his majesty is unaware of your very doings? Me coming to your palace, could he possibly not know of this? Yet he has never once blocked us, do you know why? He is waiting, waiting till you come to understand, waiting for you to let go of your stubborn persistence. Such magnanimity like this, not every man is able to achieve.”Tears hanging on her face, she attentively thinks through his words, upon recovering herself, she harbours a thin trace of resentment, sadly asking: “For what reason are you persuading me like this for today? Is it for me? Or is it for yourself?”Sighing, Lou Che’s elegantly handsome face reveals a thin smile, “It is for you, and also for myself.”“For me?” Yao Ying softly croons, “You are doing this for yourself……your heart is not here, what are you thinking about? Where has your heart gone to?” Each word questioning, her heart feels as though it is cracking, the questions does not seem to be directed at Lou Che, but is directed towards the reality that she herself could never bring herself to face this entire time.“Ying-er,” A soft sound of gentle calling, Lou Che stands up, “Rather than clinging onto the past, why not take a good look at reality, the person in your eyes is no longer me, it has not been for a long time.” Making a sudden turn, he walks towards the outside, his walking pace showing no signs of faltering.Frozen on the spot, Yao Ying could not even muster up the courage to call out, distractedly watching Lou Che’s leaving figure, her mind in a blank state, muttering the words: “You no longer care for me? Will you no longer care for me anymore?”The open and deserted space carries her voice into Lou Che’s ears, unable to stop himself from looking back, towards the lost soul, he says: “As long as you are in the palace, I will look after you to the end.” No longer looking back anymore, he resolutely leaves, no longer able to hear the gracefully mournful cries within the palace, perhaps even if he is able to hear it now, it will no longer make its way deep into his heart……With hurried steps, he heads towards the entrance of the palace, eager to return to where his heart lies as soon as possible, he has come to understand many things, and also let go, thus feeling more relaxed than ever before.A burst of sharp bell ringing sounds, rippling out to every little corner within the imperial palace’s courtyard, Lou Che’s steps comes to a halt, raising his head in slight surprise, this act of alarm is using the “imperial bell”, unless in times of utmost emergencies, it is not to be used, why would it be sounding right now?Having not yet thought of anything, quick and fragmented footsteps had already chaotically approached, numerously complicated figures of palace maids and eunuchs all looking a mess, a panicking figure walks up to Lou Che crying out: “Not good, Lady Consort Ying is going through miscarriage……not good…….”Upon hearing this, Lou Che freezes on the spot, his brows lightly twitches, his face holds a thin layer of chill, thinking to himself, Gui Wan is only escorting her brother, there shouldn’t be any problems, once again turning back to look in direction of the palace, he purses his thin lips, helplessly sighing as he heads back towards the palace……This choice has made it impossible for him to leave the palace for seven days, that is until the shocking news reached the Prime Minister Estate……

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตระหนักถึงความไม่ถูกต้องของตัวเองและความทุกข์เย้า Ying ก็ยังค่อนข้างอายการในหายใจลึก ๆ เสียงร้องไห้ค่อยมาถึงส่วนที่เหลือซึ่งเป็นแบริ่งตรงยืนอยู่ในปัจจุบันขณะที่เธอสงบลงหัวใจเครียดเธอละม่อมมองหาที่ลูเจ๊ . รอให้เขาพูดหลังจากส่งสัญญาณให้เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้นวมที่เขานั่งอยู่บริเวณใกล้เคียงใบหน้าของเขาของความสง่างามอบอุ่น radiantly ดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ความรู้สึกแยกไม่ออกในขณะที่เขากล่าวว่าในโทนต่ำ: "ในอนาคตเมื่อลูกของคุณจะเกิด ถ้าเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งมันมากอาจจะกลายเป็นรุ่นต่อไปของพระมหากษัตริย์ ...... "ละเว้นการแสดงออกยาวของ Ying ของความซับซ้อนที่เขายังคงอธิบายการวิเคราะห์ของเขาว่า" ผมเชื่อว่าคุณควรจะสามารถที่จะรู้สึกเพียงเท่าใดพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรักคุณ ไม่ได้ดูแลการรับรู้ของคนอื่น ๆ อีกสามพันคุ้มค่าของความรักทุ่มเททั้งหมดเกี่ยวกับคุณคนเดียว ...... " " แต่ฉันไม่ได้รักเขา. "รีบตัดคำลูเจ๊เย้ายิ่งแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัวลึกลับ. " เห็นแก่ตัวของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่มีต่อคุณมีอยู่แล้ว บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนไม่ได้ต่อไปเสมอไปเช่นนี้อีกต่อไป. "ประหนึ่งว่าการให้คำปรึกษาราวกับว่าปากเสียลู Che พ่นออกมาจากคำพูดดังกล่าวว่าผลกระทบสถิตหนาว. น้ำตาดะม้วนลงใบหน้าของเธออีกครั้งเย้า Ying รอยยิ้มรอยยิ้มที่มีลักษณะดังกล่าวแม้จะมีความทุกข์มากขึ้นกว่าที่น้ำตาของเธอ "ถ้าเขาอย่างแท้จริงเป็นอนันต์เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อฉันทำไมไม่ให้ฉันไป?" "คุณคิดว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่ได้ตระหนักถึงการกระทำของคุณมาก? ฉันมาที่พระราชวังของคุณเขาอาจจะไม่ทราบว่าของนี้หรือไม่? แต่เขาก็ยังไม่เคยปิดกั้นเราคุณจะรู้ว่าทำไม? เขาจะรอรอจนกว่าคุณจะมาทำความเข้าใจรอให้คุณจะปล่อยให้ไปของการติดตาปากแข็งของคุณ ไม่เห็นแก่ตัวเช่นนี้ไม่ได้ทุกคนสามารถที่จะบรรลุ ". น้ำตาที่แขวนอยู่บนใบหน้าของเธอที่เธอตั้งใจคิดผ่านคำพูดของเขาเมื่อการกู้คืนตัวเองเธอสถิตร่องรอยบาง ๆ ของความแค้นเศร้าถาม:" เหตุผลสำหรับสิ่งที่คุณกำลังยื้อฉัน เช่นนี้สำหรับวันนี้? มันเป็นสำหรับฉันหรือไม่ หรือมันคือสำหรับตัวคุณเอง? " ถอนหายใจใบหน้าหล่ออย่างหรูหราลูเจ๊เผยให้เห็นรอยยิ้มบาง ๆ " มันเป็นสำหรับคุณและสำหรับตัวเอง. " " สำหรับผม? "ยาว Ying เบา croons" คุณจะทำเช่นนี้สำหรับตัวคุณเอง ...... หัวใจของคุณไม่อยู่ที่นี่สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับ? ที่ได้หัวใจของคุณไป? "คำถามคำแต่ละหัวใจของเธอรู้สึกราวกับว่ามันจะแตกคำถามดูเหมือนจะไม่ได้รับการกำกับที่ลู Che แต่เป็นผู้กำกับที่มีต่อความเป็นจริงที่ว่าเธอเองไม่สามารถพาตัวเองที่จะเผชิญกับทั้งหมดนี้ เวลา. "ยิ่งเอ้อ" เสียงนุ่มของการโทรอ่อนโยนลู Che ลุกขึ้นยืน "มากกว่ายึดมั่นบนอดีตที่ผ่านมาทำไมไม่ใช้ดูดีที่ความเป็นจริงคนในสายตาของคุณไม่เป็นผมก็ไม่ได้ รับเป็นเวลานาน. "ทำเลี้ยวกะทันหันเขาเดินไปข้างนอกในการก้าวเดินของเขาแสดงสัญญาณของไม่เที่ยง. ไม่มีแช่แข็งในจุดที่เย้า Ying ไม่สามารถที่จะรวบรวมความกล้าที่จะเรียกออก distractedly ดูทิ้งลูเจ๊ ร่างความคิดของเธออยู่ในสภาพว่างเปล่าพึมพำคำว่า: "คุณไม่ดูแลอีกต่อไปสำหรับฉันหรือไม่ ? คุณจะไม่ดูแลฉันอีกต่อไป " เปิดและร้างพื้นที่ดำเนินการเสียงของเธอในหูลูเจ๊ไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองจากการมองย้อนกลับไปสู่จิตวิญญาณที่หายไปเขาพูดว่า:" ตราบใดที่คุณอยู่ในพระราชวังผม จะมีลักษณะหลังจากที่คุณไปที่สิ้นสุด. "ไม่หันกลับมามองอีกต่อไปเขาเฉียบขาดใบไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงร้องเศร้าได้อย่างสง่างามภายในพระราชวังบางทีแม้ว่าเขาจะสามารถที่จะได้ยินมันตอนนี้มันจะไม่ทำให้ทาง ลึกลงไปในหัวใจของเขา ...... ด้วยขั้นตอนที่รีบเขาหัวทางเข้าของพระราชวังกระตือรือร้นที่จะกลับไปที่หัวใจของเขาอยู่ให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาได้มาทำความเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างและยังปล่อยให้ไปจึงรู้สึกผ่อนคลายมากกว่า เคยเป็นมาก่อน. ระเบิดระฆังคมชัดเสียงเรียกเข้าเสียง rippling ออกไปที่มุมเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกภายในลานพระราชวังอิมพีเรียลของขั้นตอนลูเจ๊มาหยุดชะงักยกศีรษะของเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยการกระทำของการเตือนภัยนี้จะใช้ "ระฆังอิมพีเรียล" เว้นแต่ในช่วงเวลาของเหตุฉุกเฉินสูงสุดก็ไม่ได้ที่จะใช้ทำไมมันจะทำให้เกิดเสียงตอนนี้? มียังไม่ได้คิดอะไรอย่างรวดเร็วและรอยเท้าแยกส่วนมีอยู่แล้วเข้าหาฝุ่นตลบตัวเลขที่ซับซ้อนแยะของแม่บ้านวังและขันทีทุกคนกำลังมองระเบียบ ซึ่งเป็นตัวเลขที่ตื่นตระหนกเดินถึงลูเจ๊ร้องไห้ออกมา ". ไม่ดีเลดี้หม่อมหญิงจะผ่านการคลอดก่อนกำหนด ...... ไม่ดี ...... " เมื่อได้ยินดังนั้นลู Che ค้างในจุดที่คิ้วของเขาเบา ๆ กระตุกใบหน้าของเขาถือ ชั้นบาง ๆ ของความเย็นคิดกับตัวเองว่ากุยวานเป็นเพียงการพาพี่ชายของเธอไม่ควรมีปัญหาใด ๆ อีกครั้งหันกลับไปมองไปในทิศทางของพระราชวังเขากระเป๋าริมฝีปากบางของเขาอย่างช่วยไม่ได้ถอนหายใจในขณะที่เขาหัวกลับ ต่อพระราชวัง ...... ทางเลือกนี้ได้ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะออกจากพระราชวังเป็นเวลาเจ็ดวันที่เป็นข่าวจนน่าตกใจถึงนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์ ......