The results suggest that the subgro

The results suggest that the subgroup of schizophrenia
patients not on medications was different in terms of being a
self-selected group having better earlier prognostic and developmental potential.
In addition, global outcome for the group of patients
with schizophrenia who were on antipsychotics was compared with that for the off-medication schizophrenia patients
with similar prognostic status. Starting with the 4.5-year
follow-ups and extending to the 15-year follow-ups the offmedication subgroup tended to show better global outcomes
at each follow-up.
Time Course and Outcome for Patients With
Favorable Prognostic Indices
We conducted additional analysis of the medication
course over time of the subsample of 10 schizophrenia
patients who, at the 15-year follow-ups, were not on antipsychotics and also were in a period of recovery. At the
15-year follow-ups, 8 of these 10 schizophrenia patients were
not on any psychiatric medications and the other 2 were on
other medications, but not on antipsychotics. These 10 patients had removed themselves or been removed from antipsychotics at a relatively early period in their posthospital
course. Thus, by the 2-year follow-ups 6 of these schizophrenia patients were not on antipsychotics, and remained off of
them at all subsequent follow-ups. Another 2 were not on
antipsychotics by the 4.5-year follow-ups, and theother 2
were not on antipsychotic medications by the 7.5-year
follow-ups.
The current focus is on whether some or a subgroup of
schizophrenia patients can show favorable outcomes after
stopping their antipsychotics, and on characteristics of those
who stay off antipsychotics for a sustained period. However,
we also analyzed whether 2 of the main characteristics of the
unmedicated patients are, in general, associated with more
favorable global outcomes. The data indicate that both the
Vaillant–Stephens prognostic index (F12.04,df1.37,
p
.001), and the Zigler measure of premorbid developmental achievements (F31.53,df1.41,p
.0001) were
predictors of significantly more favorable outcomes for the
schizophrenia patients.
DISCUSSION
An important issue is which types of patients with
schizophrenia, when studied on a longitudinal basis, are most
likely to function adequately without antipsychotic medications. In general, modern-day medications for the severely
mentally ill are a positive factor for many of these patients,
especially those who remain in clinical outpatient settings;
this has been firmly established in a large number of efficacy
and effectiveness studies with first-generation antipsychotics
and, more recently, second-generation antipsychotics, with
the studies involving patients in clinical settings. Most of the
many positive studies are based on an important population of
patients, those involved in clinic treatment and clinic settings.
However, after acute hospital treatment, when these patients
leave the hospital, not all patients originally treated with
antipsychotic medications continue on these medications.
Thus, although the majority of patients with schizophrenia
were on antipsychotic medications, at each of the 5 followups, over a third were not on antipsychotic medications.
Although the focus of the current report is on the medication
status of the patients at the 15-year follow-ups, the data
indicate significantly better functioning for the patients not on
antipsychotic medications at the 15-year follow-ups and also
at earlier follow-ups for these patients extending back over
the previous 10 years. It seems likely that some of these
schizophrenia patients chose to leave the mental health caretaking system because their symptom level and functioning
had improved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำผลลัพธ์ที่กลุ่มย่อยของโรคจิตเภทไม่เกี่ยวกับยาที่ผู้ป่วยมีการแตกตัวกลุ่มที่เลือกด้วยตนเองที่มีดีกว่าก่อนหน้านี้ prognostic และพัฒนาศักยภาพนอกจากนี้ ผลสากลสำหรับกลุ่มของผู้ป่วยกับโรคจิตเภทที่บน antipsychotics ถูกเปรียบเทียบกับที่ผู้ป่วยโรคจิตเภทปิดยากับสถานะ prognostic คล้าย เริ่มต้น 4.5 ปีติดตามผลและขยายกลุ่มย่อย offmedication เพื่อติดตาม 15 ปีมีแนวโน้มที่จะ แสดงผลที่ส่วนกลางดีขึ้นในการติดตามแต่ละหลักสูตรเวลาและผลที่ได้สำหรับผู้ป่วยที่มีดัชนี Prognostic อันเราดำเนินการเพิ่มเติมการวิเคราะห์ยาหลักสูตรช่วงเวลา subsample ของโรคจิตเภท 10ผู้ ป่วย ที่ติดตาม 15 ปี ไม่ได้อยู่บน antipsychotics และยัง อยู่ในระยะของการฟื้นตัว ที่15 ปีติดตาม 8 ของผู้ป่วยโรคจิตเภทที่ 10 เหล่านี้ได้ไม่มียาทางจิตเวชและ 2 มาอื่น ๆ ยา แต่ antipsychotics บนไม่ ผู้ป่วยเหล่านี้ 10 ได้เอาตัวเอง หรือถูกเอาออกจาก antipsychotics ในระยะแรก ๆ ค่อนข้างใน posthospital ของพวกเขาหลักสูตร ดังนั้น โดยติดตามผล 2 ปี 6 ของผู้ป่วยโรคจิตเภทเหล่านี้ไม่ใน antipsychotics และยังคงปิดของได้ติดตามผลที่ตามมา อีก 2 ไม่ได้อยู่บนantipsychotics 4.5 ปีติดตาม และ theother 2ไม่ได้อยู่บนยา antipsychotic 7.5 ปีติดตามผลการโฟกัสอยู่ ว่าบางคน หรือ เป็นกลุ่มย่อยของผู้ป่วยโรคจิตเภทสามารถแสดงผลลัพธ์อันหลังหยุด antipsychotics ของพวกเขา และลักษณะของผู้ที่พักปิด antipsychotics นาน sustained อย่างไรก็ตามเรายังวิเคราะห์ว่า 2 ลักษณะหลักของการผู้ป่วย unmedicated มี ทั่วไป เกี่ยวข้องกับการเพิ่มเติมอันผลส่วนกลาง ข้อมูลบ่งชี้ว่า ทั้งนี้ดัชนี prognostic Vaillant-สตีเฟ่นส์ (F 12.04, 1.37, dfพี .001), และวัดความสำเร็จการพัฒนา premorbid Zigler (31.53 F, 1.41, df p .0001) ได้predictors ผลลัพธ์ที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการผู้ป่วยโรคจิตเภทสนทนาประเด็นสำคัญคือ ชนิดของผู้ป่วยที่มีโรคจิตเภท เมื่อศึกษาในระยะยาว เป็นส่วนใหญ่แนวโน้มที่จะทำงานอย่างเพียงพอ โดยยา antipsychotic ในทั่วไป อันยาการรุนแรงจิตใจป่วยเป็นปัจจัยบวกสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้ มากมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในคลินิกผู้ป่วยนอกค่านี้อย่างก่อตั้งขึ้นในประสิทธิภาพเป็นจำนวนมากและศึกษาประสิทธิภาพกับรุ่น antipsychoticsและ เพิ่มเติมล่าสุด second-generation antipsychotics ด้วยศึกษาที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยในทางคลินิกการตั้งค่า ที่สุดของการการศึกษาในเชิงบวกมากขึ้นอยู่กับประชากรสำคัญผู้ป่วย ผู้เกี่ยวข้องในคลินิกรักษาและคลินิกการตั้งค่าหลังจากที่รักษาโรงพยาบาลเฉียบพลัน อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้ป่วยเหล่านี้ออกจากโรงพยาบาล ผู้ป่วยไม่รักษาเดิมด้วยยา antipsychotic กับยาเหล่านี้ต่อไปดังนั้น แม้ว่าส่วนใหญ่ของผู้ป่วยโรคจิตเภทมายา antipsychotic แต่ละ 5 followups กว่าที่สามไม่บนยา antipsychoticแม้ว่ายาเป็นโฟกัสหลักของรายงานปัจจุบันสถานะของผู้ป่วยที่ติดตามผล 15 ปี ข้อมูลอย่างมีนัยสำคัญดีกว่าทำงานสำหรับผู้ป่วยที่ไม่ระบุยา antipsychotic ที่ติดตาม 15 ปีและที่ก่อนหน้านี้ติดตามผู้ป่วยเหล่านี้ขยายกลับไป10 ปีก่อนหน้านี้ ดูเหมือนแนวโน้มที่บางเหล่านี้ผู้ป่วยโรคจิตเภทที่เลือกออกจากระบบ caretaking สุขภาพจิตเนื่องจากอาการของพวกเขาทำงาน และระดับได้ดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการชี้ให้เห็นว่ากลุ่มย่อยของโรคจิตเภท
ผู้ป่วยที่ไม่ได้อยู่ในยาที่แตกต่างกันในแง่ของการเป็น
กลุ่มตัวเองเลือกที่มีศักยภาพที่ดีกว่าการพยากรณ์โรคก่อนหน้านี้และการพัฒนา.
นอกจากนี้ยังมีผลทั่วโลกสำหรับกลุ่มผู้ป่วยที่
มีอาการจิตเภทที่อยู่บนทางจิตเวชที่ถูกเมื่อเทียบกับ ว่าเป็นโรคจิตเภทปิดยาผู้ป่วย
ที่มีสถานะการพยากรณ์โรคที่คล้ายกัน เริ่มต้นด้วย 4.5 ปี
การติดตามและขยายไปยัง 15 ปีติดตามกลุ่มย่อย offmedication มีแนวโน้มที่จะแสดงให้เห็นผลที่ดีขึ้นทั่วโลก
ในแต่ละติดตาม.
เวลา Course และผลสำหรับผู้ป่วยที่มี
การพยากรณ์โรคที่ดีดัชนี
เราดำเนินการวิเคราะห์เพิ่มเติมของ ยา
แน่นอนในช่วงเวลาของ subsample 10 โรคจิตเภท
ผู้ป่วยที่ที่ 15 ปีติดตามอยู่ไม่ได้อยู่ในโรคทางจิตเวชและยังอยู่ในช่วงของการฟื้นตัว ใน
15 ปีติดตาม 8 เหล่านี้ผู้ป่วย 10 รายเป็นผู้ป่วยโรคจิตเภท
ที่ไม่เกี่ยวกับยาจิตเวชใด ๆ และอีก 2 อยู่บน
ยาอื่น ๆ แต่ไม่ได้อยู่ในโรคทางจิตเวช นี้ 10 ผู้ป่วยที่ได้ออกตัวเองหรือถูกลบออกจากโรคทางจิตเวชที่ระยะเวลาอันในช่วงต้น posthospital ของพวกเขา
แน่นอน ดังนั้นโดย 2 ปีติดตาม 6 ของผู้ป่วยจิตเภทเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวกับโรคทางจิตเวชและยังคงออกจาก
พวกเขาตามมาที่ทุกคนติดตาม อีก 2 ไม่ได้อยู่บน
ทางจิตเวชโดยปี 4.5 การติดตามและ 2 theother
ไม่ได้เกี่ยวกับยารักษาโรคจิตจาก 7.5 ปี
ติดตาม.
มุ่งเน้นในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นบางส่วนหรือกลุ่มย่อยของ
ผู้ป่วยจิตเภทสามารถแสดงผลที่ดีหลังจากที่
หยุดโรคทางจิตเวชของพวกเขาและในลักษณะของผู้
ที่อยู่ห่างจากโรคทางจิตเวชเป็นระยะเวลาอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม
เรายังวิเคราะห์ไม่ว่าจะเป็น 2 ลักษณะสำคัญของ
ผู้ป่วยที่ได้รับการ unmedicated โดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับอื่น ๆ
ทั่วโลกผลที่ดี ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าทั้งสอง
ดัชนีลาง Vaillant-สตีเฟนส์ (F? 12.04, DF? 1.37,
พี? 001) และวัด Zigler ของความสำเร็จในการพัฒนา premorbid (F? 31.53, DF? 1.41 พี? 0.0001) มี
การพยากรณ์ อย่างมีนัยสำคัญของผลลัพธ์ที่ดีขึ้นสำหรับ
ผู้ป่วยจิตเภท.
อภิปราย
ปัญหาสำคัญคือประเภทของผู้ป่วยที่มี
อาการจิตเภทเมื่อศึกษาบนพื้นฐานที่ยาวเป็นส่วนใหญ่
มีแนวโน้มที่จะทำงานได้อย่างเพียงพอโดยไม่ต้องใช้ยารักษาโรคจิต โดยทั่วไปยาที่ทันสมัยวันสำหรับรุนแรง
มีอาการป่วยทางจิตเป็นปัจจัยบวกสำหรับหลาย ๆ คนของผู้ป่วยเหล่านี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ยังคงอยู่ในการตั้งค่าผู้ป่วยนอกคลินิก
นี้ได้รับการก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงในจำนวนมากของการรับรู้ความสามารถ
และการศึกษาที่มีประสิทธิภาพกับโรคทางจิตเวชรุ่นแรก
และเมื่อเร็ว ๆ นี้ทางจิตเวชรุ่นที่สองที่มี
การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยในการตั้งค่าทางคลินิก ส่วนใหญ่ของ
การศึกษาในเชิงบวกมากจะขึ้นอยู่กับจำนวนประชากรที่สำคัญของ
ผู้ป่วยผู้ที่เกี่ยวข้องในการรักษาที่คลินิกคลินิกและการตั้งค่า.
อย่างไรก็ตามหลังจากที่รักษาในโรงพยาบาลเฉียบพลันเมื่อผู้ป่วยเหล่านี้
ออกจากโรงพยาบาลที่ไม่ได้รับการรักษาผู้ป่วยทุกรายเดิมที่มี
ยารักษาโรคจิตต่อยาเหล่านี้ .
ดังนั้นแม้ว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการจิตเภท
เป็นยารักษาโรคจิตที่แต่ละ 5 followups กว่าหนึ่งในสามไม่ได้เกี่ยวกับยารักษาโรคจิต.
แม้ว่าจุดเน้นของการรายงานปัจจุบันที่อยู่ในยา
สถานะของผู้ป่วยที่ 15 ปีติดตามข้อมูล
บ่งชี้ถึงการทำงานที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสำหรับผู้ป่วยที่ไม่ได้อยู่ใน
ยารักษาโรคจิตที่ 15 ปีการติดตามและ
ก่อนหน้านี้ในการติดตามผู้ป่วยเหล่านี้ขยายกลับไป
10 ปีก่อนหน้านี้ มันดูเหมือนว่าบางส่วนของเหล่านี้
ผู้ป่วยจิตเภทเลือกที่จะออกจากระบบสุขภาพจิตเรียบร้อยเพราะระดับอาการของพวกเขาและการทำงาน
ได้ดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่ากลุ่มย่อยของผู้ป่วยจิตเภท
ไม่ใช่โรคที่แตกต่างกันในแง่ของการเป็น
ตนเองเลือกกลุ่มที่มีพยากรณ์โรคดีกว่าเร็วและพัฒนาศักยภาพ
นอกจากนี้ผลทั่วโลกสำหรับกลุ่มผู้ป่วยจิตเภทที่ได้รับยาต้านโรคจิต
ด้วยเมื่อเทียบกับที่ปิดยาผู้ป่วยจิตเภท
ใกล้เคียงกับผู้ป่วยสถานะเริ่มด้วย 4.5-year
ตาม ups และขยายไป 15 ปี ติดตามผล offmedication กลุ่มย่อยมีแนวโน้มที่จะแสดงผลในแต่ละติดตามโลกดีกว่า
.
เวลาหลักสูตรและผลสำหรับผู้ป่วยด้วย

เราทำการวิเคราะห์ดัชนีที่ดีดเพิ่มเติมของยา
หลักสูตรช่วงเวลาของ subsample 10 ผู้ป่วยจิตเภท
ที่ 15 ปี ตาม UPS ,ไม่ได้โรคจิต และยังอยู่ในช่วงของการฟื้นตัว ที่
15 ปีตาม ups 8 เหล่านี้เป็น 10 ผู้ป่วยจิตเภท
ไม่มีโรคใด ๆทางจิตและ 2 อื่น ๆบน
โรคอื่น ๆ แต่ไม่ใช่โรคจิต . เหล่านี้ 10 ได้ออกเอง หรือถูกลบออกจากโรคจิตที่ระยะเวลาค่อนข้างต้นในหลักสูตร posthospital
. ดังนั้นโดย 2 ปีตาม ups 6 ของผู้ป่วยจิตเภทเหล่านี้ไม่ได้โรคจิต และยังคงปิด
เลยตามมาตาม ups อีก 2 ไม่ได้
โรคจิตโดย 4.5-year ตาม ups และสายก 2
ไม่ได้ยาต้านโรคจิตยาโดย 7.5-year

ตามข้างบน มุ่งเน้นในปัจจุบันคือไม่ว่าบางส่วนหรือกลุ่มย่อยของ
ผู้ป่วยจิตเภทสามารถแสดงผลที่ดีหลังจาก
หยุดโรคจิต และลักษณะของผู้ที่พักออกโรคจิตสำหรับ
ช่วงเวลาที่ยั่งยืน อย่างไรก็ตาม เรายังได้วิเคราะห์ว่า
2 ลักษณะหลักของ
ผู้ป่วย unmedicated ที่มีในทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับ
อันทั่วโลก ผลลัพธ์ ข้อมูลบ่งชี้ว่าทั้ง
แวยองก์–สตีเฟนดดัชนี ( F  12.04 , df  1.37 ,
p
. 001 ) และวัดความสำเร็จของไซเกอเลอร์ premorbid พัฒนาการ ( F  31.53 , df  1.41 , P
. 0001 )
ทำนายผลอย่างมีนัยสำคัญที่ดีขึ้นสำหรับผู้ป่วยจิตเภท

.
อภิปรายปัญหาสำคัญ คือ ซึ่งประเภทของผู้ป่วย
) เมื่อศึกษาบนพื้นฐานระยะยาวที่สุด
,โอกาสการทำงานอย่างเพียงพอ ไม่มียาต้านโรคจิตยา โดยทั่วไป โรคสมัยใหม่สำหรับอย่างรุนแรง
ป่วยทางจิตเป็นปัจจัยบวกมากของผู้ป่วยเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ยังคง
ในการตั้งค่าผู้ป่วยนอกคลินิก ;
นี้ได้ก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงในตัวเลขขนาดใหญ่ของประสิทธิภาพและประสิทธิผลกับการศึกษา

โรคจิตรุ่นแรก และเมื่อเร็วๆ นี้หรือโรคจิต ด้วยการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วย
ในการตั้งค่าทางคลินิก ที่สุดของ
ศึกษาบวกหลายขึ้นอยู่กับประชากรที่สำคัญของ
ผู้ป่วย ผู้ที่เกี่ยวข้องในการรักษาคลินิกและคลินิกการตั้งค่า .
แต่หลังจากการรักษาตัวในโรงพยาบาลแหลม เมื่อผู้ป่วยเหล่านี้
ออกจากโรงพยาบาล ผู้ป่วยทั้งหมดได้รับการรักษาด้วย
ไม่เดิมยาต้านโรคจิตยาต่อโรคเหล่านี้ .
ดังนั้นแม้ว่าส่วนใหญ่ของผู้ป่วยจิตเภท
เป็นโรคจิต ที่แต่ละ 5 followups กว่าที่สามไม่ได้ยาต้านโรคจิตยา .
แม้ว่าโฟกัสของรายงานปัจจุบันในยา
สถานะของผู้ป่วยที่ 15 ปีตาม ups ,
ข้อมูลระบุดีขึ้น การทำงานเพื่อคนไข้ไม่ใช่
. โรคที่ 15 ปีตาม UPS และ UPS
ที่ก่อนหน้านี้ติดตามผู้ป่วยเหล่านี้ขยายกลับมา
ก่อนหน้านี้ 10 ปี ดูเหมือนว่าบางส่วนของผู้ป่วยจิตเภทเหล่านี้
เลือกที่จะทิ้งสุขภาพจิต caretaking ระบบเพราะระดับอาการของพวกเขาและการทำงาน
ได้ดีขึ้น