Wu Lei’s eyes were filled with desp

Wu Lei’s eyes were filled with despair as he retreated with a limp. However, since he had lost an arm, how could he possibly move well?

Facing imminent peril, I did not hesitate to throw Xiao Hei at the monster.

“Pu!”

The sharp sword directly penetrated the creature’s chest and pierced into the heart. It shuddered in shock, only to slowly collapse onto the ground. At the same time, three more of these monsters charged at me from behind!

“Swoosh!”

Hastily pulling out the military knife from the right sheath. I held both weapons in hand as I directly cut down one monster. Its head was immediately separated from its body as its blood splashed onto my body. In the meantime, the once clean set of clothes turned into a tattered mess.

With a snapping sound, the other monster suddenly bit down on the military knife in my left hand. I quickly used my right knife and sliced its neck off with two heavy swings. However, the 3rd monster swung its claws over me and searing pain shot through my wrist. My knife dropped to the floor as the monster looked at me with sinister eyes. It looked like a youth of 25 years old or so.

“You are being quite strong for a SWAT member. But if we took away your weapons, would you still be as difficult?” He jeered as he stared at me. With a killing intent, he brandished both his arms and dashed at me.

I took a step back and right leg kicked out for a precise shot, hitting the target right on his chin. My right fist contained a huge amount of Qi as I struck with it, shattering his bones into tiny fragments. Almost every bone in this monster had been broken from my overwhelming power. Pressing him against the wall, I punched with all my might, breaking both his body and the wall! Taking advantage of the moment, I punched at his face with another huge blow!

“Bang!”

Blood splashed out from his badly mutilated flesh, even the fish scale wasn’t able to defend itself against my Qi concentrated fists!

With a series of explosions, I had already lost count how many punches I had given out. His head had already been broken into pieces, but I didn’t stop punching him.

……

“Pa!”

Wang Xin put a single hand on my shoulder, whispering softly, “Kid, that’s enough…”

I knelt down amongst the ruins around me, staring at the dead bodies of the SWAT members while crying to myself, “Bastards…these bastards…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาอู๋ Lei ก็เต็มไป ด้วยความสิ้นหวังเขาถอยกรูดอย่างกับทรเหล อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาได้หายไปแขน วิธีสามารถเขาอาจจะย้ายดีหรือไม่หันหน้าไปทางมังกรจวนเจียน ฉันไม่ลังเลที่จะโยนเสี่ยวไห่ที่มอนสเตอร์"ปู่"คมดาบทะลวงอกของสิ่งมีชีวิต และ pierced หัวใจโดยตรง มัน shuddered ในช็อต เฉพาะเพื่อช้ายุบลงบนพื้นดิน ในเวลาเดียวกัน 3 มอนสเตอร์เหล่านี้เพิ่มเติมคิดค่าบริการเพิ่มฉันจากด้านหลัง"Swoosh"รีบดึงออกมีดทหารจาก sheath ขวา ผมจัดทั้งอาวุธในมือเป็นผมตัดตรงลงมอนสเตอร์หนึ่ง หัวของมันถูกแยกออกจากร่างกายเป็นเลือดของทันที splashed บนร่างกายของฉัน ในขณะเดียวกัน ชุดเสื้อผ้าสะอาดเมื่อเปิดเป็นระเบียบ tatteredมีเสียง snapping มอนสเตอร์อื่น ๆ ก็มากลงบนมีดทหารในมือซ้าย ฉันอย่างรวดเร็วใช้มีดขวาของฉัน และหั่นคอของมันออก ด้วยกระเช้าชิงช้าหนักสอง อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ 3 swung เล็บของฉันและความเจ็บปวดหากยิงผ่านข้อมือ มีดของฉันลดลงพื้นเป็นมอนสเตอร์มองฉัน ด้วยตาอนาจาร มันดูเหมือนเยาวชนของ 25 ปีดังนั้น"คุณกำลังค่อนข้างแรงสำหรับสมาชิกหน่วย SWAT แต่ถ้าเราเอาอาวุธของคุณ คุณยังจะยากหรือไม่" เขา jeered เป็นเขาจ้องไปที่ฉัน กับการฆ่า เขา brandished แขนของเขาทั้งสอง และเส้นประทีผมเอาขั้นตอนย้อนกลับ และเตะขาขวาการยิงแม่นยำ ตีเป้าหมายบนชิ้นของเขา กำปั้นขวาของฉันประกอบด้วยจำนวนมากของ Qi เป็นฉันหลงกับมัน ซึ่งทำให้ป่นปี้กระดูกของเขาเป็นชิ้น ๆ เล็ก ๆ เกือบทุกกระดูกสัตว์ประหลาดนี้มีได้เสียจากอำนาจครอบงำของฉัน กดเขากำแพง ผมเจาะรูกับอาจของฉันทั้งหมด ทำลายร่างกายของเขาและผนัง ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลา ผมเจาะรูที่พระพักตร์ใหญ่ซ้ำ"บาง"Splashed เลือดจากเนื้อของเขาไม่ดี mutilated แม้ขนาดปลาไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองกับหมัดชี่ที่เข้มข้นของฉันมีชุดระเบิด มีแล้วหายไปนับจำนวนเจาะฉันได้รับออก หัวของเขามีแล้วถูกแหลก แต่ไม่หยุดไล่เขา……"ป่า"วังซิใส่มือเดียวบนไหล่ของฉัน วิสเปอริ่งเบา ๆ, "เด็ก ที่เพียงพอ..."ผม knelt ลงท่ามกลางซากปรักหักพังที่รอบตัว จ้องศพของสมาชิกหน่วย SWAT ในขณะที่ร้องไห้กับตัวเอง, "ไอ้...ไอ้...เหล่านี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาวู Lei ของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในขณะที่เขาถอยกะเผลก แต่เนื่องจากเขาได้สูญเสียแขนได้อย่างไรที่เขาอาจจะย้ายด้วยหรือไม่หันหน้าไปทางอันตรายใกล้เข้ามาผมไม่ลังเลที่จะโยนเสี่ยว Hei ที่มอนสเตอร์. "ปู" ดาบคมทะลุตรงหน้าอกของสัตว์และเจาะเข้าไปในหัวใจ มันสั่นในช็อตเดียวที่จะค่อย ๆ ยุบลงบนพื้นดิน ในเวลาเดียวกันอีกสามของมอนสเตอร์เหล่านี้ค่าใช้จ่ายที่ผมจากด้านหลัง! "Swoosh" เร่งรีบดึงมีดออกจากฝักทหารที่เหมาะสม ฉันถืออาวุธทั้งในมือผมตัดตรงลงหนึ่งมอนสเตอร์ หัวของมันถูกแยกออกจากร่างกายทันทีที่เป็นเลือดสาดลงบนร่างกายของฉัน ในขณะเดียวกันเมื่อชุดทำความสะอาดของเสื้อผ้ากลายเป็นระเบียบขาดรุ่งริ่ง. ด้วยเสียงหัก, มอนสเตอร์อื่น ๆ ที่จู่ ๆ ก็กัดลงบนมีดทหารในมือซ้ายของฉัน ฉันได้อย่างรวดเร็วใช้มีดขวาของฉันและหั่นคอออกด้วยสองชิงช้าหนัก แต่มอนสเตอร์ 3 เหวี่ยงกรงเล็บของมันมากกว่าฉันและความเจ็บปวด searing ยิงผ่านข้อมือของฉัน มีดของฉันลดลงไปกองกับพื้นเป็นมอนสเตอร์มองที่ผมด้วยสายตาที่น่ากลัว มันดูเหมือนชายหนุ่มอายุ 25 ปีหรือดังนั้น. "คุณกำลังค่อนข้างแข็งแกร่งสำหรับสมาชิกหน่วย SWAT แต่ถ้าเราเอาไปอาวุธของคุณคุณจะยังคงเป็นเรื่องยาก "เขาเยาะหยันในขณะที่เขาจ้องมองมาที่ฉัน ด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าเขากวัดแกว่งทั้งแขนและประที่ผมของเขา. ฉันเอาขั้นตอนหลังและขาขวาเตะออกสำหรับการยิงที่แม่นยำตีที่เหมาะสมเป้าหมายบนคางของเขา กำปั้นขวาของฉันที่มีอยู่เป็นจำนวนมากของฉีเป็นฉันหลงกับมันแตกกระดูกของเขาเป็นเศษเล็ก ๆ เกือบกระดูกในมอนสเตอร์นี้ทุกได้ถูกทำลายลงจากอำนาจครอบงำของฉัน เขากดกับผนังที่ผมชกกับฉันอาจทำลายทั้งร่างกายของเขาและผนัง! การใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่ผมชกที่ใบหน้าของเขาอีกด้วยระเบิดขนาดใหญ่! "แบง!" เลือดสาดออกมาจากเนื้อของเขาขาดวิ่นไม่ดีแม้แต่เกล็ดปลาก็ไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองกับความเข้มข้นของฉันฉีหมัด! กับชุดของ ระเบิดที่ฉันได้หายไปแล้วนับว่าหลายต่อยฉันได้รับออก ศีรษะของเขาได้รับแล้วแตกออกเป็นชิ้น ๆ แต่ผมก็ไม่ได้หยุดไล่เขา. ...... "ป่า" วังซินใส่มือเดียวบนไหล่ของฉันกระซิบเบา ๆ "เด็กที่พอ ... " ฉันคุกเข่าลงท่ามกลางซากปรักหักพัง รอบ ๆ ตัวผมจ้องมองที่ศพของสมาชิกในหน่วย SWAT ในขณะที่ร้องไห้กับตัวเอง "ไอ้ ... ไอ้เหล่านี้ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของอู๋เล่ย ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาถอยโขยกเขยก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาได้สูญเสียแขนข้างหนึ่ง แล้วเขาอาจจะย้ายดีมั้ย

เผชิญอันตรายครับ ผมไม่ลังเลที่จะโยนเสี่ยวเฮ้ยที่มอนสเตอร์

" ปู ! "

คมดาบตรงทะลุหน้าอก และสิ่งมีชีวิตที่ทิ่มแทงหัวใจ มันก็ตกใจ แต่จะค่อยๆ ทรุดลงบนพื้น ใน เวลาเดียวกันสามของมอนสเตอร์เหล่านี้เรียกฉันจากข้างหลัง

" หวือ ! "

รีบดึงมีดออก ทหารจากขวาฝัก ฉันถือทั้งอาวุธในมือผมโดยตรงตัดหนึ่งปีศาจ หัวของมันทันที แยกออกจากร่างกายของเลือดของมันสาดลงบนตัวฉัน ในขณะเดียวกัน เมื่อทำความสะอาดชุดของเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งกลายเป็นวุ่นวาย

กับระยะเสียงอื่น ๆมอนสเตอร์ก็บิตลงบนมีดทหารในมือซ้ายของฉัน ผมรีบใช้มีดหั่นคอขวาของฉันและปิดด้วยสองหนักขึ้นๆลงๆ อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์ 3 ตวัดเล็บมากกว่าผมและอาการปวด searing ยิงผ่านข้อมือ มีดของฉันลดลงไปชั้นเป็นปีศาจมองฉันด้วยสายตาที่น่ากลัว . เหมือนหนุ่มอายุ 25 ปีหรือดังนั้น .

" คุณกำลังค่อนข้างแรงสำหรับ SWAT แต่ถ้าเราเอาอาวุธของคุณ คุณจะยังคง จะยาก ? " เขาหัวเราะเยาะ เขาจ้องฉัน มีเจตนาฆ่า เขาแทงแขนทั้งสองของเขาสาดเลย

ฉันย้อนกลับไป ขาขวาเตะออกสำหรับการยิงแม่น กดปุ่มขวาเป้าหมายบนคางของเขา กำปั้นขวาของฉันที่มีอยู่เป็นจำนวนมาก ฉี ผมหลงกับมันกระดูกแตกเป็นสะเก็ดเล็ก ๆ เกือบทุกส่วนในตัวนี้ได้รับการหักจากอำนาจครอบงำฉัน กดเขากำแพง ฉันชกสุดแรงเกิด ทำลายทั้งร่างกายของเขาและกำแพง การใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่ฉันต่อยหน้าเขาด้วยอีกมากเป่า

" ปัง ! " เลือดกระเซ็นออกมาจากเขาเลย

โดนเนื้อแม้แต่เกล็ดปลา ไม่สามารถปกป้องตัวเองกับฉีของฉันเข้มข้นหมัด !

กับชุดของการระเบิด , ฉันได้นับว่ากี่หมัดฉันให้หมด ศีรษะของเขาก็ถูกหักเป็นชิ้น แต่ผมไม่ได้หยุดชกเขา . .

. . . . . . .

" ป้า ! "

หวังซินใส่มือเดียวบนไหล่ของฉัน กระซิบบอกเบาๆ " ลูก พอแล้ว . . . . . . . "

ฉันคุกเข่าลงท่ามกลางซากปรักหักพังรอบๆฉันมองซากศพของหน่วยสมาชิกในขณะที่ร้องไห้กับตัวเอง " . . . . . . . . . . ตัว . . . . . . . "