Sociology’s unique contribution to

Sociology’s unique contribution to the study of stress lies in its documentation and explanation of differences among social groups in stress expo- sure, health, and well-being. Sociological studies over several decades have documented marked social inequalities in physical and psychological well-being, and these findings have been remark- ably stable over time: Women live significantly longer than men, but they suffer more acute tran- sient illnesses, more chronic health conditions, and more serious functional disabilities than men (Ver- brugge 1989). Although women and men have equivalent rates of mental health problems, their problems differ in kind. Women report higher lev- els of psychological distress and have higher rates of mood and anxiety disorders, while men have greater alcohol and drug problems, substance use- disorders, aggressive behaviors, and antisocial per- sonality disorders (Kessler et al. 2005b; Kessler and Zhao 1999; Mirowsky and Ross 2003b). African Americans and Hispanics have higher morbidity, disability, and mortality rates than whites (Geronimus 1992; Geronimus et al. 1996, 2006; Hayward et al. 2000; House 2002; Walsemann, Geronimus, and Gee, 2008; Warner and Hayward 2006; Williams and Collins 1995), but they have equal or lower levels of psychological distress and equal or fewer psychiatric disorders than whites (Brown et al. 1999; Kessler et al. 2005b; Kessler and Zhao 1999).3 Not surprisingly, illnesses, disabilities, and mortality climb with age (House et al. 1994; Walsemann et al. 2008), but symptoms of distress or depression are curvilinearly related to age— high in adolescence and young adulthood, low in middle-age, and greater again among older age groups (Kessler et al. 1992; Miech and Shanahan 2000; Mirowsky and Ross 2003b). The onset of psychiatric disorders is most frequent in adoles- cence and young adulthood and drops off with age (Kessler et al. 2005a). In general, physical health declines while psychological well-being improves with age (with the exception of greater distress/ depression among elderly persons). Unmarried individuals, particularly those who are separated, divorced, and widowed, have more illnesses and disabilities (Hughes and Waite 2009), live shorter lives (House, Landis, and Umberson 1988; Rogers 1995), report more symptoms of psychological distress (Mirowsky and Ross 2003b), and have more psychiatric disorders than married persons (Kessler et al. 2005b; Kessler and Zhao 1999). Finally, persons with low education, income, or occupational prestige have the highest rates of mor- bidity, disability, mortality, psychological distress, and mental disorder compared to those in more advantaged socioeconomic positions (Elo and Pres- ton 1996; Hayward et al. 2000; House 2002; House et al. 1994, 2005; Kessler et al. 2005b; Kessler and Zhao 1999; Lantz et al. 2005; Mirowsky and Ross 2003a, 2003b; Ross and Wu 1995). Overall, then, physical and mental health prob- lems are more frequent among women, adoles- cents and young adults (excepting physical conditions), blacks and Hispanics (excepting psy- chological conditions), unmarried individuals, and persons on lower rungs of the socioeconomic lad- der. As Pearlin has observed, “People’s standing in the stratified orders of social and economic class, gender, race, and ethnicity have the potential to pervade the structure of their daily existence . . . shaping the contexts of people’s lives, the stressors to which they are exposed, and the moderating resources they possess” (1999:398–99). It follows that exposure to stressors should vary inversely with social status, and differential stress exposure should at least partially explain the higher rates of morbidity, disability, mortality, distress, and psy- chiatric disorder that are generally found in lower status, disadvantaged social groups (Dohrenwend and Dohrenwend 1974; Pearlin 1999). Initially, sociologists examined only the social distributions of negative life events and obtained mixed findings (Hatch and Dohrenwend 2007). Once attention shifted to ongoing strains and cumulative stressors, however, consistent and tell- ing results were obtained: Females, young adults, members of racial-ethnic minority groups, divorced and widowed persons, and poor and working-class individuals had significantly more chronic difficul- ties in their lives and faced more cumulative bur- dens overall (Avison, Ali, and Walters 2007; Thoits 1995; Turner 2003; Turner and Avison 2003; Turner et al. 1995). Because unequal distributions of cumulative stressors closely paralleled inequalities in rates of physical and/or mental health problems by social status, it seemed likely that stress exposure would at least partially account for such health disparities.
And, indeed, that is what studies showed with respect to self-rated poor health, functional limita- tions, and physical health conditions (Ensel and Lin 2000; House et al. 1994, 2005; Kosteniuk and Dickinson 2003; Lantz et al

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของสังคมวิทยาช่วยเหลือในการศึกษาความเครียดอยู่ในเอกสารและอธิบายความแตกต่างระหว่างกลุ่มทางสังคมความเครียดเอ็กซ์โป-แน่ใจ สุขภาพ และความเป็น การศึกษาสังคมวิทยาหลายทศวรรษมีเอกสารหมายความเหลื่อมล้ำทางสังคมในทางกายภาพ และทางจิตใจ และผลการวิจัยเหล่านี้ได้มีเสถียรภาพสามารถหมายเหตุ-ช่วงเวลา: สตรีอยู่มากมากกว่าผู้ชาย แต่พวกเขาประสบโรคเฉียบพลันมากทราน sient สุขภาพเรื้อรังมากขึ้น และความพิการทำงานที่รุนแรงมากกว่าผู้ชาย (Ver-brugge 1989) แม้ว่าผู้ชายและผู้หญิงมีราคาเทียบเท่าปัญหาสุขภาพจิต ปัญหาแตกต่างกันในชนิด รายงานของ els เลฟสูงของความทุกข์ทางจิตใจ และมีอัตราการเพิ่มขึ้นของอารมณ์และความวิตกกังวลโรค ในขณะที่ผู้ชายมีแอลกอฮอล์มาก และปัญหายาเสพติด ความผิด ปกติใช้ของสาร พฤติกรรมก้าวร้าว และความผิดปกติต่อต้านสังคมต่อ sonality (ว่าร้อยเอ็ด 2005b ผู้หญิง ว่าและเจียว 1999 Mirowsky และรอสส์ 2003b) ชาวอเมริกันแอฟริกันและ Hispanics มีสูงเจ็บป่วย ทุพพลภาพ และอัตราการตายมากกว่าขาว (Geronimus 1992 Geronimus et al. 1996, 2006 เฮย์เวิร์ด et al. 2000 บ้าน 2002 Walsemann, Geronimus และ Gee, 2008 วอร์เนอร์และเฮย์เวิร์ด 2549 วิลเลียมส์และคอลลินส์ 1995), แต่จะมีเท่ากับ หรือต่ำกว่าระดับของความทุกข์ทางจิตใจ และเท่าเทียมกัน หรือจิตเวชน้อยลงกว่าขาว (น้ำตาล et al. 1999 ว่าร้อยเอ็ด 2005b ว่าและ Zhao 1999) .3 ไม่แปลกใจ เจ็บป่วย ความพิการ และการตายขึ้นกับอายุ (บ้าน et al. 1994 Walsemann et al. 2008), แต่อาการของความทุกข์หรือภาวะซึมเศร้า curvilinearly เกี่ยวข้องกับอายุซึ่งสูงวัยและหนุ่มสาววัยผู้ใหญ่ วัยกลาง ต่ำ และมากขึ้นอีกครั้งในหมู่วัยรุ่นเก่า (ว่า et al. 1992 Miech และ Shanahan 2000 Mirowsky และรอสส์ 2003b) การโจมตีของจิตเวชเป็นประจำมากที่สุดใน cence เยาวชนและหนุ่มสาววัยผู้ใหญ่ และเทียบกับอายุ (ว่า et al. 2005a) ทั่วไป สุขภาพร่างกายปฏิเสธในขณะที่ช่วยปรับปรุงความเป็นอยู่ที่ดีของจิตใจกับอายุ (ยกเว้นความทุกข์มากขึ้น / ภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ) บุคคลยัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่จะแยก หย่าแล้ว และหม้าย มีความเจ็บป่วยและความพิการ (ฮิวจ์สและกด Waite 2552) เพิ่มเติม ชีวิตสั้น (บ้าน แลนดิส และ Umberson 1988 โรเจอร์ส 1995), รายงานเพิ่มเติมอาการของความทุกข์ทางจิตใจ (Mirowsky และรอสส์ 2003b), และมีจิตเวชมากขึ้นกว่าคนที่แต่งงานแล้ว (ว่าร้อยเอ็ด 2005b ว่าและเจียว 1999) ในที่สุด ผู้ มีการศึกษาต่ำ รายได้ หรือศักดิ์ศรีอาชีพมีอัตราสูงสุด mor bidity ทุพพลภาพ ตาย ความทุกข์ทางจิตใจ และโรคจิตเทียบกับเหล่าในสิบพิจารณาเป็นพิเศษเพิ่มเติม socioeconomic ตำแหน่ง (Elo และเค้นตันปี 1996 เฮย์เวิร์ด et al. 2000 บ้าน 2002 บ้าน et al. 1994, 2005 ว่าร้อยเอ็ด 2005b ว่าและเจียว 1999 Lantz et al. 2005 Mirowsky และรอสส์ 2003a, 2003b รอสส์และวู 1995) โดยรวม แล้ว สุขภาพกาย และจิตใจ prob lems ได้บ่อยกว่าผู้หญิง เซ็นต์เยาวชนและหนุ่มสาวผู้ใหญ่ (ยกเว้นเงื่อนไขทางกายภาพ), ดำ และ Hispanics (ยกเว้นเงื่อนไข psy chological), บุคคลบุตร และบุคคลที่ขั้นล่างของลาด-der socioeconomic เป็น Pearlin ได้สังเกตเห็น, "ประชาชนยืนอยู่ในใบสั่ง stratified ของสังคม และเศรษฐกิจ เพศ การแข่งขัน และเชื้อมีโอกาสที่จะปรากฏอยู่ในโครงสร้างของการดำรงอยู่ของพวกเขาทุกวัน...สร้างบริบทชีวิตของผู้คน ความเครียดที่สัมผัส และทรัพยากรเศรษฐกิจที่พวกเขามี" (1999:398 – 99) ดังนั้นที่สัมผัสกับความเครียดควรแตกต่างกัน inversely กับสถานะทางสังคม และความเครียดค่าต่างแสงน้อยบางส่วนควรอธิบายสูงอัตราเจ็บป่วย ทุพพลภาพ ตาย ความทุกข์ และ psy chiatric ความผิดปกติที่พบโดยทั่วไปในสถานะต่ำ กลุ่มสังคมผู้ด้อยโอกาส (Dohrenwend และ Dohrenwend 1974 Pearlin 1999) ตอนแรก พูดเท่านั้นการกระจายสังคมของชีวิตลบกิจกรรมการตรวจสอบ และได้รับผลการวิจัยแบบผสม (ฟักและ Dohrenwend 2007) เมื่อความสนใจเปลี่ยนสายพันธุ์อย่างต่อเนื่องและความเครียดสะสม อย่างไรก็ตาม สอดคล้อง และรับ ing บอกผลลัพธ์: เพศหญิง ผู้ใหญ่ สมาชิกของกลุ่มชนกลุ่มน้อยทางเชื้อชาติชาติพันธุ์ หย่าแล้ว และหม้ายคน และบุคคลที่ยากจน และชนชั้นแรงงานมีความสัมพันธ์ difficul ที่เรื้อรังมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในชีวิตของพวกเขาประสบบูร์โรงสะสมเพิ่มเติมโดยรวม (Avison อาลี และวอลเตอร์ส 2007 Thoits 1995 ตะหลิว 2003 ตะหลิวและ Avison 2003 Turner et al. 1995) เนื่องจากการกระจายไม่เท่ากันของความเครียดสะสมขนานอสมการที่ลดปัญหาสุขภาพร่างกาย หรือจิตใจตามสถานะทางสังคม มันดูเหมือนมีแนวโน้มที่ความเครียดแสงจะน้อยบางส่วนบัญชีสำหรับความแตกต่างดังกล่าวสุขภาพอย่างใกล้ชิด และ แน่นอน เป็นการศึกษาที่พบเกี่ยวกับพิกัดตนเองสุขภาพไม่ดี ทำงาน limita-ทุกระดับ และสภาวะสุขภาพทางกายภาพ (Ensel และหลิน 2000 บ้าน et al. 1994, 2005 Kosteniuk และสัน 2003 Lantz et al

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังคมวิทยาของผลงานที่ไม่ซ้ำกันเพื่อการศึกษาของความเครียดที่อยู่ในเอกสารและคำอธิบายของความแตกต่างระหว่างกลุ่มทางสังคมในการเปิดรับแสงความเครียดสุขภาพและความเป็นอยู่ การศึกษาทางสังคมวิทยาในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมามีเอกสารการทำเครื่องหมายความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมในทางร่างกายและจิตใจเป็นอยู่ที่ดีและผลการวิจัยเหล่านี้ได้รับหมายเหตุที่มั่นคงความสามารถในช่วงเวลา: สตรีมีชีวิตอยู่อย่างมีนัยสำคัญนานกว่าผู้ชาย แต่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นเฉียบพลันเจ็บป่วย sient tran- สุขภาพเรื้อรังมากขึ้น เงื่อนไขและความพิการทำงานอย่างจริงจังมากกว่าผู้ชาย (Ver- Brugge 1989) แม้ว่าผู้หญิงและผู้ชายมีอัตราเทียบเท่าของปัญหาสุขภาพจิตปัญหาของพวกเขาแตกต่างกันในชนิด ผู้หญิงรายงาน Els lev- ที่สูงขึ้นของความทุกข์ทางจิตใจและมีอัตราที่สูงขึ้นของอารมณ์และความวิตกกังวลความผิดปกติในขณะที่ผู้ชายมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาเสพติดปัญหามากขึ้นความผิดปกติของสาร use- พฤติกรรมก้าวร้าวต่อต้านสังคมและความผิดปกติของ sonality ละ (เคสเลอร์, et al 2005b. เคสเลอร์ และ Zhao 1999; Mirowsky และรอสส์ 2003b) แอฟริกันอเมริกันและละตินอเมริกามีการเจ็บป่วยพิการและอัตราการตายสูงกว่าคนผิวขาว (Geronimus 1992 Geronimus et al, 1996 2006.. เฮย์เวิร์ด et al, 2000; House 2002 Walsemann, Geronimus และ Gee 2008; วอร์เนอร์และเฮย์เวิร์ด 2006 วิลเลียมส์และคอลลิน 1995) แต่พวกเขามีระดับเท่ากันหรือต่ำกว่าของความทุกข์ทางจิตใจและความผิดปกติทางจิตเวชที่เท่ากันหรือน้อยกว่าคนผิวขาว (สีน้ำตาล et al, 1999;. เคสเลอร์, et al 2005b. เคสเลอร์และ Zhao 1999) 0.3 ไม่น่าแปลกใจเจ็บป่วยพิการ และปีนขึ้นไปอัตราการเสียชีวิตด้วยอายุ (บ้าน et al, 1994;.. Walsemann et al, 2008) แต่อาการของความทุกข์หรือภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้อง curvilinearly เพื่อวัยที่สูงในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ตอนต้นต่ำในวัยกลางคนและมากขึ้นอีกครั้งในหมู่เก่า กลุ่มอายุ (เคสเลอร์ et al, 1992. Miech และฮาน 2000 Mirowsky และรอสส์ 2003b) การโจมตีของโรคทางจิตเวชที่พบบ่อยที่สุดคือใน cence adoles- และวัยหนุ่มสาวและลดลงตามอายุ (เคสเลอร์ et al. 2005A) โดยทั่วไปลดลงในขณะที่สุขภาพร่างกายจิตใจความเป็นอยู่ช่วยเพิ่มกับอายุ (ยกเว้นของความทุกข์มากขึ้น / ภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุ) บุคคลที่ยังไม่ได้แต่งงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่กำลังหย่าร้างและม่ายมีการเจ็บป่วยมากขึ้นและความพิการ (ฮิวจ์และเวทท์ 2009) ชีวิตที่สั้นกว่า (บ้านแลนดิสและ Umberson 1988; โรเจอร์ส 1995) รายงานอาการมากขึ้นของความทุกข์ทางจิตใจ (Mirowsky และรอสส์ 2003b) และมีความผิดปกติทางจิตเวชมากขึ้นกว่าคนที่แต่งงานแล้ว (เคสเลอร์, et al 2005b. เคสเลอร์และ Zhao 1999) สุดท้ายคนที่มีการศึกษาต่ำรายได้หรือศักดิ์ศรีอาชีวมีอัตราสูงสุดของ bidity mor- ทุพพลภาพตายความทุกข์ทางจิตใจและความผิดปกติทางจิตเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในตำแหน่งทางสังคมและเศรษฐกิจได้เปรียบมากขึ้น (อีโลและดันตัน 1996; et al, เฮย์เวิร์ด 2000. บ้าน 2002 บ้าน et al, 1994 2005. เคสเลอร์, et al 2005b. เคสเลอร์และ Zhao ปี 1999. Lantz et al, 2005; Mirowsky และรอสส์ 2003a, 2003b; รอสส์และวู 1995) โดยรวมแล้วทางร่างกายและจิตใจ LEMS กำหนดปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยมากขึ้นในหมู่ผู้หญิงเซนต์ adoles- หนุ่มสาวและผู้ใหญ่ (ยกเว้นสภาพทางกายภาพ), คนผิวดำและละตินอเมริกา (ยกเว้นเงื่อนไข chological psy-) บุคคลที่ยังไม่ได้แต่งงานและบุคคลในขั้นต่ำของ ทางสังคมและเศรษฐกิจเดอร์ lad- ในฐานะที่เป็น Pearlin ได้ตั้งข้อสังเกต "ที่ยืนอยู่ของผู้คนในคำสั่งแบ่งชั้นของระดับชั้นทางสังคมและเศรษฐกิจเพศเชื้อชาติและชาติพันธุ์มีศักยภาพที่จะแผ่กระจายโครงสร้างของการดำรงอยู่ในชีวิตประจำวันของพวกเขา . . สร้างบริบทของชีวิตของผู้คนเกิดความเครียดที่พวกเขากำลังเผชิญและทรัพยากรการดูแลที่พวกเขามี "(1999: 398-99) มันเป็นไปตามที่ได้รับสารก่อความเครียดควรแตกต่างกันผกผันกับสถานะทางสังคมและความแตกต่างการเปิดรับความเครียดอย่างน้อยบางส่วนควรจะอธิบายในอัตราที่สูงขึ้นของการเจ็บป่วยทุพพลภาพตายความทุกข์และความผิดปกติ chiatric psy- ที่พบโดยทั่วไปในสถานะที่ต่ำกว่ากลุ่มที่ด้อยโอกาสทางสังคม (Dohrenwend และ Dohrenwend 1974; Pearlin 1999) ในขั้นต้นสังคมวิทยาการตรวจสอบเพียงการกระจายทางสังคมของเหตุการณ์ในชีวิตเชิงลบและได้รับการค้นพบผสม (แฮทช์และ Dohrenwend 2007) เมื่อความสนใจจะขยับสายพันธุ์อย่างต่อเนื่องและเกิดความเครียดสะสม แต่สอดคล้องและ tell- ผลไอเอ็นจีได้รับ: หญิงผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวสมาชิกของกลุ่มเชื้อชาติชาติพันธุ์ชนกลุ่มน้อยและการหย่าร้างเป็นม่ายคนและบุคคลที่ยากจนและชนชั้นแรงงานมีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเรื้อรัง ความสัมพันธ์ difficul- ในชีวิตของพวกเขาและเผชิญหน้ากับถ้ำ bur- สะสมมากขึ้นโดยรวม (Avison อาลีและวอลเตอร์ส 2007 Thoits 1995; เทอร์เนอ 2003 เทอร์เนอและ Avison 2003. เทอร์เนอ et al, 1995) เพราะการกระจายไม่เท่ากันให้เกิดความเครียดสะสมขนานความไม่เท่าเทียมกันอย่างใกล้ชิดในอัตราของปัญหาสุขภาพทางร่างกายและ / หรือจิตใจโดยสถานะทางสังคมมันดูเหมือนการสัมผัสความเครียดที่จะอย่างน้อยบางส่วนบัญชีสำหรับความแตกต่างด้านสุขภาพเช่น.
และแน่นอนว่าเป็นสิ่งที่การศึกษาแสดงให้เห็นว่าด้วยความเคารพ การจัดอันดับตัวเองสุขภาพไม่ดี tions limita- การทำงานและสภาวะสุขภาพทางกายภาพ (Ensel และหลิน 2000 บ้าน et al, 1994 2005. Kosteniuk และดิกคินสัน 2003 Lantz, et al