Beside me, suddenly, the water swir

Beside me, suddenly, the water swirled and hissed. Something touched me—a cold, momentary graze along the thigh—as a body drove past me under water…

I gave a gasp of sheer fright, and the only reason I didn't scream was because I gasped myself full of water, and went under. Fighting back, terrified, to the surface, I shook the salt out of my eyes and looked wildly round—to see the bay as empty as before, but with its surface marked now by the arrowing ripples of whatever sea creature had brushed by me. The arrow's point was moving fast away, its wake as clear as a vapour trail across the flat water of the bay. It tore on its way, straight for the open sea…

then curved in a long arc, heading back…

I didn't wait to see what it was. My ignorant mind, panic-stricken, screamed " Sharks!" and I struck out madly for the rocks of the promontory.

It was coming fast. Thirty yards off, the surface of the water bulged, swelled, and broke to the curved thrust of a huge, silver-black back. The water parted, and poured off its sides like liquid glass. There was a gasping puff of breath; I caught the glimpse of a dark bright eye, and a dorsal fin cusped like a crescent moon, then the creature submerged again, its wash lifting me a couple of yards forward towards my rock.

I found a handhold, clung, and scrambled out, gasping, and thoroughly scared.

It surely wasn't a shark. Hundreds of adventure stories had told me that one knew a shark by the great triangular fin, and I had seen pictures of the terrible jaws and tiny, brutal eye. This creature had breathed air, and the eye had been big and dark, like a dog's—like a seal's, perhaps? But there were no seals in these warm waters, and besides, seals didn't have dorsal fins. A porpoise, then? Too big…

Then I had the answer, and with it a rush of relief and delight. This was the darling of the Aegean, "the lad who lives before the wind," Apollo's beloved, "desire of the sea," the dolphin… the lovely names went rippling by with him as I drew myself up on to the warm rock in the shade of the pines, clasped my knees, and settled down to watch.

Here he came again, in a great curve, smooth and glistening, dark-backed and light-bellied, and as graceful as a racing yacht. This time he came right out, to lie on the surface watching me.

He was large, as dolphins go, something over eight feet long. He lay rocking gently, with the powerful shoulders waiting curved for the plunge below, and the tail—crescent-shaped, and quite unlike a fish's upright rudder—hugging the water flatly, holding the big body level. The dark-ringed eye watched me steadily, with what I could have sworn was a friendly and interested light. The smooth muzzle was curved into the perpetual dolphin smile.

Excitement and pleasure made me light-headed. "Oh, you darling!" I said foolishly, and put out a hand, rather as one puts it out to the pigeons in Trafalgar Square.

The dolphin, naturally, ignored it, but lay there placidly smiling, rocking a little closer, and watching me, entirely unafraid.

So they were true, those stories… I knew of the legends, of course—ancient literature was studded with stories of dolphins who had befriended man; and while one couldn't quite accept all the miraculous dolphins of legend, there were also many more recent tales, sworn to with every kind of modern proof.

There was the dolphin called Pelorus Jack, fifty years ago in New Zealand, who saw the ships through Cook Strait for twenty years; the Opononi dolphin of the fifties, who entertained the holiday-makers in the bay; the one more recently in Italy, who played with the children near the shore, attracting such large crowds that eventually a little group of businessmen from a nearby resort, whose custom was being drawn away, lay in wait for the dolphin and shot her dead as she came in to play. These, and others, gave the old legends rather more than the benefit of the doubt.



And here, indeed, was the living proof. Here was I, Lucy Waring, being asked into the water for a game.

The dolphin couldn't have made it clearer if he'd been carrying a placard on that lovely moon's-horn fin of his. He rocked himself, watching me, then half turned, rolled, and came up again, nearer still…

A stray breeze moved the pines, and I heard a bee go past my cheek, travelling like a bullet The dolphin arched suddenly away in a deep dive. The sea sucked, swirled, and settled, rocking, back to emptiness.

So that was that. With a disappointment so sharp that it felt like a bereavement, I turned my head to watch for him moving out to sea, when suddenly, not far from my rock, the sea burst apart as if it had been shelled and the dolphin shot upwards on a steep slant that took him out of the water in a yard-high leap and down again with a smack of the tail as loud as a cannon shot. He tore by like a torpedo, to fetch up all standing twenty yards out from my rock and fix me once again with that bright, humorous eye.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน ฉับพลัน น้ำ swirled และ hissed สิ่งที่สัมผัสฉัน — เป็นแผลเย็น ชะลอตามต้นขา — เป็นตัวขับผ่านผมใต้น้ำ... ผมให้หอบตกใจโปร่ง และเป็นเหตุผลเดียวที่ผมไม่ได้ร้อง เพราะผม gasped เองเต็มไป ด้วยน้ำ และไปใต้ กลับ กลัว ผิว ผมส่ายเกลือจากตาของฉัน และมองอย่างดุเดือดตลอด — เพื่อดูอ่าว เป็นว่างเปล่าก่อน แต่ ด้วยพื้นผิวของมันทำเครื่องหมายทันที โดยให้เกิดระลอกคลื่นกรีฑาทะเลสิ่งสิ่งมีชีวิตมีแปรง โดยฉัน จุดลูกศรถูกเคลื่อนย้ายไปอย่างรวดเร็ว ปลุกความชัดเจนทางไอตรงข้ามแฟลตของอ่าว มันฉีกไป ตรงสำหรับทะเลเปิด... แล้ว โค้งในส่วนโค้งยาว กลับเลย... ฉันไม่รอเพื่อดูสิ่งที่มันเป็น จิตใจของฉันไม่รู้ ทองเท่าหนวดกุ้ง กรีดร้อง "ฉลาม" และฉันหลงออกนักสำหรับหินนซ้อม มันได้มาอย่างรวดเร็ว สามสิบหลาปิด การแทงโค้งของหลังใหญ่ เงินดำผิวน้ำ bulged, swelled และยากจน น้ำแยก และเทปิดข้างของมันเช่นแก้วน้ำ มีพัฟ gasping ลมหายใจ ผมจับความตาสว่างมืด และครีบ cusped เหมือนจันทร์เสี้ยว แล้วสิ่งมีชีวิตอีกครั้ง แช่ล้างของฉันยกกี่เมตรข้างหน้าไปทางร็อคของฉัน ฉันพบแรง ๆ clung และสัญญาณรบกวน gasping และกลัวอย่างละเอียด มันก็ไม่ได้ปลาฉลาม ร้อยเรื่องราวผจญภัยได้บอกฉันว่า ใครรู้ฉลาม โดยครีบเหลี่ยมดี และฉันได้เห็นภาพของขากรรไกรน่ากลัวและตาเล็ก โหดร้าย สิ่งมีชีวิตนี้มีลมหายใจอากาศ และตาได้ใหญ่ และ มืด เช่นของสุนัข — ชอบตราของ ที แต่มีไม่มีสัญลักษณ์ในน้ำอุ่น และ แมวน้ำไม่มีครีบ แบบเรียบ แล้ว ใหญ่เกินไป... แล้วมีคำตอบ และด้วยของบรรเทาทุกข์และความสุข นี้เป็นลิ้งของทะเลอีเจียน "ลาดอาศัยก่อนลม พอลโลรัก "ความปรารถนาของทะเล โลมา...ชื่อน่ารักไป rippling โดยกับเขาฉันวาดเองไปร็อคอบอุ่นในเฉดไพน์ clasped หัวเข่าของฉัน และตัดสินลงในชม นี่เขามาอีก ในโค้งดี เรียบเนียน และตึง สำรองมืด และ ขลาดแสง และเพื่อแข่งเรือยอชท์ เวลานี้เขามาเช็ค นอนบนพื้นผิวที่ดูฉัน เขามีขนาดใหญ่ ปลาโลมาไป สิ่งที่ยาวนานกว่า 8 ฟุต เขาวางโยกเบา ๆ มีไหล่ที่มีประสิทธิภาพรอโค้งลงด้านล่าง และหาง — รูปเสี้ยว และ เหมือนปลาหางเสือตรง — กอดน้ำ flatly ถือระดับใหญ่ ตามืดวงดูฉันอย่างต่อเนื่อง มีอะไรผมไม่ได้สาบานว่า เป็นแสงมิตร และสนใจ ปากกระบอกปืนเรียบไม่โค้งเข้ายิ้มโลมาถาวร ความตื่นเต้นและความสุขทำให้ผมหวิว "โอ้ รักคุณ! " ผมว่า โง่ และนำออกจากมือ แทนที่จะเป็นหนึ่งทำให้มันออกไปนกในทราฟัลการ์สแควร์ ปลาโลมา ธรรมชาติ ละเว้น แต่วางมี placidly ยิ้ม โยกเล็กน้อยใกล้ และดูฉัน unafraid ทั้งหมด ดังนั้นพวกเขาเป็นจริง เรื่องราวเหล่านี้... ผมรู้ว่าของตำนาน แน่นอน — วรรณกรรมโบราณถูกเรียงราย ด้วยเรื่องราวของปลาโลมาที่มี befriended คน และในขณะที่หนึ่งค่อนข้างไม่ยอมรับปลาโลมามหัศจรรย์ตำนาน ก็มีนิทานล่าสุดมากมาย ยืนยันกับทุกชนิดของหลักฐานที่ทันสมัย มีปลาโลมาเรียกว่าแจ็ค Pelorus นิวซีแลนด์ ที่เห็นเรือผ่านช่องแคบคุกยี่สิบปี มาห้าสิบปี ปลาโลมา Opononi ของแบก ที่ความบันเทิงการผ่อนในอ่าว หนึ่งในอิตาลี เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่เล่นกับเด็ก ๆ ใกล้ฝั่ง ดึงดูดฝูงชนขนาดใหญ่เช่นที่ในที่สุดกลุ่มน้อยของนักธุรกิจจากรีสอร์ทใกล้เคียง แบบกำหนดเองที่ออกไปถูก วางรออยู่ในปลาโลมา และยิงตายเธอเป็นมาในการเล่น เหล่านี้ และอื่น ๆ ให้ตำนานเก่าค่อนข้างมากกว่าใช้ประโยชน์ของความสงสัย และที่นี่ จริง หลักฐานการอยู่อาศัย นี่คือ Lucy Waring ถูกถามในน้ำสำหรับเกมนี้ ปลาโลมาไม่ได้ทำให้มันชัดเจนขึ้นหากเขาได้นำป้ายบนครีบฮอร์นของดวงจันทร์ที่น่ารักของเขา เขาโยกตัวเอง ดูฉัน แล้วเปิด รีด และขึ้นมาอีก ใกล้ยังคง... ลมหลงเหลือถูกย้ายไพน์ และฉันได้ยินผึ้งผ่านแก้มของฉัน การเดินทางเช่นกระสุนโค้งก็ไปดำน้ำลึกปลาโลมา ทะเลดูด swirled และ ตัดสิน โยก กลับสู่ความว่างเปล่า ดังนั้นที่เป็นที่ กับคนที่คมชัดที่มันรู้สึกเหมือนการปลิดชีพ ฉันเปิดหัวดูเขาย้ายไปทะเล เมื่อจู่ ๆ ไม่ไกลจากหินของฉัน ทะเลที่ต่อเนื่องกันเช่นถ้าได้รับ shelled และโลมาขึ้นไปถ่ายที่เอียงชันที่พาเขาออกจากน้ำในบ้าน-สูง กระโดด และลงอีกครั้งพร้อมกับตีหางดังเป็นการยิงปืนใหญ่ เขาฉีกโดยเช่นตอร์ปิโด ดึงขึ้นยืนทั้งหมดยี่สิบ และออกจากหินของฉันแก้ไขฉันอีกครั้ง ด้วยดวงตาที่สดใส ตลกขบขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้างฉันก็น้ำหมุนวนและ hissed บางสิ่งบางอย่างสัมผัสฉันเป็นหวัดกินหญ้าชั่วขณะตามต้นขาขณะที่ร่างกายขับรถผ่านมาผมอยู่ใต้น้ำ ... ฉันให้หอบของความน่ากลัวที่แท้จริงและเหตุผลเดียวที่ผมไม่ได้กรีดร้องเป็นเพราะผมอ้าปากค้างตัวเองเต็มไปด้วยน้ำและเดิน ภายใต้ การต่อสู้กลับกลัวกับพื้นผิวของผมสั่นเกลือออกจากตาของฉันและมองอย่างดุเดือดรอบจะเห็นอ่าวเป็นที่ว่างเปล่าเป็นมาก่อน แต่ด้วยพื้นผิวของมันมีการทำเครื่องหมายในขณะนี้โดยระลอก arrowing ของสิ่งที่สัตว์ทะเลได้แปรงโดยฉัน จุดที่ลูกศรที่ถูกย้ายอย่างรวดเร็วไปปลุกของมันเป็นที่ชัดเจนเป็นเส้นทางผ่านของไอน้ำแบนของอ่าว มันฉีกในทางตรงสำหรับทะเลเปิด ... โค้งแล้วโค้งยาวมุ่งหน้ากลับ ... ฉันไม่ได้รอที่จะเห็นสิ่งที่มันเป็น ความคิดที่โง่เขลาฉันตกใจกลัว, กรีดร้อง "ฉลาม" และฉันหลงออกอย่างบ้าคลั่งหินแหลมได้. มันมาได้อย่างรวดเร็ว สามสิบหลาจากพื้นผิวของน้ำ bulged, พองและยากจนกับแรงผลักดันโค้งขนาดใหญ่สีเงินสีดำด้านหลัง น้ำแยกและเทออกด้านข้างเหมือนแก้วเหลว มีพัฟหอบหายใจเป็น; ผมจับเหลือบของตาสว่างที่มืดและครีบหลังโผล่เหมือนพระจันทร์เสี้ยวแล้วสิ่งมีชีวิตที่จมอยู่ใต้น้ำอีกครั้งล้างของมันยกฉันไม่กี่หลาไปข้างหน้าร็อคของฉัน. ฉันพบ Handhold การยึดติดและตะกายออก อ้าปากค้างและกลัวอย่างทั่วถึง. มันก็ไม่ได้เป็นปลาฉลาม หลายร้อยเรื่องราวการผจญภัยได้บอกว่าใครรู้ว่าปลาฉลามครีบโดยรูปสามเหลี่ยมที่ดีและฉันได้เห็นภาพของขากรรไกรเล็ก ๆ ที่น่ากลัวและตาที่โหดร้าย สิ่งมีชีวิตนี้ได้สูดลมหายใจอากาศและตาที่ได้รับการขนาดใหญ่และมืดเช่น dog's เหมือนตราประทับของบางที? แต่มีแมวน้ำในน้ำอุ่นเหล่านี้และนอกจากนี้ซีลไม่ได้มีครีบหลัง ปลาโลมาแล้วหรือไม่? ใหญ่เกินไป ... แล้วผมมีคำตอบและมันเร่งด่วนของการบรรเทาและความสุข นี่เป็นที่รักของทะเลอีเจียนที่ "เด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ก่อนที่ลม" อพอลโลที่รัก "ความปรารถนาของทะเล" โลมา ... ชื่อที่น่ารักไป rippling โดยกับเขาขณะที่ผมดึงตัวเองขึ้นไปบนหินอบอุ่นใน ร่มเงาของต้นสน, หัวเข่าประสานของฉันและนั่งลงเพื่อชม. ที่นี่เขามาอีกครั้งในช่วงที่ดีเรียบเนียนและวามมืดได้รับการสนับสนุนและแสงขลาดและสง่างามที่สุดเท่าที่แข่งเรือยอชท์ คราวนี้เขามาทางด้านขวาออกไปนอนบนพื้นผิวที่ดูฉัน. เขาเป็นคนที่มีขนาดใหญ่เป็นปลาโลมาไปบางสิ่งบางอย่างกว่าแปดฟุตยาว เขาวางโยกเบา ๆ กับไหล่ที่มีประสิทธิภาพรอโค้งสำหรับอาบน้ำด้านล่างและหางรูปพระจันทร์เสี้ยวและค่อนข้างแตกต่างตรงปลาหางเสือกอดน้ำอย่างเด็ดขาดถือระดับร่างกายใหญ่ ตาสีเข้มล้อมรอบเฝ้าดูฉันอย่างต่อเนื่องกับสิ่งที่ฉันจะได้สาบานเป็นแสงที่เป็นมิตรและความสนใจ ปากกระบอกปืนเรียบโค้งเข้าไปในรอยยิ้มตลอดปลาโลมา. ตื่นเต้นและมีความสุขทำให้ผมหวิว "โอ้ที่รักคุณ!" ผมบอกว่าโง่เขลาและยื่นมือออกค่อนข้างเป็นหนึ่งทำให้มันออกไปนกพิราบในจตุรัส Trafalgar. ปลาโลมาธรรมชาติไม่สนใจมัน แต่วางที่นั่นสงบยิ้มโยกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใกล้ชิดและเฝ้าดูฉันกลัวอย่างสิ้นเชิง. ดังนั้น พวกเขาเป็นจริงเรื่องราวเหล่านั้น ... ฉันรู้ว่าตำนานของวรรณคดีหลักสูตรโบราณเรียงรายด้วยเรื่องราวของปลาโลมาที่ได้เป็นเพื่อนสนิทของมนุษย์ และในขณะที่หนึ่งไม่มากยอมรับปลาโลมามหัศจรรย์ของตำนานยังมีเรื่องอื่น ๆ อีกมากมายที่ผ่านมาสาบานกับชนิดของหลักฐานที่ทันสมัยทุก. มีปลาโลมาก็เรียกว่า Pelorus แจ็คห้าสิบปีที่ผ่านมาในประเทศนิวซีแลนด์ที่เห็น เรือผ่านช่องแคบคุกนานถึงยี่สิบปี ปลาโลมา Opononi ของยุคที่เพลิดเพลินวันหยุดที่มีอำนาจอยู่ในอ่าว; หนึ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ในอิตาลีที่เล่นกับเด็กที่อยู่ใกล้ฝั่งดึงดูดฝูงชนขนาดใหญ่ดังกล่าวว่าในที่สุดกลุ่มเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนักธุรกิจจากรีสอร์ทที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งมีกำหนดเองถูกลวงให้ไปอยู่ในการรอคอยสำหรับปลาโลมาและถูกยิงตายของเธอในฐานะ เธอเดินเข้ามาในการเล่น เหล่านี้และอื่น ๆ ให้ตำนานเก่าค่อนข้างมากกว่าผลประโยชน์ของสงสัย. และที่นี่แน่นอนเป็นหลักฐานที่อยู่อาศัย นี่คือผมลูซี่ Waring ถูกถามลงไปในน้ำสำหรับเกมส์. ปลาโลมาอาจจะไม่ได้ทำให้มันชัดเจนว่าเขาต้องการได้รับการถือป้ายว่าน่ารักครีบ moon's-ฮอร์นของเขา เขาโยกตัวเองดูผมจากนั้นก็หันครึ่งรีดแล้วก็ขึ้นมาอีกครั้งใกล้ยังคง ... สายลมจรจัดย้ายต้นสนและผมได้ยินผึ้งไปที่ผ่านมาแก้มของฉันเดินทางเช่นกระสุนปลาโลมาโค้งจู่ ๆ ก็ไปในที่ลึก ดำน้ำ ทะเลดูดหมุนวนและตั้งรกรากโยกกลับไปที่ความว่างเปล่า. เพื่อให้เป็นที่ ด้วยความผิดหวังเพื่อให้คมที่มันรู้สึกเหมือนการปลิดชีพผมหันหัวของฉันจะดูให้เขาย้ายออกไปในทะเลเมื่อจู่ ๆ ไม่ไกลจากศิลาทะเลระเบิดออกจากกันราวกับว่ามันได้รับการปอกเปลือกและปลาโลมายิงขึ้นไปบน เอียงสูงชันที่เอาเขาออกจากน้ำในลานกระโดดสูงและลงมาอีกครั้งกับการตีของหางเป็นดังยิงปืนใหญ่ เขาฉีกโดยชอบตอร์ปิโดที่สามารถดึงข้อมูลทั้งหมดยืนยี่สิบหลาออกมาจากหินของฉันและฉันแก้ไขอีกครั้งกับที่สดใสตาอารมณ์ขัน