The Hound of the BaskervillesThat e

The Hound of the Baskervilles
That evening Holmes and I drove across the moor until we could see the lights of the Stapletons' house in front of us. Then we got and began to walk very quietly along the path towards the house. When we were very close Holmes told me to stop. He took his revolver from his pocket and I did the same.
We shall hide behind these rocks he whispered. Watson you know the house so I want you to go forward and look through the windows. I want to know where the Stapleton and Sir Henry are and what they are doing. Take great care because they must not know that somebody is watching them.
Very carefully and quietly I moved towards the house. I looked first into the dining-room window. Stapleton and Sir Henry were sitting and smoking their cigars but there was no sing of Miss Stapleton. I moved round to the other windows but I could not see her in any of rooms.
I went back to the dining-room window and as I looked in again Stapleton left the room and came out of the house. He went to a hut beside the house and unlocked the door. I heard a strange sound coming from the hut but I could not think what was making the noise. Then Stapleton locked the door and went back into the house and into the dinging-room.
I went back to Holmes and told him what I had seen. He wanted to know where Miss Stapleton was and I had to tell him twice that there was no sing of her in the house.
The moon was shining on the Great Grimpen Marsh and a fog was rising from it. Holmes watched the fog and began to look worried. The fog was creeping up from the marsh towards the house. We were hidden near the path which was on the far side of the house from the marsh.
The fog is moving towards us Watson and that is very serious said Holmes. It is the one thing that could make my plans go wrong.
As we watched the fog which had crept as far as the house began to flow round it. Angrily Holmes hit the rock in front of us with his open hand.
If Sir Henry does not come out in the next quarter of an hour the path will be covered by the fog. In half an hour we shall not be able to see our hands in front of our faces. We must move back to higher ground above the fog.
We moved away from the house and out of the fog which was creeping slowly along the ground and hiding the path from our view.
We must not go too far said Holmes. If we do Sir Henry may be caught before he reaches us.
Holmes went down on one knee and put his ear to the ground. Thank heaven I think I hear him coming.
Then we heard quick footsteps on the path. After a few moments Sir Henry appeared out of the fog and walked on in the clear moonlight. He came quickly along the path passed close to where we were hidden and began to walk up the hill behind us. As he walked he looked over his shoulder again and again like a man who is worried that something is following him.
Listen! said Holmes sharply. Look out! It is coming!
I heard him make his revolver ready to fire and I did the same.
There was a sound of quick light footsteps from inside the curtain of fog. The thick cloud had crept to within fifty metres of where we were hidden. We tried to see into it and wondered what horrible thing would appear. I looked at Holmes. His eyes were fixed on the place where the path disappeared into the fog. He was pale but his eyes were bright. He looked like a man who was going to win the most important game of his life. Then suddenly his eyes nearly jumped out of his head and his mouth opened in frightened surprise. I looked away from him to see what his eyes were fixed on. When I saw the awful shape that was coming towards us out of the fog my blood turned cold. The revolver nearly fell from my hands and my whole body froze fear.
I saw a hound an enormous black hound. It was bigger than any dog I had ever seen. But it was something else that filled us with terror. No human eye had ever seen a hound like this one.
Fire came from its open mouth. It eyes were burning. Flames covered its head and body. It was a more horrible sight than anyone could imagine-a hell-hound sent by the devil.
It was not a creature of the natural word.
The huge black burning hound ran quickly and silently after Sir Henry. Far away along the path we saw him trun and look back at the hould. His face was white in the moonlight and his hands were lifted in horror. He watched helplessly as the terrible creature got closer to him. We were so frozen by the ghostly and unnatural sight that we let the hound go past us and we could not move. Our friend was near to death and we were helpless with fear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมาผลาญตระกูลเย็นที่โฮลมส์และขับรถข้ามมัวร์จนกว่าเราได้เห็นไฟของ Stapletons บ้านหน้าเรา แล้วเราได้ และเริ่มเดินอย่างเงียบ ๆ ตามเส้นทางไปบ้าน เมื่อเราได้ชิด โฮลมส์บอกให้หยุด เขาเอาของเขา revolver จากกระเป๋าของเขา และไม่ได้เหมือนกันเราจะซ่อนตัวอยู่หลังหินเหล่านี้เขากระซิบ Watson คุณทราบบ้านดังนั้นฉันต้อง การไปข้างหน้ามองผ่านหน้าต่าง อยากจะทราบที่ Stapleton และเซอร์เฮนรี่และสิ่งที่พวกเขาทำ ใช้เวลาดูแลมาก เพราะพวกเขาไม่ต้องรู้ว่า คนดูนั้นระมัดระวัง และอย่างเงียบ ๆ ผมย้ายไปทางบ้าน ผมมองครั้งแรกเป็นหน้าต่างห้องครัว Stapleton และเซอร์เฮนรี่นั่ง และสูบบุหรี่ซิการ์ของพวกเขา แต่มีไม่สิงห์นางสาว Stapleton ผมย้ายกลับไปหน้าต่างอื่น แต่ฉันได้เห็นเธอในห้องไปหน้าต่างห้องครัว และช็อปปิ้งใน อีก Stapleton ซ้ายห้อง และออกมาจากบ้าน เขาเดินไปที่กระท่อมข้างบ้าน และปลดล็อคประตู ผมได้ยินเสียงประหลาดมาจากฮัท แต่อาจไม่คิดว่า สิ่งทำให้เสียง แล้ว Stapleton ล็อกประตู และก็กลับ เข้าบ้าน และเข้าไป ใน dinging-ห้องพักฉันกลับไปที่โฮลมส์ และบอกสิ่งที่ฉันได้เห็น เขาอยากรู้ว่านางสาว Stapleton ถูก และผมจะบอกสองว่า มีสิงห์ไม่มีของในบ้านที่ดวงจันทร์ส่องแสงบนมาร์ช Grimpen ดี และหมอกได้เพิ่มขึ้นจาก โฮลมส์ดูหมอก และเริ่มดูกังวล หมอกเลื้อยขึ้นจากมาร์ชไปทางบ้าน เราได้ซ่อนอยู่ใกล้กับเส้นทางที่อยู่ด้านในบ้านจากมาร์ชหมอกจะเข้าเรา Watson และเป็นโฮลมส์กล่าวว่าร้ายแรงมาก สิ่งหนึ่งที่ทำให้แผนของฉันไปได้ขณะที่เราเฝ้าดูหมอกซึ่งมี crept เป็นที่บ้านเริ่มไหล รอบมัน Angrily โฮลมส์ตีหินหน้าเรากับฝ่ามือของเขาถ้ารักเฮนรี่ออก มาในไตรมาสถัดไปของชั่วโมง เส้นทางจะครอบคลุม ด้วยหมอก ในครึ่งชั่วโมง เราจะไม่สามารถดูมือของเราหน้าใบหน้าของเรา เราต้องย้ายกลับไปยังพื้นดินสูงเหนือหมอกเราย้าย จากบ้าน และ จากหมอกที่เลื้อยตามพื้นดินได้ช้า และซ่อนเส้นจากมุมมองของเราเราไม่ต้องไปไกลเกินว่า โฮลมส์ ถ้าเราไม่ อาจจับเซอร์เฮนรี่ก่อนเขาถึงเราโฮลมส์ไปลงบนเข่า และวางหูไปพื้นดิน ขอบคุณสวรรค์ที่ฉันคิดว่า ฉันได้ยินเขามาแล้ว เราได้ยินอย่างรวดเร็วบนเส้นทาง หลังจากครู่ เซอร์เฮนรี่ปรากฏจากหมอก และเดินบนในแสงจันทร์ใส เขามาอย่างรวดเร็วตามเส้นทางผ่านที่เราถูกซ่อน และเริ่มต้นเดินขึ้นเขาด้านหลังเรา ขณะที่มันเดิน เขามองผ่านไหล่ของเขาเช่นคนที่เป็นห่วงว่า สิ่งที่จะตามเขาอีกฟัง กล่าวว่า โฮลมส์อย่างรวดเร็ว มองออกไป จะมา ได้ยินเขาทำ revolver ของเขาพร้อมที่จะยิง และไม่ได้เหมือนกันมีเสียงของรวดเร็วเบาเท้าจากภายในม่านหมอก เมฆหนามี crept ไปภายใน 50 เมตรที่เราถูกซ่อน เราพยายามดูลงไป และสงสัยว่า สิ่งใดน่ากลัวจะปรากฏ ผมมองที่โฮลมส์ ตาที่คงซึ่งเส้นทางที่หายไปในหมอก เขาซีด แต่ตาสดใส เขาดูเหมือนคนที่กำลังจะชนะเกมสำคัญที่สุดของชีวิต แล้วทันใดนั้นตาของเขาไปเกือบหมดศีรษะ และปากเปิดในแปลกใจกลัว ผมมองจากเขาเห็นว่าตาของเขาก็คง เมื่อเห็นรูปร่างน่ากลัวที่มาต่อเราจากหมอก เลือดของฉันเปิดเย็น Revolver ที่เกือบตกจากมือของฉัน และร่างกายทั้งหมดของฉัน froze กลัวผมเห็นหมาเป็นหมาสีดำขนาดใหญ่ มันใหญ่กว่าสุนัขใด ๆ ที่ฉันได้เคยเห็น แต่มันเป็นสิ่งที่เราเติม ด้วยความหวาดกลัว ดวงตาไม่เคยเห็นหมาเช่นนี้ไฟมาจากปากของมันเปิด มันมีการเขียนตา เปลวไฟครอบคลุมหัวและร่างกาย ตาน่ากลัวยิ่งกว่าใครสามารถจินตนาการได้นรกหมาส่งปีศาจได้ไม่มีสิ่งมีชีวิตของธรรมชาติหมาเขียนสีดำขนาดใหญ่วิ่งอย่างรวดเร็ว และอยู่เบื้องหลังหลังจากเซอร์เฮนรี ไกลไปตามเส้นทางเราเห็นเขา trun และกลับไปดู hould ใบหน้าของเขาขาวอยู่ในแสงจันทร์ และมือของเขาถูกยกในสยองขวัญ เขาดูซมเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวได้ใกล้ชิดกับเขา ดังนั้นเราถูกแช่แข็ง ด้วยสายตาน่ากลัว และธรรมชาติที่เราปล่อยให้หมาที่ผ่านมาที่เราและเราไม่สามารถย้ายไป เพื่อนของเราที่ใกล้ตาย และเราไม่กลัวกำพร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมาล่าเนื้อของ Baskervilles
เย็นวันนั้นโฮล์มส์และผมขับรถผ่านทุ่งจนกว่าเราจะได้เห็นแสงไฟของบ้าน Stapletons 'ในหน้าของเรา จากนั้นเราได้และเริ่มที่จะเดินไปอย่างเงียบ ๆ ไปตามเส้นทางที่มีต่อบ้าน เมื่อเราอยู่ใกล้ชิดโฮล์มส์บอกให้ผมหยุด เขาเอาปืนออกมาจากกระเป๋าของเขาและผมก็ทำเช่นเดียวกัน.
เราจะซ่อนอยู่หลังก้อนหินเหล่านี้เขากระซิบ วัตสันที่คุณรู้ว่าบ้านดังนั้นฉันต้องการให้คุณก้าวไปข้างหน้าและมองผ่านหน้าต่าง ฉันต้องการทราบว่าที่สเตเปิลและเซอร์เฮนรี่และสิ่งที่พวกเขากำลังทำ ดูแลที่ดีเพราะพวกเขาจะต้องไม่ทราบว่ามีใครบางคนดูพวกเขา.
อย่างระมัดระวังและอย่างเงียบ ๆ ผมเดินตรงไปยังบ้าน ผมมองครั้งแรกในหน้าต่างการรับประทานอาหารที่ห้องพัก สเตเปิลและเซอร์เฮนรี่และกำลังนั่งสูบบุหรี่ซิการ์ของพวกเขา แต่ไม่มีร้องเพลงมิสเตเปิลตัน ผมย้ายรอบหน้าต่างอื่น ๆ แต่ผมมองไม่เห็นเธอในห้องพัก.
ฉันก็กลับไปที่หน้าต่างห้องรับประทานอาหารและขณะที่ผมมองในอีกครั้งเตเปิลตันออกจากห้องและเดินออกมาจากบ้าน เขาเดินไปที่กระท่อมข้างบ้านและปลดล็อคประตู ผมได้ยินเสียงแปลก ๆ มาจากกระท่อม แต่ฉันไม่สามารถคิดว่าสิ่งที่กำลังทำเสียง จากนั้นสเตเปิลล็อคประตูและเดินกลับเข้าไปในบ้านและเข้าไปในห้องพัก dinging.
ฉันเดินกลับไปที่โฮล์มส์และบอกเขาว่าสิ่งที่ผมได้เห็น เขาต้องการที่จะทราบว่านางสาวเตเปิลตันถูกและผมต้องบอกเขาสองครั้งว่าไม่มีการร้องเพลงของเธอในบ้าน.
ดวงจันทร์ส่องแสงในที่ดี Grimpen มาร์ชและหมอกได้ที่เพิ่มขึ้นจากมัน โฮล์มส์ดูหมอกและเริ่มที่จะมีลักษณะเป็นห่วง หมอกได้คืบคลานขึ้นมาจากบึงที่มีต่อบ้าน เราถูกซ่อนอยู่ใกล้เส้นทางที่อยู่ในอีกฟากหนึ่งของบ้านจากบึงที่.
หมอกมีการเคลื่อนไหวต่อเราวัตสันและที่เป็นอย่างมากกล่าวว่าโฮล์มส์ มันเป็นสิ่งหนึ่งที่จะทำให้แผนของฉันไปอย่างผิดปกติ.
ขณะที่เราดูหมอกที่ได้พุ่งเท่าที่บ้านเริ่มที่จะไหลรอบ โกรธโฮล์มส์ตีหินในหน้าของเราด้วยมือของเขาเปิด.
ถ้าเซอร์เฮนรี่ไม่ได้ออกมาในไตรมาสถัดไปของชั่วโมงเส้นทางจะถูกปกคลุมด้วยหมอก ในครึ่งชั่วโมงเราจะไม่สามารถที่จะมองเห็นมือของเราในด้านหน้าของใบหน้าของเรา เราต้องย้ายกลับไปอยู่บนที่สูงเหนือหมอก.
เราย้ายออกไปจากบ้านและออกมาจากหมอกซึ่งคืบคลานช้าไปตามพื้นดินและซ่อนเส้นทางจากมุมมองของเรา.
เราไม่ต้องไปไกลเกินไปกล่าวว่าโฮล์มส์ ถ้าเราทำเซอร์เฮนรี่อาจจะถูกจับก่อนที่เขาจะมาถึงเรา.
โฮล์มส์เดินลงบนเข่าข้างหนึ่งและใส่หูของเขาลงไปที่พื้น ขอบคุณสวรรค์ฉันคิดว่าฉันได้ยินเขามา.
จากนั้นได้ยินเสียงฝีเท้าของเราอย่างรวดเร็วในเส้นทาง หลังจากนั้นไม่กี่ช่วงเวลาที่เซอร์เฮนรี่ปรากฏตัวออกมาจากหมอกและเดินในแสงจันทร์ที่ชัดเจน เขามาอย่างรวดเร็วไปตามเส้นทางที่ผ่านมาใกล้เคียงกับที่เราถูกซ่อนไว้และเริ่มที่จะเดินขึ้นเนินเขาที่อยู่เบื้องหลังเรา ขณะที่เขาเดินเขามองข้ามไหล่ของเขาอีกครั้งและอีกครั้งเหมือนคนที่เป็นกังวลว่าบางสิ่งบางอย่างต่อไปนี้เขา.
ฟัง! โฮล์มส์กล่าวอย่างรวดเร็ว ระวัง! มันจะมา!
ฉันได้ยินเขาทำให้ปืนพร้อมที่จะยิงและผมก็ทำเช่นเดียวกัน.
มีเสียงฝีเท้าที่รวดเร็วแสงจากภายในม่านหมอกเป็น เมฆหนาได้พุ่งไปภายในห้าสิบเมตรที่เราถูกซ่อนไว้ เราพยายามที่จะดูเป็นมันและสงสัยว่าสิ่งที่น่ากลัวจะปรากฏ ผมมองไปที่โฮล์มส์ ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขในสถานที่ที่เส้นทางหายเข้าไปในหมอก เขาเป็นคนที่อ่อน แต่ตาของเขามีความสดใส เขาดูเหมือนคนที่จะเป็นผู้ชนะเกมที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา ทันใดนั้นสายตาของเขาเกือบกระโดดออกมาจากหัวของเขาและปากของเขาเปิดในความประหลาดใจกลัว ผมมองออกไปจากเขาเพื่อดูว่าดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขใน ตอนที่ผมเห็นรูปร่างอันยิ่งใหญ่ที่มาต่อเราออกจากหมอกเลือดของฉันหันเย็น ปืนเกือบตกจากมือของฉันและทั้งร่างกายของฉันแข็งกลัว.
ผมเห็นหมาหมาสีดำมหาศาล มันเป็นสุนัขที่มีขนาดใหญ่กว่าที่ฉันเคยเห็น แต่มันก็เป็นอะไรที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเราด้วย ไม่มีสายตาของคนเคยเห็นหมาเช่นนี้.
ไฟมาจากปากเปิด ตามันถูกเผาไหม้ เปลวไฟคลุมศีรษะและลำตัว มันเป็นภาพที่น่ากลัวมากกว่าใครสามารถจินตนาการ-a-หมานรกส่งมาจากมาร.
มันไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่คำว่าธรรมชาติ.
หมาเผาไหม้สีดำขนาดใหญ่วิ่งได้อย่างรวดเร็วและอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่เซอร์เฮนรี่ ที่อยู่ห่างไกลตามเส้นทางที่เราเห็นเขา Trun และมองกลับไปที่ Hould ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวในแสงจันทร์และมือของเขาถูกยกขึ้นในหนังสยองขวัญ เขาเฝ้ามองอย่างช่วยไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวได้ใกล้ชิดกับเขา เราถูกแช่แข็งได้โดยสายตาที่น่ากลัวและเป็นธรรมชาติที่เราปล่อยให้หมาไปที่ผ่านมาเราและเราไม่สามารถย้าย เพื่อนของเราอยู่ใกล้กับความตายและเราก็ทำอะไรไม่ถูกด้วยความกลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมาผลาญตระกูล
ที่โฮล์มส์เย็นและฉันขับรถผ่านทุ่ง จนเราสามารถมองเห็นแสงของ stapletons ' บ้านต่อหน้าเรา แล้วเราก็เริ่มเดินอย่างเงียบ ๆตามเส้นทางสู่บ้าน เมื่อเราสนิทกันมาก โฮล์ม บอกให้หยุด เขาหยิบปืนจากกระเป๋าของเขาและฉันก็เหมือนกัน เราก็จะหลบหลังหิน
เหล่านี้เขากระซิบ .วัตสันรู้บ้านดังนั้นฉันต้องการให้คุณไปข้างหน้าและมองผ่านทางหน้าต่าง ฉันต้องการทราบว่าสเตเปิลและเซอร์ เฮนรี่ และสิ่งที่พวกเขากำลังทำ ดูแลที่ดีเพราะพวกเขาจะไม่รู้ว่ามีใครกำลังมองพวกเขา
อย่างระมัดระวังและเงียบๆฉันย้ายไปยังบ้าน ผมมองไปนอกหน้าต่างห้องอาหาร .สเตเปิลและเซอร์เฮนรีนั่งสูบซิการ์ของพวกเขาแต่ไม่มีร้องเพลงคิดถึง Stapleton . ผมย้ายรอบหน้าต่างอื่น ๆแต่ฉันไม่เห็นเธออยู่ในห้อง .
ฉันเดินกลับไปที่หน้าต่างห้องกินข้าว และขณะที่ผมมองในอีกสเตเปิลออกจากห้องและออกมาจากบ้าน เขาไปที่กระท่อมข้างบ้านและล็อกประตูผมได้ยินเสียงแปลกๆมาจากกระท่อม แต่ผมไม่คิดว่าสิ่งที่กำลังทำเสียงดัง แล้วสเตเปิลล็อกประตูและก็กลับเข้าไปในบ้านและเข้าไปในห้อง dinging .
ผมกลับไป และบอกเขาว่าสิ่งที่ฉันได้เห็น เขาต้องการรู้ว่า คุณสเตเปิลและฉันต้องบอกเขาสองครั้งไม่มีร้องเพลงของเธอในบ้าน
ดวงจันทร์ส่องแสงในมหา grimpen บึงและมีหมอกเพิ่มขึ้นจากมัน โฮล์มส์ดูแจ่มใส และเริ่มจะเป็นห่วง หมอกกำลังคืบคลานขึ้นมาจากหนองน้ำข้างบ้าน เราซ่อนอยู่ ใกล้เส้นทางซึ่งบนด้านไกลของบ้านจากมาร์ช
หมอกมุ่งหน้ามาหาเรา วัตสันและที่ร้ายแรงมากว่า โฮล์มส์ มันเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถทำให้แผนการของฉัน
ไปผิดอย่างที่เราเห็นหมอกซึ่งได้พุ่งเท่าที่บ้านเริ่มจะไหลรอบ ด้วยความโกรธ โฮล์ม ตีหินตรงหน้าเรากับมือเปิด .
ถ้าท่านเฮนรี่ไม่ได้ออกมาในไตรมาสถัดไปของชั่วโมงเส้นทางจะถูกปกคลุมด้วยหมอก ใน ครึ่งชั่วโมง เราก็จะไม่สามารถเห็นมือของเราในด้านหน้าของใบหน้า เราต้องย้ายกลับไปอยู่ที่สูงเหนือหมอก .
เราย้ายออกไปจากบ้าน และออกมาจากสายหมอกที่ค่อยๆ คืบคลานไปตามพื้นดินและซ่อนเส้นทางจากมุมมองของเรา .
เราต้องไม่ไปไกลว่า โฮล์มส์ ถ้าเราทำเซอร์ เฮนรี อาจถูกจับก่อนที่จะถึงเรา
โฮล์มส์ลงไปบนหัวเข่าและใส่หูของเขาไปยังพื้นดิน ขอบคุณพระเจ้า ฉันคิดว่าฉันได้ยินที่เขาพูดมา แล้วเราได้ยินเสียงฝีเท้าเร็ว
บนเส้นทางหลังจากนั้นสักครู่ท่านเฮนรี่ที่ปรากฏออกมาจากหมอกและเดินท่ามกลางแสงจันทร์กระจ่าง เขาเดินอย่างรวดเร็วไปตามเส้นทางผ่าน ใกล้เคียงกับที่เราซ่อนอยู่และเริ่มที่จะเดินขึ้นเนินเขาหลังเรา ขณะที่เขาเดิน เขามองข้ามไหล่ของเขาอีกครั้งและอีกครั้ง เหมือนคนที่เป็นกังวลว่าสิ่งที่ตามเขา
ฟัง ! ! ! บอกว่า โฮล์ม อย่างรวดเร็ว ระวัง ! มันกำลังมา !
ฉันได้ยินเขาทำปืนของเขาพร้อมที่จะยิงและผมทำเหมือนกัน
มีเสียงฝีเท้าเบาอย่างรวดเร็วจากในม่านหมอก เมฆหนาได้พุ่งไปในระยะห้าสิบเมตรที่เราซ่อนไว้ เราพยายามที่จะเห็นมัน และสงสัยในสิ่งที่น่ากลัวจะปรากฏขึ้น ผมมองที่ โฮล์มส์ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เส้นทางก็หายไปในหมอกเขาหน้าซีด แต่แววตาที่สดใส เขาดูเหมือนคนที่จะชนะในเกมที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา ทันใดนั้น สายตาของเขาแทบจะกระโดดออกมาจากหัวของเขา ปากของเขาก็ตกใจ แปลกใจ ฉันละสายตาไปจากเขา เพื่อดูว่าดวงตาของเขาคงที่ใน เมื่อผมได้เห็นรูปร่างที่น่ากลัวคือมาหาเราออกจากหมอกเลือดของฉันกลายเป็นเย็นปืนเกือบตกจากมือและร่างกายของฉันแข็งทื่อกลัว .
ผมเห็นหมาเป็นหมาดำใหญ่ มันใหญ่กว่าสุนัขใด ๆ ผมเคยเห็น แต่มันมีบางอย่างที่เติมเราด้วยความหวาดกลัว ไม่มีมนุษย์ตาเคยเห็นหมาแบบนี้
ไฟออกมาจากปากของมันเปิด มันสายตาถูกเผา เปลวไฟคลุมหัวและร่างกายมันเป็นสายตาที่น่ากลัวกว่าใครอาจ imagine-a นรกหมาส่งมาจากปีศาจ
มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตของคำว่าธรรมชาติ หมาสีดำตัวใหญ่วิ่ง
เผาให้เร็วและเงียบที่สุด หลังจาก เซอร์ เฮนรี่ ไกลออกไปตามเส้นทางที่เราเห็นเขา trun และมองกลับไปที่ที่ . ใบหน้าของเขาขาวท่ามกลางแสงจันทร์และมือของเขาถูกยกขึ้นในหนังสยองขวัญเขาดูอย่างหมดหนทางเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว ได้ใกล้ชิดกับเขา เราแช่แข็งโดยน่ากลัวและแปลกประหลาด สายตาที่เราปล่อยหมาไปผ่านเราและเราไม่สามารถย้าย เพื่อนของเราก็ใกล้จะตายและเราก็หมดหนทาง ด้วยความกลัว