Chapter 139: Thunderclap LeafAs his

Chapter 139: Thunderclap Leaf

As his cold voice rang out, the black-robed young man stood up. He strode forward to stand in front of Meng Hao’s table. He stared at him coldly for a moment, then sat down.

Meng Hao’s expression was calm as he looked at the young man. He said nothing, instead raising the cup and taking another drink.

“You have a Thunderclap Leaf!” said the black-robed young man, looking at Meng Hao 1. He lifted his right hand revealing a chip of iron laying on his palm. It glinted and emitted a blackish green glow.

“This is not ordinary iron,” he continued coolly, his bearing insufferably proud. “This is a treasure of wood-iron, birthed at the moment a tree was struck by lightning. It is especially sensitive to lightning-based medicinal materials, such as the Thunderclap Leaf. So, do you want to trade your Thunderclap Leaf?” He placed the chip of iron onto the table. The movement seemed ordinary, but as his hand moved, a glow burst out from his palm, which transformed into an arc of electricity that expanded out.

The young man was at the mid Foundation Establishment stage. As the arc of electricity spread out, his Cultivation base enveloped the area, including Meng Hao.

Killing intent slowly roiled out of him. It seemed as if Meng Hao were to even say half of the word “No,” the young man would attack. His eyes glowed with coldness.

“Screw off,” said Meng Hao indifferently, taking a sip of alcohol.

The instant he said this, the black-robed young man frowned.

“I haven’t left the Black Lands for quite a few years. It seems people in the outside world have gotten really arrogant.” A cold smile twisted the corners of his mouth as he slowly began to lift up his right hand. Meng Hao raised his head and looked at him.

As soon Meng Hao’s eye met the young man, the young man’s entire body began to tremble. The hand which he had begun to lift up instantly stopped moving. He didn’t dare to lift it any further. His heart began to beat quickly. Meng Hao’s eyes were like two sharp swords which pierced his own. His heart thundered, and his head roared. His Spiritual Sense seemed unstable, and an icy coldness seemed to grow within him, causing cold sweat to cover his body.

No killing intent radiated from his eyes; instead, it was replaced by astonishment. The pressure exuded by Meng Hao had caused the black-robed youth’s body to instantly become stiff.

All of this was caused by a mere look from Meng Hao. This young man was not a Cultivator of the State of Clear Skies, but rather a savage Cultivator from the Black Lands. To him, bloody life-and-death battles were commonplace, so he had a sort of intuition when it came to matters of life and death. In this instant, he had a strong feeling that the person in front of him was not a Cultivator at the early Foundation Establishment stage, but some savage Spirit who could swallow him whole.

The intense coldness multiplied, and cold sweat dripped down his forehead. His heart beat rapidly, and he even felt as if his Cultivation base were being suppressed. His face fell, and he didn’t dare to move.

The entire time, Meng Hao looked completely calm. Even though the person in front of him had emitted a killing aura, and was at the mid Foundation Establishment stage, it wouldn’t take very long to slay him. Meng Hao put down his cup of alcohol. The a final glance at the black-robed youth one last time, he rose, flicking his sleeve and leaving the inn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 139: ฝ่าใบไม้เป็นเสียงของเขาเย็นรัง จีวรดำชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เขาก้าวไปข้างหน้าไปขาหน้าตารางเมงเฮา เขาจ้องไปที่เขาจ้างงานสำหรับสักครู่ แล้วนั่งลงเมงเฮานิพจน์เป็นสงบเป็นเขามองชายหนุ่ม เขากล่าวว่า อะไร แทนยกถ้วยและการดื่ม"คุณมีใบฝ่า" จีวรดำหนุ่ม กำลังดูเมงเฮา 1 กล่าว เขายกมือขวาของเขาเผยให้เห็นเศษเหล็กวางบนปาล์มของเขา มัน glinted และจากการเรืองแสงสีเขียวดำหม่น"นี่ไม่ใช่เหล็กธรรมดา เขายังคงเฉย ปืนเขาภูมิใจ insufferably "นี่คือสมบัติของไม้เหล็ก birthed ในขณะที่ต้นไม้หลงฟ้าผ่า เป็นสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งการฟ้าผ่ายาวัสดุ เช่นใบฝ่า ดังนั้น คุณต้องการเทรดของคุณใบฝ่า" เขาวางเศษเหล็กบนโต๊ะ การเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนธรรมดา แต่เป็นมือของเขาเคลื่อนย้าย การเรืองแสงระเบิดออกมาจากปาล์มของเขา ซึ่งเป็นส่วนโค้งของไฟฟ้าที่ขยายออกคนหนุ่มที่เป็นที่จัดตั้งมูลนิธิเวทีกลาง ฐานการเพาะปลูกของเขาห่อหุ้มพื้นที่ รวมทั้งเมงเฮาเป็น arc ไฟฟ้ากระจายออกเจตนาฆ่าช้า roiled จากเขา เหมือนกับว่าเฮาเมงแม้ว่าครึ่งหนึ่งของคำว่า "ไม่" หนุ่มจะโจมตี ตาของเขาสวมกับความหนาวเย็น"สกรูปิด กล่าวว่า เฮาเมง indifferently การจิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทันทีที่เขาพูดไป จีวรดำหนุ่ม frowned"ผมยังไม่ได้ออกจากดินแดนสีดำค่อนข้างไม่กี่ปี มันดูเหมือนว่า คนในโลกภายนอกได้รับหยิ่งจริงๆ" รอยยิ้มเย็นบิดมุมของปากของเขาขณะที่เขาค่อย ๆ เริ่มยกขึ้นมือขวาของเขา เมงเฮายกศีรษะของเขา และมองไปที่เขาเป็นเร็ว ตาเมงเฮาได้พบชายหนุ่ม ชายหนุ่มร่างกายเริ่มสั่นเครือ มือซึ่งเขาก็เริ่มที่จะยกขึ้นทันทีหยุดเคลื่อนไหว เขาไม่กล้าที่จะยกใด ๆ เพิ่มเติม หัวใจของเขาเริ่มที่จะเอาชนะได้อย่างรวดเร็ว ตาเมงเฮาก็เหมือนสองคมดาบที่แทงของเขาเอง Thundered หัวใจของเขา และหัวของเขาคำราม ความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาดูเหมือนไม่เสถียร และความหนาวเย็นเป็นน้ำแข็งที่ดูเหมือนจะ เติบโตภายในเขา ก่อให้เกิดเหงื่อเย็นครอบคลุมร่างกายของเขาไม่มีเจตนาฆ่าที่แผ่จากดวงตาของเขา แทน มันถูกแทนที่ ด้วยเมือ ความดันที่ exuded โดย Meng เฮาได้เกิดร่างกายของจีวรดำเยาวชนทันทีกลายเป็นแข็งทั้งหมดนี้เกิดขึ้น โดยเพียงดูจากเฮาเมง หนุ่มคนนี้ไม่ใช่เกษตรกรของรัฐฟ้าใส แต่ค่อนข้างป่าเถื่อนเกษตรกรจากดินแดนสีดำ เขา การรบ life-and-death เลือดถูกธรรมดา เขาจึงมีการเรียงลำดับของสัญชาตญาณเมื่อมันมาถึงเรื่องของชีวิตและความตาย ในบัดนี้ เขามีความรู้สึกแข็งแรงที่ว่า คนที่เขามีไม่มีเกษตรกรในระยะก่อตั้งมูลนิธิเริ่มต้น แต่บางวิญญาณอำมหิตที่อาจกลืนเขาทั้งหมดคูณความหนาวเย็นรุนแรง และเย็นเหงื่อหยดลงหน้าผากของเขา หัวใจของเขาชนะอย่างรวดเร็ว และเขายังรู้สึกว่าฐานการเพาะปลูกของเขาได้ถูกยับยั้ง ใบหน้าของเขาลดลง และเขาไม่กล้าที่จะย้ายเวลาทั้งหมด เมงเฮาดูสงบอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าบุคคลในหน้าของเขามีกลิ่นอายการฆ่าที่ปล่อยออกมา และท่านจัดตั้งมูลนิธิเวทีกลาง จะไม่ใช้เวลานานมากที่จะฆ่าเขา เมงเฮาใส่ลงถ้วยของเขาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในภาพรวมสุดท้ายที่เยาวชนจีวรดำหนึ่งครั้ง เขากุหลาบ นั้นแขนของเขา และออกจากโรงแรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 139: ฟ้าผ่าใบขณะที่เสียงเย็นของเขาดังออกมาชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำลุกขึ้นยืน เขาก้าวไปข้างหน้าจะยืนอยู่ด้านหน้าของตารางเม้งเฮาส์ เขาจ้องมองมาที่เขาอย่างเย็นชาสักครู่แล้วนั่งลง. แสดงออกเม้งเฮาส์คือความสงบในขณะที่เขามองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง เขากล่าวว่าไม่มีอะไรแทนที่จะยกถ้วยและการใช้เครื่องดื่มอื่น. "คุณมีฟ้าผ่าใบ!" กล่าวว่าชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำมองเม้งเฮา 1. เขายกมือขวาของเขาเผยให้เห็นชิปเหล็กวางบนฝ่ามือของเขา มัน glinted และปล่อยออกมาเรืองแสงสีเขียวสีดำ. "นี้ไม่ได้เป็นเหล็กธรรมดา" เขายังคงเฉย, แบริ่งของเขามีความภาคภูมิใจอย่างเหลืออด "นี่คือสมบัติของไม้เหล็กกำเนิดในขณะที่ต้นไม้ที่ถูกฟ้าผ่า มันมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวัสดุยาฟ้าผ่าตามเช่นฟ้าผ่าใบ ดังนั้นคุณจึงต้องการที่จะค้าฟ้าผ่าใบของคุณหรือไม่ "เขาวางชิปของเหล็กลงบนโต๊ะ การเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนธรรมดา แต่เป็นมือของเขาย้ายเรืองแสงระเบิดออกมาจากฝ่ามือของเขาซึ่งกลายเป็นส่วนโค้งของการผลิตไฟฟ้าที่ขยายออก. ชายหนุ่มที่อยู่ในขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิกลาง ในฐานะที่เป็นส่วนโค้งของการไฟฟ้ากระจายออกฐานการเพาะปลูกของเขาห่อหุ้มพื้นที่รวมทั้งเม้งเฮา. ฆ่าเจตนาช้า roiled ออกมาจากเขา มันดูราวกับว่าเม้งเฮาก็จะได้บอกว่าครึ่งหนึ่งของคำว่า "ไม่" ชายหนุ่มที่จะโจมตี ดวงตาของเขาส่องแสงกับความหนาวเย็น. "กรูออก" เม้งเฮากล่าวว่าเอาใจใส่การจิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. ทันทีที่เขากล่าวว่านี้ชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำขมวดคิ้ว. "ฉันไม่ได้ออกจากดินแดนสีดำสำหรับค่อนข้างไม่กี่ปี . ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ในโลกภายนอกมีอากาศหยิ่งจริงๆ. "รอยยิ้มเย็นบิดมุมปากของเขาในขณะที่เขาก็ค่อย ๆ ยกมือขวาของเขา เม้งเฮายกศีรษะของเขาและมองไปที่เขา. ทันทีตาเม้งเฮาส์ได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งของชายหนุ่มทั้งร่างกายเริ่มสั่น มือที่เขาเริ่มที่จะยกขึ้นทันทีหยุดเคลื่อนไหว เขาไม่กล้าที่จะยกมันเพิ่มเติมใด ๆ หัวใจของเขาก็เริ่มที่จะเอาชนะได้อย่างรวดเร็ว ตาเม้งเฮาส์เป็นเหมือนดาบสองคมที่ได้แทงเขาเอง หัวใจของเขาตะโกนและหัวของเขาคำราม ความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาดูเหมือนไม่เสถียรและความหนาวเย็นเป็นน้ำแข็งดูเหมือนจะเติบโตอยู่ภายในตัวเขาทำให้เกิดเหงื่อเย็นเพื่อให้ครอบคลุมร่างกายของเขา. ไม่มีเจตนาฆ่าแผ่ออกมาจากดวงตาของเขา แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ ความดันปริกโดย Meng Hao ได้ก่อให้เกิดร่างกายเยาวชนสีดำเสื้อคลุมของทันทีกลายเป็นแข็ง. ทั้งหมดนี้เกิดจากการดูเพียงจากเม้งเฮา ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้เป็นเกษตรกรแห่งรัฐท้องฟ้าแจ่มใส แต่เกษตรกรโหดจากดินแดนสีดำ ให้เขาเลือดต่อสู้ชีวิตและความตายเป็นเรื่องธรรมดาดังนั้นเขาจึงมีการจัดเรียงของสัญชาตญาณเมื่อมันมาถึงเรื่องของชีวิตและความตาย ในทันทีนี้เขามีความรู้สึกที่ดีที่คนที่อยู่ในด้านหน้าของเขาไม่ได้เป็นเกษตรกรที่ต้นขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิ แต่บางพระวิญญาณโหดที่สามารถกลืนเขาทั้ง. ความเย็นที่รุนแรงคูณและเหงื่อเย็นหยดลงหน้าผากของเขา หัวใจของเขาเอาชนะอย่างรวดเร็วและเขายังรู้สึกว่าถ้าฐานการเพาะปลูกของเขาถูกระงับ ใบหน้าของเขาลดลงและเขาก็ไม่กล้าที่จะย้าย. ตลอดเวลาเม้งเฮามองสงบสมบูรณ์ แม้ว่าคนในด้านหน้าของเขาได้ปล่อยออกมากลิ่นอายฆ่าและในขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิกลางก็จะไม่ใช้เวลานานมากที่จะฆ่าเขา เม้งเฮาใส่ลงในถ้วยของเขาในการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ได้อย่างรวดเร็วสุดท้ายที่เยาวชนสีดำเสื้อคลุมเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาลุกขึ้นสะบัดแขนเสื้อของเขาและออกอินน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 139 : ฟ้าผ่าใบเป็นเสียงเย็นชาของเขาดังขึ้นสีดำ robed หนุ่มลุกขึ้นยืน เขา strode ไปยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะของเมิ่งเฮ่า เขาจ้องมองเขาอย่างเย็นชาสักครู่ แล้วจึงนั่งลงสีหน้าของเมิ่งเฮ่าสงบ เมื่อมองไปที่เด็กหนุ่ม เขาบอกว่าไม่มีอะไร แทนการเพิ่มถ้วยและการดื่ม" คุณมีใบอยู่ ! " บอกว่าสีดำ robed ชายหนุ่มมองเมิงเฮา 1 เขายกพระหัตถ์ขวา เผยชิปเหล็กวางบนฝ่ามือของเขา มัน glinted และปล่อยออกมาเป็นลักษณะที่เรืองแสงสีเขียว" นี่ไม่ใช่เหล็กธรรมดา , " เขากล่าวอย่างใจเย็น เขาแบก insufferably ภูมิใจ " นี่เป็นสมบัติของ เหล็ก ไม้ สร้างในขณะนี้ต้นไม้ที่ถูกฟ้าผ่า มันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งไวสายฟ้าจากฟ้าผ่าวัสดุสมุนไพร เช่น ใบ ดังนั้น คุณต้องการที่จะค้าใบอยู่ของคุณ " เขาวางชิปของเหล็กลงบนโต๊ะ การเคลื่อนไหวที่ดูธรรมดา แต่เมื่อมือของเขาขยับ เรืองแสงออกมาจากฝ่ามือของเขา ซึ่งเปลี่ยนเป็นอาร์คของไฟฟ้าที่ขยายตัวออกไปชายหนุ่มที่ก่อตั้งมูลนิธิกลางเวที ขณะที่อาร์คของไฟฟ้าที่แผ่ออกมา ฐานการเพาะปลูกของเขาคลุมพื้นที่ รวมถึง เมิ่งฮ่าวเจตนาฆ่าช้า ทอยเต๋าออกมาจากเขา มันดูเหมือนเป็นถ้าเมิ่งฮ่าวกำลังจะพูด แม้แต่ครึ่งของคำว่า " ไม่มี " ชายหนุ่มจะโจมตี ดวงตาของเขาเปล่งแสงกับความหนาว" ถอยไป " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวความไม่สนใจ , การจิบเหล้าทันทีที่เขากล่าวนี้ ดำ robed หนุ่มขมวดคิ้ว ." ผมไม่ได้ทิ้งดินแดนสีดำสำหรับค่อนข้างไม่กี่ปี ดูเหมือนว่าผู้คนในโลกภายนอกจะหยิ่งจริงๆ " รอยยิ้มเย็นบิดมุมปากของเขา เขาก็เริ่มยกพระหัตถ์ขวา เมิ่งเฮ่าเงยหน้าขึ้นมองเขาเป็นตาซุนเมงเฮาเจอชายหนุ่ม ร่างกายของชายหนุ่มก็เริ่มสั่น มือซึ่งเขาได้เริ่มขึ้นทันทีหยุดเคลื่อนที่ เขาไม่กล้าที่จะยกมันเพิ่มเติมใด ๆ หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็ว เหม็ง เฮาตาเหมือนสองคมดาบที่ทิ่มแทงตัวของเขาเอง หัวใจของเขา thundered , และหัวของเขาคำราม ความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาดูไม่มั่นคง และความหนาวเย็นที่ดูเหมือนจะเติบโตในตัวเขา ทำให้เหงื่อเย็นปกคลุมร่างกายของเขาไม่มีเจตนาฆ่าแผ่ออกมาจากดวงตาของเขา แทน มันถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ ความดัน exuded โดยเมงเฮาก่อร่างสีดำ robed เยาวชนทันทีกลายเป็นแข็งทั้งหมดนี้เกิดจากดูเพียงจากเมิ่งเฮ่า ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ที่มีสภาพท้องฟ้าโปร่ง แต่ค่อนข้างโหด จากดินแดนที่มีสีดำ กับเขา ชีวิต เลือดและความตายการต่อสู้เป็นธรรมดา ดังนั้นเขาจึงเป็นสัญชาตญาณเมื่อมันมาถึงเรื่องของชีวิตและความตาย ในนี้ทันที เขามีความรู้สึกที่แข็งแกร่งว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่มีแรกที่มูลนิธิจัดตั้งเวที แต่บางส่วนวิญญาณที่สามารถกลืนเขาทั้งเข้มเย็นยิ่งทวีมากขึ้น และมีเหงื่อไหลหยดลงไปที่หน้าผากของเขา หัวใจของเขาเต้นอย่างรวดเร็ว และเขาก็รู้สึกว่าฐานการเพาะปลูกของเขาถูกปราบปราม ใบหน้าของเขาอยู่ และเขาก็ไม่กล้าขยับเวลาทั้งหมด เมิ่งฮ่าวมองใจเย็นลงแล้ว แม้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขามีปล่อยออกมาเป็นออร่าอำมหิต และก่อตั้งมูลนิธิที่กลางเวที มันคงไม่นานมากหรอก ฆ่าเขา เมิ่งเฮ่าใส่ลงในถ้วยของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และสุดท้ายมอง robed สีดำเยาวชนครั้งสุดท้าย เขาลุกขึ้น สะบัดแขนของเขา และออกจากโรงแรม