The first constitution of the Netherlands as a whole, in the sense of a fundamental law which applied to all its provinces and cities, is the 1579 constitution, which established the confederal republic of the Seven United Provinces. The constitution was empowered by the Union of Utrecht, thus by treaty. Article XIII of the treaty granted each inhabitant of the Republic freedom of conscience. The Union of Utrecht treaty inspired the American Articles of Confederation.
After the French invasion of 1794 the Batavian Republic, a unitary state, was proclaimed. On 31 January 1795 it issued a Bill of Rights, the Verklaring der Rechten van den Mensch en van den Burger. On 1 May 1798 a new constitution, the first in the modern formal sense, the Staatsregeling voor het Bataafsche Volk, written by a Constitutional Assembly, went into force, approved by the National Assembly. The Napoleonic Kingdom of Holland, a constitutional monarchy, was established by the Constitutie voor het Koninkrijk Holland on 7 August 1806. In 1810 the kingdom was annexed by the French Empire.
After the French troops had been driven out by Russian Cossacks, the new independent state of the Netherlands, a principality, was established by the constitution of 29 March 1814, the Grondwet voor de Vereenigde Nederlanden. William VI of Orange, instated on 2 December 1813 as "Sovereign Prince" by acclamation, and only accepting "under the safeguard of a free constitution, assuring your freedom against possible future abuses", had first appointed a number of men of good standing as electors and these approved the constitution, written by a commission headed by Gijsbert Karel van Hogendorp. On 24 August 1815 William — since 16 March King William I of the Netherlands — having proclaimed himself King of the larger United Netherlands six days earlier, issued the first version of the current constitution, the Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden or Loi fondamentale du Royaume des Pays-Bas, establishing the United Kingdom of the Netherlands, now expanding his realm with the territory of the present state of Belgium, which would again secede from it in 1830. It included a limited unentrenched bill of rights, with freedom of religion, the principle of habeas corpus, the right of petition and freedom of the press as its main points. In the Treaty of London of 1814 the Allies had ordered that the original Dutch state would devise the new constitution. It had been approved by the new States General (consisting of 55 members) of the Northern Netherlands, but rejected by the majority of appointed electors (796 against 527) of the Southern Netherlands. As 126 however had indicated that they were against because of the (by them still considered too limited) freedom of religion, which was mandatory under the Treaty of Vienna that ordered the union of the Northern and the Southern Netherlands, their votes and those of the men having refused to vote, were added to the minority, and by this infamous "Hollandic Arithmetic" William felt justified to proclaim the new kingdom.
Regarding the frame of government the 1815 constitution did not diverge much from the situation during the Republic: the 110 members of House of Representatives (lower house) of the States General were still appointed by the States-Provincial (for three years; each year a third was replaced), who themselves were filled with nobility members or appointed by the city councils, just like under the ancien régime. However, now also some rural delegates were appointed to all States-Provincial (first only true for Friesland) and the city councils were appointed by electoral colleges which were in turn elected by a select group of male citizens of good standing and paying a certain amount of taxes, so very indirectly there was a modicum of democracy introduced to the system. In all the administration was very monarchical, with the king appointing for life the members of the Senate, that mockingly was called the Ménagerie du Roi.
In 1840, when a new revision was made necessary by the independence of Belgium, a first step to a more parliamentary system was taken by the introduction of penal ministerial responsibility.
A plaque commemorating the actions of William II during 1848.
The constitution as it was revised on 11 October 1848 is often described as the original of the version still in force today. Under pressure from the Revolutions of 1848 in surrounding countries, King William II accepted the introduction of full ministerial responsibility in the constitution, leading to a system of parliamentary democracy, with the House of Representatives directly elected by the voters within a system of single-winner electoral districts. Parliament was accorded the right to amend government law proposals and to hold investigative hearings. The States-Provincial, themselves elected by the voter, appointed by majorities for each province the members of the Senate from a select group of upper class citizens. A commission chaired by Johan Thorbecke was appointed to draft the new proposed constitution, which was finished on 19 June. Suffrage was enlarged (though still limited to census suffrage), as was the bill of rights with the freedom of assembly, the privacy of correspondence, freedom of ecclesiastical organisation and the freedom of education.
In 1884 there was a minor revision. In 1887 the census suffrage system was replaced by one based on minimal wealth and education, which allowed an ever growing percentage of the male population to be given the right to vote; therefore this provision was at the time nicknamed the "caoutchouc-article". The election interval for the House of Representatives was changed from two (with half of it replaced) to four years (with full a replacement of now hundred members). Eligibility for the Senate was broadened. Any penal measure not based on formal law was prohibited.
In 1917, like in 1848 influenced by the tense international situation, manhood suffrage was introduced combined with a system of proportional representation to elect the House of Representatives, the States-Provincial and the municipality councils. The Senate continued to be elected by the States-Provincial, but now also employing a system of proportional representation, no longer by majorities per province. The Christian-democrat parties allowed manhood suffrage in exchange for a complete constitutional equality in state funding between public and denominational schools, ending the bitter "school struggle" which had antagonised Dutch society for three generations.
By the revision of 1922 universal suffrage was explicitly adopted in the constitution, after it had already been introduced by law in 1919. Each three years half of the members of the Senate were to be elected by the States-Provincial for a period of six years, within a system of proportional representation.
In 1938 there was a minor revision, introducing some elements of the then fashionable corporatism by giving a constitutional base to public bodies regulating sectors of the economy. A proposal to make it possible to impeach "revolutionary" members of representative bodies, directed against communists and fascists, failed to get a two-thirds majority.
After the Second World War in 1946 a revision failed attempting to simplify the revisional procedure. However a change was accepted allowing to send conscripts to the colonial war in the Dutch East Indies.
In the revision of 1948 a complete new chapter was added to facilitate the incorporation of the new state of Indonesia within the Kingdom. Soon it would become irrelevant as Indonesia severed all ties with the Netherlands in 1954. Also the revision created the office of secretary of state, a kind of subminister or junior minister but one fully subordinate to a certain minister.
In 1953 new articles were introduced concerning international relations, as the Netherlands was abandoning its old policy of strict neutrality.
In the revision of 1956 the constitution was changed to accommodate the full independence of Indonesia. The number of members of the House of Representatives members was brought up to 150, of Senate members to 75.
The revision of 1963 accommodated the loss of Dutch New Guinea to Indonesia. The voting age was lowered from 23 to 21.
In 1972 there was a minor revision; the main change was a lowering of the voting age to 18.
In 1983 the constitution was almost entirely rewritten. Many articles were abolished. Social rights were included, most articles were reformulated (the main exception being article 23 about the still sensitive freedom of education) using a new uniform legal terminology and their sequence was changed. The bill of rights was expanded with a prohibition of discrimination, a prohibition of the death penalty, a general freedom of expression, the freedom of demonstration and a general right to privacy.
In 1987 there was a minor revision. In the revision of 1995 the introduction of a professional army, replacing the conscript army, was regulated. In the revision of 1999 a proposal to introduce an advisory referendum was rejected by the Senate. After a minor revision in 2002, the last changes were made in 2005; a proposal to introduce an elected mayor was rejected by the Senate.
รัฐธรรมนูญแรกของเนเธอร์แลนด์ทั้งหมด ในแง่ของกฎหมายพื้นฐานที่นำไปใช้กับทั้งหมดของจังหวัดและการเมือง รัฐธรรมนูญ 1579 ซึ่งก่อตั้งสาธารณรัฐจังหวัดเจ็ดสห confederal ได้ รัฐธรรมนูญมีอำนาจ โดยการยูเนียนของอูเทรคต์ ดังนั้นตามสนธิสัญญา ข้อ XIII ของสนธิให้ละ inhabitant เสรีภาพสาธารณรัฐของจิตสำนึก สนธิสัญญาสหภาพของอูเทรคต์แรงบันดาลใจจากบทความสมาพันธรัฐอเมริกาหลังจากการบุกรุก 1794 ฝรั่งเศส สาธารณรัฐ Batavian รัฐ unitary ประกาศ 31 1795 มกราคมจะออกเป็นตั๋วของสิทธิ์ Verklaring der Rechten van den Mensch น้ำเดนเบอร์เกอร์ บน 1 1798 พฤษภาคม เป็นรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ครั้งแรกในสมัยทางความรู้สึก กรุณาเป่า Staatsregeling Bataafsche โฟล์ค เขียน โดยสภารัฐธรรมนูญ ไปเข้ากองทัพ คณะสมัชชาแห่งชาติ การ Napoleonic ราชอาณาจักรฮอลแลนด์ ระบอบรัฐธรรมนูญ ก่อตั้งขึ้น โดยกรุณาการเป่า Constitutie Koninkrijk ฮอลแลนด์ใน 7 สิงหาคมค.ศ. 1806 ใน 1810 ราชอาณาจักรถูก annexed โดยจักรวรรดิฝรั่งเศสAfter the French troops had been driven out by Russian Cossacks, the new independent state of the Netherlands, a principality, was established by the constitution of 29 March 1814, the Grondwet voor de Vereenigde Nederlanden. William VI of Orange, instated on 2 December 1813 as "Sovereign Prince" by acclamation, and only accepting "under the safeguard of a free constitution, assuring your freedom against possible future abuses", had first appointed a number of men of good standing as electors and these approved the constitution, written by a commission headed by Gijsbert Karel van Hogendorp. On 24 August 1815 William — since 16 March King William I of the Netherlands — having proclaimed himself King of the larger United Netherlands six days earlier, issued the first version of the current constitution, the Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden or Loi fondamentale du Royaume des Pays-Bas, establishing the United Kingdom of the Netherlands, now expanding his realm with the territory of the present state of Belgium, which would again secede from it in 1830. It included a limited unentrenched bill of rights, with freedom of religion, the principle of habeas corpus, the right of petition and freedom of the press as its main points. In the Treaty of London of 1814 the Allies had ordered that the original Dutch state would devise the new constitution. It had been approved by the new States General (consisting of 55 members) of the Northern Netherlands, but rejected by the majority of appointed electors (796 against 527) of the Southern Netherlands. As 126 however had indicated that they were against because of the (by them still considered too limited) freedom of religion, which was mandatory under the Treaty of Vienna that ordered the union of the Northern and the Southern Netherlands, their votes and those of the men having refused to vote, were added to the minority, and by this infamous "Hollandic Arithmetic" William felt justified to proclaim the new kingdom.เกี่ยวกับกรอบของรัฐธรรมนูญ 1815 ได้ไม่ diverge มากจากสถานการณ์ระหว่างสาธารณรัฐ: สมาชิก 110 ของราษฎร (บ้านล่าง) ของอเมริกาทั่วไปยังคงถูกแต่ง โดยรัฐจังหวัด (สามปี แต่ละปีที่สามถูกแทน), ที่ตัวเองเต็มไป ด้วยขุนนางสมาชิก หรือแต่งตั้ง โดยสภาเมือง เหมือนใต้ régime อัลเบียน ไร ตอนนี้ยังบางคนชนบทถูกแต่งทุกภูมิภาคอเมริกา (แรกเฉพาะ true สำหรับ Friesland) และสภาเมืองได้ โดยการเลือกตั้งวิทยาลัยที่จะถูกเลือก โดยเลือกกลุ่มของพลเมืองชายของหลักฐานและชำระเงินภาษี ดังมากทางอ้อมมีเล็กน้อยของคประชาธิปไตยที่นำมาใช้กับระบบ ในการจัดการได้มาก monarchical กับพระมหากษัตริย์แต่งตั้งชีวิตสมาชิกวุฒิสภา ที่ป่าเรียกว่า Ménagerie du Roiใน 1840 เมื่อปรับปรุงใหม่จะจำเป็น โดยความเป็นอิสระของเบลเยียม ก้าวแรกกับระบบรัฐสภามากขึ้นถูกนำ โดยการแนะนำของรัฐมนตรีต่างประเทศชอบอาญาหินปูนที่ระลึกการกระทำของ William II ในปี 1848 แห่งรัฐธรรมนูญ ตามที่มันถูกปรับปรุงในปี 1848 แห่งเดือน 11 ตุลาคมอธิบายมักจะเป็นต้นฉบับรุ่นยังอยู่ในกองทัพวันนี้ ภายใต้แรงกดดันจากรอบของปี 1848 แห่งในประเทศข้างเคียง กษัตริย์ William II รับการแนะนำของรัฐมนตรีต่างประเทศเต็มความรับผิดชอบในรัฐธรรมนูญ นำไปสู่ระบบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา กับราษฎรเลือกตั้งโดยตรง โดยผู้ลงคะแนนในระบบเขตเลือกตั้งเดียวผู้ชนะ รัฐสภามีทรัพย์สิทธิ เพื่อแก้ไขข้อเสนอกฎหมายรัฐบาล และเก็บทรัพย์สินอื่น ๆ อเมริกาจังหวัด ตัวเองเลือก โดยปรุง ตกแต่ง โดย majorities ในแต่ละจังหวัดสมาชิกวุฒิสภาจากการเลือกกลุ่มของพลเมืองชั้นสูง ประเทศ โดยโย Thorbecke เสริมถูกแต่งตั้งไปร่างใหม่ธรรมนูญ ซึ่งเสร็จสิ้นในวันที่ 19 มิถุนายน Suffrage ถูกขยาย (แต่ยังคง จำกัดบ้าน suffrage), เป็นรายการสิทธิกับเสรีภาพในการชุมนุม ความเป็นส่วนตัวของการสื่อสาร องค์การ ecclesiastical เสรีภาพและเสรีภาพในการศึกษาใน 1884 มีการปรับปรุงเล็กน้อย ใน 1887 สำมะโน suffrage ระบบถูกแทนที่ ด้วยตามอีกมากมายให้น้อยที่สุดและศึกษา ซึ่งอนุญาตให้เปอร์เซ็นต์เคยเติบโตของประชากรเพศชายจะได้รับสิทธิในการลงคะแนนเสียง ดังนั้น บทบัญญัตินี้ได้ในขณะที่ชื่อเล่น "caoutchouc-บทความ" ช่วงเลือกตั้งสำหรับราษฎรมีการเปลี่ยนแปลงจากสองกับครึ่งหนึ่งของมันแทน) 4 ปี (มีเต็มที่แทนที่ตอนนี้สมาชิกร้อย) สิทธิในวุฒิสภาเป็นต้นมา วัดอาญาใด ๆ ตามทางกฎหมายไม่ได้ห้ามใน 1917 เช่นในปี 1848 แห่งอิทธิพลต่างประเทศสถานการณ์ตึงเครียด suffrage กล้าหาญถูกนำมาใช้ร่วมกับระบบบัญชีรายชื่อในปราษฎร อเมริกาจังหวัดและสภาเทศบาลการเลือกตั้ง วุฒิสภายังคงได้รับเลือกตั้ง จาก ภูมิภาคอเมริกา แต่ตอนนี้ยัง ใช้ระบบของบัญชีรายชื่อในป ไม่ โดย majorities ต่อจังหวัด พรรคประชาธิปัตย์คริสเตียน suffrage กล้าหาญเพื่อแลกกับความเสมอภาครัฐธรรมนูญสมบูรณ์ในสถานะทุนระหว่างโรงเรียนรัฐ และนิกาย สิ้นสุดขม "โรงเรียนต่อสู้" ที่มีต่อสังคมดัตช์สำหรับรุ่นที่สามได้โดยการปรับปรุงของ 1922 universal suffrage ถูกอย่างชัดเจนในรัฐธรรมนูญ หลังจากที่มันมีแล้วได้นำกฎหมายใน 1919 ถึง แต่ละสามปีครึ่งหนึ่งของสมาชิกวุฒิสภาได้รับเลือกตามภูมิภาคอเมริกานานถึงหกปี ในระบบสัดส่วนแทนIn 1938 there was a minor revision, introducing some elements of the then fashionable corporatism by giving a constitutional base to public bodies regulating sectors of the economy. A proposal to make it possible to impeach "revolutionary" members of representative bodies, directed against communists and fascists, failed to get a two-thirds majority.After the Second World War in 1946 a revision failed attempting to simplify the revisional procedure. However a change was accepted allowing to send conscripts to the colonial war in the Dutch East Indies.In the revision of 1948 a complete new chapter was added to facilitate the incorporation of the new state of Indonesia within the Kingdom. Soon it would become irrelevant as Indonesia severed all ties with the Netherlands in 1954. Also the revision created the office of secretary of state, a kind of subminister or junior minister but one fully subordinate to a certain minister.In 1953 new articles were introduced concerning international relations, as the Netherlands was abandoning its old policy of strict neutrality.In the revision of 1956 the constitution was changed to accommodate the full independence of Indonesia. The number of members of the House of Representatives members was brought up to 150, of Senate members to 75.The revision of 1963 accommodated the loss of Dutch New Guinea to Indonesia. The voting age was lowered from 23 to 21.
In 1972 there was a minor revision; the main change was a lowering of the voting age to 18.
In 1983 the constitution was almost entirely rewritten. Many articles were abolished. Social rights were included, most articles were reformulated (the main exception being article 23 about the still sensitive freedom of education) using a new uniform legal terminology and their sequence was changed. The bill of rights was expanded with a prohibition of discrimination, a prohibition of the death penalty, a general freedom of expression, the freedom of demonstration and a general right to privacy.
In 1987 there was a minor revision. In the revision of 1995 the introduction of a professional army, replacing the conscript army, was regulated. In the revision of 1999 a proposal to introduce an advisory referendum was rejected by the Senate. After a minor revision in 2002, the last changes were made in 2005; a proposal to introduce an elected mayor was rejected by the Senate.
การแปล กรุณารอสักครู่..