Let us begin by considering the com

Let us begin by considering the common definitions of oligarchy and democracy, and what is justice oligarchical and democratical. For all men cling to justice of some kind, but their conceptions are imperfect and they do not express the whole idea. For example, justice is thought by them to be, and it is, equality, not; however, for all, but only for equals. And inequality is thought to be, and is, justice; neither is this for all, but only for unequals. When the persons are omitted, then men judge erroneously. The reason is that they are passing judgment on themselves, and most people are bad judges in their own case. And whereas justice implies a relation to persons as well as to things, and a just distribution, as I have already said in the Ethics, implies the same ratio between the persons and between the things, they agree about the equality of the things, but dispute about the equality of the persons, chiefly for the reason which I have just given- because they are bad judges in their own affairs; and secondly, because both the parties to the argument are speaking of a limited and partial justice, but imagine themselves to be speaking of absolute justice. For the one party, if they are unequal in one respect, for example wealth, consider themselves to be unequal in all; and the other party, if they are equal in one respect, for example free birth, consider themselves to be equal in all. But they leave out the capital point. For if men met and associated out of regard to wealth only, their share in the state would be proportioned to their property, and the oligarchical doctrine would then seem to carry the day. It would not be just that he who paid one mina should have the same share of a hundred minae, whether of the principal or of the profits, as he who paid the remaining ninety-nine.But a state exists for the sake of a good life, and not for the sake of life only: if life only were the object, slaves and brute animals might form a state, but they cannot, for they have no share in happiness or in a life of free choice. Nor does a state exist for the sake of alliance and security from injustice, nor yet for the sake of exchange and mutual intercourse; for then the Tyrrhenians and the Carthaginians, and all who have commercial treaties with one another, would be the citizens of one state. True, they have agreements about imports, and engagements that they will do no wrong to one another, and written articles of alliance. But there are no magistrates common to the contracting parties who will enforce their engagements; different states have each their own magistracies. Nor does one state take care that the citizens of the other are such as they ought to be, nor see that those who come under the terms of the treaty do no wrong or wickedness at an, but only that they do no injustice to one another. Whereas, those who care for good government take into consideration virtue and vice in states. Whence it may be further inferred that virtue must be the care of a state which is truly so called, and not merely enjoys the name: for without this end the community becomes a mere alliance which differs only in place from alliances of which the members live apart; and law is only a convention, ‘a surety to one another of justice,’ as the sophist Lycophron says,“ and has no real power to make the citizens”
Our conclusion, then, is that political society exists for the sake of noble actions, and not of mere companionship. Hence they who contribute most to such a society have a greater share in it than those who have the same or a greater freedom or nobility of birth but are inferior to them in political virtue; or than those who exceed them in wealth but are surpassed by them in virtue.
From what has been said it will be clearly seen that all the partisans of different forms of government speak of a part of justice only.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้เราเริ่มต้น ด้วยการพิจารณาคำนิยามทั่วไปของคณาธิปไตย และประชาธิปไตย และอะไรคือความยุติธรรมที่ oligarchical และ democratical สำหรับผู้ชายทุกคนยึด ความยุติธรรมชนิดบาง แต่แนวของพวกเขาจะไม่สมบูรณ์ และพวกเขาไม่แสดงความคิดทั้งหมด เช่น ความยุติธรรมเป็นความคิด โดยการให้พวกเขา และ ไม่ เสมอภาค อย่างไรก็ตาม สำหรับทุก แต่เท่ากับ และอสมการเป็นความคิดที่เป็น และ ความยุติธรรม ไม่ทั้งหมด แต่เป็น สำหรับ unequals เท่านั้น เมื่อบุคคลจะถูกละเว้น,-แล้วตัดสินผู้ชายผล เหตุผลคือ พวกเขาจะผ่านการพิพากษาในตัวเอง และคนส่วนใหญ่ตัดสินไม่ดีในกรณีของตัวเอง และใน ขณะที่ความยุติธรรมหมายถึงความสัมพันธ์กับบุคคลเช่นสิ่ง การกระจายเพียงแค่ อย่างที่ได้บอกแล้วในจริยธรรม ความหมายอัตราส่วนเดียวกัน ระหว่างบุคคล และ ระหว่าง สิ่งที่ พวกเขายอมรับเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันของสิ่ง แต่ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความเสมอภาคของบุคคล ส่วนใหญ่เหตุผลที่เราเพียงให้- เพราะพวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกิจการของตนเอง และประการที่สอง เนื่องจากทั้งสองฝ่ายกับอาร์กิวเมนต์จะพูดความยุติธรรมจำกัด และบางส่วน แต่ลองนึกภาพตัวเองที่จะพูดความยุติธรรมแน่นอน สำหรับบุคคลหนึ่ง ถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในแง่หนึ่ง เช่นความมั่งคั่ง พิจารณาตัวเองไม่เหมือนทั้งหมด และบุคคลอื่น ถ้าจะเท่าในแง่หนึ่ง ฟรีเช่นเกิด พิจารณาตัวเองให้เท่าในทุก แต่พวกเขาออกจากจุดหลวง สำหรับถ้าผู้ชายพบ และเชื่อมโยงจากเรื่องความมั่งคั่งเท่านั้น หุ้นของพวกเขาในสถานะจะต่อยเพื่อพักอาศัย และหลักคำสอน oligarchical แล้วดูเหมือนจะ ดำเนินการวัน มันจะไม่เป็นเพียงผู้จ่าย mina หนึ่งควรมีหุ้นร้อย minae เดียวกันว่าหลัก หรือ กำไร ผู้จ่ายเหลือเก้าสิบเก้า แต่สถานะมีอยู่ เพื่อชีวิตดี และไม่เพื่อ ประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น: หากชีวิตเป็นเพียงวัตถุ ทาสและสัตว์ดุร้ายอาจเป็นรัฐ แต่พวกเขาไม่ สามารถ สำหรับพวกเขามีหุ้นไม่มีความสุข หรือ ในชีวิตของฟรี หรือสถานะมีอยู่หรือไม่เพื่อประโยชน์ของกลุ่มพันธมิตรและความปลอดภัยจากความอยุติธรรม หรือยังไม่ได้ เพื่อแลกเปลี่ยนและการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน แล้ว Tyrrhenians Carthaginians และทั้งหมดที่มีสนธิสัญญาทางการค้ากับคนอื่น จะเป็นพลเมืองของรัฐหนึ่ง จริง พวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้า และการนัดหมายที่พวกเขาจะทำผิดไม่มีคนอื่น และเขียนบทความของกลุ่มพันธมิตร แต่มี magistrates ไม่ทั่วไปแก่คู่สัญญาที่จะบังคับใช้ภารกิจของพวกเขา รัฐต่าง ๆ ให้แต่ละ magistracies ตนเอง หรือไม่รัฐหนึ่งดูแลพลเมืองของอื่น ๆ เป็นพวกเขาควรจะได้ หรือเห็นว่า ผู้ที่มาภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาทำไม่ผิด หรือความชั่วร้ายที่ แต่เท่าที่พวกเขาทำไม่มีความอยุติธรรมอื่น ขณะ ผู้ที่ดูแลดีรัฐบาลคำนึงพิจารณาคุณธรรมและรองในอเมริกา ไหนมันอาจจะเพิ่มเติมสรุปว่า คุณธรรมจะต้องดูแลของรัฐซึ่งเป็นจริงเรียกว่า และมีไม่เพียงชื่อ: สำหรับไม่จบไม่สิ้นนี้ ชุมชนกลายเป็น พันธมิตรเพียงที่แตกต่างเฉพาะในสถานที่จากพันธมิตรซึ่งสมาชิกชีวิตแยกกัน และกฎหมายเป็นเพียงประชุม 'ประกันอื่นยุติธรรม sophist Lycophron กล่าวว่า และมีอำนาจแท้จริงจะทำให้ประชาชน "ข้อสรุปของเรา จากนั้น คือ ว่า สังคมการเมืองที่มีอยู่เพื่อ ประโยชน์ในการดำเนินการโครงการโนเบิล และไม่เพียงมิตรภาพ ดังนั้น ที่สุดให้กับสังคมดังกล่าวมีใช้ร่วมกันมากขึ้นมันมากกว่าผู้ที่มีเดียวกัน หรืออิสระ หรือขุนนางเกิด แต่ด้อยกว่าพวกเขาในคุณธรรมทางการเมือง หรือกว่า ใครเกินกว่าพวกเขาในความมั่งคั่ง แต่ทะลุ โดยพวกเขาในคุณธรรมจากสิ่งที่ได้รับการกล่าวมันจะได้เห็นอย่างชัดเจนว่า ญัคทุกรูปแบบที่แตกต่างกันของรัฐบาลพูดถึงส่วนหนึ่งของกระบวนการยุติธรรมเท่านั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้เราเริ่มต้นด้วยการพิจารณาความหมายทั่วไปของคณาธิปไตยและประชาธิปไตยและสิ่งที่เป็นความยุติธรรมและ oligarchical democratical สำหรับมนุษย์ทุกคนยึดมั่นในความยุติธรรมของบางชนิด แต่แนวความคิดของพวกเขาจะไม่สมบูรณ์และพวกเขาไม่ได้แสดงความคิดทั้งหมด ตัวอย่างเช่นความยุติธรรมคิดว่าพวกเขาจะมีและมันก็เป็นความเสมอภาคไม่ แต่สำหรับทุกคน แต่สำหรับเท่ากับ และความไม่เท่าเทียมกันคิดว่าจะเป็นไปได้และมีความยุติธรรม ไม่เป็นนี้สำหรับทุกคน แต่สำหรับ unequals เมื่อบุคคลจะถูกตัดออกคนแล้วตัดสินผิดพลาด เหตุผลก็คือว่าพวกเขาจะผ่านการตัดสินในตัวเองและคนส่วนใหญ่เป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกรณีของตนเอง และในขณะที่ความยุติธรรมหมายถึงความสัมพันธ์กับคนเช่นเดียวกับสิ่งและการกระจายเพียงที่ผมได้พูดไปแล้วในจริยธรรมหมายถึงอัตราส่วนเดียวกันระหว่างบุคคลและระหว่างสิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันของสิ่งที่ แต่ ข้อพิพาทเกี่ยวกับความเสมอภาคของบุคคลที่ส่วนใหญ่เหตุผลที่ฉันได้เพียง given- เพราะพวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกิจการของตัวเอง; และประการที่สองเพราะทั้งสองฝ่ายในการโต้แย้งที่มีการพูดของผู้พิพากษาที่ จำกัด และบางส่วน แต่จินตนาการว่าตัวเองจะได้รับการพูดถึงความยุติธรรมแน่นอน สำหรับพรรคหนึ่งถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในแง่หนึ่งเช่นความมั่งคั่งคิดว่าตัวเองจะไม่เท่ากันในทุก; และพรรคอื่น ๆ ถ้าพวกเขามีความเท่าเทียมกันในแง่หนึ่งเช่นการเกิดฟรีคิดว่าตัวเองจะต้องมีความเท่าเทียมกันในทุก แต่พวกเขาออกจากจุดทุน เพราะว่าถ้าคนที่พบและที่เกี่ยวข้องออกมาจากในเรื่องเกี่ยวกับความมั่งคั่งเพียงหุ้นของพวกเขาในรัฐจะต้องได้สัดส่วนกับทรัพย์สินของพวกเขาและหลักคำสอน oligarchical แล้วก็ดูเหมือนจะดำเนินการวัน มันจะไม่เป็นเพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่จ่ายเงินหนึ่ง Mina ควรจะมีส่วนแบ่งเดียวกันของร้อย minae ไม่ว่าเงินต้นหรือผลกำไรในขณะที่เขาที่จ่ายเงินส่วนที่เหลืออีกเก้าสิบ nine.But รัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของดี ชีวิตและไม่ได้เพื่อประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น: ถ้าชีวิตเพียง แต่วัตถุทาสและสัตว์เดรัจฉานอาจจะในรูปแบบของรัฐ แต่พวกเขาไม่สามารถเพราะพวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในความสุขหรือในชีวิตของทางเลือกฟรี หรือไม่เป็นรัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของพันธมิตรและความปลอดภัยจากความอยุติธรรมหรือยังเพื่อประโยชน์ในการแลกเปลี่ยนและการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน; สำหรับแล้ว Tyrrhenians และ Carthaginians และทุกคนที่มีสนธิสัญญาการค้ากับคนอื่นจะเป็นพลเมืองของรัฐหนึ่ง ทรูพวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้าและการนัดหมายว่าพวกเขาจะไม่ทำผิดกับอีกคนหนึ่งและบทความของพันธมิตรเขียน แต่มีผู้พิพากษาไม่มีเรื่องธรรมดาที่จะคู่สัญญาที่จะบังคับใช้ภารกิจของพวกเขา; รัฐที่แตกต่างแต่ละ magistracies ของตัวเอง หรือไม่รัฐดูแลว่าพลเมืองของอื่น ๆ ที่มีเช่นที่พวกเขาควรจะเป็นหรือเห็นว่าผู้ที่มาอยู่ภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาที่ทำไม่ถูกต้องหรือความชั่วร้ายที่ แต่เพียงว่าพวกเขาทำไม่มีความอยุติธรรมกับอีกคนหนึ่ง . ในขณะที่ผู้ที่ดูแลสำหรับรัฐบาลที่ดีต้องคำนึงถึงคุณธรรมและรองในรัฐ มาจากไหนก็อาจจะอนุมานต่อไปว่าคุณธรรมจะต้องมีการดูแลของรัฐที่เป็นจริงที่เรียกว่าและไม่เพียงแค่สนุกกับการใช้ชื่อ: หาโดยไม่ด้วยเหตุนี้ชุมชนจะกลายเป็นพันธมิตรเพียงซึ่งแตกต่างเฉพาะในสถานที่จากพันธมิตรซึ่งประกอบด้วยสมาชิกที่อาศัยอยู่ นอกเหนือ; และกฎหมายเป็นเพียงการประชุม 'ประกันกับอีกคนหนึ่งของความยุติธรรม' เป็นตบตา Lycophron กล่าว "และไม่มีอำนาจที่แท้จริงที่จะทำให้ประชาชน"
ข้อสรุปของเราก็คือว่าสังคมการเมืองที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของการกระทำที่มีเกียรติ และไม่เพียงของมิตรภาพ ดังนั้นพวกเขาที่มีส่วนร่วมมากที่สุดเพื่อสังคมดังกล่าวมีส่วนแบ่งมากขึ้นในมันกว่าผู้ที่มีความเหมือนกันหรือมีอิสระมากขึ้นหรือสังคมชั้นสูงของการเกิด แต่ด้อยกว่าพวกเขาในคุณธรรมทางการเมือง หรือมากกว่าคนที่เกินกว่าพวกเขาในความมั่งคั่ง แต่จะมีการค้นพบโดยพวกเขาในคุณธรรม.
จากสิ่งที่ได้รับการกล่าวจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสมัครพรรคพวกทั้งหมดของรูปแบบที่แตกต่างกันในการพูดคุยของรัฐบาลส่วนหนึ่งของความยุติธรรมเพียง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เราเริ่มต้นโดยการพิจารณาคำนิยามทั่วไปของคณาธิปไตยและประชาธิปไตย และอะไรคือความยุติธรรมและ oligarchical democratical . ผู้ชายทุกคนยึดมั่นในความยุติธรรมของบางชนิด แต่แนวความคิดของพวกเขาจะไม่สมบูรณ์และพวกเขาไม่แสดงความคิดทั้งหมด ตัวอย่างเช่น ความยุติธรรม คือ คิดว่า พวกเขาเป็น และมันคือความเสมอภาค ไม่ อย่างไรก็ตาม ทั้งหมด แต่แค่เท่ากับ และความไม่เท่าเทียมกันเป็น คิดเป็น และ ความยุติธรรม และนี่คือทั้งหมด แต่อย่างไม่เท่ากัน . เมื่อท่านมีละเว้น แล้วผู้ชายจะตัดสินผล . เหตุผลคือ ว่า พวกเขาจะมาตัดสินชีวิตตัวเอง และคนส่วนใหญ่จะตัดสินไม่ดี ในกรณีของพวกเขาเอง และในขณะที่ความยุติธรรม หมายถึง ความสัมพันธ์กับบุคคล ตลอดจนสิ่งและการกระจายแค่ ตามที่ผมได้กล่าวไว้แล้วในจริยธรรม หมายถึงอัตราส่วนเดียวกันระหว่างบุคคลและระหว่างสิ่งที่พวกเขาเห็นด้วยเรื่องความเสมอภาคของสิ่ง แต่ข้อพิพาทเรื่องความเสมอภาคของคนส่วนใหญ่ด้วยเหตุผลที่ฉัน จะได้รับเพียงเพราะพวกเขาเป็นผู้พิพากษาที่ไม่ดีในกิจการของตนเอง และประการที่สอง เนื่องจากทั้งสองฝ่าย โต้แย้ง พูดของ จำกัด และบางส่วนของความยุติธรรม แต่คิดว่าตัวเองจะพูดทั้งหมด ความยุติธรรม สำหรับฝ่ายหนึ่ง ถ้าพวกเขาจะไม่เท่ากันในหนึ่งนับถือ เช่น ทรัพย์สมบัติ คิดว่าตัวเองจะไม่เท่ากันทั้งหมด และพรรคอื่น ๆ ถ้าพวกเขาจะเท่ากับหนึ่งเคารพเช่นกำเนิดฟรี พิจารณาตัวเองเป็น เท่าเทียมกันทั้งหมด แต่พวกเขาออกจากจุดที่เมืองหลวง ถ้าผู้ชายเจอกันและเชื่อมโยงจากเรื่องความมั่งคั่งเท่านั้น ที่ใช้ร่วมกันของพวกเขาในรัฐจะต้องได้สัดส่วนกับคุณสมบัติของพวกเขา , และลัทธิ oligarchical ก็ดูเหมือนจะถือวัน ไม่ใช่แค่เขาที่จ่ายหนึ่งมีนาน่าจะมีหุ้นเดียวกันของร้อยมีเน่ ไม่ว่าเงินต้นหรือไร เป็นผู้จ่าย ninety-nine.but ที่เหลือรัฐมีอยู่เพื่อชีวิตที่ดี และไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของชีวิตเท่านั้น หากชีวิตเท่านั้นที่เป็นวัตถุ ทาสและสัตว์เดียรัจฉานอาจรูปแบบรัฐ แต่พวกเขาไม่ได้ เพราะเขาไม่มีส่วนแบ่งในความสุขหรือชีวิตของเลือกฟรี หรือจะเป็นรัฐที่มีอยู่เพื่อประโยชน์ของสมาชิกและการรักษาความปลอดภัยจากความอยุติธรรม หรือเพื่อการแลกเปลี่ยนและมีเพศสัมพันธ์ร่วมกัน เพราะงั้น tyrrhenians และ carthaginians และทุกคนที่มีสนธิสัญญาการค้ากับอีกคนหนึ่งจะเป็นพลเมืองของรัฐหนึ่ง ความจริงที่พวกเขามีข้อตกลงเกี่ยวกับการนำเข้า และรู้สึกว่าพวกเขาจะไม่ทำผิดอีก และบทความที่เขียนจากพันธมิตร แต่ไม่มีผู้พิพากษาทั่วไปคู่สัญญาที่จะบังคับใช้ข้อตกลงของพวกเขา ต่างรัฐก็ต่างคนต่าง magistracies . หรือหนึ่งรัฐดูแลประชาชนอื่น ๆเช่นที่พวกเขาควรจะเป็น หรือดูว่าคนที่มาภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญาไม่ทำผิดหรือความชั่วร้ายที่เป็น แต่เพียงว่าพวกเขาจะไม่ถูกกับคนอื่น ส่วนผู้ที่ดูแลที่ดีของรัฐบาล ในการพิจารณา และคุณธรรมรองในสหรัฐอเมริกา ซึ่งมันอาจจะเพิ่มเติมได้ว่า ความดีต้องดูแลสภาพที่เป็นจริงเพื่อเรียก , และไม่เพียงสนุกกับชื่อสำหรับไม่มีสิ้นสุดนี้ชุมชนจะเป็นเพียงพันธมิตร ซึ่งแตกต่างจากพันธมิตรในสถานที่ซึ่งสมาชิกแยกกันอยู่ และกฎหมายเป็นเพียงการประชุมเป็นหลักประกันเพื่อหนึ่ง อื่นของความยุติธรรม เป็นนักปราชญ์ lycophron กล่าวว่า " และไม่มีอำนาจที่แท้จริง เพื่อให้พลเมือง”สรุป ของเราแล้ว ที่สังคมการเมืองมีอยู่เพื่อการกระทำของโนเบิล และไม่ใช่เพียงความเป็นเพื่อน ดังนั้นพวกเขาที่มีส่วนร่วมมากที่สุด เช่น สังคมมีมากขึ้นแบ่งปันมันมากกว่าผู้ที่มีเดียวกันหรือเสรีภาพมากขึ้นหรือขุนนางเกิดแต่จะด้อยกว่าพวกเขาในคุณธรรมทางการเมือง หรือมากกว่าผู้ที่เกินเหล่านั้นในทรัพย์สมบัติ แต่เป็น surpassed โดยพวกเขาในคุณธรรมจากสิ่งที่กล่าวนั้นจะเห็นได้ว่า บรรดาพลพรรคของรูปแบบที่แตกต่างกันของรัฐบาลพูดของส่วนหนึ่งของความยุติธรรมเท่านั้น”