Colonial State Building, Ethnic Pol

Colonial State Building, Ethnic Polarization, and the 1959 Revolution
The arguments over historical visions advanced today are remarkably similar to debates at the time of decolonization forty years ago. It is, therefore, worthwhile to review some aspects of Rwanda's recent history that have tended to be ignored in these debates--then and now.[11]
By the end of the nineteenth century, Rwanda was already a centralized, hierarchical kingdom with important class distinctions. In many parts of what is today Rwanda, however, local populations had not been fully incorporated into the Rwandan state, and the distinctions of Hutu and Tutsi were not significant. Clan, lineage, and family ties were more important for political interaction. Even within the Rwandan kingdom, relationships between Tutsi and Hutu varied. In some areas, significant numbers of Tutsi and Hutu lived similar lifestyles, keeping cattle and cultivating their fields--many Hutu (but not all) in precolonial Rwanda owned cattle, and many Tutsi (but not all) practiced agriculture.
Colonial rule did, of course, have important effects on Rwandan politics and society. Although German and later Belgian colonial rulers did not create state domination and Hutu/Tutsi inequality--for these already existed--colonialism did significantly alter the reach of the state, the forms of domination, and the nature of political competition.[12] Particularly onerous demands of the colonial state and its chiefs fell most heavily--and in some cases exclusively--on rural cultivators classified as Hutu. This situation accentuated ethnic distinctions and gave them a cultural meaning different from earlier periods.
Moreover, Rwanda's European colonial rulers were intent upon preserving what they saw as "traditional" structures of power, in which Tutsi aristocrats ruled over Hutu peasants. This model, based on colonialist interpretations of monarchical structures in the center of the country, was not accurate even for central Rwanda, much less for regions on the periphery. Nevertheless, the Belgian administration in Rwanda, even more than in most colonial systems, sought to structure social order, to rationalize and standardize heterogeneous social relations, and to reinforce the powers of the "natural rulers." In the 1930s, they issued identity cards that indicated a person's ethnic category. These cards then became a tool of the state used to determine an individual's life chances. Again such measures did not create ethnicity; instead they served to mold its social salience.
Thus, in colonial Rwanda, Hutu came to be classified as second-class citizens. This was starkly illustrated in the allocation of new colonial social and economic resources. For example, Hutu had dramatically fewer opportunities to attend school and achieve post-primary education than Tutsi, and they came to be excluded almost entirely from high-level administrative positions. Twa were discriminated against even more intensely, and few had opportunities to attend school.
Colonial rule, then, provided the resources, imposed the structures, and asserted the pressures that helped shape the state-building process in a particular way. A major effect of this process was the propagation of a corporate vision of ethnic groups. Tutsi, Hutu, and Twa came to be viewed as internally homogeneous groups, and their members came to be treated in distinctive ways by the state. This made groups that had previously shown more internal flexibility appear more like biological groups.
The ideology constructed to rationalize this process portrayed the groups corporately--as racially, culturally, and historically different--and the three characteristics were often seen as virtually synonymous. Such an intellectual framework was premised on (and in turn advanced) the view that the Tutsi were superior both in intelligence and in political acumen, as reiterated in virtually all colonial documentation on Rwandan social organization. But this ideology was constructed not just by Europeans; it emerged as a joint undertaking between Tutsi powerholders and the colonial authority. The point is made forcefully in a recent analysis by Alison Des Forges. As she explains, the creation of a myth that glorified and exaggerated the role of Tutsi in founding Rwandan state structures and exerting control over Hutu was a "collaborative enterprise," involving European administrators, missionaries, and scholars as well as Rwandan chiefs, poets, and historians at the royal court.[13]
Thus, the vision that colonialism disrupted a perfectly harmonious system does not concur with the record: precolonial Rwanda was a state with serious social inequalities, and some powerful political actors used their power arbitrarily and abusively. There were Hutu who were dispossessed of their cattle by Tutsi, for example. But there were also Tutsi who were despoiled of their cattle. Positions of great power and prestige were held mostly by Tutsi, but there are also examples of influential Hutu sought as allies by the royal court. And while assassination of individuals was part of the political process (though perhaps exaggerated in the drama of court poetry), mass murders of people on the grounds of ethnic category did not occur in precolonial Rwanda.
These precolonial state structures were reshaped by the changes wrought during colonial rule and the emergence of a "dual colonialism" that benefited both European and Rwandan powerholders. In the long run, these transformations helped to create the conditions for widespread rural discontent at the end of the colonial period. In the 1950s, as the prospect of independence from Belgium loomed on the horizon, a Hutu counterelite began to pressure for democratization. Calling for an end to the monopoly of political life by a few powerholders, a group of activists issued a "Hutu Manifesto" in 1957. Though its demands were moderate--equality of opportunity and improved access to education, employment, and social services for all Rwandans regardless of ethnic background or social rank--the Hutu Manifesto used racialist terminology, mirroring the ideologies of the time.[14]
Such calls for change provoked a backlash among prominent members of the Rwandan power structure; their intransigent attitudes served to polarize further the political factions. In May 1958, a group of conservatives at the royal court responded to the Hutu Manifesto in arrogant, dismissive language. In a public statement, these notables wrote that there was no basis for brotherhood and cooperation between Hutu and Tutsi, since many years ago Tutsi had subjugated Hutu by force. Their racialist language foreshadowed the language that would be used more than three decades later by Hutu extremists.[15]
This intemperate response by court conservatives contributed to fears and anxieties that were already escalating. For in response to multiple pressures for change, the High Council of the Country was preparing to carry out a program of redistributing land--even though the High Council had not even one Hutu among its members. Then, in an open letter to the king and the High Council, a group describing themselves as "fifteen elderly Tutsi, grand clients of the court" warned that if the land distribution were to proceed, "there will be revolts in the whole country and you are going to provoke the death of those who have land and those who do not, such that those who have the possibility to do so will be obliged to emigrate towards the British territories."[16] Mutatis mutandis, such concerns proved prescient of later events, both in the 1960s and in the 1990s.
Within this highly charged political landscape, people in power feared losing their privileged position and being mistreated by former subjects. Hutu activists experienced harassment, and some feared they would be targeted for liquidation.[17] Late in 1959, recently recognized political parties began to organize publicly; tensions grew as Rwandans awaited a report by the Belgian government about the program for elections in preparation for decolonization.
On 1 November, a Hutu subchief (one of only ten in the country) was assaulted by a gang of Tutsi youths. Rumors spread that he had been killed, and this almost instantaneously sparked rural uprisings in several parts of the country: gangs of Hutu roamed the countryside, chasing out Tutsi inhabitants and burning houses. Tutsi generally felt threatened. But in these early conflicts, much of the violence was aimed against those who held administrative posts (such as chiefs or subchiefs) and members of the Tutsi aristocracy, rather than directed indiscriminately at all Tutsi. That came later, when political action caught up with the rhetoric of corporate views of ethnicity.
The Belgian administration declared a state of emergency and brought in troops from the then Belgian Congo in attempts to keep order, separate the warring parties, and protect leaders who were threatened. Political violence had escalated dramatically; many observers of the time note that the royal armies of the past had been remobilized and Hutu leaders and officials in the Belgian administration feared that the royal court was preparing to eliminate its Hutu opponents.[18]
In these circumstances the pervasive political discourse increasingly projected corporate views of ethnicity. But it is noteworthy that political action diverged significantly from this verbal contestation. In the conflicts associated with the Rwandan Revolution of 1959-1961, rural dwellers often distinguished powerful and wealthy Tutsi from Tutsi commoners. The primary targets of attack were those who were in a position of power.
Similarly, in the political conflicts of the 1950s and electoral battles of 1960 and 1961, moderates on both sides emphasized the importance of addressing the needs of all disadvantaged groups in Rwanda--the poor and powerless were not just Hutu but Tutsi and Twa as well. In fact, the leaders of two

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาคารรัฐโคโลเนียล ชนเผ่าโพลาไรซ์ และปฏิวัติ 1959อาร์กิวเมนต์ที่เหนือวิสัยทัศน์ประวัติศาสตร์ขั้นสูงวันนี้ได้เหมือนการดำเนินในเวลาของการให้เอกราชสี่สิบปีที่ผ่านมา ได้ ดังนั้น คุ้มค่าการตรวจสอบบางส่วนของประวัติศาสตร์ล่าสุดของรวันดาที่ได้มีแนวโน้มที่จะถูกละเว้นในการเจรจาดังนี้ - แล้ว และตอนนี้ [11]โดยตอนท้ายของศตวรรษ รวันดาได้แล้วราชอาณาจักรส่วนกลาง ลำดับชั้น มีความสำคัญระดับ ในหลายส่วนของอะไรเป็นวันนี้รวันดา ไร ท้องถิ่นประชากรมีไม่ได้ทั้งหมดรวมอยู่ในรัฐ Rwandan และข้อแตกต่างของ Hutu และ Tutsi ไม่สำคัญ ตระกูล ลินเนจ และความสัมพันธ์ในครอบครัวมีความสำคัญมากสำหรับการโต้ตอบทางการเมือง แม้แต่ภายในราชอาณาจักร Rwandan ความสัมพันธ์ระหว่าง Tutsi และ Hutu ที่แตกต่างกัน ในบางพื้นที่ จำนวน Tutsi และ Hutu สำคัญอาศัยวิถีชีวิตคล้ายกัน รักษาสัตว์เลี้ยง และเพาะปลูกเขตข้อมูล - Hutu มาก (แต่ไม่ทั้งหมด) ในรวันดาไม่เป็นเจ้าของ วัว และ Tutsi มาก (แต่ไม่ทั้งหมด) ฝึกฝนการเกษตรกฎอาณานิคมได้ แน่นอน มีผลกระทบสำคัญ Rwandan เมืองและสังคม แม้ว่าพระโคโลเนียลหลังเบลเยียม และเยอรมันได้สร้างปกครองรัฐและ Hutu/Tutsi อสมการ - สำหรับเหล่านี้แล้วมีอยู่จริง - ลัทธิไม่เปลี่ยนถึงรัฐ รูปแบบของการปกครอง และธรรมชาติของการแข่งขันทางการเมืองอย่างมีนัยสำคัญ [12] onerous โดยเฉพาะอย่างยิ่งความต้องการของรัฐอาณานิคมและรัวของตกสุด มาก - และ ในบางกรณีโดยเฉพาะ - บนใน cultivators ชนบทจัดเป็น Hutu สถานการณ์นี้ตาร์ความชนกลุ่มน้อย และให้ความหมายวัฒนธรรมแตกต่างจากรอบระยะเวลาก่อนหน้านี้นอกจากนี้ ผู้ปกครองอาณานิคมของรวันดายุโรปถูกต้องรักษาสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นโครงสร้าง "ดั้งเดิม" ของพลังงาน Tutsi aristocrats ปกครองเหนือชาว Hutu นา รุ่นนี้ ตามการตีความโครงสร้าง monarchical ของประเทศ colonialist ไม่ถูกต้องแม้สำหรับเซ็นทรัล มากน้อยสำหรับภูมิภาคบนยสปริง อย่างไรก็ตาม การจัดการเบลเยียมในรวันดา ยิ่งกว่าในระบบโคโลเนียลสุด พยายามที่จะลำดับโครงสร้างทางสังคม rationalize และมาตรฐานความสัมพันธ์ทางสังคมที่แตกต่างกัน และเสริมสร้างอำนาจของ "ธรรมชาติไม้" ในช่วงทศวรรษ 1930 พวกเขาออกบัตรประจำตัวที่ระบุประเภทชนกลุ่มน้อยของคน บัตรเหล่านี้กลายเป็น เครื่องมือของรัฐที่ใช้ในการกำหนดโอกาสชีวิตของแต่ละบุคคลแล้ว อีก มาตรการดังกล่าวไม่ได้สร้างเชื้อชาติ แทน ที่พวกเขาบริการปั้น salience ของสังคมดังนั้น ในรวันดาโคโลเนียล Hutu มาจัดประเภทเป็น second-class พลเมือง Starkly นี้เป็นภาพประกอบในการปันส่วนใหม่อาณานิคมทางเศรษฐกิจ และสังคมทรัพยากร ตัวอย่าง Hutu มีโอกาสน้อยลงอย่างมากในการเข้าเรียนในโรงเรียน และให้การศึกษาหลังหลักกว่า Tutsi และพวกเขามาออกจากตำแหน่งบริหารระดับสูงเกือบทั้งหมด Twa ถูก discriminated กับยิ่งเจี๊ยบ และน้อยมีโอกาสเข้าเรียนในโรงเรียนโคโลเนียลกฎ แล้ว ให้ทรัพยากร กำหนดโครงสร้าง แล้วคนดันที่ช่วยให้ร่างการสร้างรัฐในลักษณะเฉพาะ ลักษณะสำคัญของกระบวนการนี้มีการเผยแพร่วิสัยทัศน์ขององค์กรของกลุ่มชาติพันธ์ Tutsi, Hutu, Twa มาให้ดูเป็นเหมือนภายในกลุ่ม และคนมารักษาด้วยวิธีพิเศษ โดยรัฐ กลุ่มนี้ทำที่ก่อนหน้านี้ได้แสดงความยืดหยุ่นภายในเพิ่มเติมปรากฏเหมือนกลุ่มชีวภาพอุดมการณ์ที่สร้างขึ้นเพื่อ rationalize กระบวนการนี้เซ็กส์ในกลุ่ม corporately - เป็น racially วัฒนธรรม และประวัติ ต่าง ๆ - และมักจะได้เห็นลักษณะสามเป็นพ้องจริง ดังกล่าวเป็นกรอบงานทางปัญญา premised ใน (และในขั้นสูง) ดูว่า Tutsi ที่ได้เหนือกว่าทั้ง ในปัญญา และอคิว เมนท์เมือง เป็นย้ำในเอกสารแทบทุกโคโลเนียลบน Rwandan สังคมองค์กร แต่อุดมการณ์นี้ถูกสร้างขึ้น โดยชาวยุโรป ไม่เพียง มันเกิดเป็นกิจการร่วมระหว่าง Tutsi powerholders และอำนาจอาณานิคม จุดจะทำประในวิเคราะห์ล่าสุด โดยอลิสัน Des Forges เธออธิบาย สร้างตำนานที่มิ และปรับบทบาทของ Tutsi ในโครงสร้างรัฐ Rwandan ก่อตั้ง และพยายาม Hutu ควบคุมความสมดุลของแสง เป็น "ความร่วมมือองค์กร ผู้ดูแลระบบยุโรป นั้น และนักวิชาการตลอดจนรัว Rwandan กวี และนักประวัติศาสตร์ที่รอยัลคอร์ท [13]ดังนั้น วิสัยทัศน์ที่ว่า ลัทธิอาณานิคมระหว่างสองวันระบบกลมกลืนอย่างสมบูรณ์แบบไม่เห็นด้วยกับ: รวันดาไม่ถูกรัฐกับความเหลื่อมล้ำทางสังคมที่ร้ายแรง และนักแสดงทางการเมืองบางอย่างมีประสิทธิภาพใช้อำนาจโดยพลการไม่ และ abusively มี Hutu ที่ถูก dispossessed ของสัตว์เลี้ยง โดย Tutsi ตัวอย่าง แต่ยังมี Tutsi ที่ถูกได้ปล้นสะดมของบรรดา ตำแหน่งของอำนาจและศักดิ์ศรีถูกจัดขึ้น โดย Tutsi แต่ยังมีตัวอย่างของทรงอิทธิพล Hutu ขอเป็นพันธมิตรโดยรอยัลคอร์ท และในขณะที่การลอบสังหารบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางการเมือง (แม้ว่าอาจจะพูดเกินจริงในละครของบทกวีศาล), ฆาตกรรมโดยรวมของคนไร้ประเภทชนกลุ่มน้อยไม่ได้เกิดในรวันดาไม่โครงสร้างเหล่านี้รัฐไม่ได้ reshaped โดยเปลี่ยนแปลง wrought กฎอาณานิคมและเกิดเป็น "สองลัทธิ" ที่ได้รับประโยชน์ทั้งยุโรป และ Rwandan powerholders ในระยะยาว การแปลงเหล่านี้ช่วยสร้างเงื่อนไขสำหรับแพร่หลายไม่พอใจที่ชนบทที่สิ้นสุดของยุคอาณานิคม ในช่วงทศวรรษ 1950 เป็นโอกาสของความเป็นอิสระจากเบลเยียม loomed บนขอบฟ้า Hutu counterelite เริ่มกดดันกระบวนการประชาธิปไตย เรียกให้ยุติการผูกขาดของเมือง โดย powerholders กี่ กลุ่มนักเคลื่อนไหวออก "Hutu แถลงการณ์" ใน 1957 ถึงความต้องการปานกลาง - ความเสมอภาคของโอกาสและการเข้าถึงปรับปรุง การศึกษา งาน บริการสังคมสำหรับ Rwandans ทั้งหมดไม่ว่าเชื้อชาติหรือสังคมอันดับ - แถลงการณ์ Hutu ใช้คำศัพท์ racialist มิเรอร์เพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ของเวลา [14]แบคแลชสมาชิกที่โดดเด่นของโครงสร้างอำนาจ Rwandan ท่านเรียกการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ทัศนคติของพวกเขา intransigent บริการการ polarize ต่อฝ่ายการเมือง ใน 1958 พฤษภาคม กลุ่มอนุรักษ์นิยมที่รอยัลคอร์ทตอบสนองการแถลงการณ์ Hutu ในภาษา dismissive นาย ในแถลงการณ์ notables เหล่านี้เขียนว่า มีพื้นฐานไม่มีภราดรภาพและความร่วมมือระหว่าง Hutu และ Tutsi เนื่องจากหลายปีที่ผ่านมา Tutsi มี subjugated Hutu แรง ภาษา racialist foreshadowed ภาษาที่จะใช้มากกว่าสามทศวรรษหลัง Hutu พวกหัวรุนแรง [15]คำตอบ intemperate โดยศาลอนุรักษ์ส่วนความกลัวและวิตกกังวลในช่วงที่กำลังดัง สำหรับการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงค่าความดันหลาย สภาสูงของประเทศกำลังเตรียมจะทำโปรแกรมของ redistributing ที่ดิน - แม้ว่าสภาสูงมีไม่ถึงหนึ่ง Hutu ในหมู่สมาชิก จาก นั้น ในการจดหมายเปิดผนึกถึงพระมหากษัตริย์และสภาสูง กลุ่มอธิบายตัวเองเป็น "ห้าแก่ Tutsi แกรนด์ลูกค้าศาล" เตือนว่า หากการกระจายที่ดินเพื่อ ดำเนินต่อ "จะเป็นอย่างไรในประเทศทั้งหมด และคุณจะไปกระตุ้นการตายของผู้มีที่ดินและผู้ที่ไม่ได้ ให้ผู้มีความสามารถในการทำงานจะเป็นหน้าที่ emigrate ต่อดินแดนอังกฤษ" [16] แผนกบังคับโดยอนุโลม ความกังวลดังกล่าวพิสูจน์ prescient เหตุการณ์หลัง ในช่วงปี 1960 และ ในปี 1990ภายในนี้สูงคิดภูมิทัศน์ทางการเมือง คนในอำนาจกลัวสูญเสียตำแหน่งของพวกเขามีสิทธิพิเศษและการทำตามเรื่องเดิม Hutu นักเคลื่อนไหวประสบการณ์การล่วงละเมิด และบางกลัวพวกเขาจะสามารถกำหนดเป้าหมายในการชำระ [17] นตอนใน 1959 เพิ่งรู้จักพรรคการเมืองเริ่มจัดระเบียบสาธารณะ ความตึงเครียดเพิ่มขึ้นเป็น Rwandans รอคอยรายงาน โดยเกี่ยวกับโปรแกรมสำหรับเลือกตั้งเตรียมพร้อมสำหรับการให้เอกราชแก่รัฐบาลเบลเยียมบน 1 พฤศจิกายน subchief Hutu (หนึ่งสิบเท่าในประเทศ) ถูกทำร้าย โดยแก๊งของเยาวชน Tutsi ข่าวลือแพร่กระจายว่า เขาถูกฆ่า และลุกฮือชนบทนี้เกือบ instantaneously sparked ในหลายส่วนของประเทศ: แก๊งค์ Hutu roamed ชนบท บ้านไล่ออกคน Tutsi และเขียน Tutsi โดยทั่วไปรู้สึกคาม แต่ในความขัดแย้งเหล่านี้ก่อน มากความรุนแรงมุ่งต่อต้านบรรดาบทความบริหาร (เช่นรัวหรือ subchiefs) และสมาชิกของชนชั้นสูง Tutsi มากกว่าตรง indiscriminately Tutsi หมด ที่มาภายหลัง เมื่อการดำเนินการทางการเมืองติดกับสำนวนของบริษัทชนจัดการเบลเยียมประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน และนำกำลังพลจากเบลเยียมคองโกแล้วของพยายามให้สั่ง แยกฝ่าย warring และปกป้องผู้นำผู้ถูกคุกคาม มีการเลื่อนระดับความรุนแรงทางการเมืองอย่างมาก ผู้สังเกตการณ์หลายหมายเหตุเวลาที่ได้รับ remobilized จากกองทัพหลวงของอดีตผู้นำ Hutu และเจ้าหน้าที่ในการดูแลจากเบลเยียมกลัวว่า รอยัลคอร์ทกำลังเตรียมเพื่อกำจัดฝ่ายตรงข้ามของ Hutu [18]ในสถานการณ์เหล่านี้ วาทกรรมทางการเมืองชุมชนที่แพร่หลายมากขึ้นคาดว่ามุมมองของชน แต่เป็นที่น่าสังเกตว่า การดำเนินการทางการเมือง diverged อย่างมีนัยสำคัญจาก contestation นี้ด้วยวาจา ในความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับการปฏิวัติ Rwandan ของ 1959-1961 ชาวชนบทมักจะโดดเด่น Tutsi ที่มั่งคั่ง และมีประสิทธิภาพจากไพร่ Tutsi เป้าหมายหลักของการโจมตีผู้ที่อยู่ในตำแหน่งอำนาจในทำนองเดียวกัน ในความขัดแย้งทางการเมืองของมินิและต่อสู้เลือกตั้ง 1960 และ 1961, moderates สองด้านเน้นความสำคัญของการจัดการกับความต้องการของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสทั้งหมดในรวันดา - คนจน และอำนาจไม่เพียง Hutu แต่ Tutsi และ Twa เช่น ในความเป็นจริง ผู้นำของทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โคโลเนียล State Building, Polarization ชาติพันธุ์และการปฏิวัติ 1959
ข้อโต้แย้งมากกว่าวิสัยทัศน์ประวัติศาสตร์ขั้นสูงอย่างน่าทึ่งในวันนี้มีความคล้ายคลึงกับการอภิปรายในช่วงเวลาของการปลดปล่อยสี่สิบปีที่ผ่านมา มันจึงคุ้มค่าที่จะทบทวนบางแง่มุมของประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของประเทศรวันดาว่ามีแนวโน้มที่จะละเลยในการอภิปรายเหล่านี้ -. แล้วและตอนนี้ [11]
ในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้ารวันดาก็เป็นศูนย์กลางอาณาจักรลำดับชั้นที่มีความสำคัญ ความแตกต่างระดับ ในหลายส่วนของวันนี้คืออะไรรวันดา แต่ประชากรในท้องถิ่นไม่ได้รับการจดทะเบียนอย่างเต็มที่ในรัฐรวันดาและความแตกต่างของตูและ Tutsi ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ ตระกูลเชื้อสายและความสัมพันธ์ในครอบครัวมีความสำคัญมากขึ้นสำหรับการทำงานร่วมกันทางการเมือง แม้จะอยู่ในราชอาณาจักรรวันดาความสัมพันธ์ระหว่าง Tutsi และตูแตกต่างกัน ในบางพื้นที่จำนวนมากของ Tutsi และตูอาศัยอยู่วิถีชีวิตที่คล้ายกันทำให้วัวและปลูกฝังสาขาของพวกเขา -. หลายตู (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด) ในสมัยที่ประเทศรวันดาเป็นเจ้าของวัวและหลาย Tutsi (แต่ไม่ใช่ทั้งหมด)
ได้รับการฝึกฝนการเกษตรกฎโคโลเนียลได้แน่นอนมีผลกระทบที่สำคัญต่อการเมืองและสังคมรวันดา แม้ว่าเยอรมันและต่อมาผู้ปกครองอาณานิคมของเบลเยียมไม่ได้สร้างการปกครองของรัฐและความไม่เท่าเทียมกันตู / Tutsi - เหล่านี้อยู่แล้ว. - ลัทธิล่าอาณานิคมไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญการเข้าถึงของรัฐรูปแบบของการปกครองและธรรมชาติของการแข่งขันทางการเมือง [12] โดยเฉพาะอย่างยิ่งความต้องการเป็นภาระของรัฐในยุคอาณานิคมและหัวหน้าลดลงมากที่สุด - และในบางกรณีโดยเฉพาะ - ในพรวนชนบทจัดเป็นตู สถานการณ์เช่นนี้จะเน้นความแตกต่างทางชาติพันธุ์และให้พวกเขามีความหมายทางวัฒนธรรมที่แตกต่างจากช่วงก่อนหน้านี้.
นอกจากนี้รวันดาของผู้ปกครองอาณานิคมยุโรปจดจ่ออยู่กับการรักษาสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นโครงสร้าง "ดั้งเดิม" ของอำนาจซึ่งขุนนาง Tutsi ปกครองชาวบ้านตู รุ่นนี้ขึ้นอยู่กับการตีความอาณานิคมของโครงสร้างกษัตริย์ในใจกลางของประเทศก็ไม่ถูกต้องแม้แต่กลางรวันดามากน้อยสำหรับพื้นที่ที่อยู่รอบนอก แต่การบริหารงานของเบลเยียมในประเทศรวันดามากยิ่งขึ้นกว่าในระบบอาณานิคมส่วนใหญ่พยายามที่จะจัดโครงสร้างการจัดระเบียบสังคมเพื่อหาเหตุผลเข้าข้างตนเองและมาตรฐานที่แตกต่างกันความสัมพันธ์ทางสังคมและเพื่อเสริมสร้างพลังของ "ผู้ปกครองธรรมชาติ." ในช่วงทศวรรษที่ 1930 พวกเขาออกบัตรประจำตัวที่ระบุประเภทชาติพันธุ์ของคน บัตรเหล่านี้ก็กลายเป็นเครื่องมือของรัฐที่ใช้ในการกำหนดโอกาสชีวิตของแต่ละบุคคล อีกมาตรการดังกล่าวไม่ได้สร้างเผ่าพันธุ์; แทนพวกเขาทำหน้าที่ในการปั้นนูนสังคม.
ดังนั้นในอาณานิคมรวันดาตูก็จะถูกจัดเป็นพลเมืองชั้นสอง นี้เป็นตัวอย่างการเอาใจใส่ในการจัดสรรทรัพยากรใหม่อาณานิคมทางเศรษฐกิจและสังคม ยกตัวอย่างเช่นตูมีโอกาสอย่างมากที่น้อยลงจะเข้าโรงเรียนและประสบความสำเร็จการศึกษาระดับประถมศึกษากว่า Tutsi และพวกเขาก็จะได้รับการยกเว้นเกือบทั้งหมดจากระดับสูงตำแหน่งบริหาร ดับเบิ้ลถูกเลือกปฏิบัติอย่างเข้มข้นมากยิ่งขึ้นและมีโอกาสไม่กี่ที่จะเข้าเรียนในโรงเรียน.
การปกครองอาณานิคมแล้วให้ทรัพยากรที่กำหนดโครงสร้างและแรงกดดันที่ถูกกล่าวหาว่าช่วยให้รูปร่างกระบวนการสร้างรัฐในทางหนึ่ง ผลที่สำคัญของกระบวนการนี้คือการขยายพันธุ์ของวิสัยทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ Tutsi, ตูและดับเบิ้ลมาถึงถูกมองว่าเป็นกลุ่มที่เป็นเนื้อเดียวกันภายในและสมาชิกของพวกเขาก็จะได้รับการรักษาในรูปแบบที่โดดเด่นโดยรัฐ นี้ทำให้กลุ่มที่ได้แสดงให้เห็นก่อนหน้านี้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นภายในปรากฏมากขึ้นเช่นกลุ่มทางชีวภาพ.
อุดมการณ์สร้างขึ้นมาเพื่อหาเหตุผลเข้าข้างตนเองขั้นตอนนี้ภาพกลุ่ม corporately - เป็นเชื้อชาติวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน - และสามลักษณะที่เห็นมักจะเป็นความหมายเหมือนกันจริง ดังกล่าวเป็นกรอบทางปัญญาได้รับเหตุผล ได้แก่ (และในทางกลับกันขั้นสูง) เห็นว่าเป็น Tutsi ที่เหนือกว่าทั้งในด้านปัญญาและความเฉียบแหลมทางการเมืองในขณะที่ย้ำในเอกสารอาณานิคมในแทบทุกองค์กรทางสังคมรวันดา แต่อุดมการณ์นี้ถูกสร้างขึ้นไม่ได้เป็นเพียงโดยชาวยุโรป; มันกลายเป็นกิจการร่วมทุนระหว่าง powerholders Tutsi และผู้มีอำนาจในยุคอาณานิคม จุดที่จะทำอย่างแข็งขันในการวิเคราะห์ล่าสุดโดยอลิสัน Des Forges ขณะที่เธออธิบายว่าการสร้างตำนานที่สรรเสริญและโอ้อวดบทบาทของ Tutsi ในการสร้างโครงสร้างของรัฐรวันดาและพยายามควบคุมตูเป็น "องค์กรที่ทำงานร่วมกัน" ที่เกี่ยวข้องกับผู้บริหารยุโรปมิชชันนารีและนักวิชาการรวมทั้งหัวหน้ารวันดากวี . และนักประวัติศาสตร์ที่ราชสำนัก [13]
ดังนั้นวิสัยทัศน์ที่ลัทธิล่าอาณานิคมกระจัดกระจายระบบความสามัคคีที่ดีที่สุดที่จะไม่เห็นด้วยกับการบันทึก: สมัยที่ประเทศรวันดาเป็นรัฐที่มีความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมอย่างรุนแรงและบางส่วนนักแสดงทางการเมืองที่มีประสิทธิภาพมาใช้อำนาจโดยพลการและถูกปรามาส มีตูที่ถูกยึดทรัพย์ของวัวของพวกเขาโดย Tutsi เป็นตัวอย่างเช่น แต่ยังมี Tutsi ที่ถูกปล้นวัวของพวกเขา ตำแหน่งที่มีอำนาจยิ่งใหญ่และศักดิ์ศรีที่ถูกจัดขึ้นโดยส่วนใหญ่ Tutsi แต่ยังมีตัวอย่างของตูที่มีอิทธิพลขอเป็นพันธมิตรโดยราชสำนัก และในขณะที่การลอบสังหารบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการทางการเมือง (แม้ว่ายุ้ยอาจจะเป็นในละครบทกวีของศาล) การฆาตกรรมของผู้คนในพื้นที่ของหมวดหมู่ชนกลุ่มน้อยไม่ได้เกิดขึ้นในสมัยที่ประเทศรวันดา.
เหล่านี้โครงสร้างของรัฐสมัยที่ได้รับการเปลี่ยนโฉมหน้าจากการเปลี่ยนแปลงกระทำ ในช่วงการปกครองอาณานิคมและการเกิดขึ้นของ "ลัทธิล่าอาณานิคมคู่" ที่ได้รับประโยชน์ทั้งในยุโรปและ powerholders รวันดา ในระยะยาวการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ช่วยในการสร้างเงื่อนไขสำหรับการไม่พอใจในชนบทแพร่หลายในตอนท้ายของยุคอาณานิคม ในปี 1950 เป็นโอกาสของการเป็นอิสระจากเบลเยียมปรากฏบนขอบฟ้าเป็น counterelite ตูเริ่มที่จะกดดันให้ประเทศเป็นประชาธิปไตย เรียกร้องให้ยุติการผูกขาดของชีวิตทางการเมืองโดย powerholders ไม่กี่ที่กลุ่มนักเคลื่อนไหวออกเป็น "ตูแถลงการณ์" ในปี 1957 แม้ว่าความต้องการที่อยู่ในระดับปานกลาง - ความเท่าเทียมกันของโอกาสและการปรับปรุงการเข้าถึงการศึกษาการจ้างงานและการบริการทางสังคมสำหรับ Rwandans ทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงเชื้อชาติหรือตำแหน่งทางสังคม - ตูประกาศใช้ศัพท์ racialist สะท้อนเจตนารมณ์ของเวลา [14].
สายดังกล่าวสำหรับการเปลี่ยนแปลงเจ็บใจฟันเฟืองในหมู่สมาชิกที่โดดเด่นของโครงสร้างอำนาจรวันดา; ทัศนคติของพวกเขาไม่ยอมทำหน้าที่ในการเป็นแม่เหล็กต่อกลุ่มการเมือง ในเดือนพฤษภาคมปี 1958 กลุ่มอนุรักษ์นิยมในราชสำนักตอบสนองต่อการประกาศในตูหยิ่งภาษาไยดี ในคำสั่งของประชาชนสั่งสมเหล่านี้เขียนว่ามีพื้นฐานสำหรับการไม่มีภราดรภาพและความร่วมมือระหว่างตูและ Tutsi ตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมาได้ Tutsi ตูปราบปรามโดยการบังคับ ภาษา racialist ของพวกเขาคาดเดาภาษาที่จะใช้มานานกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาในภายหลังโดยสุดโต่งตู. [15]
นี้การตอบสนองที่มากเกินควรอนุรักษ์นิยมโดยศาลมีส่วนทำให้ความกลัวและความวิตกกังวลที่มีเพิ่มขึ้นแล้ว สำหรับในการตอบสนองต่อแรงกดดันหลายสำหรับการเปลี่ยนแปลงสภาสูงของประเทศได้เตรียมความพร้อมที่จะดำเนินการโครงการของการกระจายที่ดิน - แม้ว่าสภาสูงไม่ได้แม้แต่คนเดียวตูในหมู่สมาชิก จากนั้นในจดหมายเปิดผนึกถึงกษัตริย์และสภาสูงกลุ่มอธิบายว่าตัวเองเป็น "สิบห้าผู้สูงอายุ Tutsi ลูกค้าที่ยิ่งใหญ่ของศาล" เตือนว่าถ้าการกระจายที่ดินที่จะดำเนินการต่อไป "จะมีการปฏิวัติในประเทศทั้งหมดและ คุณกำลังจะไปกระตุ้นการตายของผู้ที่มีที่ดินและผู้ที่ไม่ได้ดังกล่าวว่าผู้ที่มีความเป็นไปได้ที่จะทำเช่นนั้นจะมีภาระผูกพันที่จะย้ายไปสู่ดินแดนของอังกฤษ. "[16] โดยอนุโลมความกังวลดังกล่าวได้รับการพิสูจน์ทิพยเนตรของ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อมาในปี 1960 ทั้งสองและในปี 1990.
ภายในภูมิทัศน์ทางการเมืองนี้พุ่งสูงคนในอำนาจกลัวสูญเสียตำแหน่งของพวกเขาและได้รับการยกเว้นการถูกทำร้ายโดยวิชาอดีต นักเคลื่อนไหวตูประสบการณ์การล่วงละเมิดและบางคนกลัวว่าพวกเขาจะมีการกำหนดเป้าหมายในการชำระบัญชี [17] ในช่วงปลายปี 1959 เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับการยอมรับพรรคการเมืองเริ่มที่จะจัดระเบียบสาธารณชน. ความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นเป็น Rwandans รอคอยมารายงานโดยรัฐบาลเบลเยียมเกี่ยวกับโปรแกรมสำหรับการเลือกตั้งในการเตรียมการปลดปล่อยได้.
เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน subchief ตู (หนึ่งในเพียงสิบในประเทศ) ถูกทำร้ายโดยแก๊งวัยรุ่น Tutsi ข่าวลือแพร่สะพัดว่าเขาถูกฆ่าตายและจุดประกายทันทีเกือบลุกฮือในชนบทในหลายส่วนของประเทศ: แก๊งของตูท่องชนบทไล่ไล่ชาว Tutsi และบ้านเผาไหม้ Tutsi โดยทั่วไปรู้สึกว่าถูกคุกคาม แต่ในช่วงต้นความขัดแย้งเหล่านี้มากของความรุนแรงมีวัตถุประสงค์กับผู้ที่โพสต์ที่จัดขึ้นในการบริหาร (เช่นหัวหน้าหรือ subchiefs) และสมาชิกของขุนนาง Tutsi มากกว่ากำกับการคัดสรรที่ Tutsi ทั้งหมด ที่มาต่อมาเมื่อมีการกระทำทางการเมืองที่เกิดขึ้นกับสำนวนของมุมมองขององค์กรของเชื้อชาติ.
การบริหารเบลเยียมประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินและนำกองกำลังจากนั้นเบลเยี่ยมคองโกในความพยายามที่จะทำให้การสั่งซื้อแยกสงครามฝ่ายและปกป้องผู้นำที่ กำลังถูกคุกคาม ความรุนแรงทางการเมืองที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วได้; ผู้สังเกตการณ์หลายคนทราบเวลาที่กองทัพหลวงที่ผ่านมาได้รับการ remobilized และผู้นำตูและเจ้าหน้าที่ในการบริหารเบลเยียมกลัวว่าราชสำนักได้เตรียมความพร้อมที่จะกำจัดฝ่ายตรงข้ามตูของ. [18]
ในสถานการณ์เช่นนี้วาทกรรมทางการเมืองที่แพร่หลายที่คาดการณ์มากขึ้น มุมมองขององค์กรของเชื้อชาติ แต่มันก็เป็นที่น่าสังเกตว่าการดำเนินการทางการเมืองที่แยกออกมาอย่างมีนัยสำคัญจากการต่อสู้นี้ด้วยวาจา ในความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับการปฏิวัติของรวันดา 1959-1961 อาศัยอยู่ในชนบทมักจะโดดเด่น Tutsi ที่มีประสิทธิภาพและความมั่งคั่งจากไพร่ Tutsi เป้าหมายหลักของการโจมตีผู้ที่อยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจ.
ในทำนองเดียวกันในความขัดแย้งทางการเมืองของปี 1950 และการต่อสู้การเลือกตั้ง 1960 และ 1961 กลางทั้งสองข้างเน้นความสำคัญของที่อยู่ความต้องการของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสใน Rwanda- ที่ยากจนและไม่มีอำนาจ -THE ไม่เพียง แต่ตู Tutsi และดับเบิ้ลเช่นกัน ในความเป็นจริงผู้นำของทั้งสอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสร้างอาณานิคมด้านชาติพันธุ์และการปฏิวัติ 1959
อาร์กิวเมนต์มากกว่าประวัติศาสตร์ภาพขั้นสูงวันนี้อย่างน่าทึ่งคล้ายกับการอภิปรายในเวลาของการปลดปล่อยสี่สิบปีที่ผ่านมา จึงคุ้มค่าที่จะตรวจสอบบางแง่มุมของรวันดาเป็นประวัติศาสตร์ ว่า มีแนวโน้มที่จะถูกละเว้นในการอภิปรายเหล่านี้ -- แล้วและตอนนี้ . [ 11 ]
ในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้า ,รวันดาเป็นลำดับชั้นจากอาณาจักรที่มีระดับที่แตกต่างที่สำคัญ ในหลายส่วนของวันนี้คือวันอะไร รวันดา แต่ประชากรในพื้นที่ไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้นอย่างเต็มที่ในรัฐ รวันดา และความแตกต่างของฮูตู และทุตซี ไม่สําคัญ ตระกูล , วงศ์ตระกูลและครอบครัวเป็นสำคัญสำหรับปฏิสัมพันธ์ทางการเมือง แม้ภายในราชอาณาจักรรวันดา ,ความสัมพันธ์ระหว่างชาวทุตซี และฮูตูที่หลากหลาย ในบางพื้นที่ และตัวเลขที่มีนัยสำคัญของทุตซีฮูตูอาศัยอยู่วิถีชีวิตคล้ายกัน การปศุสัตว์ และการปลูกฝังด้านของพวกเขา -- หลายฮูตู ( แต่ไม่ทั้งหมด ) ใน precolonial รวันดา เจ้าของวัว และหลายซี่ ( แต่ไม่ทั้งหมด ) ท่าเกษตร
การปกครองอาณานิคมได้แน่นอนจะมีผลกระทบสำคัญในรวันดา การเมือง และสังคมแม้ว่าต่อมาผู้ปกครองอาณานิคมเยอรมันและเบลเยียมได้สร้างการปกครองรัฐและฮูตู / ซี่อสมการ -- เหล่านี้มีอยู่แล้ว -- อาณานิคมทำอย่างมากเปลี่ยนการเข้าถึงของรัฐ รูปแบบของจักรวรรดินิยม และธรรมชาติของการแข่งขันทางการเมือง[ 12 ] ความต้องการโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาระของรัฐและอาณานิคมของหัวหน้าลดลงอย่างมาก -- และในบางกรณีโดยเฉพาะเกษตรกรในชนบทโดยแบ่งเป็น ฮูตู สถานการณ์นี้เน้นชาติพันธุ์และความแตกต่างให้ความหมายที่แตกต่างจากช่วงวัฒนธรรม .
นอกจากนี้รวันดาเป็นผู้ปกครองอาณานิคมของยุโรปได้ถวายการรักษาสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็น " โครงสร้าง " แบบดั้งเดิมของพลังงานซึ่งชาวทุตซีขุนนางปกครองฮูตูชาวนา รุ่นนี้ ตาม colonialist ตีความโครงสร้างของพระมหากษัตริย์ในศูนย์กลางของประเทศ ไม่ถูกต้อง แม้กลางรวันดา น้อยมากสำหรับพื้นที่ในเขตปริมณฑล อย่างไรก็ตาม การบริหารเบลเยียมในรวันดา มากกว่าในระบบอาณานิคมมากที่สุดค้นหาโครงสร้างทางสังคมเพื่อที่เพื่ออธิบายระบบและข้อมูลความสัมพันธ์ทางสังคม และการเสริมสร้างพลังอำนาจของ " ผู้ปกครองธรรมชาติ " ในช่วงทศวรรษที่ 1930 พวกเขาออกบัตรประชาชน ที่ระบุประเภทชาติพันธุ์ของคน บัตรเหล่านี้ก็กลายเป็นเครื่องมือของรัฐใช้ในการตรวจสอบโอกาสในชีวิตของแต่ละบุคคล อีกมาตรการดังกล่าวไม่ได้สร้างเผ่าพันธุ์ ; แทนพวกเขาทำหน้าที่ปั้นความเด่นของสังคม .
ดังนั้นในอาณานิคมรวันดา ฮูตูก็จะถูกจัดเป็นพลเมืองชั้นสอง นี้คือโร่ภาพประกอบในการจัดสรรทรัพยากรทางเศรษฐกิจและสังคมอาณานิคมใหม่ ตัวอย่างเช่น ฮูตูมีโอกาสน้อยลงอย่างมากที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนและบรรลุโพสต์ประถมศึกษากว่าทุตซี่ และพวกเขาก็จะถูกตัดออกเกือบทั้งหมดจากตำแหน่งบริหารระดับสูงTWA ถูก discriminated อย่างแรงกล้ามากขึ้น และมีโอกาสที่จะเข้าเรียนในโรงเรียน .
อาณานิคมปกครองแล้ว ให้ทรัพยากร กำหนดโครงสร้าง และอ้างแรงกดดันที่ช่วยให้รูปร่างรัฐสร้างกระบวนการในทางที่เฉพาะเจาะจง ผลกระทบที่สำคัญของกระบวนการนี้คือการมีวิสัยทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ ตุ๊ดซี่นายหรอก , ,TWA และมาถูกมองว่าเป็นเนื้อเดียวกันภายในกลุ่ม และสมาชิกก็จะปฏิบัติในทางที่โดดเด่น โดยรัฐ นี้ ทำให้กลุ่มที่เคยแสดงความยืดหยุ่นภายในเพิ่มเติมปรากฏขึ้นเช่นกลุ่มชีวภาพ
อุดมการณ์สร้างขึ้นเพื่ออธิบายกระบวนการนี้ว่า กลุ่ม corporately -- เป็น racially วัฒนธรรม ,และประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน -- และสามลักษณะที่มักจะถูกมองว่าแทบจะตรงกัน เป็นกรอบทางปัญญาเป็น premised ( และเปิดขั้นสูง ) มุมมองที่เหนือกว่าทั้งในด้านสติปัญญาและทุตซี ในด้านการเมือง โดยกล่าวในแทบทุกสังคมรวันดาอาณานิคมเอกสารในองค์กร แต่อุดมการณ์นี้ ถูกสร้างขึ้นไม่เพียง แต่โดยชาวยุโรป ;มันเกิดขึ้นเป็นกิจการร่วมระหว่างซี่ powerholders และอาณานิคมอำนาจ ประเด็นคือทำบังคับในการวิเคราะห์ล่าสุดโดยอลิสัน des Forges . เธออธิบายว่า การสร้างตำนานที่สรรเสริญและโอ้อวด บทบาทของรัฐในการสร้างรซี่โครงสร้างและพยายามควบคุมฮูตูเป็น " ความร่วมมือองค์กร " ที่เกี่ยวข้องกับผู้บริหารในยุโรป