3.2. Effect of LAB ingestion on the

3.2. Effect of LAB ingestion on the expression of immune genes in
honeybees
The mRNA expression levels of immune-related genes were
determined in adult workers and larvae 24 h after feeding the
LAB-containing artificial diet. The 9 LAB strains listed in Table 1
were used for feeding experiments. Among the larvae, transcripts
of all the antimicrobial peptide genes (abaecin, defensin and hymehymenoptaecin)
increased significantly in response to ingestion of strain
577 when compared with the control (P < 0.05) (Fig. 2). Elevated
mRNA levels for defensin were also observed for strain 102. Compared
to the control, feeding the larvae any of the other strains was
not associated with the expression of antimicrobial peptide genes.
In the adult workers, however, when compared to the controls,
ingestion of strain F13 induced significant changes in abaecin
and hymenoptaecin mRNA expression (P < 0.05), although no similar
association was observed for defensin expression (Fig. 3). None
of the LAB assayed in this study (listed in Table 1) had any deleterious
effects on honeybee larvae and adults (Figs. S1 and S2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ผลของการกินในห้องปฏิบัติการในนิพจน์ของยีนภูมิคุ้มกันในhoneybeesระดับนิพจน์ mRNA ของยีนที่เกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันได้กำหนดแรงงานผู้ใหญ่และตัวอ่อน 24 ชมหลังจากให้อาหารประกอบด้วยห้องปฏิบัติการอาหารประดิษฐ์ แสดงในตารางที่ 1 สายพันธุ์ห้องปฏิบัติการ 9ใช้สำหรับการทดลองให้อาหาร ระหว่างตัวอ่อน ใบแสดงผลของทั้งหมดเพปไทด์จุลินทรีย์ (abaecin, defensin และการ hymehymenoptaecin)เพิ่มขึ้นอย่างมากในการกินต้องใช้577 เมื่อเปรียบเทียบกับตัวควบคุม (P < 0.05) (Fig. 2) ยกระดับยังสุภัคระดับ mRNA สำหรับ defensin สำหรับต้องใช้ 102 การเปรียบเทียบการควบคุม ให้อาหารตัวอ่อนมีสายพันธุ์อื่น ๆ ได้ไม่เกี่ยวข้องกับนิพจน์ของเพปไทด์ต้านจุลชีพในผู้ใหญ่คนทำงาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับตัวควบคุมกินต้องใช้ F13 เกิดเปลี่ยนแปลงสำคัญใน abaecinและ hymenoptaecin mRNA (P < 0.05), แม้ว่าไม่คล้ายสมาคมเป็นสังเกตสำหรับนิพจน์ (Fig. 3) defensin ไม่มีของแล็บ assayed ในการศึกษานี้ (แสดงในตารางที่ 1) มีร้ายใด ๆลักษณะตัวอ่อนน้ำผึ้งอิลอกและผู้ใหญ่ (มะเดื่อ S1 และ S2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ผลกระทบของการบริโภค LAB ในการแสดงออกของยีนภูมิคุ้มกันใน
ผึ้ง
ระดับการแสดงออกของ mRNA ของยีนที่เกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกันถูก
กำหนดไว้ในคนที่เป็นผู้ใหญ่และตัวอ่อน 24 ชั่วโมงหลังจากกิน
อาหารเทียม LAB ที่มี สายพันธุ์ 9 LAB ระบุไว้ในตารางที่ 1
ถูกนำมาใช้สำหรับการทดลองการให้อาหาร ในบรรดาตัวอ่อนจิตบำบัด
ของยีนเปปไทด์ต้านจุลชีพ (abaecin defensin และ hymehymenoptaecin)
เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการตอบสนองต่อการบริโภคของสายพันธุ์
577 เมื่อเปรียบเทียบกับการควบคุม (p <0.05) (รูปที่ 2). ยก
ระดับ mRNA สำหรับ defensin ถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับสายพันธุ์ 102 เมื่อเทียบ
กับการควบคุมการให้อาหารตัวอ่อนใด ๆ ของสายพันธุ์อื่น ๆ ก็
ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการแสดงออกของยีนที่เปปไทด์ต้านจุลชีพ
ในคนที่เป็นผู้ใหญ่ แต่เมื่อเทียบกับการควบคุม
การบริโภค ของสายพันธุ์ F13 เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใน abaecin
และการแสดงออก mRNA hymenoptaecin (p ​​<0.05) แม้ว่าจะไม่เหมือนกัน
การเชื่อมโยงเป็นข้อสังเกตสำหรับการแสดงออก defensin (รูปที่ 3). ไม่มี
ของ LAB assayed ในการศึกษานี้ (ตามที่ระบุในตารางที่ 1) มีอันตรายใด ๆ ที่
มีผลกระทบต่อตัวอ่อนผึ้งและผู้ใหญ่ (มะเดื่อ. S1 และ S2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ผลแลป รับประทานในการแสดงออกของยีนภูมิคุ้มกันในผึ้ง

ระดับการแสดงออกของ mRNA ของยีนที่เกี่ยวข้องกับระบบภูมิคุ้มกันถูก
ระบุในแรงงานและตัวอ่อน 24 ชั่วโมงหลังให้อาหาร
แล็บที่มีอาหารเทียม 9 ห้องปฏิบัติการสายพันธุ์อยู่ในรางที่ 1
ใช้อาหารทดลอง ระหว่างตัวอ่อน ทรานสคริป
ทุกเชื้อยีน ( abaecin เปปไทด์ ,defensin hymehymenoptaecin ) และเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการตอบสนองต่อ

กินเมื่อยเมื่อเทียบกับการควบคุม ( P < 0.05 ) ( รูปที่ 2 ) ระดับ mRNA ยกระดับ
สำหรับ defensin พบสำหรับสายพันธุ์ 102 . เปรียบเทียบ
เพื่อควบคุมให้อาหารตัวอ่อนของสายพันธุ์อื่นคือ
ไม่เกี่ยวข้องกับการแสดงออกของเปปไทด์ต้านจุลชีพยีน .
ในผู้ใหญ่แรงงาน อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับการควบคุมการรับประทานเมื่อย
f13 การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใน abaecin
และการแสดงออกของ mRNA hymenoptaecin อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) แต่ไม่คล้ายกัน
สมาคม เป็นสังเกตสำหรับการแสดงออก defensin ( รูปที่ 3 ) ไม่มี
ของห้องปฏิบัติการซีรั่มในการศึกษานี้ ( ที่ระบุไว้ในตารางที่ 1 ) มีตัวอ่อนผึ้งคงผลในผู้ใหญ่ ( Figs S1 และ S2 )