Sufficiency Economy posits that an

Sufficiency Economy posits that an individual should be able to lead a reasonably comfortable life without excess or overindulgence in luxury. That is, if extravagance brings happiness it is permissible only as long as it is within the means of the individual. As His Majesty stated in a Royal Speech on December 4, 1998, “If one is moderate in one’s desires, one will have less craving. If one has less craving, one will take less advantage of others. If all nations hold this concept of moderation, without being extreme or insatiable in one’s desire, the world will be a happier place.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจพอเพียง posits ว่าบุคคลควรจะสามารถที่จะนำไปสู่​​ชีวิตที่สุขสบายพอสมควรไม่มากเกินไปหรือไม่บันยะบันยังในความหรูหรา นั่นคือถ้านำความสุขความสิ้นเปลืองได้รับอนุญาตเพียง แต่ตราบใดที่มันอยู่ในความหมายของแต่ละบุคคล ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ระบุไว้ในพระราชดำรัสเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 1998 "ถ้าหนึ่งในระดับปานกลางในความต้องการของคนหนึ่งจะมีความอยากน้อยหากมีความอยากน้อยหนึ่งจะใช้ประโยชน์น้อยกว่าคนอื่น ๆ ถ้าทุกประเทศถือแนวคิดของการดูแลนี้โดยไม่ต้องมากหรือไม่เพียงพอในความปรารถนาที่หนึ่งของโลกจะเป็นสถานที่ที่มีความสุข. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจพอเพียง posits ว่า บุคคลควรจะ การชีวิตที่สะดวกสบายประหยัดไม่เกิน overindulgence ในความหรูหรา นั่นคือ ถ้าระเริงนำสุข ได้อนุญาตเฉพาะตราบอยู่ในวิธีการของแต่ละบุคคล ตามที่สมเด็จพระระบุในพระบรมราโชวาทบน 4 ธันวาคม 2541 "หนึ่งอยู่ในระดับปานกลางในหนึ่งปรารถนา หนึ่งจะได้อยากน้อย ถ้ามีอยากน้อย หนึ่งจะน้อยกว่าประโยชน์ของผู้อื่น ทุกประเทศถือแนวคิดนี้ของดูแล ไม่ให้มาก หรือประเทศที่ไม่เพียงพอในความต้องการของ โลกจะเป็นสถานที่ที่มีความสุข"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเสนอว่าที่แต่ละบุคคลที่จะสามารถนำไปสู่ชีวิตที่สะดวกสบายที่เหมาะสมโดยไม่ต้อง overindulgence หรือส่วนเกินในแบบที่หรูหรา ที่สุรุ่ยสุร่ายซึ่งจะนำความสุขก็เป็นได้ตราบใดที่มันเป็นอยู่ของบุคคลนั้น เป็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้กล่าวไว้ในพระราชดำรัสที่วันที่ 4 ธันวาคม 1998 "หากเป็นระดับปานกลางในหนึ่งของความปรารถนาหนึ่งจะได้มีความปรารถนาไม่หากหนึ่งมีความปรารถนาน้อยหนึ่งจะได้รับประโยชน์ไม่น้อยของผู้อื่น หากประเทศทั้งหมดค้างไว้ตามแนวความคิดของการตรวจสอบความเหมาะสมโดยไม่มีหรือไม่รู้จักในหนึ่งของโลกความปรารถนาที่จะเป็นสถานที่ที่มีความสุขมากขึ้น"