Thursday November 10, 2016Hello Goy

Thursday November 10, 2016

Hello Goypet,

I went to the community store to buy some food for my cooking class. A young boy approached me. He was about thirteen tears old and in grade seven. These people are shy with strangers so he was brave to talk to me.
" Are you the cooking guy at school ?" he asked me.
"Yes" I replied.
" I am the cooking guy from school".
"Would you be interested in a recipe" he asked.
He pulled out his cell phone and showed me a picture of popcorn mixed with brown caramel.
" Can uou memorize the recipe?" he asked.
" No`I replied. I am too old to memorize that, Could you write it on paper`I asked him. You could drop it at my classroom, the school kitchen, on Monday.

On Monday he dropped off the recipe written on a small piece of paper and I gave him an apple muffin.

This experience made me think that I am making a difference. That students should feel comfortable enough to approach me was a good thing. That students should be spending their time looking up recipes on the internet indicates that my cooking at school has sparked an interest in cooking among the students themselves.

This is very important because last year this school lost six students to suicide among youth. I returned to teach here because my presence seems to give students hope of a better future. The suicides stop.

I was retired and went to Thailand to help an orphanage near Buriram. I returned to Canada after helping the orphanage. Then I heard that the school where I had taught cooking the year before had lost six students to suicide.
SO I returned to teach at this school to stop the suicide problem.

It is working.

When I walk down the hallway at school students of all ages say :`Hello`to me . The little ones from grades one and two give me a silent wave as they pass in a long line following their teacher.
Students from grades three to nine will say `Thanks for the muffins` when they pass me in the hall.

Clearly students feel that school is a good place for them.

I am content. My work is done.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธันวาคม 10 พฤศจิกายน 2015สวัสดี Goypetผมไปร้านค้าชุมชนเพื่อซื้ออาหารสำหรับชั้นเรียนทำอาหารของฉัน ชายหนุ่มเข้าหาฉัน เขาก็ประมาณสิบสามน้ำตาเก่า และ ในระดับเจ็ด คนเหล่านี้จะขี้อายกับคนแปลกหน้าดังนั้นเขาก็กล้าที่จะพูดคุยกับฉัน"เป็นคนทำอาหารที่โรงเรียนของคุณ" เขาถามผม"ใช่" ผมตอบ "ฉันผู้ชายทำอาหารจากโรงเรียน""คุณจะสนใจในสูตร" เขาถามเขาดึงโทรศัพท์เซลล์ของเขา และแสดงให้ฉันเห็นภาพของข้าวโพดคั่วที่ผสมกับน้ำตาลคาราเมล"สามารถ uou จำสูตร" เขาถาม"No'I ตอบ ค่ะสำหรับการจดจำที่ คุณสามารถเขียนมันบน paper'I ที่ถามเขา คุณสามารถวางไว้ที่ห้องเรียนของฉัน ครัวโรงเรียน วันจันทร์วันจันทร์ เขาลดลงปิดสูตรที่เขียนบนกระดาษที่มีขนาดเล็ก และให้เขามีมัฟฟินแอปเปิ้ลประสบการณ์นี้ทำให้ผมคิดว่า ทำความแตกต่าง ที่นักเรียนควรรู้สึกสบายพอที่จะเข้าใกล้ฉันได้สิ่งดี ว่า นักเรียนควรจะใช้เวลาค้นหาสูตรในอินเตอร์เน็ตระบุว่า เรียนทำอาหารที่โรงเรียนได้จุดประกายความสนใจในการทำอาหารนักเรียนเองนี้เป็นสิ่งสำคัญมากเนื่องจากปีนี้โรงเรียนหายหกนักเรียนฆ่าตัวตายในกลุ่มเยาวชน ผมกลับไปสอนที่นี่ เพราะปัจจุบันดูเหมือนว่าจะ ให้นักเรียนหวังของอนาคตดีกว่า หยุด suicidesผมถูกปลดเกษียณ และไปจากประเทศไทยเพื่อช่วยกำพร้าใกล้บุรีรัมย์ ผมกลับไปแคนาดาหลังจากช่วยเหลือมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก จากนั้น ผมได้ยินว่า โรงเรียนที่ผมได้สอนทำอาหารปีก่อนหายไปหกนักเรียนฆ่าตัวตายดังนั้น ฉันจะกลับไปสอนที่โรงเรียนนี้เพื่อหยุดปัญหาฆ่าตัวตายมันทำงานเมื่อเดินลงทางเดินที่นักเรียนทุกวัยพูดว่า:'Hello'to ฉัน เล็ก ๆ จากเกรดหนึ่งและสองให้ฉันเงียบคลื่นพวกเขาผ่านเข้าแถวต่อครูของพวกเขานักเรียนจากเกรดสามถึงเก้าจะพูดว่า 'ขอบคุณสำหรับเมนู' เมื่อพวกเขาผ่านฉันในห้องโถงชัดเจนนักเรียนรู้สึกว่า โรงเรียนเป็นสถานที่ดีสำหรับพวกเขา เนื้อหาค่ะ ทำงานของฉันจะทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พฤหัสบดี 10 พฤศจิกายน 2016

สวัสดี Goypet,

ผมไปร้านค้าชุมชนเพื่อซื้ออาหารบางอย่างสำหรับชั้นเรียนทำอาหารของฉัน ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ฉัน เขาเป็นคนที่เกี่ยวกับสิบสามน้ำตาเก่าและในชั้นที่เจ็ด คนเหล่านี้เป็นคนขี้อายกับคนแปลกหน้าเพื่อให้เขาเป็นผู้กล้าหาญที่จะพูดคุยกับฉัน.
"คุณคนทำอาหารที่โรงเรียน?" เขาถามฉัน.
"ใช่" ผมตอบ.
"ผมคนปรุงอาหารจากโรงเรียน".
"คุณจะสนใจในสูตร" เขาถาม.
เขาดึงออกมาจากโทรศัพท์มือถือของเขาและแสดงให้ฉันเห็นภาพของข้าวโพดคั่วผสมกับสีน้ำตาลคาราเมล
"uou สามารถจดจำสูตร?" เขาถาม.
"No`I ตอบ. ผมแก่เกินไปที่จะจดจำว่าคุณสามารถเขียนได้ใน paper`I ถามเขาว่า. คุณสามารถวางไว้ในห้องเรียน, ห้องครัวที่โรงเรียนในวันจันทร์.

ในวันจันทร์ที่เขาหลุดออกจากสูตร เขียนบนกระดาษชิ้นเล็ก ๆ และฉันทำให้เขามัฟฟินแอปเปิ้ล.

ประสบการณ์นี้ทำให้ฉันคิดว่าฉันกำลังสร้างความแตกต่าง. ว่านักเรียนควรจะรู้สึกสะดวกสบายพอที่จะเข้ามาใกล้ฉันเป็นสิ่งที่ดี. ว่านักเรียนควรจะใช้เวลาของพวกเขาเงยหน้าขึ้นมอง สูตรบนอินเทอร์เน็ตแสดงว่าการทำอาหารที่โรงเรียนได้จุดประกายความสนใจในการปรุงอาหารในหมู่นักเรียนเอง.

นี้เป็นสิ่งสำคัญมากเพราะปีที่ผ่านมาโรงเรียนนี้หายไปหกนักเรียนฆ่าตัวตายในหมู่เยาวชน. ฉันกลับไปสอนที่นี่เพราะการปรากฏตัวของฉันดูเหมือนว่าจะให้นักเรียน ความหวังของอนาคตที่ดีกว่า. ฆ่าตัวตายหยุด.

ผมก็ถอยออกไปและไปประเทศไทยเพื่อช่วยให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อยู่ใกล้กับบุรีรัมย์. ฉันกลับไปแคนาดาหลังจากที่ช่วยเลี้ยงเด็กกำพร้า. แล้วผมได้ยินมาว่าโรงเรียนที่ฉันเคยสอนการปรุงอาหารเมื่อปีก่อนได้สูญเสียหก . นักเรียนที่จะฆ่าตัวตาย
ดังนั้นผมจึงกลับไปสอนที่โรงเรียนนี้จะหยุดปัญหาการฆ่าตัวตาย.

มันคือการทำงาน.

เมื่อฉันเดินไปตามทางเดินที่นักเรียนในโรงเรียนทุกเพศทุกวัยพูดว่า: `Hello`to ฉัน คนน้อยจากเกรดหนึ่งและสองให้ฉันคลื่นเงียบที่พวกเขาผ่านในสายยาวต่อไปนี้ครูของพวกเขา.
นักเรียนจากเกรด 3-9 จะพูดว่า `ขอบคุณสำหรับ muffins` เมื่อพวกเขาผ่านไปในห้องโถง.

เห็นได้ชัดว่านักเรียนมีความรู้สึกว่า โรงเรียนเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับพวกเขา.

ฉันเนื้อหา งานของฉันจะทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1968goypet สวัสดี ,ฉันไปที่ร้านค้าชุมชนเพื่อซื้ออาหาร เรียนทำอาหารของฉัน เด็กหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ฉัน เขาน้ำตาเก่า 13 และในเกรด 7 คนพวกนี้จะขี้อายกับคนแปลกหน้า เขาจึงกล้าที่จะพูดกับผม" คุณเป็นผู้ชายที่ทำอาหารที่โรงเรียน ? เขาถามฉัน" ครับ " ผมตอบ" ฉันเป็นอาหารคน จากโรงเรียน "" คุณจะสนใจในสูตร " เขาถามเขาดึงออกโทรศัพท์มือถือของเขาและเอารูปของข้าวโพดคั่วคลุกน้ำตาลคาราเมล" ก็อาย ก็เธอนะจำสูตร ? เขาถาม" เปล่า " เราตอบ ฉันแก่เกินไปที่จะจำที่คุณสามารถเขียนบนกระดาษ " ฉันถามเขา คุณสามารถทิ้งมันไว้ที่ห้องเรียน โรงเรียนที่ห้องครัว วันจันทร์ในวันจันทร์ที่เขาหลุดจากสูตรที่เขียนไว้บนกระดาษแผ่นเล็ก ๆ และฉันก็ให้เขาเป็นมัฟฟินแอปเปิ้ลประสบการณ์นี้ทำให้ผมคิดได้ว่า ผมสร้างความแตกต่าง ที่นักเรียนควรจะรู้สึกสะดวกสบายพอที่จะเข้าใกล้ฉัน เป็นสิ่งที่ดี ที่นักศึกษาควรใช้เวลาของพวกเขามองขึ้นสูตรอาหารบนอินเทอร์เน็ต พบว่า อาหารที่โรงเรียนได้จุดประกายความสนใจในการทำอาหารของนักเรียนเองนี้เป็นสิ่งสำคัญมากเพราะปีที่แล้วโรงเรียนนี้หายไปหกนักเรียนฆ่าตัวตายในหมู่เยาวชน ผมกลับมาสอนที่นี่ เพราะการแสดงตนของฉันดูเหมือนว่าจะให้นักเรียน ความหวังของอนาคตที่ดีกว่า ฆ่าตัวตายหยุดผมลาออกและไปที่ประเทศไทยเพื่อช่วยเด็กกำพร้าใกล้บุรีรัมย์ ผมกลับมาที่แคนาดา หลังจากช่วยเหลือเด็กกำพร้า ฉันได้ยินว่าโรงเรียนที่ฉันสอนทำอาหารก่อนปีได้สูญเสียหกนักเรียนฆ่าตัวตายผมกลับมาสอนที่โรงเรียนนี้เพื่อหยุดการฆ่าตัวตายเป็นปัญหามันกำลังทำงานเมื่อฉันเดินลงทางเดินที่ในโรงเรียนนักเรียนทุกเพศทุกวัยพูด " สวัสดี ` นะ ตัวเล็กจากเกรด 1 และ 2 ให้ฉันคลื่นเงียบตามที่พวกเขาผ่านเป็นแถวตามอาจารย์ของพวกเขานักเรียนตั้งแต่เกรดสามเก้าจะพูดว่า ` ขอบคุณสำหรับมัฟฟิน " เมื่อพวกเขาผ่านผมในหอประชุมชัดเจนว่านักเรียนรู้สึกว่าโรงเรียนเป็นสถานที่ที่ดีสำหรับพวกเขาฉันเนื้อหา งานของฉันเสร็จแล้ว