1.Introduction One criterion for va

1.Introduction
One criterion for validating psychiatric diagnoses is that of diag- nostic stability (RobinsandGuze,1970). Diagnostic stability may be defined as the degree to which a diagnosis is confirmed at subsequent assessment points (Fennigetal.,1994). Surprisingly, the diagnostic stability of the diagnosis of pediatric bipolar disorder has never been investigated in any larger long-term study. The National Institute of Mental (NIMH) funded “Phenomenology and Course of Pediatric Bipolar Disorder” study (Geller and Tillman,2005;Geller et al., 2008) has never addressed in detail what proportion of the sample continues to have the same diagnosis, as recently highlighted (Carlson, 2011), although it is mentioned that “subjects remained bipolar and did not develop schizophrenia, ADHD or other psychiatric disorders during 4-year prospective follow-up” (Geller and Tillman,2005). In fact, there is one study only including 91 children and adolescents with bipolar disorder, which found that 86% fulfilled criteria for mania or hypomania at 6-month follow-up, but this study presented no data on diagnostic shift (Geller et al.,2000). Only two studies on children and adolescents with first episode psychosis have included bipolar disorder patients and reported on diagnoses during follow-up. One study including 13 patients with first episode psychotic bipolar disorder found a 92% diagnostic stability after ½-year follow-up (Castro-Fornieles et al.,2011) and another study including 8 patients with first episode psychotic bipolar disorder revealed a 57% diagnostic stability after 1 year (Fraguas et al.,2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.แนะนำ One criterion for validating psychiatric diagnoses is that of diag- nostic stability (RobinsandGuze,1970). Diagnostic stability may be defined as the degree to which a diagnosis is confirmed at subsequent assessment points (Fennigetal.,1994). Surprisingly, the diagnostic stability of the diagnosis of pediatric bipolar disorder has never been investigated in any larger long-term study. The National Institute of Mental (NIMH) funded “Phenomenology and Course of Pediatric Bipolar Disorder” study (Geller and Tillman,2005;Geller et al., 2008) has never addressed in detail what proportion of the sample continues to have the same diagnosis, as recently highlighted (Carlson, 2011), although it is mentioned that “subjects remained bipolar and did not develop schizophrenia, ADHD or other psychiatric disorders during 4-year prospective follow-up” (Geller and Tillman,2005). In fact, there is one study only including 91 children and adolescents with bipolar disorder, which found that 86% fulfilled criteria for mania or hypomania at 6-month follow-up, but this study presented no data on diagnostic shift (Geller et al.,2000). Only two studies on children and adolescents with first episode psychosis have included bipolar disorder patients and reported on diagnoses during follow-up. One study including 13 patients with first episode psychotic bipolar disorder found a 92% diagnostic stability after ½-year follow-up (Castro-Fornieles et al.,2011) and another study including 8 patients with first episode psychotic bipolar disorder revealed a 57% diagnostic stability after 1 year (Fraguas et al.,2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำหนึ่งเกณฑ์สำหรับการตรวจสอบการวินิจฉัยทางจิตเวชเป็นที่ของความมั่นคงdiag- nostic (RobinsandGuze, 1970) ความมั่นคงการวินิจฉัยอาจจะกำหนดเป็นระดับที่การวินิจฉัยที่ได้รับการยืนยันที่จุดประเมินผลที่ตามมา (Fennigetal., 1994) น่าแปลกที่ความมั่นคงของการวินิจฉัยการวินิจฉัยของโรคสองขั้วเด็กไม่เคยได้รับการตรวจสอบใด ๆ ในการศึกษาขนาดใหญ่ในระยะยาว สถาบันแห่งชาติของจิต (NIMH) ได้รับการสนับสนุน "ปรากฏการณ์และสนามของเด็กโรค Bipolar" การศึกษา (เกลเลอร์และทิลล์ 2005. เกลเลอร์, et al, 2008) ไม่เคยมีการแก้ไขในรายละเอียดว่าสัดส่วนของกลุ่มตัวอย่างยังคงมีการวินิจฉัยโรคเดียวกัน เป็นไฮไลท์เมื่อเร็ว ๆ นี้ (คาร์ลสัน, 2011) แม้ว่ามันจะบอกว่า "อาสาสมัครยังคงมีสองขั้วและไม่ได้พัฒนาจิตเภทสมาธิสั้นหรือความผิดปกติทางจิตเวชอื่น ๆ ในช่วง 4 ปีที่คาดหวังติดตาม" (เกลเลอร์และทิลล์ 2005) ในความเป็นจริงมีการศึกษาเพียง 91 รวมทั้งเด็กและวัยรุ่นที่มีโรคสองขั้วซึ่งพบว่า 86% ตามเกณฑ์สำหรับการเติมเต็มความบ้าคลั่งหรือ hypomania ที่ 6 เดือนติดตาม แต่การศึกษาครั้งนี้นำเสนอข้อมูลที่ไม่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการวินิจฉัย (เกลเลอร์และอัล , 2000) เพียงสองการศึกษาเกี่ยวกับเด็กและวัยรุ่นที่มีอาการทางจิตครั้งแรกที่มีผู้ป่วยโรคสองขั้วและรายงานเกี่ยวกับการวินิจฉัยในระหว่างการติดตาม หนึ่งการศึกษา 13 รวมทั้งผู้ป่วยที่มีครั้งแรกที่โรคสองขั้วโรคจิตพบว่า 92% มีเสถียรภาพวินิจฉัยหลังจากที่ครึ่งปีติดตาม (คาสโตร-Fornieles et al., 2011) และการศึกษารวมทั้ง 8 ผู้ป่วยที่มีครั้งแรกที่โรคสองขั้วโรคจิตอีกเผย 57% ความมั่นคงวินิจฉัยหลังจาก 1 ปี (Fraguas et al., 2008)