Ben refilled my mother’s cup. “He’s

Ben refilled my mother’s cup. “He’s eleven. Have you ever known a boy his age who talks the way he does? A great deal of it comes from living in such an enlightened atmosphere.” Ben gestured to the wagons. “But most eleven-year-olds’ deepest thoughts have to do with skipping stones, and how to swing a cat by the tail.”
My mother laughed like bells, but Abenthy’s face was serious. “It’s true, lady. I’ve had older students that would have loved to do half as well.” He grinned. “If I had his hands, and one quarter his wit, I’d be eating off silver plates inside a year.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบนเติมถ้วยแม่ของฉัน "เขาเป็นสิบเอ็ด คุณเคยรู้จักกันเป็นเด็กอายุของเขาที่พูดวิธีการที่เขาทำ? จัดการที่ดีของมันมาจากการใช้ชีวิตในบรรยากาศเช่นพุทธะ. "เบนชี้ไปที่รถ "แต่ความคิดที่สุดสิบเอ็ดปี olds ที่ลึกที่สุด 'จะต้องทำด้วยการกระโดดข้ามหินและวิธีการที่จะแกว่งแมวหาง."
แม่ของฉันหัวเราะเหมือนระฆัง แต่ใบหน้าของ Abenthy เป็นเรื่องร้ายแรง "มันเป็นความจริงผู้หญิง ผมเคยมีนักเรียนเก่าที่จะมีความรักที่จะทำครึ่งหนึ่งเช่นกัน. "เขายิ้ม "ถ้าฉันมีมือของเขาและหนึ่งในสี่ปัญญาของเขาฉันต้องการจะกินปิดแผ่นเงินภายในปี."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบน อายุของแม่แก้ว " เขาเป็นสิบเอ็ด คุณเคยรู้จักเด็กอายุของเขาที่พูดถึงวิธีที่เขาทำ ? จัดการที่ดีของมันมาอยู่ในบรรยากาศ เช่น พุทธะ " เบนชี้นิ้วบอกว่าให้เกวียน " แต่เด็กอายุสิบเอ็ดปีมากที่สุด ' ความคิดอันลึกซึ้งได้ ด้วยก้อนหิน และวิธีการแกว่งแมวหาง "
แม่หัวเราะคล้ายระฆัง แต่ใบหน้า abenthy เป็นเรื่องจริงจัง" มันเป็นเรื่องจริง หญิง ผมมีนักศึกษารุ่นพี่ที่อยากทำอีกเช่นกัน เขาเลยด้วย " ถ้าฉันมีมือของเขาและหนึ่งไตรมาสปัญญาของเขา ฉันก็จะกินจากจานเงินภายในปี