One of the most important themes in

One of the most important themes in The Giver is the significance of memory to human life. Lowry was inspired to write The Giver after a visit to her aging father, who had lost most of his long-term memory. She realized that without memory, there is no pain—if you cannot remember physical pain, you might as well not have experienced it, and you cannot be plagued by regret or grief if you cannot remember the events that hurt you. At some point in the past the community in The Giver decided to eliminate all pain from their lives. To do so, they had to give up the memories of their society’s collective experiences. Not only did this allow them to forget all of the pain that had been suffered throughout human history, it also prevented members of the society from wanting to engage in activities and relationships that could result in conflict and suffering, and eliminated any nostalgia for the things the community gave up in order to live in total peace and harmony. According to the novel, however, memory is essential. The Committee of Elders does recognize the practical applications of memory—if you do not remember your errors, you may repeat them—so it designates a Receiver to remember history for the community. But as Jonas undergoes his training, he learns that just as there is no pain without memory, there is also no true happiness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในรูปแบบที่สำคัญที่สุดในผู้ให้ความสำคัญของหน่วยความจำในการดำรงชีวิตของมนุษย์ โลว์รีย์เป็นแรงบันดาลใจในการเขียนมอบให้หลังจากที่ไปเยือนพ่อริ้วรอยของเธอที่ต้องสูญเสียมากที่สุดของหน่วยความจำระยะยาวของเขา เธอรู้ว่าไม่มีหน่วยความจำมีอาการปวดถ้าไม่มีคุณไม่สามารถจำความเจ็บปวดทางกายคุณอาจรวมทั้งไม่ได้มีประสบการณ์มันและคุณไม่สามารถเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจหรือถ้าคุณไม่สามารถจำเหตุการณ์ที่ทำร้ายคุณ ที่จุดในอดีตที่ผ่านมาบางส่วนของชุมชนในคนที่มอบให้ตัดสินใจที่จะกำจัดความเจ็บปวดทั้งหมดจากชีวิตของพวกเขา จะทำเช่นนั้นพวกเขาจะต้องให้ความทรงจำของประสบการณ์ร่วมกันในสังคมของพวกเขา ไม่เพียง แต่นี้ช่วยให้พวกเขาที่จะลืมความเจ็บปวดทั้งหมดที่ได้รับความเดือดร้อนตลอดประวัติศาสตร์ของมนุษย์ก็ยังป้องกันไม่ให้สมาชิกของสังคมจากความต้องการที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมและความสัมพันธ์ที่อาจทำให้เกิดความขัดแย้งและความทุกข์ทรมานและกำจัดความคิดถึงใด ๆ สำหรับสิ่งที่ ชุมชนให้ขึ้นเพื่อที่จะอยู่ในความสงบและความสามัคคีรวม ตามที่นวนิยายเรื่องนี้ แต่หน่วยความจำที่เป็นสิ่งจำเป็น คณะกรรมการผู้สูงอายุไม่รู้จักการใช้งานจริงของหน่วยความจำหากคุณจำไม่ได้ว่าข้อผิดพลาดของคุณคุณอาจซ้ำพวกเขา-ดังนั้นจึงกำหนดให้เครื่องรับที่จะจำประวัติศาสตร์สำหรับชุมชน แต่ในขณะที่โจนาสผ่านการฝึกอบรมของเขาเขารู้ว่าเช่นเดียวกับที่มีอาการปวดโดยไม่ต้องไม่มีหน่วยความจำนอกจากนี้ยังมีไม่มีความสุขที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในรูปแบบที่สำคัญที่สุดในผู้ให้คือความสำคัญของความทรงจำในชีวิตของมนุษย์ โลว์รี่ มีแรงบันดาลใจที่จะเขียนผู้ให้หลังจากไปเยี่ยมพ่ออายุของเธอที่ได้สูญเสียมากที่สุดของหน่วยความจำระยะยาวของเขา เธอตระหนักว่า ไม่มีความทรงจำ ไม่มีความเจ็บปวด ถ้าคุณไม่สามารถจำความเจ็บปวดทางกายภาพที่คุณอาจรวมทั้งไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน และคุณไม่สามารถกำหนดโดยความเศร้าโศกเสียใจ หรือถ้าคุณไม่สามารถจำเหตุการณ์ที่ทำร้ายคุณ ในบางจุดในอดีตชุมชนในผู้ให้ตัดสินใจที่จะกำจัดความเจ็บปวดจากชีวิตของพวกเขา ต้องการทำเช่นนั้นพวกเขาต้องละทิ้งความทรงจำประสบการณ์ร่วมกันของสังคม ไม่เพียง แต่ทำให้พวกเขาลืมทั้งหมดของความเจ็บปวดที่ได้รับความเดือดร้อนตลอดประวัติศาสตร์มนุษย์ นอกจากนี้ยังทำให้สมาชิกของสังคมที่ต้องการมีส่วนร่วมในกิจกรรมและความสัมพันธ์ที่อาจส่งผลให้เกิดความขัดแย้งและความทุกข์ทรมาน และกำจัดใด ๆ คิดถึงเรื่องชุมชนให้ขึ้นเพื่อให้อยู่ในความสงบและความสามัคคีรวม ตามนิยาย อย่างไรก็ตาม หน่วยความจําเป็นสําคัญ คณะกรรมการของผู้ใหญ่ไม่รับรู้การใช้งานจริงของหน่วยความจำ หากคุณไม่ได้จำผิดของคุณคุณอาจจะทำซ้ำพวกเขาจึงกำหนดรับจำประวัติศาสตร์ชุมชน แต่ Jonas ผ่านการฝึกอบรมของเขา เขาเรียนรู้ว่า เหมือนไม่มีความเจ็บปวดไม่มีความทรงจำ ไม่มีความสุขที่แท้จริง .