Results. A significant positive ass

Results. A significant positive association was found between BMI and risk of LBP among persons without LBP at baseline. The odds ratio for BMI 30 or more versus BMI less than 25 was 1.34 (95% confidence interval [CI], 1.08–1.67) for men and 1.22 (95% CI, 1.03–1.46) for women, in analyses adjusted for age, education, work status, physical activity at work and in leisure time, smoking, blood pressure, and serum lipid levels. A significant positive association was also established between BMI and recurrence of LBP among women. LBP status at baseline had negligible influence on subsequent change in BMI.

Conclusion. High values of BMI may predispose to chronic LBP 11 years later, both in individuals with and without LBP. The association between BMI and LBP is not explained by an effect of LBP on later change in BMI

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ที่ พบความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง BMI และเสี่ยงต่อการปวดระหว่างบุคคลโดยแอลบีพีที่พื้นฐาน อัตราส่วนราคา BMI 30 น้อยเทียบกับ BMI น้อยกว่า 25 1.34 (95% ช่วงความเชื่อมั่น [CI], 1.08-1.67) และ 1.22 (95% CI, 1.03-1.46) สำหรับผู้หญิง อายุ การศึกษา สถานะการทำงาน การปรับปรุงวิเคราะห์กิจกรรมทางกายภาพ ในการทำงาน และท่องเวลา สูบบุหรี่ ความดันโลหิต เซรั่ม และระดับกระบวนการ นอกจากนี้ยังก่อความสัมพันธ์ในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง BMI และเกิดการปวดในหมู่ผู้หญิง แอลบีพีสถานะพื้นฐานที่มีอิทธิพลระยะการเปลี่ยนแปลงตามมาใน BMIสรุป ค่า BMI สูงอาจ predispose เรื้อรังแอลบีพี 11 ปีต่อมา ทั้ง ในบุคคลที่มี และไม่ มีแอลบีพี ไม่มีอธิบายความสัมพันธ์ระหว่าง BMI และแอลบีพี โดยลักษณะการปวดภายหลังการเปลี่ยนแปลงใน BMI

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล สมาคมบวกที่สำคัญพบกันระหว่างค่าดัชนีมวลกายและความเสี่ยงของ LBP ในหมู่บุคคลที่ไม่มี LBP ที่ baseline ราคาต่อรองอัตราการใช้ค่าดัชนีมวลกาย 30 หรือมากกว่าเมื่อเทียบกับค่าดัชนีมวลกายน้อยกว่า 25 เป็น 1.34 (95% confidence interval [CI], 1.08-1.67) สำหรับผู้ชายและ 1.22 (95% CI, 1.03-1.46) สำหรับผู้หญิงในการวิเคราะห์การปรับอายุ การศึกษาสถานภาพการทำงานการออกกำลังกายในที่ทำงานและในเวลาว่าง, การสูบบุหรี่ความดันโลหิตและระดับไขมันในเลือด สมาคมบวกอย่างมีนัยสำคัญนอกจากนี้ยังเป็นที่ยอมรับระหว่างดัชนีมวลกายและการกำเริบของ LBP ในหมู่ผู้หญิง สถานะ LBP ที่ baseline มีอิทธิพลสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในค่าดัชนีมวลกาย. สรุป ค่าดัชนีมวลกายสูงของอาจจูงใจให้ LBP เรื้อรัง 11 ปีต่อมาทั้งในบุคคลที่มีและไม่มี LBP ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกายและ LBP ไม่ได้อธิบายโดยผลกระทบของการเปลี่ยนแปลง LBP ต่อมาในค่าดัชนีมวลกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ มีความสัมพันธ์ทางบวกระหว่างสมาคมพบว่า ดัชนีมวลกาย และความเสี่ยงของการปวดหลังของผู้ที่ไม่มีท่าพื้นฐาน อัตราเดิมพันสำหรับ BMI 30 หรือมากกว่าเมื่อเทียบกับค่าดัชนีมวลกายน้อยกว่า 25 คือ 1.34 ( 95% ช่วงความเชื่อมั่น [ CI ] , 1.08 ( 1.67 ) สำหรับผู้ชาย และส่วนใหญ่ ( 95% CI , 1.03 ( 1.46 ) สำหรับผู้หญิง ในการวิเคราะห์ปรับอายุ การศึกษา สถานภาพทำงาน กิจกรรมทางกาย ในที่ทำงานและในเวลาพักผ่อน สูบบุหรี่ความดันโลหิต และระดับไขมันในเลือด มีความสัมพันธ์ทางบวก คือ การก่อตั้งสมาคมระหว่างดัชนีมวลกาย และการกลับมาของ LBP ในหมู่ผู้หญิง ภาวะปวดหลังที่ 0 มีอำนาจโดยการเปลี่ยนแปลงที่ตามมาในค่า

สรุป ค่าสูงของ BMI อาจจูงใจให้ปวดหลังเรื้อรัง 11 ปีต่อมา ทั้งในแต่ละบุคคลและไม่ปวดหลัง .ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกาย และปวดหลัง ไม่อธิบาย โดยผลของการเปลี่ยนแปลงในค่า
ปวดหลังภายหลัง