The magnificent temple on the Acrop

The magnificent temple on the Acropolis of Athens, known as the Parthenon, was built between 447 and 432 BCE in the Age of Pericles, and it was dedicated to the city’s patron deity Athena. The temple was constructed to house the new cult statue of the goddess by Pheidias and to proclaim to the world the success of Athens as leader of the coalition of Greek forces which had defeated the invading Persian armies of Darius and Xerxes. The temple would remain in use for more than a thousand years, and despite the ravages of time, explosions, looting, and pollution damage, it still dominates the modern city of Athens, a magnificent testimony to the glory and renown the city enjoyed throughout antiquity.

The project to build a new temple to replace the damaged buildings of the acropolis following the Persian attack on the city in 480 BCE and restart the aborted temple project begun in 490 BCE was instigated by Pericles and funded by surplus from the war treasury of the Delian League, a political alliance of Greek city-states that had formed together to repel the threat of Persian invasion. Over time the confederation transformed into the Athenian Empire, and Pericles therefore had no qualms in using the League’s funds to embark on a massive building project to glorify Athens.

The acropolis itself measures some 300 by 150 metres and is 70 metres high at its maximum. The temple, which would sit on the highest part of the acropolis, was designed by the architects Iktinos and Kallikratis, and the project was overseen by the sculptor Pheidias. Pentelic marble from the nearby Mt. Pentelicus was used for the building, and never before had so much marble (22,000 tons) been used in a Greek temple. Pentelic marble was known for its pure white appearance and fine grain. It also contains traces of iron which over time has oxidised, giving the marble a soft honey colour, a quality particularly evident at sunrise and sunset.

The name Parthenon derives from one of Athena’s many epithets: Athena Parthenos, meaning Virgin. Parthenon means ‘house of Parthenos’ which was the name given in the 5th century BCE to the chamber inside the temple which housed the cult statue. The temple itself was known as the mega neos or ‘large temple’ or alternatively as Hekatompedos neos, which referred to the length of the inner cella: 100 ancient feet. From the 4th century BCE the whole building acquired the name Parthenon.

PARTHENON DESIGN & DIMENSIONS
NO PREVIOUS GREEK TEMPLE WAS SO RICHLY DECORATED WITH SCULPTURE.
The Parthenon would become the largest Doric Greek temple, although it was innovative in that it mixed the two architectural styles of Doric and the newer Ionic. The temple measured 30.88 m by 69.5 m and was constructed using a 4:9 ratio in several aspects. The diameter of the columns in relation to the space between columns, the height of the building in relation to its width, and the width of the inner cella in relation to its length are all 4:9. Other sophisticated architectural techniques were used to combat the problem that anything on that scale of size when perfectly straight seems from a distance to be curved. To give the illusion of true straight lines, the columns lean ever so slightly inwards, a feature which also gives a lifting effect to the building making it appear lighter than its construction material would suggest. Also, the stylobate or floor of the temple is not exactly flat but rises slightly in the centre. The columns also have entasis, that is, a slight fattening in their middle, and the four corner columns are imperceptibly fatter than the other columns. The combination of these refinements makes the temple seem perfectly straight, symmetrically in harmony, and gives the entire building a certain vibrancy.

Architectural Elements of the Parthenon

The outer columns of the temple were Doric with eight seen from the front and back and 17 seen from the sides. This was in contrast to the normal 6x13 Doric arrangement, and they were also slimmer and closer together than usual. Within, the inner cella (or opisthodomos) was fronted by six columns at the back and front. It was entered through large wooden doors embellished with decorations in bronze, ivory, and gold. The cella consisted of two separated rooms. The smaller room contained four Ionic columns to support the roof section and was used as the city’s treasury. The larger room housed the cult statue and was surrounded by a Doric colonnade on three sides. The roof was constructed using cedar wood beams and marble tiles and would have been decorated with akroteria (of palms or figures) at the corners and central apexes. The roof corners also carried lion-headed spouts to drain away water.

PARTHENON DECORATIVE SCULPTURE
The temple was unprecedented in both the quantity and quality of architectural sculpture used to decorate it. No previous Greek temple was so richly decorated. The Parthenon had 92 metopes carved in high relief (each was on average 1.2 m x 1.25 m square with relief of 25 cm in depth), a frieze running around all four sides of the building, and both pediments filled with monumental sculpture.

The subjects of the sculpture reflected the turbulent times that Athens had and still faced. Defeating the Persians at Marathon in 490 BCE, at Salamis in 480 BCE, and at Plataea in 479 BCE, the Parthenon was symbolic of the superiority of Greek culture against ‘barbarian’ foreign forces. This conflict between order and chaos was symbolised in particular by the sculptures on the metopes running around the exterior of the temple, 32 along the long sides and 14 on each of the short. These depicted the Olympian gods fighting the giants (East metopes - the most important, as this was the side where the principal temple entrance was), Greeks, probably including Theseus, fighting Amazons (West metopes), the Fall of Troy (North metopes), and Greeks fighting Centaurs, possibly at the wedding of the king of the Lapiths Perithous (South metopes).

Dionysos From the Parthenon

The frieze ran around all four sides of the building (an Ionic feature). Beginning at the southwest corner, the narrative follows around the two sides, meeting again at the far end. It presents a total of 160 m of sculpture with 380 figures and 220 animals, principally horses. This was more usual for a treasury building and perhaps reflects the Parthenon’s double function as a religious temple and a treasury. The frieze was different from all previous temples in that all sides depicted a single subject, in this case, the Panathenaic procession which was held in Athens every four years and which delivered a new, specially woven robe (peplos) to the ancient wooden cult statue of Athena housed in the Erectheion. The subject itself was a unique choice, as usually scenes from Greek mythology were chosen to decorate buildings. Depicted in the procession are dignitaries, musicians, horsemen, charioteers, and the Olympian Gods with Athena centre stage. To mitigate the difficulty in viewing the frieze at such a steep angle from the narrow space between cella and outer columns, the background was painted blue and the relief varied so that the carving was always deeper at the top. Also, all of the sculptures were brightly painted, mostly using blue red and gold. Details such as weapons and horses reigns were added in bronze and coloured glass was used for eyes.

THE MOST IMPORTANT SCULPTURE WAS NOT OUTSIDE BUT INSIDE THE TEMPLE.
The pediments of the temple measured 28.55 m in length with a maximum height of 3.45 m at their centre. They were filled with around 50 figures sculpted in the round, an unprecedented quantity of sculpture. Only eleven figures survive and their condition is so poor that many are difficult to identify with certainty. With the aid of descriptions by Pausanias of the 2nd century CE, it is, however, possible to identify the general subjects. The east pediment as a whole depicts the birth of Athena and the west side the competition between Athena and Poseidon to become patron of the great city. One of the problems of pediments for the sculptor is the diminished space at the corners of the triangle. Once again, the Parthenon presented a unique solution by dissolving the figures into an imaginary sea (e.g. the figure of Okeanus) or having the sculpture overlap the lower edge of the pediment (e.g. the horse head).

STATUE OF ATHENA
The most important sculpture of the Parthenon though was not outside but inside. There is evidence that the temple was built to measure in order to accommodate the chryselephantine statue of Athena by Pheidias. This was a gigantic statue over 12 m high and made of carved ivory for flesh parts and gold (1140 kilos or 44 talents of it) for everything else, all wrapped around a wooden core. The gold parts could also be easily removed if necessary in times of financial necessity. The statue stood on a pedestal measuring 4.09 by 8.04 metres. The statue has been lost (it may have been removed in the 5th century CE and taken to Constantinople), but smaller Roman copies survive, and they show Athena standing majestic, fully armed, wearing an aegis with the head of Medusa prominent, holding Nike in her right hand and with a shield in her left hand depicting scenes from the Battles of the Amazons and the Giants. A large coiled snake resided behind the shield. On her helmet stood a sphinx and two griffins. In front of the statue was a large shallow basin of water, which not only added the humidity necessary for the preservation of the ivory, but also acted as a reflector of light coming through the doorway. The statue must have been nothing less than awe-inspiring and the richness of it - both artistically and literally - must have sent a very clear message of the wealth and power of the city that could produce such a tribute to their patron god.

Athena Parthenos

The Parthenon serenely fulfilled its function as the religious centre of Athens for over a

The project to build a new temple to replace the damaged buildings of the acropolis following the Persian attack on the city in 480 BCE and restart the aborted temple project begun in 490 BCE was instigated by Pericles and funded by surplus from the war treasury of the Delian League, a political alliance of Greek city-states that had formed together to repel the threat of Persian invasion. Over time the confederation transformed into the Athenian Empire, and Pericles therefore had no qualms in using the League’s funds to embark on a massive building project to glorify Athens.

The acropolis itself measures some 300 by 150 metres and is 70 metres high at its maximum. The temple, which would sit on the highest part of the acropolis, was designed by the architects Iktinos and Kallikratis, and the project was overseen by the sculptor Pheidias. Pentelic marble from the nearby Mt. Pentelicus was used for the building, and never before had so much marble (22,000 tons)  been used in a Greek temple. Pentelic marble was known for its pure white appearance and fine grain. It also contains traces of iron which over time has oxidised, giving the marble a soft honey colour, a quality particularly evident at sunrise and sunset.

The name Parthenon derives from one of Athena’s many epithets: Athena Parthenos, meaning Virgin. Parthenon means ‘house of Parthenos’ which was the name given in the 5th century BCE to the chamber inside the temple which housed the cult statue. The temple itself was known as the mega neos or ‘large temple’ or alternatively as Hekatompedos neos, which referred to the length of the inner cella: 100 ancient feet. From the 4th century BCE the whole building acquired the name Parthenon.

PARTHENON DESIGN & DIMENSIONS
NO PREVIOUS GREEK TEMPLE WAS SO RICHLY DECORATED WITH SCULPTURE.
The Parthenon would become the largest Doric Greek temple, although it was innovative in that it mixed the two architectural styles of Doric and the newer Ionic. The temple measured 30.88 m by 69.5 m and was constructed using a 4:9 ratio in several aspects. The diameter of the columns in relation to the space between columns, the height of the building in relation to its width, and the width of the inner cella in relation to its length are all 4:9. Other sophisticated architectural techniques were used to combat the problem that anything on that scale of size when perfectly straight seems from a distance to be curved. To give the illusion of true straight lines, the columns lean ever so slightly inwards, a feature which also gives a lifting effect to the building making it appear lighter than its construction material would suggest. Also, the stylobate or floor of the temple is not exactly flat but rises slightly in the centre. The columns also have entasis, that is, a slight fattening in their middle, and the four corner columns are imperceptibly fatter than the other columns. The combination of these refinements makes the temple seem perfectly straight, symmetrically in harmony, and gives the entire  building a certain vibrancy.

Architectural Elements of the Parthenon

The outer columns of the temple were Doric with eight seen from the front and back and 17 seen from the sides. This was in contrast to the normal 6x13 Doric arrangement, and they were also slimmer and closer together than usual. Within, the inner cella (or opisthodomos) was fronted by six columns at the back and front. It was entered through large wooden doors embellished with decorations in bronze, ivory, and gold. The cella consisted of two separated rooms. The smaller room contained four Ionic columns to support the roof section and was used as the city’s treasury. The larger room housed the cult statue and was surrounded by a Doric colonnade on three sides. The roof was constructed using cedar wood beams and marble tiles and would have been decorated with akroteria (of palms or figures) at the corners and central apexes. The roof corners also carried lion-headed spouts to drain away water.

PARTHENON DECORATIVE SCULPTURE
The temple was unprecedented in both the quantity and quality of architectural sculpture used to decorate it. No previous Greek temple was so richly decorated. The Parthenon had 92 metopes carved in high relief (each was on average 1.2 m x 1.25 m square with relief of 25 cm in depth), a frieze running around all four sides of the building, and both pediments filled with monumental sculpture.

The subjects of the sculpture reflected the turbulent times that Athens had and still faced. Defeating the Persians at Marathon in 490 BCE, at Salamis in 480 BCE, and at Plataea in 479 BCE, the Parthenon was symbolic of the superiority of Greek culture against ‘barbarian’ foreign forces. This conflict between order and chaos was symbolised in particular by the sculptures on the metopes running around the exterior of the temple, 32 along the long sides and 14 on each of the short. These depicted the Olympian gods fighting the giants (East metopes - the most important, as this was the side where the principal temple entrance was), Greeks, probably including Theseus, fighting Amazons (West metopes), the Fall of Troy (North metopes), and Greeks fighting Centaurs, possibly at the wedding of the king of the Lapiths Perithous (South metopes).

Dionysos From the Parthenon

The frieze ran around all four sides of the building (an Ionic feature). Beginning at the southwest corner, the narrative follows around the two sides, meeting again at the far end. It presents a total of 160 m of sculpture with 380 figures and 220 animals, principally horses. This was more usual for a treasury building and perhaps reflects the Parthenon’s double function as a religious temple and a treasury. The frieze was different from all previous temples in that all sides depicted a single subject, in this case, the Panathenaic procession which was held in Athens every four years and which delivered a new, specially woven robe (peplos) to the ancient wooden cult statue of Athena housed in the Erectheion. The subject itself was a unique choice, as usually scenes from Greek mythology were chosen to decorate buildings. Depicted in the procession are dignitaries, musicians, horsemen, charioteers, and the Olympian Gods with Athena centre stage. To mitigate the difficulty in viewing the frieze at such a steep angle from the narrow space between cella and outer columns, the background was painted blue and the relief varied so that the carving was always deeper at the top. Also, all of the sculptures were brightly painted, mostly using blue red and gold. Details such as weapons and horses reigns were added in bronze and coloured glass was used for eyes.

THE MOST IMPORTANT SCULPTURE WAS NOT OUTSIDE BUT INSIDE THE TEMPLE.
The pediments of the temple measured 28.55 m in length with a maximum height of 3.45 m at their centre. They were filled with around 50 figures sculpted in the round, an unprecedented quantity of sculpture. Only eleven figures survive and their condition is so poor that many are difficult to identify with certainty. With the aid of descriptions by Pausanias of the 2nd century CE, it is, however, possible to identify the general subjects. The east pediment as a whole depicts the birth of Athena and the west side the competition between Athena and Poseidon to become patron of the great city. One of the problems of pediments for the sculptor is the diminished space at the corners of the triangle. Once again, the Parthenon presented a unique solution by dissolving the figures into an imaginary sea (e.g. the figure of Okeanus) or having the sculpture overlap the lower edge of the pediment (e.g. the horse head).

STATUE OF ATHENA
The most important sculpture of the Parthenon though was not outside but inside. There is evidence that the temple was built to measure in order to accommodate the chryselephantine statue of Athena by Pheidias. This was a gigantic statue over 12 m high and made of carved ivory for flesh parts and gold (1140 kilos or 44 talents of it) for everything else, all wrapped around a wooden core. The gold parts could also be easily removed if necessary in times of financial necessity. The statue stood on a pedestal measuring 4.09 by 8.04 metres. The statue has been lost (it may have been removed in the 5th century CE and taken to Constantinople), but smaller Roman copies survive, and they show Athena standing majestic, fully armed, wearing an aegis with the head of Medusa prominent, holding Nike in her right hand and with a shield in her left hand depicting scenes from the Battles of the Amazons and the Giants. A large coiled snake resided behind the shield. On her helmet stood a sphinx and two griffins. In front of the statue was a large shallow basin of water, which not only added the humidity necessary for the preservation of the ivory, but also acted as a reflector of light coming through the doorway. The statue must have been nothing less than awe-inspiring and the richness of it - both artistically and literally - must have sent a very clear message of the wealth and power of the city that could produce such a tribute to their patron god.

Athena Parthenos

The Parthenon serenely fulfilled its function as the religious centre of Athens for over a

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

วัดสวยงามในการรโพของเอเธนส์ เรียกว่าปรินท์ ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 432 และ 447 ปีก่อนคริสต์ศักราชในยุคของ Pericles และมันถูกสร้างอุทิศให้แก่สมาชิกเช่นอธีนา วัดถูกสร้างบ้านเทพธิดาโดย Pheidias ปั้นลัทธิใหม่ และประกาศให้โลกได้สำเร็จของเอเธนส์เป็นผู้นำของรัฐบาลของกองทัพกรีกซึ่งมีพ่ายแพ้กองทัพเปอร์เซียบุกรุกของ Darius Xerxes วัดจะยังคงใช้กว่าพันปี และแม้ ravages ของเวลา ระเบิด ความ และมลพิษความเสียหาย มันยังคงกุมอำนาจเมืองเอเธนส์สมัย พยานหลักฐานอันงดงามเพื่อเกียรติและชื่อเสียงเมืองสิ่งโบราณ โครงการสร้างวัดใหม่แทนอาคารเสียหายของกดส่งต่อการโจมตีใน 480 ปีก่อนคริสต์ศักราชและเริ่มโครงการยกเลิกวัดเริ่มในคริสตศักราช 490 instigated โดย Pericles และรับการสนับสนุนส่วนเกินจากธนารักษ์สงครามของลี Delian พันธมิตรทางการเมืองของ city-states กรีกที่ได้ก่อตั้งขึ้นร่วมกันเพื่อขับไล่การรุกรานเปอร์เซียภัยคุกคามจาก เปอร์เซีย เวลาผ่านสมาพันธ์ที่เปลี่ยนเป็นจักรวรรดิ Athenian และ Pericles จึงมี qualms ไม่ใช้เงินของลีไปโครงการอาคารขนาดใหญ่กิตเอเธนส์กดส่งตัวเองวัดบาง 300 โดย 150 เมตร และ 70 เมตรที่สูงที่สูงสุด วัด ที่จะนั่งบนส่วนสูงของกดส่ง ถูกออกแบบ โดยสถาปนิก Iktinos และ Kallikratis และโครงการได้รับการดูแล โดย Pheidias ประติมากร หินอ่อน Pentelic จาก Pentelicus ภูเขาใกล้เคียงใช้สำหรับอาคาร และไม่ว่าจะอ่อนมาก (22000 ตัน) ได้ใช้วัดกรีก หินอ่อน Pentelic ถูกเรียกว่าลักษณะสีขาวบริสุทธิ์และเกรน นอกจากนี้ยังประกอบด้วยร่องรอยของเหล็กซึ่งเวลามี oxidised ให้หินอ่อนมีน้ำผึ้งอ่อนสี คุณภาพที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกชื่อหน้าที่มาจากเด็นหนึ่งของหลาย epithets: เด็น Parthenos หมายถึง บริสุทธิ์ หน้าที่หมายถึง 'บ้านของ Parthenos' ซึ่งเป็นชื่อที่กำหนดในศตวรรษ 5 คริสตศักราชกับหอการค้าภายในวัดซึ่งห้องพักอนุสาวรีย์ลัทธิ วัดตัวเองถูกเรียกว่านนีโอส์ร็อคหรือ 'วัด' หรือหรือเป็นนนีโอส์ Hekatompedos ซึ่งเรียกว่าความยาวของ cella ภายใน: 100 ฟุตโบราณ จากศตวรรษ 4 ปีก่อนคริสต์ศักราช ทั้งอาคารมาชื่อหน้าที่หน้าที่ออกแบบและขนาดวัดกรีกก่อนหน้านี้ไม่มีดังนั้นตกแต่ง ด้วยประติมากรรมปรินท์จะกลายเป็น ใหญ่ Doric กรีกวัด แม้ว่ามันเป็นนวัตกรรมที่จะผสมสองลักษณะสถาปัตยกรรมดอริคและ Ionic ใหม่ วัดวัด 30.88 m โดย 69.5 m และถูกสร้างขึ้นโดยใช้อัตรา 4:9 ในหลายแง่มุม เส้นผ่าศูนย์กลางของคอลัมน์เกี่ยวกับช่องว่างระหว่างคอลัมน์ ความสูงของอาคารให้สัมพันธ์กับความกว้าง และความกว้างของ cella ภายในเกี่ยวกับความยาวมีทั้งหมด 4:9 เทคนิคสถาปัตยกรรมทันสมัยถูกใช้ในการต่อสู้กับปัญหาที่อะไรในนั้นขนาดเมื่อสมบูรณ์ตรงจากระยะไกลจะมีโค้ง ให้ภาพลวงตาของเส้นตรงจริง คอลัมน์เอนเคยดังนั้นเล็กน้อย inwards คุณลักษณะซึ่งยัง ช่วยให้ผลการยกอาคารที่ปรากฏมีน้ำหนักเบากว่าวัสดุก่อสร้างแนะนำ ยัง stylobate หรือชั้นวัดแบนไม่ว่า แต่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน คอลัมน์ยังมี entasis กล่าวคือ มีเล็กน้อยเลี่ยนในกลางของพวกเขา และคอลัมน์มุมสี่ fatter imperceptibly กว่าคอลัมน์อื่น ชุด refinements เหล่านี้ทำให้วัดดูตรงสมบูรณ์ ตำแหน่งในความสามัคคี และให้ทั้งอาคารเจริญแน่นอน องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมของปรินท์คอลัมน์นอกวัดมีดอริคกับแปดเห็น 17 ที่เห็นจากด้านหน้า และหลัง นี่คือตรงข้ามการจัดเรียง Doric 6 x 13 ปกติ และพวกเขาก็ยังตน และใกล้ชิดกันกว่าปกติ ภายใน ภายใน cella (หรือ opisthodomos) เป็นหนังสือ โดยหกคอลัมน์ที่หลังและหน้า จะถูกป้อนผ่านประตูไม้ขนาดใหญ่ที่ประดับประดา ด้วยการตกแต่งในทอง งาช้าง และทอง Cella ประกอบด้วยสองห้องแยก ห้องพักขนาดเล็กประกอบด้วย Ionic สี่คอลัมน์เพื่อสนับสนุนส่วนหลังคา และใช้เป็นคลังแห่ง ห้องใหญ่ห้องพักอนุสาวรีย์ลัทธิ และถูกล้อมรอบ ด้วยโคโลเนด Doric สามด้าน หลังคาถูกสร้างขึ้นโดยใช้คานไม้ซีดาร์และกระเบื้องหินอ่อน และจะได้รับการตกแต่ง ด้วย akroteria (จากปาล์มหรือตัวเลข) ที่มุมและกลาง apexes มุมหลังคาทำหัวสิงโต spouts ระบายน้ำไปยังหน้าที่ประติมากรรมตกแต่งวัดเป็นประวัติการณ์ทั้งปริมาณและคุณภาพของประติมากรรมสถาปัตยกรรมที่ใช้ในการตกแต่ง วัดกรีกก่อนหน้านี้ไม่ได้เพื่อตกแต่ง ปรินท์ได้ 92 metopes สลักในบรรเทาสูง (แต่ละโดยเฉลี่ย 1.2 เมตร x 1.25 เมตรสี่เหลี่ยม มีบรรเทาความลึก 25 ซม.), frieze ทำงานรอบทั้งสี่ด้านของอาคาร และ pediments ทั้งสองเต็มไป ด้วยมหาประติมากรรมหัวข้อของงานประติมากรรมสะท้อนเวลาปั่นป่วนที่เอเธนส์ได้ และยังคง ต้องเผชิญกับ เอาชนะ Persians ที่มาราธอน ในคริสตศักราช 490 ที่ Salamis ในคริสตศักราช 480 และ Plataea ใน 479 ปีก่อนคริสต์ศักราช ปรินท์เป็นสัญลักษณ์ของปมของวัฒนธรรมกรีกกับกองทัพต่างประเทศ 'ช่องว่าง' นี้ความขัดแย้งระหว่างใบสั่งและความวุ่นวายถูก symbolised โดยเฉพาะ โดยรูปปั้นบน metopes ที่ทำงานรอบด้านนอกของวัด 32 ตามด้านยาวและ 14 สั้น ๆ ในแต่ละ เทพเจ้า Olympian ต่อสู้ยักษ์การแสดงเหล่านี้ (metopes ตะวันออก - สำคัญสุด เช่นนี้เป็นด้านที่มีทางเข้าวัดหลัก), กรีก รวม Theseus ต่อสู้ Amazons (West metopes), ฤดูใบไม้ร่วงของทรอย (North metopes), และกรีกต่อสู้ Centaurs อาจเป็นที่จัดงานแต่งงานของพระ Lapiths Perithous (metopes ใต้) คงDionysos จากปรินท์The frieze ran around all four sides of the building (an Ionic feature). Beginning at the southwest corner, the narrative follows around the two sides, meeting again at the far end. It presents a total of 160 m of sculpture with 380 figures and 220 animals, principally horses. This was more usual for a treasury building and perhaps reflects the Parthenon’s double function as a religious temple and a treasury. The frieze was different from all previous temples in that all sides depicted a single subject, in this case, the Panathenaic procession which was held in Athens every four years and which delivered a new, specially woven robe (peplos) to the ancient wooden cult statue of Athena housed in the Erectheion. The subject itself was a unique choice, as usually scenes from Greek mythology were chosen to decorate buildings. Depicted in the procession are dignitaries, musicians, horsemen, charioteers, and the Olympian Gods with Athena centre stage. To mitigate the difficulty in viewing the frieze at such a steep angle from the narrow space between cella and outer columns, the background was painted blue and the relief varied so that the carving was always deeper at the top. Also, all of the sculptures were brightly painted, mostly using blue red and gold. Details such as weapons and horses reigns were added in bronze and coloured glass was used for eyes.THE MOST IMPORTANT SCULPTURE WAS NOT OUTSIDE BUT INSIDE THE TEMPLE.The pediments of the temple measured 28.55 m in length with a maximum height of 3.45 m at their centre. They were filled with around 50 figures sculpted in the round, an unprecedented quantity of sculpture. Only eleven figures survive and their condition is so poor that many are difficult to identify with certainty. With the aid of descriptions by Pausanias of the 2nd century CE, it is, however, possible to identify the general subjects. The east pediment as a whole depicts the birth of Athena and the west side the competition between Athena and Poseidon to become patron of the great city. One of the problems of pediments for the sculptor is the diminished space at the corners of the triangle. Once again, the Parthenon presented a unique solution by dissolving the figures into an imaginary sea (e.g. the figure of Okeanus) or having the sculpture overlap the lower edge of the pediment (e.g. the horse head).STATUE OF ATHENAThe most important sculpture of the Parthenon though was not outside but inside. There is evidence that the temple was built to measure in order to accommodate the chryselephantine statue of Athena by Pheidias. This was a gigantic statue over 12 m high and made of carved ivory for flesh parts and gold (1140 kilos or 44 talents of it) for everything else, all wrapped around a wooden core. The gold parts could also be easily removed if necessary in times of financial necessity. The statue stood on a pedestal measuring 4.09 by 8.04 metres. The statue has been lost (it may have been removed in the 5th century CE and taken to Constantinople), but smaller Roman copies survive, and they show Athena standing majestic, fully armed, wearing an aegis with the head of Medusa prominent, holding Nike in her right hand and with a shield in her left hand depicting scenes from the Battles of the Amazons and the Giants. A large coiled snake resided behind the shield. On her helmet stood a sphinx and two griffins. In front of the statue was a large shallow basin of water, which not only added the humidity necessary for the preservation of the ivory, but also acted as a reflector of light coming through the doorway. The statue must have been nothing less than awe-inspiring and the richness of it - both artistically and literally - must have sent a very clear message of the wealth and power of the city that could produce such a tribute to their patron god.

Athena Parthenos

The Parthenon serenely fulfilled its function as the religious centre of Athens for over a

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

วัดอันงดงามบน Acropolis ในเอเธนส์ , ที่รู้จักกันเป็น Parthenon , ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 412 432 ECB ในยุคของเพริคลิส และทุ่มเทของเมืองเทพผู้อุปการะ Athenaวัดบ้านใหม่ถูกสร้างขึ้นเพื่อบูชารูปปั้นของเทพธิดาโดยฟีเดียส และประกาศให้โลกความสำเร็จของเอเธนส์ในฐานะผู้นำของรัฐบาลกรีกที่พ่ายแพ้กองกำลังบุกรุกเปอร์เซียกองทัพของดาริอัส และ เซอร์ซิส วัดจะอยู่ที่การใช้มากกว่าหนึ่งพันปี และแม้พระยาอนุมานราชธน , ระเบิด , ขโมยและความเสียหายของมลพิษมันยังคง dominates ทันสมัยเมืองเอเธนส์ งดงาม ยืนยันถึงเกียรติและชื่อเสียงเมืองตลอด

ชอบความเก่า .โครงการสร้างวัดใหม่แทนอาคารได้รับความเสียหายของ Acropolis ต่อไปนี้ชาวเปอร์เซียบุกเข้าเมืองใน 480 BCE และเริ่มต้นการยกเลิกโครงการเริ่มปีเป็นวัดใน 490 คนเปริคลิสสนับสนุนส่วนเกินจากสงครามการเงินของเดเลี่ยน ลีก เป็นพันธมิตรทางการเมืองของกรีกเมืองระบุว่า มีการเกิดด้วยกัน ขับไล่การรุกรานเปอร์เซียในช่วงเวลาการเปลี่ยนเป็นจักรวรรดิแบบเอเธนส์ และเพริคลิสจึงไม่มีความเกรงกลัวในการใช้ทุนของลีกที่จะเริ่มดำเนินการในโครงการอาคารขนาดใหญ่เพื่อถวายพระเกียรติเอเธนส์ Acropolis เอง

บางมาตรการ 300 150 เมตรและเป็น 70 เมตรสูงสูงสุดของ พระวิหาร ซึ่งจะนั่งในส่วนที่สูงที่สุดของ Acropolis ,ถูกออกแบบโดยสถาปนิกและ iktinos kallikratis และเป็นโครงการที่ดูแลโดยประติมากรฟีเดียส . เพนเทลิกหินอ่อนจากภูเขา pentelicus ที่ใช้สำหรับการก่อสร้าง และไม่เคยหินอ่อนมาก ( 22 , 000 ตัน ) ทำไมถูกใช้ในวิหารกรีก หินอ่อนเพนเทลิกรู้ลักษณะสีขาวบริสุทธิ์ และได้เมล็ดข้าว มันมีร่องรอยของเหล็กที่ผ่านได้หมดเวลา ,ให้หินอ่อนนุ่มที่รักสีคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดที่พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก

ชื่อ ? มาจากหนึ่งของอาเธน่า epithets มาก : Athena พาร์ธีนอส หมายถึง บริสุทธิ์ ? แปลว่า บ้าน พาร์ธีนอส ' ซึ่งเป็นชื่อที่ระบุในศตวรรษที่ 5 ปีถึงห้องภายในวัดซึ่งเป็นที่ตั้งบูชารูปปั้นวัดที่ตัวเองเรียกว่า Mega เนอ หรือวัดใหญ่ หรือเป็นอีก hekatompedos เนอซึ่งเรียกว่าความยาวของเซลลาภายใน 100 ฟุตโบราณ จากศตวรรษที่ 4 ปี ทั้งตึกได้รับชื่อ ?

? การออกแบบ&มิติ
ก่อนหน้านี้กรีกวัดก็ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยประติมากรรม .
? จะกลายเป็นที่ใหญ่ที่สุดวัด Doric กรีก แม้ว่าจะเป็นนวัตกรรมที่ผสมผสานสองรูปแบบสถาปัตยกรรมดอริคและรุ่นใหม่ของไอออน วัดโดยแบบวัด 30.88 M และถูกสร้างขึ้นโดยใช้ 4 : 9 อัตราส่วนในหลายๆด้าน ความกว้างของคอลัมน์ในความสัมพันธ์กับช่องว่างระหว่างเสา ความสูงของอาคารในส่วนของความกว้าง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.