By now, Mrs. Thompson realized the

By now, Mrs. Thompson realized the problem and she was ashamed of herself. She felt even worse when her students brought her Christmas presents, wrapped in beautiful ribbons and bright paper, except for Teddy's.

His present was clumsily wrapped in the heavy, brown paper that he got from a grocery bag. Mrs. Thompson took pains to open it in the middle of the other presents. Some of the children started to laugh when she found a rhinestone bracelet with some of the stones missing and a bottle that was one quarter full of perfume.

But she stifled the children's laughter when she exclaimed how pretty the bracelet was, putting it on, and dabbing some of the perfume on her wrist.

Teddy Stoddard stayed after school that day just long enough to say, "Mrs. Thompson, today you smelled just like my Mom used to."

After the children left she cried for at least an hour. On that very day, she quit teaching reading, and writing, and arithmetic. Instead, she began to teach children. Mrs. Thompson paid particular attention to Teddy.

As she worked with him, his mind seemed to come alive The more she encouraged him, the faster he responded. By the end of the year, Teddy had become one of the smartest children in the class and, despite her lie that she would love all the children the same, Teddy became one of her "teacher's pets."

A year later, she found a note under her door, from Teddy, telling her that she was still the best teacher he ever had in his whole life.

Six years went by before she got another note from Teddy. He then wrote that he had finished high school, third in his class, and she was still the best teacher he ever had in his whole life.

Four years after that, she got another letter, saying that while things had been tough at times, he'd stayed in school, had stuck with it,and would soon graduate from college with the highest of honors. He assured Mrs. Thompson that she was still the best and favorite teacher he ever had in his whole life.

Then four more years passed and yet another letter came. This time he explained that after he got his bachelor's degree, he decided to go a little further. The letter explained that she was still the best and favorite teacher he ever had. But now his name was a little longer. The letter was signed, Theodore F. Stoddard, M.D.

The story doesn't end there. You see, there was yet another letter that spring. Teddy said he'd met this girl and was going to be married. He explained that his father had died a couple of years ago and he was wondering if Mrs. Thompson might agree to sit in the place at the wedding that was usually reserved for the mother of the groom.

Of course, Mrs. Thompson did. And guess what? She wore that bracelet, the one with several rhinestones missing. And she made sure she was wearing the perfume that Teddy remembered his mother wearing on their last Christmas together.

They hugged each other, and Dr. Stoddard whispered in Mrs. Thompson's ear, "Thank you, Mrs. Thompson, for believing in me. Thank you so much for making me feel important and showing me that I could make a difference."

Mrs. Thompson, with tears in her eyes, whispered back. She said, "Teddy, you have it all wrong. You were the one who taught me

His present was clumsily wrapped in the heavy, brown paper that he got from a grocery bag. Mrs. Thompson took pains to open it in the middle of the other presents. Some of the children started to laugh when she found a rhinestone bracelet with some of the stones missing and a bottle that was one quarter full of perfume.

But she stifled the children's laughter when she exclaimed how pretty the bracelet was, putting it on, and dabbing some of the perfume on her wrist.
 
Teddy Stoddard stayed after school that day just long enough to say, "Mrs. Thompson, today you smelled just like my Mom used to."

After the children left she cried for at least an hour. On that very day, she quit teaching reading, and writing, and arithmetic. Instead, she began to teach children. Mrs. Thompson paid particular attention to Teddy.

As she worked with him, his mind seemed to come alive The more she encouraged him, the faster he responded. By the end of the year, Teddy had become one of the smartest children in the class and, despite her lie that she would love all the children the same, Teddy became one of her "teacher's pets."

A year later, she found a note under her door, from Teddy, telling her that she was still the best teacher he ever had in his whole life.

Six years went by before she got another note from Teddy. He then wrote that he had finished high school, third in his class, and she was still the best teacher he ever had in his whole life.

Four years after that, she got another letter, saying that while things had been tough at times, he'd stayed in school, had stuck with it,and would soon graduate from college with the highest of honors. He assured Mrs. Thompson that she was still the best and favorite teacher he ever had in his whole life.

Then four more years passed and yet another letter came. This time he explained that after he got his bachelor's degree, he decided to go a little further. The letter explained that she was still the best and favorite teacher he ever had. But now his name was a little longer. The letter was signed, Theodore F. Stoddard, M.D.

The story doesn't end there. You see, there was yet another letter that spring. Teddy said he'd met this girl and was going to be married. He explained that his father had died a couple of years ago and he was wondering if Mrs. Thompson might agree to sit in the place at the wedding that was usually reserved for the mother of the groom.

Of course, Mrs. Thompson did. And guess what? She wore that bracelet, the one with several rhinestones missing. And she made sure she was wearing the perfume that Teddy remembered his mother wearing on their last Christmas together.

They hugged each other, and Dr. Stoddard whispered in Mrs. Thompson's ear, "Thank you, Mrs. Thompson, for believing in me. Thank you so much for making me feel important and showing me that I could make a difference."

Mrs. Thompson, with tears in her eyes, whispered back. She said, "Teddy, you have it all wrong. You were the one who taught me

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ป่านนี้ ทอมป์สันนางตระหนักถึงปัญหา และเธอก็ละอายใจของตัวเอง เธอรู้สึกแย่เมื่อคริสมาสต์ของเธอนำเธอนักแสดง ริบบิ้นห่อในสวยงามและสดใสกระดาษ ยกของเท็ดดี้ ปัจจุบันเขาคือซุ่มซ่ามห่อในกระดาษหนัก น้ำตาลที่ได้จากการชำถุง นางทอมป์สันเอาปวดไปเปิดตรงกลางของขวัญอื่น ๆ เด็กบางคนเริ่มที่จะหัวเราะเมื่อเธอพบสร้อยข้อมือพลอยเทียมกับบางส่วนของหินที่หายไปและขวดที่หนึ่งในสี่ของน้ำหอม แต่เธอ stifled เด็กหัวเราะเมื่อเธอ exclaimed เป็นกำไลสวย วางบน และ dabbing ของน้ำหอมข้อมือของเธอ ตุ๊กตา Stoddard พักหลังเลิกเรียนวันนั้นก็นานพอที่จะพูด "นางทอมป์สัน วันนี้คุณกลิ่นเหมือนแม่" หลังเด็กซ้าย เธอร้องไห้สำหรับอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ในวันนั้นมาก เธอออกจากการสอน อ่าน และเขียน และเลขคณิต แทน เธอเริ่มสอนเด็ก นางทอมป์สันสนใจเฉพาะกับเท็ดดี้ ขณะที่เธอทำงานกับเขา จิตใจของเขาดูเหมือนจะ มีชีวิตชีวามากขึ้นเธอสนับสนุนให้เขา เร็วเขาตอบ โดยสิ้นปี เท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในชั้นเรียนอย่างใดอย่างหนึ่ง และ แม้จะโกหกเธอว่า เธอชอบเด็กทุกคนเหมือนกัน เท็ดดี้ก็กลายเป็นของเธอ "ครูของสัตว์" อย่างใดอย่างหนึ่ง ในปีต่อมา เธอพบหมายเหตุใต้ประตูของเธอ จากเท็ดดี้ บอกเธอว่า เธอเป็นยังครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้งหมด หกปีผ่านไปก่อนเธอได้หมายเหตุอื่นจากตุ๊กตา แล้วเขาเขียนว่า เขาจบมัธยม สามในชั้นเรียน และเธอยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้งหมด สี่ปีหลังจากนั้น เธอได้จดหมายอื่น บอกว่า ในขณะที่สิ่งที่ได้ยากบางครั้ง เขามาพักในโรงเรียน มีติดอยู่กับมัน และจะสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยกับเกียรตินิยมสูงสุด เขามั่นใจนางทอมป์สันว่า เธอมันยังครูชื่นชอบ และดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้งหมด แล้ว อีกสี่ปีผ่านไปยัง ตัวอักษรอื่นมา แล้ว เวลานี้เขาอธิบายว่า หลังจากที่เขาได้ศึกษาระดับปริญญาตรีของเขา เขาตัดสินใจไปเล็กน้อยเพิ่มเติม ตัวอักษรอธิบายว่า เธอมันยังเคยมีครูที่ดีที่สุด และชื่นชอบ แต่ตอน นี้ชื่อของเขาคืออีกเล็กน้อย จดหมายลงทะเบียน Stoddard นพทีโอดอร์เอฟ เรื่องไม่จบที่นี้ คุณเห็น ก็ยังตัวอักษรอื่นที่สปริง เท็ดดี้บอกว่า เขาได้พบผู้หญิงคนนี้ และเป็นไปที่จะแต่งงาน เขาอธิบายว่า พ่อของเขาเสียชีวิต ไม่กี่ปีมาแล้ว และเขาสงสัยว่า ถ้า นางทอมป์สันอาจตกลงที่จะนั่งในสถานที่งานแต่งงานที่มักจะถูกสงวนไว้สำหรับเป็นแม่ของเจ้าบ่าว แน่นอน นางทอมป์สันได้ และคิดว่า อะไร เธอสวมสร้อยข้อมือที่ หนึ่งกับ rhinestones หลายที่ขาดหายไป และเธอทำเธอใส่น้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้แม่ของเขาสวมใส่ในวันคริสต์มาสครั้งสุดท้ายของพวกเขากัน แน่ พวกเขาทุกกอดกัน และดร. Stoddard กระซิบในหูนางทอมป์สัน "ขอบคุณคุณ นางทอมป์สัน เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากทำให้ผมรู้สึกสำคัญ และแสดงให้ผมเห็นว่า ผมสามารถสร้างความแตกต่างกัน" นางทอมป์สัน ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ กระซิบกลับ เธอกล่าวว่า "เท็ดดี้ คุณมีมันไม่ถูกต้องทั้งหมด คุณเป็นคนที่สอนผม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

โดยขณะนี้นาง ธ อมป์สันตระหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้นและเธอก็ละอายใจของตัวเอง เธอรู้สึกยิ่งแย่ลงเมื่อนักเรียนของเธอนำของขวัญวันคริสต์มาสของเธออยู่ในห่อริบบิ้นสวยงามและสดใสกระดาษยกเว้นของเท็ดดี้. ปัจจุบันของเขาถูกห่อในงุ่มง่ามหนักกระดาษสีน้ำตาลที่เขาได้รับมาจากกระเป๋าร้านขายของชำ นาง ธ อมป์สันเอาความเจ็บปวดที่จะเปิดในช่วงกลางของของขวัญอื่น ๆ เด็กบางคนเริ่มที่จะหัวเราะเมื่อเธอพบว่าสร้อยข้อมือ Rhinestone กับบางส่วนของหินที่หายไปและขวดที่เป็นหนึ่งในสี่เต็มรูปแบบของน้ำหอม. แต่เธอกลั้นเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ เมื่อเธออุทานว่าสวยสร้อยข้อมือที่ถูกวางไว้บนและ dabbing บางส่วนของน้ำหอมบนข้อมือของเธอ. เท็ดดี้ดาร์ดอยู่หลังเลิกเรียนวันนั้นนานพอที่จะพูดว่า "นาง ธ อมป์สันวันนี้คุณได้กลิ่นเช่นเดียวกับแม่ของฉันใช้ในการ." หลังจากที่เด็กที่เหลือเธอร้องไห้เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ในวันมากที่เธอออกจากการอ่านการเรียนการสอนและการเขียนและการคำนวณ แต่เธอก็เริ่มที่จะสอนเด็ก นาง ธ อมป์สันให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเท็ดดี้. ขณะที่เธอทำงานร่วมกับเขาใจของเขาดูเหมือนจะมามีชีวิตอยู่มากกว่าที่เธอสนับสนุนให้เขาได้รวดเร็วยิ่งขึ้นเขาตอบ ในตอนท้ายของปีที่เท็ดดี้ได้กลายเป็นหนึ่งในเด็กที่ฉลาดที่สุดในชั้นเรียนและแม้จะโกหกเธอว่าเธอจะรักเด็กทุกคนเดียวกันเท็ดดี้กลายเป็นหนึ่งในของเธอ "สัตว์เลี้ยงของครู." หนึ่งปีต่อมาเธอก็พบว่า ทราบใต้ประตูของเธอจากเท็ดดี้บอกว่าเธอยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้ง. หกปีผ่านไปก่อนที่เธอจะได้รับการบันทึกอื่นจากเท็ดดี้ จากนั้นเขาก็เขียนว่าเขามีโรงเรียนมัธยมสำเร็จรูปที่สามในชั้นเรียนของเขาและเธอก็ยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้ง. สี่ปีหลังจากที่เธอได้รับจดหมายอีกฉบับหนึ่งบอกว่าในขณะที่สิ่งที่ได้รับยากในบางครั้ง เขาจะอยู่ในโรงเรียนได้ติดอยู่กับมันและเร็ว ๆ นี้จะจบการศึกษาจากวิทยาลัยที่มีเกียรติสูงสุดของ เขามั่นใจนาง ธ อมป์สันว่าเธอยังคงเป็นที่ชื่นชอบของที่ดีที่สุดและครูที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาทั้ง. จากนั้นอีกสี่ปีที่ผ่านมาและยังจดหมายอีกฉบับหนึ่งมา เวลานี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีของเขาเขาตัดสินใจที่จะไปเพียงเล็กน้อยต่อไป ตัวอักษรอธิบายว่าเธอยังคงเป็นครูที่ดีที่สุดและชื่นชอบที่เขาเคยมี แต่ตอนนี้ชื่อของเขาคืออีกหน่อย ตัวอักษรลงนามเอฟทีโอดอร์ดาร์ด, แมรี่แลนด์เรื่องราวไม่ได้จบที่นั่น คุณจะเห็นมีเลยจดหมายอีกฉบับหนึ่งว่าฤดูใบไม้ผลิ เท็ดดี้บอกว่าเขาจะได้พบกับผู้หญิงคนนี้และกำลังจะแต่งงาน เขาอธิบายว่าพ่อของเขาเสียชีวิตไม่กี่ปีที่ผ่านมาและเขาก็สงสัยว่าถ้านาง ธ อมป์สันอาจจะเห็นด้วยกับการนั่งอยู่ในสถานที่ที่จัดงานแต่งงานที่มักจะถูกสงวนไว้สำหรับแม่ของเจ้าบ่าวได้. แน่นอนนาง ธ อมป์สัน และเดาอะไร เธอสวมสร้อยข้อมือที่เป็นหนึ่งเดียวกับหลาย rhinestones ที่ขาดหายไป และเธอก็ทำให้แน่ใจว่าเธอกำลังสวมน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่ของเขาสวมใส่ในวันคริสต์มาสที่ผ่านมาของพวกเขากัน. พวกเขากอดกันและกันและดร. ดาร์ดกระซิบในหูของนาง ธ อมป์สัน "ขอบคุณนาง ธ อมป์สัน, เชื่อในตัวฉัน ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกมีความสำคัญและแสดงให้เห็นว่าผมสามารถสร้างความแตกต่าง. " นาง ธ อมป์สันด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอกระซิบกลับ เธอกล่าวว่า "เท็ดดี้, คุณมีมันผิดทั้งหมด. คุณเป็นคนหนึ่งที่สอนให้ฉัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

โดยตอนนี้คุณ Thompson ได้ตระหนักถึงปัญหา และก็ละอายตัวเอง เธอรู้สึกยิ่งแย่ลง เมื่อนักเรียนนำคริสต์มาสของขวัญห่อกระดาษริบบิ้นที่สวยงามและสดใส ยกเว้น เท็ดดี้ปัจจุบันเขาเป็นแบบนี้ห่อหนาสีน้ำตาล กระดาษที่เขาได้มาจากถุงร้านขายของชำ คุณ Thompson ต้องเจ็บปวดที่จะเปิดในช่วงกลางของของขวัญอื่น ๆ นักเรียนบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเธอพบสร้อยข้อมือเพชรด้วยบางส่วนของหินหายไป และขวดที่เป็นหนึ่งไตรมาสเต็ม น้ำหอมแต่เธออดกลั้นเสียงหัวเราะของเด็กๆ เมื่อเธอร้องว่าสวยสร้อยข้อมือ , ใส่ , และ dabbing บางส่วนของน้ำหอมบนข้อมือเธอเท็ดดี้ดาร์ดอยู่หลังโรงเรียนเพียงยาวพอที่จะพูดในวันนั้น " คุณ Thompson , วันนี้คุณกลิ่นเหมือนแม่ฉัน .หลังจากที่เด็กออกจากเธอร้องไห้อย่างน้อย 1 ชั่วโมง ในวันนั้น เธอเลิกสอนการอ่าน การเขียน และคณิตศาสตร์ แทน เธอเริ่มสอนเด็ก คุณ Thompson ให้ความสนใจต่อเท็ดดี้เธอทำงานกับเขา จิตของเขาเหมือนมีชีวิตมากกว่าที่เธอให้เขา ยิ่งเขาตอบ โดยสิ้นปี , เท็ดดี้ได้กลายเป็นหนึ่งของเด็กที่ฉลาดที่สุดในชั้นเรียน และแม้เธอโกหกว่าเธอจะรักลูกเหมือนกันหมด เท็ดดี้ เป็นหนึ่งในอาจารย์ของนาง " สัตว์เลี้ยง "ปีต่อมา เธอพบจดหมายใต้ประตู เธอจากเท็ดดี้ บอกเธอว่า เธอยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาหกปีผ่านไป ก่อนที่เธอจะถูกบันทึกอื่นจากเท็ดดี้ แล้วเขาเขียนว่าเขาจบมัธยมสาม ในชั้นเรียนของเขา และเธอยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมีในชีวิตของเขาสี่ปีหลังจากนั้น เธอก็ได้รับจดหมายอีกฉบับหนึ่งบอกว่า ในขณะที่สิ่งที่ได้รับยากบางครั้ง เขาอยู่ที่โรงเรียน ได้ติดอยู่กับมัน และอีกไม่นานจะจบการศึกษาจากวิทยาลัยที่มีระดับสูงสุดของเกียรติยศ เขามั่นใจคุณ Thompson ที่เธอยังที่ดีที่สุดและชื่นชอบอาจารย์เขาเคยมีในชีวิตของเขาแล้วอีก 4 ปี ผ่านไป แต่จดหมายอีกฉบับมา ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรีแล้ว เขาตัดสินใจที่จะไปเพียงเล็กน้อยต่อไป จดหมายอธิบายว่า เธอยังชอบครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำมา แต่ตอนนี้ชื่อของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยอีกต่อไป จดหมายถูกเซ็น ทีโอดอร์ เอฟ. ดาร์ด , M.D .เรื่องราวไม่ได้จบที่นั่น เห็นมั้ย ยังมีจดหมายอีกฉบับหนึ่งที่ฤดูใบไม้ผลิ เท็ดดี้บอกว่า เขาได้เจอผู้หญิงคนนี้ และจะแต่งงาน เขาอธิบายว่าพ่อของเขาเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน และเขาสงสัยว่าถ้าคุณ Thompson อาจตกลงที่จะนั่งในสถานที่ที่จัดงานแต่งงานที่มักจะสงวนไว้สำหรับแม่ของเจ้าบ่าวแน่นอน คุณนาย ธอมป์สันทำ และเดาอะไร เธอสวมสร้อยข้อมือ , หนึ่งที่มีหลาย rhinestones หายไป เธอแน่ใจว่าเธอใส่น้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาใส่ในวันคริสต์มาสของพวกเขากันพวกเขากอดกันและ ดร. ดาร์ดกระซิบที่ข้างหูของนาง ธอมป์สัน " ขอบคุณ คุณนาย ธอมป์สัน ที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญและแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถสร้างความแตกต่าง . "คุณ Thompson ด้วยน้ำตาในดวงตา เธอกระซิบกลับ เธอกล่าวว่า , " เท็ดดี้ แกเข้าใจผิดแล้ว คุณเป็นคนที่สอนฉัน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.