Number of primary branches/panicle

Number of primary branches/panicle was significantly higher at the mutagenic treatments than those of the control plants but, the differences among the mutagenic treatments were not significant. However the opposite was true for panicle length, as un-treated plants detected longer panicles than the treated plants (Table 3). Also, the differences Data presented in Table (3) showed that number of spikelets/panicle was significantly affected by mutagenic treatments in M2-generation. The mean value of this trait was increased at the dose of 25 Kr in M2-generation. The range of variability was greater (96.2-159.6) compared with the other two dosage or the control. The coefficient of variation after treatments with gamma-rays was folded several times compared with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนสาขา panicle หลักได้อย่างมีนัยสำคัญสูงที่รักษา mutagenic พืชควบคุม ได้ ความแตกต่างระหว่างการรักษา mutagenic ไม่สำคัญ อย่างไรก็ตาม ตรงข้ามคือความจริงสำหรับ panicle ยาว เป็นพืชบำบัดยังไม่ได้ตรวจพบ panicles ยาวกว่าพืชบำบัด (ตาราง 3) ยัง ความแตกต่างนำเสนอข้อมูลในตาราง (3) พบว่าจำนวน spikelets/panicle ถูกมากได้รับผลกระทบ โดยรักษา mutagenic ในรุ่น M2 ค่าเฉลี่ยของติดนี้เพิ่มขึ้นในปริมาณ 25 Kr ในรุ่น M2 ช่วงความแปรผันได้มากขึ้น (96.2-159.6) เมื่อเทียบกับสองขนาดอื่น ๆ หรือตัวควบคุม ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงหลังจากการรักษา ด้วยรังสีแกมมาถูกพับหลายครั้งเมื่อเทียบกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนสาขาหลัก / ช่อสูงอย่างมีนัยสำคัญในการรักษารันกว่าพืชควบคุม แต่มีความแตกต่างในการรักษาที่เกิดการกลายพันธุ์อย่างไม่มีนัยสำคัญ แต่ตรงข้ามเป็นความจริงสำหรับความยาวรวงเป็นพืชที่ไม่ได้รับการรักษาตรวจพบช่อดอกยาวกว่าพืชที่ได้รับการรักษา (ตารางที่ 3) นอกจากนี้ข้อมูลที่แตกต่างกันแสดงในตารางที่ (3) แสดงให้เห็นว่าจำนวนของดอกที่ / ช่อได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการรักษารันใน M2 รุ่น ค่าเฉลี่ยของลักษณะนี้เพิ่มขึ้นในขนาด 25 Kr ใน M2 รุ่น ช่วงของความแปรปรวนที่มากขึ้น (96.2-159.6) เมื่อเทียบกับอีกสองหรือการควบคุมปริมาณ ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงหลังจากการรักษาด้วยรังสีแกมมาถูกพับหลายเท่าเมื่อเทียบกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนกิ่งแขนงต่อรวงสูงกว่าในการรักษาผลสูงกว่าพืชควบคุม แต่ความแตกต่างระหว่างการรักษาอาหารมีความ แต่ตรงข้ามเป็นความจริงสำหรับความยาวช่อดอก เป็นพืชที่พบขึ้นและรักษาต้นกว่ารักษาพืช ( ตารางที่ 3 ) นอกจากนี้ความแตกต่างของข้อมูลที่นำเสนอในโต๊ะ ( 3 ) พบว่า จำนวนที่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการรักษา / ช่อผลในรุ่น M2 ค่าเฉลี่ยของลักษณะนี้เพิ่มขึ้นที่ปริมาณ 25 KR รุ่น M2 ช่วงของความแปรปรวนได้มากขึ้น ( 96.2-159.6 ) เมื่อเทียบกับอีกสองปริมาณหรือการควบคุมค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงหลังการรักษาด้วยรังสีแกมมาถูกพับหลายๆ ครั้ง เมื่อเทียบกับ