Laos, everyone went four day for th

Laos, everyone went four day for the Laos field trip but not us, Aj. Wiyada and my friends (except Thai friends) must go one day earlier than others. From the first day, I got a lot of travel experiences in Laos. The experiences form the first day is different from other because there was just five of us. After pasting the border, I notice that Laos is really different from Thailand, like roads are too small for car and people thrown garbage. Aj. Wiyada chose the accommodation for one night that located along the bench of the river. After eating dinner, we sat outside and we talk about many things on our lives. And next morning around 6:30, other friend and Aj. Sai arrived. After that, we departed from border city to Luang Prabang by boat. We went there by boat about ten hours. This is my first time on the boat that much. I was afraid of boat sick before, but I did nothing happen. We had our breakfast and lunch on boat. It was very delicious. And we also had some snack on boat. On the way to Laos’s luang Prabang on boat, we all sang together, play together, took photos together, sleep together on the boat floor. Before that trip, we don’t know each other, may be Thai friend know each other but not me. I know their faces but not their name and some friend are I never seen before when we studying in normal class. On the boat, I was friend with Cream (Bu Nga), she really took care of me and other too. We sit in front of the Headroom of boat under the afternoon sunlight. We did not care our skin complexion but we talk together about many things friendly. After we arrived, we went to the hotel by gym cars. On the way to hotel, I wonder that there is no traffic light even it is the most famous city for tourists. And even, I saw the garbage beside the road, I saw the people throw their garbage carelessly. When I arrived the hotel, I saw how adorable hotel is. Local people are warmly welcomed. From luang Prabang to luang Nam Tha, we visited a lot of temples, pagodas and museum. But I did not know the history of them exactly, because guide cannot speak English so I have to ask our friend, Thai friend explained about these but I did not understand very well. Yes, I have Bee also but she did not tell me that too. So, I was boring when we went to pagodas while guide explain about that. Moreover, I had never been to waterfall before, it was amazing. Before we went back to university, I felt stomach age of period. So I cannot go to some places. But many friends took care of me, so I was so happy. In conclusion, I was really happy with that trip even thought something boring. I know many friends, we played together, sang the songs together. It was unforgettable memory of my life. I am really thank to you Ajan, because you gave us a chance to have such kind of memory in my life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลาว ทุกคนไปวันที่ 4 สำหรับรถลาวแต่ไม่เรา Aj คธาและเพื่อน (ยกเว้นเพื่อนไทย) ต้องไปเร็วกว่าคนอื่นหนึ่งวัน จากวันแรก ฉันมีจำนวนมากประสบการณ์เดินทางในลาว แบบประสบการณ์วันแรกที่ได้แตกต่างจากที่อื่น ๆ เนื่องจากมีเพียงห้าของเรา หลังจากวางเส้นขอบ ฉันสังเกตว่า ลาวจริง ๆ แตกต่างจากประเทศไทย เช่นถนนจะเล็กเกินไปสำหรับรถยนต์และคนโยนขยะ Aj คธาเลือกที่พักที่พักที่ตั้งอยู่ตามม้านั่งริมแม่น้ำ หลังจากที่เรารับประทานอาหารอาหารค่ำ เสาร์นอก และเราพูดคุยเกี่ยวกับหลายสิ่งในชีวิตของเรา และเช้าวันถัดไปประมาณ 6:30, Aj และเพื่อนอื่น ๆ สายมาถึง หลังจากนั้น เราออกเดินทางจากเมืองชายแดนสู่หลวงพระบาง โดยเรือ เรามีเรือประมาณสิบชั่วโมงไป นี่เป็นครั้งแรกของฉันเวลาบนเรือเท่านั้น กลัวเรือป่วยก่อน แต่ไม่ได้อะไรเกิดขึ้น เรามีของเรารวมอาหารเช้าและอาหารกลางวันบนเรือ ก็อร่อยมาก และเรายังมีขนมบางอย่างบนเรือ บนทางหลวงของลาวหลวงพระบางบนเรือ เราสร้างร่วมกัน เล่นกัน เอาภาพกัน นอนหลับกันบนพื้นเรือ ก่อนการเดินทาง เราไม่รู้จักกัน เพื่อนไทยอาจรู้กันแต่ผมไม่ ฉันรู้หน้า แต่ไม่มีชื่อของพวกเขาและเพื่อนบางผมเคยเห็นมาก่อนเมื่อเราเรียนในชั้นเรียนปกติ บนเรือ ผมเพื่อนกับครีม (Bu พังงา) เธอจริง ๆ ค่ะฉันและอื่น ๆ เกินไป เรานั่ง Headroom ของเรือภายใต้แสงแดดยามบ่าย เราไม่ได้ดูแลผิวผิวหนังของเรา แต่เราพูดคุยกันเกี่ยวกับสิ่งดี หลังจากที่เรามาถึง เราไปโรงแรม โดยรถยนต์ฟิต ทางโรงแรม ไม่ทราบว่า มีไฟเขียวไฟแดงไม่ได้เป็นเมืองที่มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับนักท่องเที่ยว และแม้ เห็นขยะข้างถนน เห็นคนทิ้งขยะของลวก ๆ เมื่อผมมาถึงโรงแรม เห็นโรงแรมน่าจะ คนในท้องถิ่นยินดีต้อนรับอย่างอบอุ่น จากหลวงหลวงพระบางหลวงน้ำทา เราเข้าวัด เจดีย์ และพิพิธภัณฑ์ แต่ผมไม่รู้ประวัติของพวกเขาว่า เนื่องจากคู่มือใช้ภาษาอังกฤษจึงได้ถามเพื่อนของเรา เพื่อนไทยอธิบายเกี่ยวกับเหล่านี้ แต่ยังไม่เข้าใจดี ใช่ ฉันมีผึ้ง แต่เธอไม่ได้บอกผมที่มากเกินไป ดังนั้น ผมน่าเบื่อเมื่อเราไปถึงเจดีย์ในขณะที่คู่มืออธิบายว่า นอกจากนี้ ผมไม่เคยไปน้ำตกก่อน ก็ตื่นตาตื่นใจ ก่อนที่เราไปมหาวิทยาลัย ฉันรู้สึกท้องอายุของรอบระยะเวลา ดังนั้น ฉันไม่สามารถไปยังสถานบาง แต่เอาดูแลเพื่อนของฉัน ดังนั้นดีใจมาก เบียดเบียน ผมมีความสุขจริง ๆ กับการเดินทางที่แม้จะคิดว่า สิ่งที่น่าเบื่อ ฉันรู้ว่าเพื่อน เราเล่นกัน ร้องเพลงร่วมกัน มันเป็นความทรงจำที่น่าจดจำของชีวิต ฉันเป็นจริง ๆ ขอขอบคุณคุณ Ajan เนื่องจากคุณให้โอกาสที่จะมีเช่นชนิดของหน่วยความจำในชีวิตของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลาวทุกคนไปสี่วันสำหรับการเดินทางเขตลาว แต่ไม่เรา Aj Wiyada และเพื่อนของฉัน (ยกเว้นเพื่อนคนไทย) จะต้องไปหนึ่งวันก่อนหน้านี้กว่าคนอื่น ๆ ตั้งแต่วันแรกที่ผมได้จำนวนมากประสบการณ์การเดินทางในประเทศลาว ประสบการณ์รูปแบบวันแรกที่มีความแตกต่างจากคนอื่น ๆ เพราะมีเพียงห้าของเรา หลังจากที่วางชายแดนผมสังเกตเห็นว่าลาวเป็นจริงที่แตกต่างจากประเทศไทยเช่นถนนที่มีขนาดเล็กเกินไปสำหรับรถและคนที่โยนขยะ aj Wiyada เลือกที่พักสำหรับคืนหนึ่งที่ตั้งอยู่บนม้านั่งของแม่น้ำ หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่เรานั่งข้างนอกและเราพูดคุยเกี่ยวกับหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตของเรา และเช้าวันรุ่งขึ้นรอบ 06:30 เพื่อนอื่น ๆ และอาจารย์ ทรายมาถึง หลังจากที่เราออกจากเมืองชายแดนหลวงพระบางโดยเรือ เราไปที่นั่นโดยเรือประมาณสิบชั่วโมง นี่เป็นครั้งแรกของฉันบนเรือมากว่า ผมกลัวของเรือก่อนที่จะป่วย แต่ผมไม่อะไรเกิดขึ้น เรามีอาหารเช้าและอาหารกลางวันบนเรือของเรา มันอร่อยมาก และเรายังมีอาหารว่างบนเรือบางส่วน ทางที่จะไปหลวงพระบางประเทศลาวของบนเรือเราทุกคนร้องเพลงด้วยกันเล่นด้วยกันถ่ายรูปด้วยกันนอนด้วยกันบนพื้นเรือ ก่อนที่จะเดินทางนั้นเราไม่ทราบว่าคนอื่น ๆ อาจจะเป็นเพื่อนคนไทยรู้จักกัน แต่ไม่ฉัน ฉันรู้ว่าใบหน้าของพวกเขา แต่ไม่ชื่อและที่เพื่อนบางคนของพวกเขาจะไม่เคยเห็นมาก่อนเมื่อเรากำลังศึกษาอยู่ในระดับปกติ บนเรือที่ฉันเป็นเพื่อนกับครีม (บุพังงา) จริง ๆ แล้วเธอเอาดูแลของฉันและอื่น ๆ ด้วย เรานั่งอยู่หน้า Headroom ของเรือภายใต้แสงแดดช่วงบ่าย เราไม่ได้ดูแลผิวพรรณของเรา แต่เราพูดคุยเกี่ยวกับการร่วมกันหลายสิ่งหลายอย่างที่เป็นมิตร หลังจากที่เรามาถึงเราไปโรงแรมโดยรถห้องออกกำลังกาย ระหว่างทางไปยังโรงแรมที่ฉันสงสัยว่ามีสัญญาณไฟจราจรไม่มีแม้จะเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับนักท่องเที่ยว และแม้ผมเห็นขยะข้างถนนที่ผมเห็นคนโยนขยะของพวกเขาลวก เมื่อฉันมาถึงโรงแรมที่ผมเห็นว่าเป็นโรงแรมที่น่ารัก คนในท้องถิ่นได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น จากหลวงพระบางหลวงน้ำทาที่เราไปเยือนเป็นจำนวนมากของวัดเจดีย์และพิพิธภัณฑ์ แต่ผมไม่ทราบประวัติของพวกเขาว่าเพราะคู่มือไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดังนั้นผมจึงต้องขอให้เพื่อนของเราเพื่อนคนไทยอธิบายเกี่ยวกับเหล่านี้ แต่ผมไม่เข้าใจเป็นอย่างดี ใช่ฉันมีผึ้งยัง แต่เธอไม่ได้บอกว่ามากเกินไป ดังนั้นฉันจึงเป็นที่น่าเบื่อเมื่อเราเดินไปที่เจดีย์ในขณะที่คู่มืออธิบายเกี่ยวกับการที่ นอกจากนี้ผมไม่เคยไปน้ำตกก่อนที่มันเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ ก่อนที่เราจะเดินกลับไปที่มหาวิทยาลัยผมก็รู้สึกว่าอายุกระเพาะอาหารของรอบระยะเวลา ดังนั้นผมจึงไม่สามารถไปสถานที่บางแห่ง แต่เพื่อนหลายคนเอาดูแลของฉันดังนั้นฉันมีความสุขมาก โดยสรุปผมมีความสุขจริงๆกับการเดินทางที่แม้คิดว่าบางสิ่งบางอย่างที่น่าเบื่อ ฉันรู้ว่าเพื่อน ๆ หลายคนที่เราเล่นด้วยกันร้องเพลงด้วยกัน มันคือความทรงจำที่น่าจดจำในชีวิตของฉัน ผมรู้สึกขอบคุณกับคุณอาจารย์เพราะคุณทำให้เรามีโอกาสที่จะมีลักษณะดังกล่าวของหน่วยความจำในชีวิตของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลาว ทุกคนไปสี่วัน เขตลาว การเดินทาง แต่ไม่ใช่เรา เอเจ วิยะดา และเพื่อนๆ ( ยกเว้นเพื่อนคนไทย ) ต้องไปหนึ่งวันก่อนหน้านี้กว่าคนอื่น ๆ จากวันแรก ฉันมีมากของประสบการณ์การเดินทางในลาว ประสบการณ์จากวันแรกจะแตกต่างจากอื่น ๆเพราะมีแค่ห้าคน หลังจากผ่านพรมแดน ผมสังเกตเห็นว่า ลาวจะแตกต่างจากประเทศไทยจริงๆถนนมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับรถและคนโยนขยะ เอเจ วิยะดา เลือกที่พัก 1 คืนที่ตั้งอยู่บนม้านั่งของแม่น้ำ หลังจากรับประทานอาหารมื้อค่ำ เรานั่งข้างนอกและเราพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆในชีวิตของเรา และเช้าวันต่อมาประมาณ 6 โมงครึ่ง เพื่อนๆ และ เอเจ ทรายแล้ว หลังจากนั้น เราออกเดินทางจากเมืองชายแดนไปหลวงพระบางโดยเรือเราจะไปที่นั่นโดยเรือประมาณ 10 ชั่วโมง นี้เป็นครั้งแรกของฉันบนเรือมาก ผมกลัวเรือป่วยมาก่อน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรามีอาหารเช้าและอาหารกลางวันบนเรือ มันอร่อยมากเลย และเราก็มีอาหารว่างบนเรือ บนเส้นทางสู่ลาวหลวงพระบางบนเรือ เราร้องเพลงด้วยกัน เล่นด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกัน นอนด้วยกัน บนพื้นเรือ ก่อนเดินทางเราไม่รู้จักกัน อาจจะมีเพื่อนคนไทยรู้จักกัน แต่ไม่ใช่ผม ฉันรู้ว่าใบหน้าของตนเอง แต่ไม่ใช่ชื่อของตนและเพื่อนจะไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อเราเรียนในชั้นเรียนปกติ บนเรือ ผมเป็นเพื่อนกับ ครีม ( บูงา ) , เธอดูแลฉันและคนอื่น ๆด้วย เรานั่งในด้านหน้าของ headroom ของเรือในช่วงบ่าย แสงแดดเราไม่ได้ดูแลผิวของเรา ผิว แต่เราพูดกันเรื่องที่เป็นกันเองมาก หลังจากมาถึง เราจะไปโรงแรมด้วยรถโรงยิม ระหว่างทางไปโรงแรม ฉันสงสัยว่าไม่มีไฟจราจร แม้จะเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับนักท่องเที่ยว และผมเห็นขยะข้างถนน ผมเห็นคนทิ้งขยะอย่างสะเพร่า เมื่อฉันมาถึงที่โรงแรม ผมเห็นที่โรงแรมน่ารักอยู่ประชาชนได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น จากหลวงพระบางไปหลวงน้ำทา เราเยี่ยมมาก วัด เจดีย์ และพิพิธภัณฑ์ แต่ผมไม่ได้รู้ประวัติศาสตร์ของพวกเขาแน่ เพราะคู่มือที่ไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ ก็เลยต้องถามเพื่อนเรา เพื่อนไทย อธิบายเรื่องเหล่านี้ แต่ผมก็เข้าใจดี ใช่ ฉันมี บี ยัง แต่เธอไม่ได้บอกฉันเหมือนกัน ดังนั้นฉันน่าเบื่อ ตอนที่พวกเราไป เจดีย์ในขณะที่คู่มืออธิบายเรื่องนั้น นอกจากนี้ ผมยังไม่เคยไปน้ำตกก่อน มันมหัศจรรย์มาก ก่อนที่เราจะกลับไปที่มหาวิทยาลัย ผมรู้สึกท้องอายุของระยะเวลา ดังนั้นผมจึงไม่ได้ไปที่อื่น แต่เพื่อนหลายคนดูแลฉัน ฉันมีความสุขมาก สรุป ผมมีความสุขจริงๆ กับการเดินทางที่คิดว่าอะไรที่น่าเบื่อ ผมรู้จักเพื่อนมากเราเล่นด้วยกัน ร้องเพลงด้วยกัน มันคือความทรงจำไม่รู้ลืมของชีวิตของฉัน ผมขอบคุณจริงๆที่คุณพระภิกษุสงฆ์ เพราะคุณให้เรามีโอกาสที่จะมีเช่นชนิดของความทรงจำในชีวิตของฉัน