You never took Divination. Couldn't

You never took Divination. Couldn't bear to see what horrors Fate had in store for you, or worse yet, the pleasures it denied you.

You're smart, you always were, you play your cards close to your chest, pick your moves with a stylised grace and ease that others find bewitching, never knowing just how deeply your own sharp wit cuts you.

At the end of 5th year you promised him death, offered it with venom and malice and the deep-seated belief that it was all you can give him.

Today he walks by you with barely a sideways glance, preoccupied, as he often is, by the many trials and troubles heaped upon his young heart and even as you ache for him, you seethe at his disregard. You make some snide, pathetically hurtful comment, a barb with no real power than to remind him that he is not everybody's Hero.

He pauses, mid-stride, to look back at you blankly, no hatred, no spite, just indifferent curiosity.

"Still want me dead then, Malfoy?" he inquires politely, inky hair dripping over into his eyes, greener than the emerald eyes of Salazar himself, devoid of emotion, hands sunk deep into robe pockets.

You smile nastily, the inbred, pitiable crowd about you jeering at him as you reply in the affirmative, throwing in the odd insult about his parentage to really sink as low as you can go.

His eyes are focused solely on you as he listens and you ignore the drumbeat in your chest as his eyebrow cocks and inexplicably takes a few steps back towards you. You're not sure if it's his concentration on you and only you for once that has you stepping away from your pack, gaping as you break their protective swathe about you, watching as you take an equal amount of strides to put you face to face with the inquisitive Gryffindor.

"Really?" he drawls offhandedly as you stand a mere foot span away, "And what if I'd taken your hand, your friendship back in 1st year? Where would we be now?"

He expects you to flush with resentment at the reminder of his disdainful refusal of your friendship, expects you to snarl and spit, threaten him and his then and walk away. But not this time.

This time as you stand close enough to glare, you step closer still, your impressive height letting you look the all-important few inches down at him. You know his father was tall, as is yours, but then malnutrition withheld the boost you got and there is still a deceptive delicacy to his stature. You step as close as you can bear, sneering as if it pains you to step so close but then, in truth, it does. You clench your fists and feel the smooth cobbles of your knuckles brush some warm part of his hand but cannot allow yourself to look and see where. You're so close you can taste the tang of his breath as it spreads through the air and for one awful yet rapture inspiring moment, you consider telling him precisely where you think you'd be.

Memories curl around your mind, occasionally throttling the other memories it encounters. It is a virus, this game you play, yet you find you cannot stop it, and you want to share it with him, the thoughts you drown yourself in, the need and longing dissipated by your firm belief in these precious, false events.

You want to tell him about the day he took your hand, glaring at you reproachfully, reminding you that he can judge people for himself, that he would hate to lose a friend before even making any. You glare at Weasley, he glares at you, but Harry takes no sides and when the Sorting Hat screams 'Slytherin' to all and sundry, you see him smile with pleasure. He then smiles ruefully at the Weasley's who gape as he strolls over to sit beside you. He chooses the bed next to yours, looking about almost fearful when he realises there are no windows. You spend the night sitting on the end of his bed, telling him about wizarding facts and items of which he never dreamed possible. By the time the unseen sun rises, the two of you are inseparable.

You hate him early on in the year when you let him ride your broom (smuggled in of course) and he is instantly snatched up for the Quidditch team, as Seeker, no less. You refuse to speak to him for three days, silently fearing your father's harsh judgement of both your friend and talents, it is only when he crawls up onto your bed beside you and simply says 'Please' that you forgive him.

He insists on befriending that awful Weasley from the train and, worse yet, the Mudblood, too, you argue greatly over this until he finally understands your meaning and refuses to speak to 'you' for days. It is only a week later that you remember his Mother was a Mudblood. You beg his forgiveness, promise not to use the word in his presence and, although things are tense, he relents, making many new friends in different houses and weakening the bond between you.

The next year you join the Quidditch team too, a chaser, faster than lightning, twice as evasive and at least a million times more beautiful, or so he tells you, grinning from ear to ear. You spend until Christmas trying to not take that to heart.

He insists on keeping his other friends and before you know it, you find yourself enduring hours with Gryffindorks, Ravenbores and Hufflepoofs just to still be at his side, the immovable best friend, impervious to all usurpers. You sit up all night revising and find yourself asleep with your head on his shoulder. Why didn't he wake you? You just looked so happy, he says, he didn't have the heart to. When he leaves the train at the end of year to walk towards his vile relations, you bite almost clear through your lip to not call out after him to not forget you.

At the beginning of third year he returns, looking haggard from mistreatment, wobbling as he first spies you in Diagon Ally, he drags you into a deserted side lane and hugs you tightly, wanting to know why you didn't write him, did you forget his birthday? He doesn't care, but why didn't you so much as send a note? Did you forget him? You hold him close and tell him you were busy and it'll be true, if your father knew you were slacking off your dark studies to write to the Golden Boy you'd have never seen him again, so you stayed busy, thinking of him with every break in focus, every chink in the armour of a Malfoy heir. You make it up to him by spending every available moment by his side and with you he becomes arrogant, his potions are abysmal and it tickles him that you are forced to tutor him and while you measure ingredients you catch him passing notes.

Girls. Harry wants to date girls. Not just one but all, he wants to know love, he says, and you damn near bite your tongue off trying not to tell him that he's looking in the wrong places. He storms in just after Christmas, scowling darkly and sulking. His first official date ended rather sooner than planned after he froze under the mistletoe. He confesses he's never kissed before, you tell him it's easy and his eyes boggle. You've kissed before? He wants details, listens intently as you grudgingly share the few clumsy kisses you've shared with the odd pureblood brought to your house. He blinks at you, sits in silence awhile before haltingly asking if you'll show him how. You laugh and ask him how exactly you are supposed to do that and he stares at his feet and blushes. You stand and leave the room without a word. You hear him creep into bed a few hours later, hear him whisper your name but you ignore it.

The next morning you watch him during breakfast, his eyes are puffy, the skin red and bruised, he says barely a word to anyone. You stew all day in your guilt before finally hauling him into the abandoned prefects lounge, sit him down on a couch and before he can speak, bark instructions 'tilt your head like this, yes this way, part your lips that way, alternate between one deep breath through your mouth and several short ones through your nose' and then you kiss him.

He blinks and then closes his eyes, you can see the concentration on his face as you softly whisper commands past his lips 'use your tongue a little, switch angle' and the whole time you keep your eyes open, not to maintain distance as you wish you could pretend, but so you can watch as well as feel him kissing you, the blur of ink black lashes on his cheek, the soft red lips slipping beneath yours, the intense verdant glow of his eyes as he opens them slightly, suddenly to catch you observing every detail of his face. He draws back, blushing, asks if he was supposed to keep his eyes open, too.

Your mouth still throbs from where it touched his and you want to cry because it's the only time you've ever realised you really can't have everything you want.

He dates recurrently from that time on.

As the fourth year begins you find he has been writing that Weasley git over the summer and that they have bonded whilst you left him alone, out of fear of the destruction of your friendship. Everything is 'Ron this, Ron that' and you hate him all the more than you did for dating. After you refuse to go with him to cheer Ron on as keeper in their match versus Ravenclaw he lashes out at you, Are You Jealous? What's Your Problem? It would be all too easy to tell him, so instead you give him the same sneer you've bottled over Weasley and simply walk away.

Christmas comes and goes with the barest word spoken between you, you. You hide the gift you bought him and the absence of his smiling face on Christmas morning cuts you deeper than the lack of his gift to you. His bed, only a few feet away from yours, gives you the only chance to be near him, and how you wish he might sleep deeper so you could crawl over to him, watch him unawares.

It is May before you are with him again, a bludger flying straight at you, a deliberate blow, the result of a direct order from Weasley and you are plummeting towards the ground. You are unconscious before you hit, eyes fixed on Potter's white, stricken face as he dives to save you. When you awake it is to find him curled up on the end of your hospital bed like a ruffled, abused kitten. Y

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้คุณไม่เคยได้ทำนาย ไม่สามารถทนเห็นความน่ากลัวอะไรมีชะตากรรมในร้านสำหรับคุณ หรือแย่ลง ได้ ความสุขมันปฏิเสธคุณคุณสมาร์ท คุณเสมอได้ คุณเล่นไพ่ใกล้กับหน้าอกของคุณ รับย้ายของคุณกับเกรซ stylised และง่ายที่คนอื่นค้นหา bewitching ไม่เคยรู้ว่าลึกเพียงวิธีของปัญญาคมตัดคุณเมื่อสิ้นสุดปีที่ 5 คุณสัญญาเขาตาย เสนอพิษเจ็บแค้น และความเชื่อฝังลึกว่ามันเป็นทั้งหมดที่คุณสามารถให้เขาวันนี้เขาเดินตามคุณ มีแทบด้านข้างคร่าว ๆ หวั่นใจ เป็นเขามัก ทดลองและปัญหารันทดเมื่อหัวใจหนุ่มมาก และแม้ในขณะที่คุณ ache เขา seethe ที่เขาไม่สนใจ คุณทำบาง snide, hurtful สะดวกคิด ปลา มีพลังงานไม่จริงมากกว่าการเตือนเขาว่า เขาไม่ใช่ฮีโร่ของทุกคนเขาหยุดชั่วคราว กลาง ก้าว ดูย้อนกลับไปที่คุณ blankly ทั้ง ๆ ที่ไม่ ความเกลียดชังไม่เพียงสนใจอยาก"ยังต้องฉันตายแล้ว Malfoy " เขาสอบถามสุภาพ ผม inky ขจีผ่านเข้าตา ไส้กว่ามรกตตาของ Salazar เอง ไร้อารมณ์ มือที่จมลึกเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมคุณยิ้ม nastily ฝูงชน inbred ทุ่มเทเกี่ยวกับ jeering ที่เขาตอบกลับในการยืนยัน การขว้างปาในดูถูกแปลกเกี่ยวกับ parentage ของเขาล่มจริง ๆ ต่ำคุณสามารถไปตามีความสำคัญเท่ากับคุณเขาฟัง และคุณละเว้นการ drumbeat ในหน้าอกของคุณเป็นคิ้วของเขา cocks และ inexplicably ใช้ขั้นตอนต่อไป ไม่แน่ใจถ้าความเข้มข้นของเขากับคุณและคุณการที่มีคุณก้าวออกจากแพ็คของ gaping เป็นคุณแบ่งฟ้าการป้องกันเกี่ยวกับคุณ ดูกับจำนวนก้าวหน้าทำให้คุณ face to face with Gryffindor อยากรู้อยากเห็นเท่านั้น"จริง ๆ หรือ" เขา drawls offhandedly คุณยืนเพียงเท้าระยะห่าง "และถ้าผมได้นำมือ มิตรภาพในปี 1 ที่เราจะตอนนี้หรือไม่"เขาล้างกับแค้นใจที่จดหมายปฏิเสธของเขา disdainful ของมิตรภาพของคุณ คุณ snarl คาย คุกคามเขาแล้วเขา และเดิน แต่ไม่ใช่เวลาขณะนี้เป็นคุณยืนใกล้ชิดพอที่แสงจ้า ก้าวใกล้ยัง ความสูงของคุณน่าประทับใจให้คุณตาพักนิ้วน้อยลงเขา คุณรู้ว่า บิดาสูง ตามที่เป็นของคุณ แต่แล้ว ขาดสารอาหารหักเพิ่มคุณได้ และยังมีอาหารหลอกลวงให้เขาสามารถ คุณขั้นตอนปิดคุณสามารถแบก sneering ว่า มันปวดคุณขั้นตอนเพื่อปิด แต่แล้ว จริง ไม่ คุณ clench คุณหมัด และรู้สึก cobbles เรียบของขาของคุณแปรงบางส่วนอบอุ่นของมือ แต่ไม่อนุญาตให้ตัวเองเพื่อค้นหา และดูสถาน คุณคุณปิดเพื่อให้คุณได้ลิ้มรสแทงของลมหายใจของเขาเป็นมันแพร่กระจาย ผ่านอากาศ และคนร้ายยังได้รับแรงบันดาลใจจากช่วงเวลา พิจารณาว่า ตรงที่คุณคิดว่า คุณจะความทรงจำขดรอบใจ การควบคุมปริมาณอาจทรงจำอื่น ๆ ที่พบ มันเป็นไวรัส เกมนี้คุณเล่น ได้หาไม่หยุด และคุณต้องการใช้ร่วมกันกับเขา คุณจมน้ำตายเองในความคิด ความต้องการ และคิด dissipated ตามความเชื่อของบริษัทของคุณในเหตุการณ์เหล่านี้มีค่า เท็จคุณต้องการบอกเกี่ยวกับวันเขาเอามือ แกลริงที่คุณ reproachfully เตือนคุณว่า เขาสามารถตัดสินคนในตัวเอง ว่า เขาจะเกลียดเสียเพื่อนก่อนที่จะทำได้ คุณแสงบาดตาที่วีสลีย์ เขา glares ที่คุณ แต่แฮร์รี่จะไม่ด้านและเมื่อหมวกเรียงตะโกนบอก 'Slytherin' ทั้งหมด และเบ็ดเตล็ด คุณเห็นเขายิ้ม มีความสุข เขานั้นยิ้ม ruefully ที่ของวีสลีย์ที่ gape เป็นเขา strolls ไปนั่งข้างคุณ เขาเลือกเตียงที่อยู่ของคุณ มองเกี่ยวกับเกือบกลัวเมื่อเขา realises มีอยู่ windows ไม่ คุณใช้จ่ายคืนที่นั่งบนปลายเตียง บอกเขาเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่มหัศจรรย์และสินค้าที่เขาไม่เคยฝันไป โดยเวลาอาทิตย์ unseen ขึ้น คุณสองจะต่อคุณเกลียดเขาช่วงต้นในปีเมื่อคุณให้เขาขี่ไม้กวาดของคุณ (ว่าในหลักสูตร) และเขาได้ทันทีกระชากสำหรับทีมควิดดิช ตามหา ไม่น้อย คุณปฏิเสธที่จะพูดกับเขา 3 วัน อย่ากลัวตัดสินรุนแรงของคุณพ่อของทั้งเพื่อนและความสามารถ เฉพาะเมื่อเขาคลานบนเตียงนอนของคุณอยู่ข้างคุณ และกล่าวว่า 'โปรด' ที่คุณยกโทษให้เขาเพียงแค่เขารมย์ใน befriending วีสลีย์ที่น่ากลัวจากรถไฟ และ แย่ ยัง Mudblood เกินไป คุณโต้เถียงอย่างมากมากกว่านี้จนเขาเข้าใจความหมายของคุณ และปฏิเสธที่จะพูดคุยกับ 'คุณ' วันสุดท้าย เฉพาะในสัปดาห์ต่อมาที่คุณจำ Mudblood ถูกแม่ของเขาได้ คุณขออภัยโทษเขา สัญญาว่า จะไม่ใช้คำในการแสดงของเขา และ แม้ว่าสิ่งตึงเครียด เขา relents ทำให้มีเพื่อนใหม่ ๆ ในบ้านแตกต่างกัน และความผูกพันระหว่างคุณลดลงปีถัดไปที่คุณเข้าร่วมการควิดดิชทีมมากเกินไป เขา เร็วกว่าฟ้าผ่า สองเป็นว่า และน้อยล้านครั้งสวย งามมากขึ้น หรือดังนั้น เขาบอกคุณ grinning จากหูถึงหู คุณใช้จ่ายจนถึงคริสต์มาสพยายามไม่ไปที่หัวใจเขารมย์ในการรักษาเพื่อนของเขา และก่อนที่คุณรู้ว่า คุณพบว่าคุณยืนยง Gryffindorks, Ravenbores และ Hufflepoofs เพียงยัง ด้านข้างของเขา ทั่วไปเพื่อนดีสุด impervious เพื่อ usurpers ทุกชั่วโมง คุณนั่งปรับคืนทั้งหมด และพบว่าตัวเองหลับ ด้วยหัวของคุณบนไหล่เขา ทำไมไม่ได้เขาปลุกคุณ คุณมองเพียงเพื่อความสุข เขากล่าวว่า ไม่ได้มีหัวใจไป เมื่อเขาออกจากรถไฟเวลาสิ้นปีเดินไปทางความสัมพันธ์ของเขาผสม คุณกัดเกือบล้างผ่านคุณ lip ไม่เรียกเขาจะไม่ลืมคุณในช่วงต้นปีที่สามเขากลับ มอง haggard จาก mistreatment เขา wobbling เป็นสายลับแรกเขาคุณในพันธมิตร Diagon ลากคุณเข้าเลนด้านร้าง และ hugs คุณแน่น อยากรู้ว่าทำไมคุณไม่เขียน เขาไม่ได้คุณลืมวันเกิดของเขา เขาไม่ดูแล แต่ทำไมไม่ดังมากที่ต้องหมายเหตุ ลืมเขาได้หรือไม่ คุณถือเขาปิด และบอกคุณไป และมันจะเป็นจริง ถ้าพ่อของคุณรู้ว่า คุณถูก slacking ปิดการศึกษาเข้มเขียนเด็กทองคุณจะไม่เคยเห็นเขาอีก ดังนั้นคุณอยู่ว่าง ความคิดของเขากับทุกตัวแบ่งในโฟกัส chink ทุกในกระดอง Malfoy heir คุณทำให้ขึ้นเขา โดยใช้ทุกช่วงเวลาที่ว่างโดยด้านข้างของเขา และกับคุณ เขาจะหยิ่ง potions เขาเป็น abysmal และมัน tickles เขาว่า คุณถูกบังคับกวดวิชาเขา และในขณะที่คุณวัดส่วนผสมที่ คุณจับเขาบันทึกผ่านGirls. Harry wants to date girls. Not just one but all, he wants to know love, he says, and you damn near bite your tongue off trying not to tell him that he's looking in the wrong places. He storms in just after Christmas, scowling darkly and sulking. His first official date ended rather sooner than planned after he froze under the mistletoe. He confesses he's never kissed before, you tell him it's easy and his eyes boggle. You've kissed before? He wants details, listens intently as you grudgingly share the few clumsy kisses you've shared with the odd pureblood brought to your house. He blinks at you, sits in silence awhile before haltingly asking if you'll show him how. You laugh and ask him how exactly you are supposed to do that and he stares at his feet and blushes. You stand and leave the room without a word. You hear him creep into bed a few hours later, hear him whisper your name but you ignore it.The next morning you watch him during breakfast, his eyes are puffy, the skin red and bruised, he says barely a word to anyone. You stew all day in your guilt before finally hauling him into the abandoned prefects lounge, sit him down on a couch and before he can speak, bark instructions 'tilt your head like this, yes this way, part your lips that way, alternate between one deep breath through your mouth and several short ones through your nose' and then you kiss him.He blinks and then closes his eyes, you can see the concentration on his face as you softly whisper commands past his lips 'use your tongue a little, switch angle' and the whole time you keep your eyes open, not to maintain distance as you wish you could pretend, but so you can watch as well as feel him kissing you, the blur of ink black lashes on his cheek, the soft red lips slipping beneath yours, the intense verdant glow of his eyes as he opens them slightly, suddenly to catch you observing every detail of his face. He draws back, blushing, asks if he was supposed to keep his eyes open, too.Your mouth still throbs from where it touched his and you want to cry because it's the only time you've ever realised you really can't have everything you want.He dates recurrently from that time on.As the fourth year begins you find he has been writing that Weasley git over the summer and that they have bonded whilst you left him alone, out of fear of the destruction of your friendship. Everything is 'Ron this, Ron that' and you hate him all the more than you did for dating. After you refuse to go with him to cheer Ron on as keeper in their match versus Ravenclaw he lashes out at you, Are You Jealous? What's Your Problem? It would be all too easy to tell him, so instead you give him the same sneer you've bottled over Weasley and simply walk away.Christmas comes and goes with the barest word spoken between you, you. You hide the gift you bought him and the absence of his smiling face on Christmas morning cuts you deeper than the lack of his gift to you. His bed, only a few feet away from yours, gives you the only chance to be near him, and how you wish he might sleep deeper so you could crawl over to him, watch him unawares.It is May before you are with him again, a bludger flying straight at you, a deliberate blow, the result of a direct order from Weasley and you are plummeting towards the ground. You are unconscious before you hit, eyes fixed on Potter's white, stricken face as he dives to save you. When you awake it is to find him curled up on the end of your hospital bed like a ruffled, abused kitten. Y

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณไม่เคยเอาดวงชะตา ทนไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งที่น่ากลัวโชคชะตามีในร้านสำหรับคุณหรือแย่ลงยังความสุขมันปฏิเสธคุณ. คุณสมาร์ทคุณเป็นคุณเล่นไพ่ใกล้กับหน้าอกของคุณรับการเคลื่อนไหวของคุณที่มีความสง่างามเก๋ และความสะดวกที่คนอื่นหามีเสน่ห์ไม่เคยรู้เพียงว่าลึกปัญญาคมของคุณเองตัดคุณ. ในตอนท้ายของปีที่ 5 ที่คุณสัญญากับเขาเสียชีวิตที่นำเสนอด้วยพิษและความอาฆาตพยาบาทและความเชื่อที่ฝังลึกว่ามันเป็นสิ่งที่คุณสามารถให้เขา . วันนี้เขาเดินตามคุณมีแทบจะไม่ได้อย่างรวดเร็วด้านข้างหมกมุ่นในขณะที่เขามักจะเป็นโดยการทดลองจำนวนมากและปัญหากองเมื่อหัวใจสาวของเขาและแม้กระทั่งในขณะที่คุณปวดสำหรับเขาที่คุณโกรธที่เขาไม่สนใจ คุณทำให้บางเยาะเย้ยแสดงความคิดเห็นที่เป็นอันตรายน่าสงสาร, ลวดหนามที่ไม่มีอำนาจที่แท้จริงมากกว่าที่จะเตือนให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้เป็นฮีโร่ของทุกคน. เขาหยุดกลางกางเกงที่จะมองกลับมาที่คุณ blankly ไม่มีความเกลียดชังทั้งๆที่ไม่เพียงอยากรู้อยากเห็นไม่แยแส"ยังคงต้องการให้ฉันตายแล้วมัลฟอย?" เขาถามอย่างสุภาพผมดำสนิทหยดไปในดวงตาของเขาสีเขียวกว่าดวงตาสีเขียวมรกตของซัลลาซาร์ตัวเองไร้อารมณ์, มือจมลึกลงไปในกระเป๋าเสื้อคลุม. คุณยิ้มอย่างน่าสะอิดสะเอียนที่กำเนิดฝูงชนน่าเวทนาเกี่ยวกับคุณเยาะเย้ยเขาในขณะที่คุณตอบใน ยืนยันการขว้างปาในดูถูกแปลกเกี่ยวกับบิดามารดาของเขาจริงๆจะจมลงไปต่ำสุดที่คุณสามารถไป. ดวงตาของเขาจะมุ่งเน้น แต่เพียงผู้เดียวกับคุณในขณะที่เขาฟังและคุณไม่สนใจเสียงกลองในหน้าอกของคุณเป็น cocks คิ้วของเขาและอธิบายไม่ได้จะใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนกลับ ต่อคุณ คุณไม่แน่ใจว่ามันเป็นความสนใจของเขากับคุณและเพียงคุณเท่านั้นที่เป็นครั้งแรกที่คุณได้ก้าวออกจากแพ็คของคุณอ้าปากค้างในขณะที่คุณทำลายแผลป้องกันของพวกเขาเกี่ยวกับคุณดูที่คุณใช้ในปริมาณที่เท่ากันของความก้าวหน้าที่จะทำให้คุณต้องเผชิญกับใบหน้า กับ Gryffindor อยากรู้อยากเห็น. "จริงเหรอ?" เขา drawls ทันควันขณะที่คุณยืนช่วงเท้าเพียงไป "และสิ่งที่ถ้าผมนำมือของคุณเป็นเพื่อนของคุณกลับมาในปีที่ 1 ที่ไหนเราจะตอนนี้หรือไม่" เขาคาดว่าคุณจะล้างด้วยความไม่พอใจที่เตือนความทรงจำของเขาดูถูก การปฏิเสธของมิตรภาพของคุณคาดว่าคุณจะคำรามและคายคุกคามเขาและเขาแล้วและเดินออกไป แต่ไม่ได้อยู่ในเวลานี้. ในครั้งนี้ขณะที่คุณยืนใกล้พอที่จะจ้องมองคุณขั้นตอนที่ใกล้ชิดยังคงความสูงที่น่าประทับใจของคุณให้คุณมองไม่กี่นิ้วที่สำคัญทั้งหมดลงที่เขา คุณจะรู้ว่าพ่อของเขาเป็นสูงอย่างเป็นของคุณ แต่แล้วการขาดสารอาหารปิดบังเพิ่มที่คุณได้และยังคงมีความละเอียดอ่อนในการหลอกลวงความสูงของเขา คุณก้าวที่ใกล้ที่สุดเท่าที่คุณสามารถทนซึ่งเยาะเย้ยราวกับว่ามันปวดคุณก้าวเพื่อให้ใกล้เคียง แต่แล้วในความเป็นจริงมันไม่ คุณย้ำหมัดของคุณและความรู้สึกหินที่ราบรื่นของนิ้วของคุณแปรงบางส่วนที่อบอุ่นจากมือของเขา แต่ไม่สามารถอนุญาตให้ตัวเองที่จะมองและดูว่า คุณกำลังปิดเพื่อให้คุณสามารถลิ้มรสรสของลมหายใจของเขาในขณะที่มันแพร่กระจายผ่านอากาศและหนึ่งแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ขณะที่ยังความปลาบปลื้มใจคุณพิจารณาบอกเขาได้อย่างแม่นยำที่คุณคิดว่าคุณต้องการจะ. ความทรงจำที่ขดรอบความคิดของคุณบางครั้งการควบคุมปริมาณ ความทรงจำอื่น ๆ ก็พบ มันเป็นไวรัสเกมนี้คุณเล่น แต่คุณพบว่าคุณไม่สามารถหยุดมันและคุณต้องการใช้ร่วมกันกับเขาความคิดที่คุณจมน้ำตัวเองในความต้องการและความปรารถนาเหือดหายไปจากความเชื่อมั่นของคุณมีค่าเหล่านี้เหตุการณ์ที่ผิดพลาดคุณต้องการที่จะบอกเขาเกี่ยวกับวันที่เขาเอามือของคุณจ้องมองไปที่คุณ reproachfully เตือนคุณว่าเขาสามารถตัดสินคนสำหรับตัวเองว่าเขาจะเกลียดที่จะสูญเสียเพื่อนก่อนที่จะทำการใด ๆ คุณแสงจ้าที่วีสลีย์เขาจ้องที่คุณ แต่แฮร์รี่ใช้เวลาสองฝ่ายและไม่เมื่อหมวกคัดสรรร้อง 'สลิธีริน' เพื่อทั้งเพคุณเห็นเขายิ้มที่มีความสุข จากนั้นเขาก็ยิ้มเศร้าที่วีสลีย์ของผู้ที่อ้าปากค้างในขณะที่เขาเดินเล่นมากกว่าที่จะนั่งอยู่เคียงข้างคุณ เขาเลือกเตียงถัดไปที่คุณมองเกี่ยวกับความกลัวเกือบเมื่อเขารู้ตัวดีว่ามีไม่มีหน้าต่าง คุณจะใช้จ่ายคืนนั่งอยู่บนปลายเตียงของเขาบอกเขาเกี่ยวกับพ่อมดข้อเท็จจริงและรายการที่เขาไม่เคยฝันที่เป็นไปได้ ตามเวลาที่ดวงอาทิตย์ที่มองไม่เห็นเพิ่มขึ้นที่คุณสองคนจะแยกออก. คุณเกลียดเขาในช่วงต้นปีเมื่อคุณปล่อยให้เขาขี่ไม้กวาดของคุณ (ลักลอบนำเข้ามาของหลักสูตร) ​​และเขาก็คว้าทันทีสำหรับทีมควิดดิชเป็นผู้สมัคร, ไม่น้อย คุณปฏิเสธที่จะพูดกับเขาเป็นเวลาสามวันเงียบกลัวการตัดสินที่รุนแรงของบิดาของทั้งสองเพื่อนและความสามารถของคุณก็เป็นเพียงเมื่อเขาคลานขึ้นไปบนเตียงของคุณเคียงข้างคุณและก็พูดว่า 'กรุณา' ที่คุณยกโทษให้เขา. เขายืนยันในการตีสนิท ที่วีสลีย์อันยิ่งใหญ่จากรถไฟและแย่ลงยังเลือดสีโคลนที่เกินไปคุณโต้แย้งอย่างมากในช่วงนี้จนกระทั่งในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของคุณและปฏิเสธที่จะพูดคุยกับ 'คุณ' วัน มันเป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์ต่อมาที่คุณต้องจดจำแม่ของเขาเป็นเลือดสีโคลน คุณขอให้อภัยเขาสัญญาว่าจะไม่ใช้คำในการปรากฏตัวของเขาและถึงแม้ว่าสิ่งที่มีความตึงเครียดเขาเคาทำให้เพื่อนใหม่ ๆ ในบ้านที่แตกต่างกันและลดลงพันธบัตรระหว่างคุณ. ในปีต่อไปที่คุณเข้าร่วมทีมควิดดิชเกินไปนายพราน เร็วกว่าฟ้าผ่าสองครั้งเป็นข้อแก้ตัวและอย่างน้อยล้านครั้งสวยงามมากขึ้นหรือเพื่อให้เขาจะบอกคุณยิ้มจากหูถึงหู คุณใช้จนถึงคริสมาสต์พยายามที่จะไม่ใช้เวลาที่การเต้นของหัวใจ. เขายืนยันในการรักษาเพื่อนคนอื่น ๆ ของเขาและก่อนที่คุณจะรู้ว่าคุณพบว่าตัวเองยั่งยืนชั่วโมงกับ Gryffindorks, Ravenbores และ Hufflepoofs เพียงเพื่อให้ยังคงอยู่ที่ด้านข้างของเขาอสังหาริมทรัพย์เพื่อนที่ดีที่สุด, ไม่อนุญาต เพื่อ usurpers ทั้งหมด คุณลุกขึ้นนั่งทบทวนทั้งคืนและพบว่าตัวเองนอนหลับด้วยหัวของคุณบนไหล่ของเขา ทำไมเขาไม่ให้คุณตื่น? คุณเพียงแค่ดูมีความสุขเช่นนั้นเขาบอกว่าเขาไม่ได้มีหัวใจที่จะ เมื่อเขาออกจากรถไฟในช่วงปลายปีที่จะเดินไปสู่ความสัมพันธ์ที่เลวทรามของเขาที่คุณกัดชัดเจนเกือบผ่านริมฝีปากของคุณเพื่อไม่เรียกออกมาหลังจากที่เขาไม่ลืมคุณ. ที่จุดเริ่มต้นของปีที่สามเขากลับมองเศร้าจากการกระทำทารุณ, โยกเยก เป็นครั้งแรกที่เขาสายลับคุณในการ Diagon พันธมิตรเขาลากคุณเข้าสู่ช่องทางด้านร้างและกอดคุณแน่นอยากจะรู้ว่าทำไมคุณไม่ได้เขียนเขาไม่ลืมวันเกิดของเขา? เขาไม่ได้ดูแล แต่ทำไมคุณไม่ให้มากที่สุดเท่าส่งบันทึกหรือไม่? คุณลืมเขา? คุณจับเขาอย่างใกล้ชิดและบอกเขาว่าคุณไม่ว่างและมันจะเป็นจริงถ้าคุณพ่อของคุณรู้ว่าคุณได้หยุดหย่อนศึกษามืดของคุณที่จะเขียนถึงบอยโกลเด้นที่คุณจะไม่เคยเห็นเขาอีกครั้งเพื่อให้คุณอยู่ว่างคิด เขามีการแบ่งในทุกโฟกัสทุกร่องในชุดเกราะของมัลฟอยทายาท คุณทำให้มันขึ้นอยู่กับเขาโดยการใช้จ่ายทุกช่วงเวลาที่มีอยู่โดยด้านข้างของเขาและกับคุณเขาจะกลายเป็นหยิ่งยาของเขาเป็นสุดซึ้งและ tickles ให้เขารู้ว่าคุณถูกบังคับให้ผู้ปกครองเขาและในขณะที่คุณวัดส่วนผสมที่คุณจับเขาผ่านบันทึก. หญิง แฮร์รี่ต้องการที่จะสาว ๆ วัน ไม่เพียง แต่เขาต้องการที่จะรู้ว่ารักเขาพูดและคุณแช่งใกล้กัดลิ้นของคุณออกพยายามที่จะไม่บอกเขาว่าเขากำลังมองหาในสถานที่ที่ไม่ถูกต้อง พายุเขาในเวลาเพียงหลังจากที่คริสมาสต์หน้าบึ้งลึกลับและ sulking วันที่อย่างเป็นทางการครั้งแรกของเขาจบลงค่อนข้างเร็วกว่าที่วางแผนไว้หลังจากที่เขาแช่แข็งภายใต้มิสเซิลโท เขาสารภาพว่าเขาไม่เคยจูบมาก่อนคุณบอกเขาว่ามันเป็นเรื่องง่ายและดวงตาของเขาเกรงกลัว คุณเคยจูบมาก่อนหรือไม่ เขาต้องการรายละเอียดฟังอย่างตั้งใจในขณะที่คุณไม่เต็มใจแบ่งปันจูบเงอะงะในไม่กี่คนที่คุณได้ร่วมกับพันธุ์แปลก ๆ นำมาที่บ้านของคุณ เขากระพริบที่คุณนั่งอยู่ในความเงียบสักครู่ก่อนที่ลังเลถามว่าคุณจะแสดงให้เขาเห็นว่า คุณหัวเราะและถามเขาว่าว่าคุณควรจะทำอย่างนั้นและเขาจ้องมองที่เท้าและสีแดงของเขา คุณยืนและออกจากห้องโดยไม่มีคำ คุณได้ยินเขาเล็ดลอดเข้าไปในห้องนอนไม่กี่ชั่วโมงต่อมาได้ยินเขากระซิบชื่อของคุณ แต่คุณไม่สนใจมัน. เช้าวันรุ่งขึ้นคุณดูเขาในช่วงเช้าดวงตาของเขามีความอ้วนผิวสีแดงและช้ำที่เขากล่าวคำว่าแทบจะทุกคน คุณเคี่ยวทุกวันในความผิดของคุณก่อนที่จะลากเขาเข้าไปในเลานจ์พรีเฟ็คที่ถูกทิ้งร้างนั่งเขาลงบนโซฟาและก่อนที่เขาจะพูดคำแนะนำเปลือก 'เอียงศีรษะของคุณเช่นนี้ใช่วิธีนี้เป็นส่วนหนึ่งริมฝีปากของคุณวิธีการที่สลับกันระหว่าง ลมหายใจลึกผ่านทางปากและอีกหลายคนที่สั้น ๆ ของคุณผ่านทางจมูกของคุณและจากนั้นคุณจูบเขา. เขากะพริบแล้วปิดตาของเขาที่คุณสามารถดูความเข้มข้นบนใบหน้าของเขาในขณะที่คุณเบา ๆ กระซิบคำสั่งที่ผ่านมาริมฝีปากของเขาใช้ลิ้นของคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ เปลี่ยนมุมและตลอดเวลาที่คุณให้ดวงตาของคุณเปิดไม่ได้ที่จะรักษาระยะห่างตามที่คุณต้องการคุณสามารถหลอก แต่เพื่อให้คุณสามารถรับชมเช่นเดียวกับความรู้สึกที่เขาจูบคุณเบลอขนตาสีดำหมึกที่แก้มของเขานุ่ม ริมฝีปากสีแดงภายใต้การลื่นไถลของคุณเรืองแสงสีเขียวเข้มข้นของดวงตาของเขาในขณะที่เขาเปิดให้พวกเขาเล็กน้อยก็จะจับคุณสังเกตรายละเอียดของใบหน้าของเขาทุกคน เขาดึงกลับอาย, ถามว่าเขาควรจะให้ดวงตาของเขาเปิดด้วย. ปากของคุณยังคง throbs จากที่มันสัมผัสของเขาและคุณต้องการที่จะร้องไห้เพราะมันเป็นครั้งเดียวที่คุณเคยได้ตระหนักถึงคุณไม่สามารถมีทุกอย่าง คุณต้องการ. วันที่เขาเกิดขึ้นอีกครั้งในวันที่. ว่าเป็นปีที่สี่เริ่มต้นที่คุณพบว่าเขาได้รับการเขียนว่าคอมไพล์วีสลีย์ในช่วงฤดูร้อนและพวกเขาได้ถูกผูกมัดในขณะที่คุณปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวออกจากความกลัวของการทำลายของมิตรภาพของคุณ ทุกอย่างเป็น 'รอนนี้รอนที่และคุณเกลียดเขาทั้งหมดมากกว่าที่คุณได้สำหรับการออกเดท หลังจากที่คุณปฏิเสธที่จะไปกับเขาให้กำลังใจรอนในฐานะผู้รักษาประตูของพวกเขาในการแข่งขันเมื่อเทียบกับเรเวนคลอเขาขนตาออกที่คุณคุณอยู่อิจฉา? ปัญหาของคุณคืออะไร? มันจะง่ายเกินไปที่จะบอกเขาดังนั้นแทนที่จะคุณให้เขาหัวเราะเยาะเดียวกับที่คุณเคยดื่มบรรจุขวดมากกว่าวีสลีย์และก็เดินออกไป. คริสมาสต์มาและไปกับคำพูด barest ระหว่างคุณคุณ คุณซ่อนของขวัญที่คุณซื้อเขาและกรณีที่ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเกี่ยวกับการปรับลดเช้าวันคริสต์มาสที่คุณลึกกว่าขาดพรสวรรค์ของเขากับคุณ เตียงของเขาเพียงไม่กี่ฟุตห่างจากของคุณช่วยให้คุณมีโอกาสเดียวที่จะอยู่ใกล้เขาและวิธีการที่คุณหวังว่าเขาอาจจะนอนหลับลึกเพื่อให้คุณสามารถรวบรวมข้อมูลไปยังเขาดูเขาไม่รู้ตัว. มันเป็นเดือนพฤษภาคมก่อนที่คุณอยู่กับเขาอีกครั้ง เป็นลูกบลัดเจอร์บินตรงไปที่คุณระเบิดเจตนาผลมาจากการสั่งซื้อตรงจากวีสลีย์และคุณกำลังจมดิ่งลงไปสู่พื้นดิน คุณอยู่ที่หมดสติก่อนที่จะกดตาคงที่พอตเตอร์สีขาวใบหน้าเสียใจในขณะที่เขาดำน้ำเพื่อให้คุณประหยัด เมื่อคุณตื่นขึ้นมาก็คือการหาเขาขดตัวอยู่ที่ปลายเตียงในโรงพยาบาลของคุณเช่นเร้าใจ, ลูกแมวที่ถูกทารุณกรรม Y

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณไม่เคยพานักพรต ทนไม่ได้ที่จะเห็นอะไรสยดสยอง โชคชะตามีในร้านสำหรับคุณ หรือแย่ลง แต่ความสุขมันปฏิเสธคุณ

คุณฉลาด คุณเสมอ คุณเล่นไพ่ของคุณในหน้าอกของคุณ รับย้ายด้วย stylised พระคุณและความสะดวกที่ผู้อื่นหาเสน่ห์ ไม่เคย ทราบเพียงว่าลึกปัญญาคม ของคุณเองคุณตัด

ที่ส่วนท้ายของปีที่ 5 คุณสัญญาเค้าตายเสนอพิษและความลึกลับ และความเชื่อที่ว่ามันเป็นทั้งหมดที่คุณสามารถให้เขา

วันนี้เขาเดินตามเธอกับแทบด้านข้างทันที หมกมุ่น เขามักจะได้ โดยการทดลองมากมายและปัญหา heaped บนหัวใจสาวของเขาและแม้กระทั่งเป็นเจ็บปวดสำหรับเขา เธอโกรธที่ไม่สนใจเขา คุณทำเยาะเย้ยอย่างน่าสมเพช เจ็บปวด , ความคิดเห็นขวากหนามไม่มีอำนาจที่แท้จริง กว่าจะเตือนเขาว่า เขาไม่ได้เป็นฮีโร่ของทุกคน

เขาหยุดกลางก้าว มองกลับมาที่เธออย่างไร้จุดหมาย ไม่มีโทสะ ไม่มีแม้เพียงไม่แยแสอยากรู้

" ยังต้องการให้ฉันตายแล้ว มัลฟอย " ? เขาถามอย่างสุภาพ ผม ดำเหมือนหมึกหยดเข้าไปในดวงตาสีเขียวมรกตของซาลาตามากกว่าตัวเอง ไร้อารมณ์ มือจมลึกลงไปในกระเป๋าเสื้อคลุม

เธอยิ้มอย่างน่ารังเกียจ , สายพันธุ์แท้นะฝูงชนคุณหัวเราะเยาะที่เขาเป็นคุณ ตอบในยืนยันการดูถูกแปลกเกี่ยวกับบิดามารดาของเขาจริง ๆ ตกต่ำที่สุดเท่าที่คุณสามารถไป

ตาของเขาจะเน้น แต่เพียงผู้เดียวในคุณเป็นเขาฟังและคุณไม่สนใจ เสียงกลองในหน้าอกของคุณเป็นไก่ตัวผู้ คิ้วของเขา ลึกลับใช้เวลาไม่กี่ขั้นตอนกลับสู่คุณไม่แน่ใจว่า มันเป็นของคุณและเพียงคุณเท่านั้นที่เคยมีคุณก้าวออกไปจากแพ็คของคุณอ้าปากค้างในขณะที่คุณทำลายถั่วหรั่งป้องกันของพวกเขาเกี่ยวกับคุณ ดูเป็นคุณเป็นจํานวนเท่าของความก้าวหน้าเพื่อให้คุณเผชิญหน้ากับอยากรู้อยากเห็นของฉัน

" จริงๆนะ ? " เขา drawls offhandedly ขณะที่คุณยืนอยู่ช่วงเท้าเพียงหนี " และถ้าผมจะนำมือของคุณมิตรภาพหลังปี 1 ? ที่ไหนที่เราอยู่ตอนนี้

เขาคาดหวังให้คุณเปี่ยมด้วยความไม่พอใจที่เตือนของการดูถูกเหยียดหยามของมิตรภาพของคุณ คาดว่าคุณจะเห่าและคาย ขู่เขา และเขาก็เดินจากไป แต่คราวนี้ไม่ใช่

เวลาที่คุณอยู่ใกล้พอที่จะแสงจ้า , คุณขั้นตอนที่ใกล้ยังความสูงของคุณน่าประทับใจให้คุณดูที่สำคัญทั้งหมดกี่นิ้วลงมาที่เขา คุณรู้ว่าพ่อของเขาสูง เป็นเป็นของคุณ แต่ขาดสารอาหารหักเพิ่มได้ และยังคงมีความหลอกลวง กับความสูงของเขา คุณขั้นตอนที่ใกล้ที่สุดเท่าที่คุณสามารถ หมี กำลังยิ้มเยาะราวกับว่ามันปวดคุณก้าวเพื่อปิด แต่ในความจริง มันมีเธอกำหมัดขึ้นมา และรู้สึกว่าก้อนถ่านเรียบของ knuckles ของคุณแปรงบางอบอุ่น ส่วนมือของเขา แต่ไม่อนุญาตให้ตัวเองเพื่อดู และดูที่ คุณใกล้มากแล้วคุณสามารถลิ้มรสรสของลมหายใจของเขามันกระจายผ่านอากาศและหนึ่งน่ากลัวยังความปีติประทับใจค่ะ คุณลองบอกให้เขาได้อย่างแม่นยำที่คุณคิดว่าคุณจะ

ความทรงจำม้วนรอบจิตใจคุณบางครั้งการอุด ๆความทรงจำก็พบ . มันเป็นไวรัส นี้ เกมที่คุณเล่น แต่คุณพบว่า คุณไม่สามารถหยุดมันได้ และคุณต้องการใช้ร่วมกันกับเขา ความคิดคุณจมตัวเองในความต้องการและปรารถนากระจายโดยความเชื่อของบริษัทของคุณในเหล่านี้มีค่าเป็นเท็จ , เหตุการณ์

อยากบอกเขาถึงวันที่เค้าจับมือของคุณ จ้องคุณประจาน , ,เตือนว่า เขาสามารถตัดสินคนของเขาเอง ที่เขาจะไม่อยากเสียเพื่อนก่อนที่จะตัดสินใจใด ๆ คุณจ้อง วีสลี่ย์ เขาจับผิดคุณ แต่ แฮร์รี่ ไม่ด้านและเมื่อเรียงร้อง ' หมวกสลิธีริน ' ทั้งหมดทั้งเพ เธอเห็นเขายิ้ม มีความสุข จากนั้นเขาก็ยิ้ม ruefully พวกวีสลีย์ที่อ้าปากค้างขณะที่เขาเดินเล่นไปนั่งข้างๆเธอ เขาเลือกเตียงถัดไปของคุณ