There is no information asymmetry b

There is no information asymmetry between borrowers and lenders, and banks can always observe whether projects succeed or fail. However, as in Jappelli et al. (2005), we assume that only part of the proceeds of the investment can be pledged against the loan. In particular, we assume that in case of success lenders can recover at most a fraction θ of output (QLi), and a fraction φ of the collateral, with θ∈[0,1] and ϕ∈[0,1]. The remaining fraction of output (1−θ) and collateral (1−φ) can be interpreted as the amount of resources required by the judicial system for its functioning. One can think of this loss as the cost of premature liquidation of the investment or, alternatively, as the cost of judicial efficiency.7 Thus, in the case that the project succeeds lenders obtain θQLi+φγiAi units of output,while in the case of failure they obtain φγiAi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความไม่สมดุลไม่มีข้อมูลระหว่างผู้กู้และผู้ให้กู้ และธนาคารสามารถจะสังเกตเห็นว่า โครงการประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลว อย่างไรก็ตาม เช่น Jappelli et al. (2005), เราคิดว่า สามารถนำส่วนหนึ่งของเงินลงทุนเท่ากับเงินกู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราสมมติว่า ในกรณีความสำเร็จ ผู้ให้กู้สามารถกู้คืนมากที่สุดค่าθเป็นเศษของผลลัพธ์ (QLi), และφเศษหลักประกัน กับθ∈ [0, 1] และϕ∈ [0, 1] ส่วนที่เหลือของผลผลิต (1−θ) และหลักประกัน (1−φ) สามารถตีความเป็นจำนวนของทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับการทำงานของระบบยุติธรรม หนึ่งสามารถคิดของการสูญเสียนี้เป็นต้นทุนการลงทุนก่อนเวลาเลิก หรือ หรือ เป็นต้นทุนของ efficiency.7 ยุติธรรมนั้น ในกรณีที่สำเร็จโครงการ กู้รับ θQLi + φγiAi หน่วยของผลผลิต ในขณะที่พวกเขาได้รับ φγiAi ในกรณีของความล้มเหลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีข้อมูลความไม่สมดุลระหว่างผู้กู้และผู้ให้กู้เป็นและธนาคารมักจะสามารถสังเกตเห็นว่าโครงการประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว อย่างไรก็ตามในขณะที่ Jappelli et al, (2005) เราคิดว่าเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเงินที่ได้จากการลงทุนที่สามารถค้ำประกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเราคิดว่าในกรณีของผู้ให้กู้สามารถกู้คืนความสำเร็จที่มากที่สุดเศษส่วนθของการส่งออก (QLi) และส่วนφของหลักประกันที่มีθ∈ [0,1] และφ∈ [0,1] ส่วนที่เหลือของการส่งออก (1-θ) และหลักประกัน (1-φ) สามารถตีความได้ว่าปริมาณของทรัพยากรที่จำเป็นโดยระบบการพิจารณาคดีสำหรับการทำงานของมัน หนึ่งสามารถคิดของการสูญเสียนี้เป็นค่าใช้จ่ายของการชำระบัญชีก่อนวัยอันควรของการลงทุนหรือหรือในขณะที่ค่าใช้จ่ายของ efficiency.7 ตุลาการดังนั้นในกรณีที่โครงการประสบความสำเร็จผู้ให้กู้ได้รับหน่วยθQLi + φγiAiของการส่งออกในขณะที่ในกรณีของ ความล้มเหลวของพวกเขาได้รับφγiAi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีข้อมูลความไม่สมดุลระหว่างผู้กู้และผู้ให้กู้และธนาคารสามารถสังเกตว่าโครงการประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว อย่างไรก็ตาม ใน jappelli et al . ( 2005 ) เราสมมติว่าเพียงส่วนหนึ่งของเงินที่ได้จากการลงทุนสามารถสัญญากับเงินกู้ โดยเฉพาะ เราสันนิษฐานว่า ในกรณีของผู้ให้กู้สามารถกู้คืนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด ส่วนθของผลผลิต ( qli ) และส่วนφของหลักประกัน กับθ∈ 0.1 และ 0.1 ϕ∈ [ ] [ ] อีกส่วนของผลผลิต ( 1 −θ ) และประกัน ( 1 −φ ) สามารถตีความเป็นปริมาณของทรัพยากรที่จำเป็นโดยระบบตุลาการของการทํางาน หนึ่งสามารถคิดของการสูญเสียนี้เป็นค่าใช้จ่ายของการชำระหนี้ก่อนกำหนดของการลงทุน หรือ อีกวิธีหนึ่งคือ เป็นค่าใช้จ่ายของประสิทธิภาพการพิจารณาคดี 7 ดังนั้นในกรณีที่โครงการสำเร็จตลอดจนได้รับθ qli + φγใ ่หน่วยของผลผลิต ในขณะที่ในกรณีของความล้มเหลวของพวกเขาได้รับφγใ ่