The Ugly DucklingOnce upon a time d

The Ugly Duckling

Once upon a time down on an old farm, lived a duck family, and Mother Duck had been sitting on a clutch of new eggs. One nice morning, the eggs hatched and out popped six chirpy ducklings. But one egg was bigger than the rest, and it didn't hatch. Mother Duck couldn't recall laying that seventh egg. How did it get there? TOCK! TOCK! The little prisoner was pecking inside his shell.

" Did I count the eggs wrongly? " Mother Duck wondered. But before she had time to think about it, the last egg finally hatched. A strange looking duckling with gray feathers that should have been yellow gazed at a worried mother. The ducklings grew quickly, but Mother Duck had a secret worry.
The Ugly Duckling     "I can't understand how this ugly duckling can be one of mine!" she said to herself, shaking her head as she looked at her last born. Well, the gray duckling certainly wasn't pretty, and since he ate far more than his brothers, he was outgrowing them. As the days went by, the poor ugly duckling became more and more unhappy. His brothers didn't want to play with him, he was so
clumsy, and all the farmyard folks simply laughed at him. He felt sad and lonely, while Mother Duck did her best to console him.

"Poor little ugly duckling!" she would say. "Why are you so different from the others?" And the ugly duckling felt worse than ever. He secretly wept at night. He felt nobody wanted him.

"Nobody loves me, they all tease me! Why am I different from my brothers?"

Then one day, at sunrise, he ran away from the farmyard. He stopped at a pond and began to question all the other birds. "Do you know of any ducklings with gray feathers like mine?" But everyone shook their heads in scorn.

"We don't know anyone as ugly as you." The ugly duckling did not lose heart, however, and kept on making inquiries. He went to another pond, where a pair of large geese gave him the same answer to his question. What's more, they warned him: "Don't stay here! Go away! It's dangerous. There are men with guns around here!" The duckling was sorry he had ever left the farmyard.

Then one day, his travels took him near an old countrywoman's cottage. Thinking he was a stray goose, she caught him.

"I'll put this in a hutch. I hope it's a female and lays plenty of eggs!" said the old woman, whose eyesight was poor. But the ugly duckling laid not a single egg. The hen kept frightening him.

"Just wait! If you don't lay eggs, the old woman will wring your neck and pop you into the pot!" And the cat chipped in: "Hee! Hee! I hope the woman cooks you, then I can gnaw at your bones!" The poor ugly duckling was so scared that he lost his appetite, though the old woman kept stuffing him with food and grumbling: "If you won't lay eggs, at least hurry up and get plump!"

"Oh, dear me!" moaned the now terrified duckling. "I'll die of fright first! And I did so hope someone would love me!"

Then one night, finding the hutch door ajar, he escaped. Once again he was all alone. He fled as far away as he could, and at dawn, he found himself in a thick bed of reeds. "If nobody wants me, I'll hid here forever." There was plenty a food, and the duckling began to feel a little happier, though he was lonely. One day at sunrise, he saw a flight of beautiful birds wing overhead. White, with long slender necks, yellow beaks and large wings, they were migrating south.

"If only I could look like them, just for a day!" said the duckling, admiringly. Winter came and the water in the reed bed froze. The poor duckling left home to seek food in the snow. He dropped exhausted to the ground, but a farmer found him and put him in his big jacket pocket.

"I'll take him home to my children. They'll look after him. Poor thing, he's frozen!" The duckling was showered with kindly care at the farmer's house. In this way, the ugly duckling was able to survive the bitterly cold winter.

However, by springtime, he had grown so big that the farmer decided: "I'll set him free by the pond!" That was when the duckling saw himself mirrored in the water.

"Goodness! How I've changed! I hardly recognize myself!" The flight of swans winged north again and glided on to the pond. When the duckling saw them, he realized he was one of their kind, and soon made friends.

"We're swans like you!" they said, warmly. "Where have you been hiding?"

"It's a long story," replied the young swan, still astounded. Now, he swam majestically with his fellow swans. One day, he heard children on the river bank exclaim: "Look at that young swan! He's the finest of them all!"

And he almost burst with happiness.
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลูกเป็ดขี้เหร่

ครั้งลงในฟาร์มเก่า อาศัยครอบครัวเป็ด และเป็ดมีการนั่งไขว่คว้าของไข่ใหม่ ดีเช้าวันที่หนึ่ง ไข่ฟัก และ popped ออกแม่ ducklings chirpy หก แต่ไข่หนึ่งใหญ่กว่าส่วนเหลือ และจะไม่ฟัก แม่เป็ดไม่สามารถเรียกคืนการวางไข่ที่เจ็ด วิธีไม่ได้มันจะมี TOCK TOCK นักโทษน้อยถูกจิกภายในเชลล์เขา

"ไม่ฉันนับไข่ผิด "แม่เป็ดสงสัยว่า แต่ก่อนที่เธอมีเวลาคิดถึงมัน ไข่สุดท้ายสุดท้ายเป็ด จ้อง duckling มองตัวประหลาด มีขนสีเทาที่ควรมีสีเหลืองที่แม่กังวล แม่ ducklings เติบโตอย่างรวดเร็ว แต่เป็ดก็ต้องกังวลลับ
ลูกเป็ดขี้เหร่ "ผมไม่เข้าใจว่าขี้เหร่นี้อาจเป็นหนึ่งของฉัน" เธอบอกกับตัวเอง สั่นศีรษะของเธอขณะที่เธอมองเธอล่าสุด เกิด ดี duckling สีเทาแน่นอนไม่สวย และเนื่องจากเขากินไกลมากกว่าพี่น้องของเขา เขาถูก outgrowing พวกเขา เป็นวันไปโดย ขี้เหร่จนกลายเป็นความสุขมาก พี่ ๆ ไม่อยากเล่นกับเขา เขานั้น
ป้ำ ๆ และ farmyard folks ก็หัวเราะที่เขา เขารู้สึกเศร้า และ เหงา ในขณะที่เป็ดไม่ดีปลอบประโลมเขา

"ดีน้อยขี้เหร่" เธอพูด "เหตุใดคุณจึงแตกต่างจากผู้อื่น" และลูกเป็ดขี้เหร่รู้สึกแย่กว่าเดิม เขาแอบร้องไห้ในเวลากลางคืน เขารู้สึกว่า ไม่มีใครอยากให้เขา

"ไม่มีใครรักฉัน พวกเขาหยอกผม ทำไมฉันจึงแตกต่างจากพี่ชายของฉัน"

แล้ววันหนึ่ง พระอาทิตย์ ที่เขาหนีออกจาก farmyard เขาหยุดที่บ่อ และเริ่มคำถามทั้งหมดอื่น ๆ นก "คุณรู้ของแม่ ducklings ใด ๆ มีขนสีเทาเช่นฉัน" แต่ทุกคนจับศีรษะของพวกเขาในชน

"เราไม่ทราบว่าใครเป็นเกลียดคุณ" ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่สูญเสียหัวใจ อย่างไรก็ตาม และเก็บไว้ในการสอบถาม เขาไปบ่ออื่น ซึ่งคู่ของห่านใหญ่ให้เขาตอบคำถามของเขาเหมือนกัน พวกเขาคืออะไรเพิ่มเติม เตือนเขา: "ไม่อยู่ที่นี่ ไปให้พ้น! มันเป็นอันตราย มีคนที่ มีปืนสถานที่นี่" Duckling ถูกขออภัยเขาได้เคยทิ้ง farmyard

แล้วหนึ่งวัน การเดินทางของเขาเขาใช้ใกล้คอทเท countrywoman ตัวเก่า คิดเป็นห่านหลงทาง เธอเขาจับ

"ฉันจะใส่ใน hutch ฉันหวังว่า จะเป็นหญิง และวางไข่มากมาย "กล่าวว่า หญิงชรา สายตาไม่ดี แต่ขี้เหร่วางไม่มีไข่ ไก่เก็บน่ากลัวเขา

"เพียงรอ ถ้าคุณไม่วางไข่ หญิงชราจะ wring คอ และป๊อปคุณในหม้อ" และแมวที่บิ่นใน: "ฮี้ ฮี้ ฉันหวังว่า ผู้หญิงพ่อครัวคุณ แล้วฉันสามารถ gnaw ที่กระดูกของคุณ"ขี้เหร่ไม่ถูกดังนั้นกลัวว่า เขาสูญเสียความอยากอาหารของเขา แต่หญิงชราเก็บบรรจุเขาอาหารและโอดครวญ: "ถ้าคุณไม่วางไข่ น้อยรีบขึ้น และได้รับอวบอ้วน "

"โอ้ รักฉัน! " moaned duckling ตอนนี้คนกลัว "ฉันจะตายตกใจครั้งแรก และหวังได้ดังนั้นใครจะรักฉัน! "

แล้วคืนหนึ่ง หาประตู hutch ajar เขาหลบหนีไป อีกครั้งเขาได้อยู่คนเดียว เขาหนีอยู่ห่างไกลที่เขาสามารถ และ ในตอนรุ่ง อรุณ เขาพบตัวเองในเตียงหนาของ reeds "ถ้าไม่มีใครต้องการฉัน ฉันจะซ่อนที่นี่ตลอดไป" มีมากมายอาหาร และ duckling เริ่มรู้สึกเหมือนมีความสุข เขาเองก็เหงา วันหนึ่งที่พระอาทิตย์ขึ้น เขาเห็นบินของโสหุ้ยปีกนกสวยงาม สีขาว คอยาวสเลนเดอร์ beaks สีเหลือง และปีกใหญ่ พวกเขาถูกย้ายใต้

"หากเพียงฉันสามารถดูเหมือนพวกเขา เพียงวัน" กล่าวว่า duckling, admiringly มาหนาว และน้ำในนอนกก froze Duckling ดีซ้ายบ้านเพื่อหาอาหารในหิมะ เขาหลุดเหนื่อยถึงดิน แต่เกษตรกรพบเขา และนำเขาในกระเป๋าเสื้อขนาดใหญ่ของเขา

"ฉันจะไปเขาบ้านลูก ๆ พวกเขาจะมองเขา สิ่งที่ไม่ดี เขามีแช่แข็ง"Duckling ได้นี้กับดูแลละม่อมที่ชาวบ้าน ด้วยวิธีนี้ ลูกเป็ดขี้เหร่ก็สามารถที่จะอยู่รอดจะพิรี้พิไรเย็นหนาว

อย่างไรก็ตาม โดย springtime เขาได้เติบโตขึ้นเลยว่า ชาวนาตัดสินใจ: "ฉันจะตั้งเขาฟรี โดยบ่อ" ที่ถูกเมื่อ duckling เห็นตัวเองที่สะท้อนในน้ำด้วย

"ความดี ว่าฉันเปลี่ยนแปลง ฉันแทบไม่รู้จักตัวเอง"การบินของหมู่เหนือปีกอีก และทะยานไปบ่อ เมื่อ duckling เห็นพวกเขา เขารู้เขาเป็นหนึ่งในชนิดของพวกเขา และเร็ว ๆ นี้ ทำเพื่อน

"เราหมู่เช่นคุณ" พวกเขากล่าวว่า อย่างอบอุ่น "มาซ่อน"

"ก็เรื่องยาว ตอบกลับหงส์หนุ่ม ยังคง astounded ตอนนี้ เขาพยายาม majestically กับหมู่เพื่อนของเขา วันหนึ่ง เขาได้ยินเด็กริมแม่น้ำร้อง: "ดูที่หงส์หนุ่ม เขาเป็นดีที่สุดของพวกเขาทั้งหมด"

และเขาแทบระเบิด ด้วยความสุข
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูกเป็ดขี้เหร่

กาลครั้งหนึ่งลงในฟาร์มเก่า ใช้ชีวิตครอบครัวเป็ด และเป็ด แม่ก็นั่งแกะไข่ใหม่ ดีหนึ่งเช้า ไข่ฟักออกตอก 6 เป็ดร่าเริง แต่ไข่หนึ่งขนาดใหญ่กว่าส่วนที่เหลือ และมันไม่ฟัก แม่เป็ดไม่สามารถจดจำวางว่าเจ็ดไข่ มันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไงนะ ? ต๊อก ! ต๊อก !นักโทษน้อยถูกจิกภายในเปลือกของเขา . . . . . .

" ผมนับไข่ผิด ? " แม่เป็ดสงสัย . แต่ ก่อนที่เธอจะมีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับมัน สุดท้าย ไข่ก็ฟักเป็นตัวแล้ว หน้าตาแปลกๆ กับขนเป็ดเทาที่ควรเป็นสีเหลืองจ้องมองแม่เป็นห่วง เป็ดที่เติบโตได้อย่างรวดเร็ว แต่แม่เป็ดต้องกังวล
ความลับการ    " ลูกเป็ดขี้เหร่ ผมไม่เข้าใจว่าลูกเป็ดขี้เหร่นี้สามารถหนึ่งของฉัน ! เธอพูดกับตัวเอง สั่นศีรษะของเธอขณะที่เธอมองเธอเมื่อเกิด คือ เป็ดเทาก็ไม่ได้สวย เพราะเค้ากินมากกว่าพี่ชายของเขา เขาถูก outgrowing มัน วันเวลาผ่านไป ลูกเป็ดขี้เหร่ยากจนก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น พี่น้องของเขาไม่ได้ต้องการที่จะเล่นกับเขาเขาจึง
เซ่อซ่าและ folks ทั้งหมด Farmyard ก็หัวเราะเยาะเขา เขารู้สึกเศร้าและเหงา ในขณะที่แม่เป็ดทำดีที่สุดเพื่อปลอบใจเขา

" น่าสงสารเป็ดขี้เหร่ ! เธอจะพูดว่า " . ทำไมคุณดูแตกต่างจากคนอื่น ๆ ? " และลูกเป็ดขี้เหล่รู้สึกแย่ลงกว่าเดิม เขาแอบร้องไห้ตอนกลางคืน เขารู้สึกว่าไม่มีใครต้องการให้เขา

" ไม่มีใครรักฉัน เขาแกล้งฉัน !ทำไมฉันถึงแตกต่างจากพี่ชายของฉัน "

แล้ว วันหนึ่ง เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น เขาวิ่งหนีจากลานนา . เขาหยุดที่บ่อและเริ่ม . คุณรู้ใด ๆของเป็ดกับขนสีเทาเหมือนฉันไหม ? " แต่ทุกคนสั่นศีรษะของพวกเขาในการดูหมิ่น

" เราไม่รู้ว่าใครน่าเกลียดเท่าคุณ " ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่สูญเสียหัวใจ , อย่างไรก็ตาม , และเก็บไว้ในการสอบถามข้อมูลเขาไปบ่ออื่น ที่คู่ของห่านใหญ่ให้คำตอบเดียวกันกับคำถามของเขา มีอะไรเพิ่มเติมที่พวกเขาเตือนเขา : " อย่าพักที่นี่เลย ไปให้พ้น ! มันอันตราย มีคนถือปืนมาที่นี่ ! ลูก เป็ดขอโทษเขาเคยทิ้ง Farmyard

แล้ว 1 วัน การเดินทางของเขาเอาเขาใกล้เก่าสาวชาวพื้นเมืองของกระท่อม คิดว่าเขาเป็นห่านหลงทาง เธอจับเขา

" ฉันจะใส่นี้ในกรง ฉันหวังว่ามันเป็นหญิงและวางไข่มากมาย ! กล่าวว่า หญิงชราที่มีสายตาไม่ดี แต่เป็ดขี้เหร่มิได้ไข่เดี่ยว แม่ไก่ก็น่ากลัวเลย

" เดี๋ยว ! ถ้าเธอไม่วางไข่ หญิงชราจะบิดคอของคุณและป๊อปคุณลงในหม้อ ! และแมวบิ่นใน : " ฮี ! ฮี ! ผมหวังว่าผู้หญิงทำอาหารคุณแล้วฉันสามารถแทะกระดูกของคุณ" ลูกเป็ดขี้เหร่ยากจน กลัวว่าเขาจะสูญเสียความอยากอาหารของเขา แต่หญิงชราเก็บบรรจุเขาด้วยอาหารและบ่น : " ถ้าคุณจะไม่วางไข่ อย่างน้อยรีบอวบ !

" โอ้ฉัน ! " ครางแล้วกลัวลูกเป็ด " ผมจะตายด้วยความตกใจก่อน และฉันก็หวังว่าคนที่จะรักฉัน !

แล้วคืนนึง หาประตูกรงเปิดแง้มอยู่ เขาหนีไปแล้ว อีกครั้งที่เขาอยู่คนเดียวเขาหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เขาสามารถและที่รุ่ง เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงหนาศอก " ถ้าไม่มีใครต้องการผม ผมจะซ่อนอยู่ที่นี่ตลอดไป " มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร และลูกเป็ดเริ่มรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆมีความสุข แม้ว่าเขาจะเหงา วันหนึ่งที่พระอาทิตย์ขึ้น เขาเห็นเครื่องบินปีกที่สวยงามและนก ขาว กับ คอ เรียวยาว จงอยปากสีเหลือง และมีปีกขนาดใหญ่ พวกเขาอพยพใต้ .

" ถ้าฉันได้เหมือนเขา แค่วันเดียว ! " กล่าวว่า เป็ด admiringly . ฤดูหนาวมาถึง และน้ำในกกนอนค้าง ผ่าจนออกจากบ้านไปแสวงหาอาหารในหิมะ เขาล้มลงหมดแรงกับพื้น แต่ชาวนาที่พบเขาและให้เขาของเขาใหญ่เสื้อกระเป๋า

" ฉันจะพาเขากลับบ้าน " พวกเขาจะดูแลเขา น่าสงสารเขาแช่แข็ง !" ลูกเป็ดได้รับการดูแลดีๆ ที่บ้านของชาวนา วิธีนี้เป็ดขี้เหร่ก็สามารถที่จะอยู่รอดฤดูหนาวสาหัส

แต่โดยฤดูใบไม้ผลิเขาเติบโตใหญ่มาก ดังนั้น เกษตรกรตัดสินใจ " ฉันจะตั้งเขาฟรีโดยบ่อ ! นั่นคือเมื่อลูกเป็ดเห็นตัวเองสะท้อนอยู่ในน้ำ

" โอ้พระเจ้า ! วิธีที่ผมเคยเปลี่ยน ผมแทบจำตัวเองได้" การบินของหงส์ปีกเหนืออีกกไลดิดต่อบ่อ เมื่อลูกเป็ดเห็นพวกเขา เขาตระหนักว่าเขาเป็นหนึ่งของชนิดของพวกเขา และไม่นาน ทำให้เพื่อน ๆ

" เราหงส์อย่างเธอ ! " พวกเขาพูดอย่างอบอุ่น " . คุณไปซ่อนที่ไหน ?

" เรื่องมันยาว " ตอบหงส์ยังงง . ตอนนี้เขา swam ตระหง่านกับหงส์ที่เพื่อนของเขา วันหนึ่งเขาได้ยินเด็กในแม่น้ำอุทาน" มองไปที่เด็กหงส์ เขาที่ดีที่สุดของพวกเขาทั้งหมด !

เขาเกือบระเบิด
อะไรที่มีความสุข