giant phase, 7 billion years from n

giant phase, 7 billion years from now.[1]
The biological and geological future of the Earth can be extrapolated based upon the estimated effects of several long-term influences. These include the chemistry at the Earth's surface, the rate of cooling of the planet's interior, the gravitational interactions with other objects in the Solar System, and a steady increase in the Sun's luminosity. An uncertain factor in this extrapolation is the ongoing influence of technology introduced by humans, such as geoengineering,[2] which could cause significant changes to the planet.[3][4] The current biotic crisis[5] is being caused by technology[6] and the effects may last for up to five million years.[7] In turn, technology may result in the extinction of humanity, leaving the planet to gradually return to a slower evolutionary pace resulting solely from long-term natural processes.[8][9]

Over time intervals of hundreds of millions of years, random celestial events pose a global risk to the biosphere, which can result in mass extinctions. These include impacts by comets or asteroids with diameters of 5–10 km (3.1–6.2 mi) or more, and the possibility of a massive stellar explosion, called a supernova, within a 100-light-year radius of the Sun, called a Near-Earth supernova. Other large-scale geological events are more predictable. If the long-term effects of global warming are disregarded, Milankovitch theory predicts that the planet will continue to undergo glacial periods at least until the quaternary glaciation comes to an end. These periods are caused by eccentricity, axial tilt, and precession of the Earth's orbit.[10] As part of the ongoing supercontinent cycle, plate tectonics will probably result in a supercontinent in 250–350 million years. Some time in the next 1.5–4.5 billion years, the axial tilt of the Earth may begin to undergo chaotic variations, with changes in the axial tilt of up to 90°.

During the next four billion years, the luminosity of the Sun will steadily increase, resulting in a rise in the solar radiation reaching the Earth. This will cause a higher rate of weathering of silicate minerals, which will cause a decrease in the level of carbon dioxide in the atmosphere. In about 600 million years, the level of CO
2 will fall below the level needed to sustain C3 carbon fixation photosynthesis used by trees. Some plants use the C4 carbon fixation method, allowing them to persist at CO
2 concentrations as low as 10 parts per million. However, the long-term trend is for plant life to die off altogether. The extinction of plants will be the demise of almost all animal life, since plants are the base of the food chain on Earth.[citation needed]

In about 1.1 billion years, the solar luminosity will be 10% higher than at present. This will cause the atmosphere to become a "moist greenhouse", resulting in a runaway evaporation of the oceans. As a likely consequence, plate tectonics will come to an end.[11] Following this event, the planet's magnetic dynamo may come to an end, causing the magnetosphere to decay and leading to an accelerated loss of volatiles from the outer atmosphere. Four billion years from now, the increase in the Earth's surface temperature will cause a runaway greenhouse effect. By that point, most if not all the life on the surface will be extinct.[12][13] The most probable fate of the planet is absorption by the Sun in about 7.5 billion years, after the star has entered the red giant phase and expanded to cross the planet's current orbit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระยะยักษ์ 7 พันล้านปีนี้[1]
สามารถจะ extrapolated อนาคตชีววิทยา และธรณีวิทยาของโลกตามผลประเมินของอิทธิพลหลายระยะยาวได้ เหล่านี้รวมถึงเคมีที่ผิวโลก อัตราการระบายความร้อนของภายในของดาวเคราะห์ ความโน้มถ่วงการโต้ตอบกับวัตถุอื่น ๆ ในระบบสุริยะ และเพิ่มความมั่นคงในความสว่างของดวงอาทิตย์ ปัจจัยไม่แน่นอนใน extrapolation นี้มีอิทธิพลต่อเทคโนโลยีที่นำมนุษย์ เช่น geoengineering, [2] ซึ่งอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโลกอย่างมีนัยสำคัญ[3][4] กำลังเกิดวิกฤต biotic ในปัจจุบัน [5] โดยเทคโนโลยี [6] และผลอาจนานถึงห้าล้านปี[7] จะ เทคโนโลยีอาจทำให้เกิดการสูญพันธุ์ของมนุษย์ ออกจากโลกเพื่อค่อย ๆ กลับไปแบบวิวัฒนาการช้าก้าวเป็นผลมาจากกระบวนการธรรมชาติระยะยาวแต่เพียงผู้เดียว[8][9]

ช่วงเวลาหลายร้อยล้านปี เหตุการณ์สุ่มคนมีความเสี่ยงสากลให้ชีวบริเวณ ซึ่งสามารถส่งผล extinctions โดยรวม รวมถึงผลกระทบจากดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อย มีสมมาตรของ 5 – 10 กิโลเมตร (3.1 – 6.2 mi) หรือมากกว่า และความเป็นไปได้ของการขนาดใหญ่ของดาวฤกษ์ระเบิด เรียกว่ามหานวดาราแบบ ภายในรัศมี 100 ปีแสงของดวงอาทิตย์ เรียกว่าซูเปอร์โนวาที่ใกล้โลก เหตุการณ์ธรณีวิทยาอื่น ๆ ขนาดใหญ่สามารถทายได้ ถ้าถูกละเลยผลกระทบระยะยาวของภาวะโลกร้อน ทฤษฎี Milankovitch ทำนายว่า โลกจะยังคงรับรอบน้ำแข็งน้อยจน quaternary glaciation มายุติ รอบระยะเวลาเหล่านี้มีสาเหตุความเยื้องศูนย์กลาง ความเอียงของแกน และการหมุนควงของวงโคจรของโลก[10] เป็นส่วนหนึ่งของมหาทวีปอย่างต่อเนื่องรอบ แผ่นเปลือกโลกจะคงทำในมหาทวีปที่ 250-350 ล้านปี บางครั้งใน 1.5 – 4 ถัดไป5 พันล้านปี ความเอียงของแกนโลกอาจจะเริ่มรับรูปวุ่นวาย มีความเอียงของแกนของถึง 90 °ได้

ระหว่างสี่พันล้านปีถัดไป ความสว่างของดวงอาทิตย์จะอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้น เกิดขึ้นรังสีแสงอาทิตย์ถึงโลกได้ ซึ่งจะทำให้สภาพอากาศของแร่ซิลิเก อัตราสูง ซึ่งจะทำให้ลดลงในระดับของคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศ ประมาณ 600 ล้านปี ระดับของ CO
2 จะลดลงต่ำกว่าระดับที่จำเป็นเพื่อให้การสังเคราะห์ด้วยแสงในการปฏิกิริยาการตรึงคาร์บอน C3 ใช้ต้นไม้ พืชบางอย่างใช้ C4 คาร์บอนเบีวิธี ทำให้คงอยู่ที่ CO
ความเข้มข้น 2 ต่ำสุดที่ 10 ส่วนต่อล้าน อย่างไรก็ตาม แนวโน้มระยะยาวสำหรับชีวิตตายออกจากกันได้ การสูญพันธุ์ของพืชจะลูกเกือบจะตลอดชีวิตสัตว์ เนื่องจากพืชเป็นพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารในโลก[ต้องการอ้างอิง]

ประมาณ 1.1 พันล้านปี ความสว่างดวงอาทิตย์จะสูงขึ้นกว่า 10% ปัจจุบัน ซึ่งจะทำให้บรรยากาศเป็น แบบ "ชุ่มชื่นเรือนกระจก" เกิดในระเหยแพร่กระจายของมหาสมุทร เป็นส่งผลต่อแนวโน้ม แผ่นเปลือกโลกจะมาถึงสิ้นสุด[11] ต่อเหตุการณ์นี้ ไดนาโมแม่เหล็กของโลกจะมาสิ้นสุด เกิดแม็กนีโตสเฟียร์จะผุและเป็นผู้นำความสูญเสียเร่ง volatiles จากบรรยากาศภายนอก สี่พันล้านปีนี้ การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิผิวโลกจะทำให้เกิดเรือนกระจกการแพร่กระจาย โดยที่ จุด มากที่สุดถ้า ไม่ทุกชีวิตบนพื้นผิวจะสูญ[12][13] ชะตากรรมน่าเป็นที่สุดของโลกจะดูดซึม โดยดวงอาทิตย์ประมาณ 7.5 พันล้านปี หลังจากดาวมีป้อนระยะดาวยักษ์แดง และขยายข้ามโคจรของโลกปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนยักษ์ 7 พันล้านปีนับจากนี้. [1]
ในอนาคตทางชีววิทยาและธรณีวิทยาของโลกที่สามารถประเมินขึ้นอยู่กับผลกระทบที่คาดกันในหลาย ๆ ที่มีอิทธิพลในระยะยาว เหล่านี้รวมถึงสารเคมีที่พื้นผิวโลกอัตราการระบายความร้อนภายในของดาวเคราะห์ปฏิสัมพันธ์แรงโน้มถ่วงกับวัตถุอื่น ๆ ในระบบสุริยะและเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในความสว่างของดวงอาทิตย์ ปัจจัยที่มีความไม่แน่นอนในการคาดการณ์นี้เป็นอิทธิพลอย่างต่อเนื่องของเทคโนโลยีที่นำมาใช้โดยมนุษย์เช่น geoengineering [2] ซึ่งอาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโลก [3]. [4] วิกฤตสิ่งมีชีวิตในปัจจุบัน [5] จะถูกที่เกิดจากเทคโนโลยี [6] และผลกระทบอาจจะมีอายุการใช้งานได้ถึงห้าล้านป. [7] ในทางกลับกันเทคโนโลยีอาจทำให้เกิดการสูญเสียของมนุษยชาติออกจากโลกที่จะค่อยๆกลับไปก้าววิวัฒนาการช้าลง แต่เพียงผู้เดียวที่เกิดจากกระบวนการทางธรรมชาติในระยะยาว [8] [9] ในช่วงระยะเวลาหลายร้อยล้านปีที่ผ่านมาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้าสุ่มก่อให้เกิดความเสี่ยงในระดับโลกเพื่อชีวมณฑลซึ่งสามารถส่งผลในการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ เหล่านี้รวมถึงผลกระทบจากดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อยที่มีขนาด 5-10 กิโลเมตร (3.1-6.2 ไมล์) หรือมากกว่าและเป็นไปได้ของการระเบิดของดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ที่เรียกว่าซูเปอร์โนวาที่อยู่ในรัศมี 100 ปีแสงของดวงอาทิตย์ที่เรียกว่า ใกล้โลกซูเปอร์โนวา ขนาดใหญ่เหตุการณ์ทางธรณีวิทยาอื่น ๆ ที่มีการคาดการณ์มากขึ้น หากผลกระทบระยะยาวของภาวะโลกร้อนจะไม่ใส่ใจทฤษฎี Milankovitch ทำนายว่าโลกจะยังคงได้รับช่วงเวลาที่น้ำแข็งอย่างน้อยก็จนกว่าเย็นสี่มาถึงจุดสิ้นสุด ช่วงเวลาเหล่านี้เกิดจากความผิดปกติแกนเอียงและหมุนควงของวงโคจรของโลก. [10] เป็นส่วนหนึ่งของวงจร supercontinent อย่างต่อเนื่องแผ่นเปลือกโลกอาจจะส่งผลในการ supercontinent ใน 250-350000000 ปี บางครั้งในอีก 1.5-4500000000 ปีแกนเอียงของโลกอาจเริ่มต้นที่จะได้รับรูปแบบวุ่นวายมีการเปลี่ยนแปลงในแกนเอียงถึง 90 ° ต่อมาในช่วงสี่พันล้านปีที่ผ่านมาความสว่างของดวงอาทิตย์จะขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพิ่มผลในการเพิ่มขึ้นในพลังงานแสงอาทิตย์ถึงโลก นี้จะทำให้อัตราการสูงขึ้นของสภาพดินฟ้าอากาศของแร่ธาตุซิลิเกตซึ่งจะทำให้เกิดการลดลงของระดับของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศ ประมาณ 600 ล้านปีที่ผ่านมาระดับของ CO 2 จะลดลงต่ำกว่าระดับที่จำเป็นในการรักษา C3 สังเคราะห์การตรึงคาร์บอนโดยใช้ต้นไม้ พืชบางชนิดใช้วิธีการ C4 ตรึงคาร์บอนปล่อยให้พวกเขายังคงมีอยู่ที่ CO 2 ความเข้มข้นต่ำเป็น 10 ส่วนในล้านส่วน อย่างไรก็ตามแนวโน้มในระยะยาวสำหรับชีวิตของพืชที่จะตายออกไปโดยสิ้นเชิง การสูญพันธุ์ของพืชที่จะมีการตายของเกือบทุกชีวิตสัตว์เนื่องจากพืชเป็นฐานของห่วงโซ่อาหารในโลก. [อ้างจำเป็น] ในประมาณ 1.1 พันล้านปีที่ส่องสว่างพลังงานแสงอาทิตย์จะเป็น 10% สูงกว่าในปัจจุบัน นี้จะทำให้เกิดบรรยากาศที่จะกลายเป็น "เรือนกระจกชื้น" ที่มีผลในการระเหยหนีของมหาสมุทร เป็นผลแนวโน้มที่แผ่นเปลือกโลกจะยุติ. [11] หลังจากเหตุการณ์นี้ไดนาโมแม่เหล็กของโลกอาจมาถึงจุดจบทำให้เกิดสนามแม่เหล็กที่จะสลายตัวและนำไปสู่การสูญเสียการเร่งของสารระเหยจากบรรยากาศด้านนอก สี่พันล้านปีนับจากนี้การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกจะทำให้เกิดภาวะเรือนกระจกหนี โดยจุดที่ส่วนใหญ่ถ้าไม่ทั้งหมดชีวิตบนพื้นผิวจะสูญพันธุ์. [12] [13] ชะตากรรมน่าจะเป็นที่สุดของโลกที่มีการดูดซึมโดยดวงอาทิตย์ในประมาณ 7.5 พันล้านปีหลังจากที่ดาวได้เข้าขั้นตอนยักษ์สีแดง และขยายที่จะข้ามวงโคจรของโลกในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนยักษ์ 7 พันล้านปีต่อจากนี้ [ 1 ]
ทางชีววิทยา และในอนาคตทางธรณีวิทยาของโลกสามารถคาดการณ์ไว้ตามประมาณการผลกระทบของอิทธิพลยาวหลาย เหล่านี้รวมถึงเคมีที่พื้นผิวของโลก อัตราการระบายความร้อนของการตกแต่งภายในของโลก , การปฏิสัมพันธ์แรงโน้มถ่วงกับวัตถุอื่นๆ ในระบบสุริยะ และการเพิ่มขึ้นของดวงอาทิตย์ผ่องใส .เป็นปัจจัยความไม่แน่นอนในทำไมนี้คืออิทธิพลอย่างต่อเนื่องของเทคโนโลยีที่นำโดยมนุษย์ เช่น geoengineering [ 2 ] ซึ่งสามารถก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญไปยังดาวเคราะห์ [ 3 ] [ 4 ] ปัจจุบันทางชีวภาพวิกฤต [ 5 ] เป็นเกิดจากเทคโนโลยี [ 6 ] และผลอาจนานได้ถึงห้าล้านปี [ 7 ] ในการเปิดเทคโนโลยีอาจทำให้เกิดการสูญพันธุ์ของมนุษยชาติออกจากโลกจะค่อยๆกลับมาช้าจังหวะที่เกิดจากกระบวนการทางธรรมชาติ แต่วิวัฒนาการระยะยาว [ 8 ] [ 9 ]

ผ่านช่วงเวลาหลายร้อยล้านปี ท้องฟ้ากิจกรรมสุ่มก่อให้เกิดความเสี่ยงระดับโลกเพื่อชีวภาค ซึ่งได้ผลใน Extinctions มวล . เหล่านี้รวมถึงผลกระทบจากดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อยที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 5 - 10 กิโลเมตร ( 3.1 ) 6.2 ไมล์ ) หรือมากกว่าและความเป็นไปได้ของการระเบิดของดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ ที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา ภายใน 100 ปี แสงรัศมีของดวงอาทิตย์ ที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวาโลกใกล้ เหตุการณ์ทางธรณีวิทยาอื่น ๆขนาดใหญ่ เป็นแบบฉบับ เพิ่มเติม ถ้าผลระยะยาวของภาวะโลกร้อนเพิกเฉยทฤษฎี milankovitch คาดการณ์ว่าโลกจะยังคงผ่านช่วงเวลาที่น้ำแข็งอย่างน้อยก็จนกว่า glaciation ซึ่งมาสิ้นสุด ช่วงเวลาเหล่านี้มีสาเหตุมาจากความผิดปกติของแกนเอียงและการหมุนควงของวงโคจรของโลก [ 10 ] เป็นส่วนหนึ่งของวัฏจักรมหาทวีปอย่างต่อเนื่อง แผ่นเปลือกโลกอาจจะส่งผลในมหาทวีป 250 – 350 ล้านปี เวลาในอีก 1.5 – 45 พันล้านปี เอียงแกนของโลกจะเริ่มรับการเปลี่ยนแปลงที่วุ่นวายกับการเอียงของแกนได้ถึง 90 องศา

ในอีก 4 พันล้านปี ความสว่างของดวงอาทิตย์จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ลุกขึ้นในรังสีดวงอาทิตย์มาถึงโลก นี้จะทำให้อัตราที่สูงของการแร่ซิลิเกต ,ซึ่งจะทำให้เกิดการลดลงของระดับคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศ ประมาณ 600 ล้านปี ระดับของ CO
2 จะตกอยู่ใต้ระดับต้องสนับสนุนการตรึงคาร์บอนการสังเคราะห์แสง C3 ใช้ต้นไม้ พืชบางชนิดใช้ C4 การตรึงคาร์บอนวิธีการช่วยให้พวกเขายังคงอยู่ที่ Co
2 ความเข้มข้นที่ต่ำเป็น 10 ต่อล้านส่วน อย่างไรก็ตามแนวโน้มระยะยาวสำหรับชีวิตของพืชจะตายทั้งหมด การสูญพันธุ์ของพืชจะตายเกือบทั้งหมด ชีวิตสัตว์ เมื่อพืชเป็นฐานของห่วงโซ่อาหารบนแผ่นดินโลก . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

ประมาณ 1.1 พันล้านปี ความสว่างแสงอาทิตย์จะ 10% สูงกว่าในปัจจุบัน นี้จะทำให้บรรยากาศกลายเป็น " เรือนกระจก " ชุ่มชื้นส่งผลให้ระเหยไปในมหาสมุทร ผลที่ตามมาอาจ เง็กเซียนฮ่องเต้จะมาสิ้นสุด . [ 11 ] เหตุการณ์นี้ต่อไปนี้ , ไดนาโมแม่เหล็กของดาวเคราะห์อาจสิ้นสุดทำให้แมกนีโทสเฟียร์จะสลาย และนำไปสู่การสูญเสียสารระเหยจากบรรยากาศภายนอก 4 พันล้านปีการเพิ่มอุณหภูมิของโลก พื้นผิวจะทำให้ผลกระทบเรือนกระจกที่หนีไป จากจุดนั้น ส่วนใหญ่ถ้าไม่ทุกชีวิตบนพื้นผิวจะสูญพันธุ์ [ 12 ] [ 13 ] ชะตากรรมน่าจะเป็นที่สุดของโลกคือ การดูดซึม โดยดวงอาทิตย์ในประมาณ 7.5 พันล้านปี หลังจากสตาร์ได้เข้าสู่ขั้นตอนยักษ์สีแดงและขยายข้ามปัจจุบันวงโคจรของดาวเคราะห์