Business ethics (also corporate eth

Business ethics (also corporate ethics) is a form of applied ethics or professional ethics that examines ethical principles and moral or ethical problems that arise in a business environment. It applies to all aspects of business conduct and is relevant to the conduct of individuals and entire organizations.[1]

Business ethics has normative and descriptive dimensions. As a corporate practice and a career specialization, the field is primarily normative. Academics attempting to understand business behavior employ descriptive methods. The range and quantity of business ethical issues reflects the interaction of profit-maximizing behavior with non-economic concerns. Interest in business ethics accelerated dramatically during the 1980s and 1990s, both within major corporations and within academia. For example, most major corporations today promote their commitment to non-economic values under headings such as ethics codes and social responsibility charters. Adam Smith said, "People of the same trade seldom meet together, even for merriment and diversion, but the conversation ends in a conspiracy against the public, or in some contrivance to raise prices."[2] Governments use laws and regulations to point business behavior in what they perceive to be beneficial directions. Ethics implicitly regulates areas and details of behavior that lie beyond governmental control. The emergence of large corporations with limited relationships and sensitivity to the communities in which they operate accelerated the development of formal ethics regimes.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริยธรรม (ยังองค์กรจริยธรรม) เป็นแบบใช้จริยธรรม หรือจรรยาบรรณวิชาชีพที่ตรวจสอบหลักการจริยธรรม และปัญหาทางศีลธรรม หรือจริยธรรมที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ มันใช้กับทุกแง่มุมของธุรกิจ และเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติของบุคคลและองค์กรทั้งหมด[1]จริยธรรม normative และอธิบายได้ เป็นปฏิบัติการขององค์กรและมีความเชี่ยวชาญงาน ฟิลด์เป็น normative เป็นหลัก นักวิชาการที่พยายามเข้าใจลักษณะธุรกิจใช้วิธีการอธิบาย ช่วงและปริมาณของปัญหาจริยธรรมธุรกิจสะท้อนถึงการโต้ตอบของการทำงานเพิ่มกำไร ด้วยความกังวลไม่ใช่เศรษฐกิจ สนใจในจรรยาบรรณธุรกิจเร่งรัดอย่างมากในแถบเอเชีย ทั้งภาย ในองค์กรหลัก และภาย ใน academia ตัวอย่าง บริษัทส่วนใหญ่สำคัญวันนี้ส่งเสริมความทุ่มเทไม่ใช่เศรษฐกิจค่าภายใต้หัวข้อรหัสจริยธรรมและบริการสังคม อาดัมสมิธกล่าวว่า "ผู้ค้าเดียวค่อยสุม สำหรับ merriment และเปลี่ยนเส้นทาง แต่การสนทนาสิ้นสุด ในสมรู้ร่วมคิดกับประชาชน หรือสิ่งประดิษฐ์บางอย่างโก่งราคา"[2] รัฐบาลใช้กฎหมายและกฎระเบียบเพื่อชี้ลักษณะธุรกิจในสิ่งที่พวกเขาสังเกตให้ คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ จริยธรรมนัยกำหนดพื้นที่และรายละเอียดของลักษณะการทำงานที่อยู่เหนือการควบคุมของรัฐบาล การเกิดขึ้นขององค์กรขนาดใหญ่มีจำกัดความสัมพันธ์ และความไวต่อชุมชนที่พวกเขาทำงานเร่งพัฒนาระบอบจริยธรรมทาง[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริยธรรมทางธุรกิจ (ยังจริยธรรมขององค์กร) เป็นรูปแบบของการประยุกต์ใช้จริยธรรมหรือจรรยาบรรณของวิชาชีพที่ตรวจสอบหลักจริยธรรมและปัญหาทางศีลธรรมหรือจริยธรรมที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ ซึ่งจะใช้กับทุกแง่มุมของการดำเนินธุรกิจและมีความเกี่ยวข้องกับการดำเนินการของบุคคลและองค์กรทั้ง. [1] จริยธรรมธุรกิจมีขนาดกฎเกณฑ์และพรรณนา การปฏิบัติขององค์กรและความเชี่ยวชาญอาชีพฟิลด์เป็นกฎเกณฑ์ที่เกี่ยวเนื่อง นักวิชาการพยายามที่จะเข้าใจพฤติกรรมทางธุรกิจที่ใช้วิธีการบรรยาย ช่วงและปริมาณของประเด็นด้านจริยธรรมทางธุรกิจสะท้อนให้เห็นถึงการทำงานร่วมกันของพฤติกรรมแสวงหาผลกำไรสูงสุดด้วยความกังวลที่ไม่ใช่ทางเศรษฐกิจ ความสนใจในการจริยธรรมทางธุรกิจที่เร่งตัวขึ้นอย่างมากในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990 ทั้งภายใน บริษัท ยักษ์ใหญ่และอยู่ในสถาบันการศึกษา ยกตัวอย่างเช่น บริษัท ใหญ่ที่สุดในวันนี้ส่งเสริมความมุ่งมั่นของพวกเขาให้เป็นค่าที่ไม่ใช่ทางเศรษฐกิจภายใต้หัวข้อเช่นรหัสจริยธรรมและความรับผิดชอบต่อสังคมการเช่าเหมาลำ อดัมสมิ ธ กล่าวว่า "คนของการค้าเดียวกันไม่ค่อยพบกันแม้สำหรับความสนุกสนานและผัน แต่การสนทนาจบลงด้วยการสมรู้ร่วมคิดกับประชาชนหรือในประดิษฐ์บางอย่างที่จะขึ้นราคา." [2] รัฐบาลใช้กฎหมายและกฎระเบียบที่จะชี้ พฤติกรรมทางธุรกิจในสิ่งที่พวกเขารับรู้ทิศทางที่จะเป็นประโยชน์ จริยธรรมโดยปริยายควบคุมพื้นที่และรายละเอียดของพฤติกรรมที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของรัฐบาล การเกิดขึ้นของ บริษัท ขนาดใหญ่ที่มีความสัมพันธ์ที่ จำกัด และความไวต่อชุมชนที่พวกเขาทำงานเร่งพัฒนาจริยธรรมอย่างเป็นทางการที่แฝงเร้น. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จริยธรรมทางธุรกิจและจริยธรรมขององค์กร ) คือ รูปแบบของการใช้จริยธรรมหรือจรรยาบรรณที่ตรวจสอบจริยธรรมหลักการและปัญหาทางศีลธรรมหรือจริยธรรมที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ มันใช้ได้กับทุกด้านของการดำเนินธุรกิจ และเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของบุคคล และทั้งองค์กร [ 1 ]

มีบรรทัดฐานและจริยธรรมทางธุรกิจเชิงมิติเป็นการฝึกขององค์กรและอาชีพเฉพาะทาง สนามเป็นหลักเชิงบรรทัดฐาน นักวิชาการพยายามที่จะเข้าใจพฤติกรรมทางธุรกิจใช้วิธีการเชิงพรรณนา ช่วงปริมาณธุรกิจและจริยธรรม สะท้อนให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์ของกำไรสูงสุดของพฤติกรรมที่มีความกังวลทางเศรษฐกิจไม่ ความสนใจในจริยธรรมทางธุรกิจเร่งอย่างรวดเร็วในช่วงปี 1980 และ 1990 ,ทั้งภายในองค์กรหลักและภายในสถาบันการศึกษา ตัวอย่างเช่น บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในวันนี้ส่งเสริมความมุ่งมั่นที่จะแสวงหาคุณค่าทางเศรษฐกิจภายใต้หัวเรื่องเช่นจริยธรรมรหัสและกฎบัตรความรับผิดชอบต่อสังคม อดัม สมิธ กล่าวว่า " ผู้คนของการค้าเดียวกันไม่ค่อยเจอกัน เพื่อความสนุกสนาน เบี่ยงเบนความสนใจ แต่สิ้นสุดการสนทนาในการสมคบคิดกับสาธารณะหรือในบางวางแผนที่จะขึ้นราคา . " [ 2 ] ที่รัฐบาลใช้กฎหมายและกฎระเบียบเพื่อชี้พฤติกรรมธุรกิจในสิ่งที่พวกเขารับรู้ที่จะเป็นเส้นทางที่เป็นประโยชน์ จริยธรรมโดยปริยาย ควบคุมพื้นที่ และรายละเอียดของพฤติกรรมที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของรัฐการเกิดขึ้นของ บริษัท ขนาดใหญ่ที่มีความสัมพันธ์จำกัดและความไวต่อชุมชนที่พวกเขาทำงาน เร่งการพัฒนาทางจริยธรรมกัน [ 2 ]