Mika wipe away his tears and put on

Mika wipe away his tears and put on a smile,
“I, I will! Thank you!”

He answers looking up but Ferid was no longer there.

It seems as though it was approved he could visit here.
Touching his neck, he felt blood seep onto his hand. He rubs it a lot.

Now he understands why that boy while ago seem embarrassed, hiding his neck where blood was drank. It’s because he felt humiliated to have felt that kind of pleasure.

The complete bliss of being feast on, as a livestock.
That’s living with no worth.

“ ……………..”
Mika went back in to the mansion. Looking around through several rooms, picking up toys. The kids would surely be delighted.

In the dining hall; he saw what he has never seen since he came underground, an abundance of delicious looking meat and bread that couldn’t be eaten alone was laid out. In that moment, he knew he was swallowing hard.

But I will bring it back, so everyone can have their shares. For Yuu-chan, Akane, and all the kids.

“I wonder if they’ll all be pleased…”
Imagining the children’s smiles, a tiny one appears on Mika’s tired face.

I have to keep this in the dark from Yuu-chan for awhile. If I told him, then he’ll suggest we come here together.
Yet if he does come here, I don’t want to see Yuu-chan have his blood sucked by a vampire. I won’t let Yuu-chan have such an experience
I want Yuu-chan to always be smiling strongly, and saying dumb things like he’ll beat up those vampires.
If he doesn’t,
If Yuu-chan doesn’t really say those things and smile…

“I hope I can still do my best if it came to that…”
Mika voiced out while smiling, holding onto the rations of fruits he found for the children, and he left Ferid’s estate.

Back in the building they live in, Yuu-chan was waiting outside, his arms folded, back to the wall, sporting an strange anxious look. He was waiting there the whole time, wasn’t he?

He noticed him.
He smiles.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mika เช็ดน้ำตาของเขาและวางบนรอยยิ้ม
"ฉันฉันจะ! ขอบคุณ! " เขาตอบมองขึ้นไป แต่ Ferid ก็ไม่ได้มี. ดูเหมือนกับว่ามันจะได้รับการอนุมัติที่เขาจะไปที่นี่. สัมผัสคอของเขาเขารู้สึกซึมเลือดลงบนมือของเขา เขาลูบมันมาก. ตอนนี้เขาเข้าใจว่าทำไมเด็กว่าในขณะที่ที่ผ่านมาดูเหมือนอายหลบซ่อนตัวอยู่ที่คอของเขาเลือดดื่ม มันเป็นเพราะเขารู้สึกละอายใจที่จะมีความรู้สึกของความสุขชนิดที่. สุขสมบูรณ์ของการเป็นงานฉลองในขณะที่ปศุสัตว์. นั่นเป็นอยู่อย่างไม่คุ้มค่า. " ............... .. " มิกะเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์ มองไปรอบ ๆ ผ่านหลายห้องหยิบของเล่น เด็กก็จะมีความยินดี. ในห้องอาหาร; เขาเห็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นตั้งแต่เขามาใต้ดินความอุดมสมบูรณ์ของเนื้อมองอร่อยและขนมปังที่ไม่สามารถกินคนเดียวออกมาวาง ในขณะที่เขารู้ว่าเขากลืนกินยาก. แต่ผมจะนำมันกลับมาเพื่อให้ทุกคนสามารถมีหุ้นของพวกเขา สำหรับ Yuu จังอากาเนะและเด็กทุกคน. "ฉันสงสัยว่าพวกเขาทั้งหมดจะยินดี ... " นึกถึงรอยยิ้มของเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าเหนื่อยของมิกะ. ฉันต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ในที่มืดจาก Yuu-จันทร์ เป็นเวลาหนึ่ง, ซักพัก. ถ้าฉันบอกเขาแล้วเขาจะแนะนำให้พวกเรามาที่นี่ด้วยกัน. แต่ถ้าเขาไม่มาที่นี่ผมไม่ต้องการที่จะเห็น Yuu จังได้ดูดเลือดของเขาโดยแวมไพร์ ฉันจะไม่ยอมให้ Yuu จังมีประสบการณ์เช่นฉันต้องการ Yuu จังอยู่เสมอที่จะยิ้มอย่างมากและพูดสิ่งที่เป็นใบ้เหมือนเขาจะตีขึ้นแวมไพร์เหล่านั้น. ถ้าเขาไม่ได้หาก Yuu จังไม่จริง บอกว่าสิ่งเหล่านั้นและรอยยิ้ม ... "ฉันหวังว่าฉันยังคงสามารถทำดีที่สุดของฉันถ้ามันมาถึงว่า ... " มิกะเปล่งเสียงออกในขณะที่ยิ้มถือเข้าสู่การปันส่วนของผลไม้ที่เขาพบว่าเด็กและเขาทิ้งมรดก Ferid ของ. กลับเข้ามาในอาคาร พวกเขาอาศัยอยู่ในยูจังก็ยังรออยู่ข้างนอกอ้อมแขนของเขาพับกลับไปที่ผนังกีฬาดูกังวลแปลก เขากำลังรออยู่ที่นั่นตลอดเวลาไม่ได้เขา? เขาสังเกตเห็นเขา. เขายิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิกะ เช็ดน้ำตา และยิ้มไว้" ฉัน ฉันก็จะทำ ขอบคุณครับ "เขาตอบ มองแต่ ferid ก็ไม่มีดูเหมือนว่ามันได้รับการอนุมัติท่านสามารถเยี่ยมชมที่นี่จับคอของเขา เขารู้สึกว่าเลือดซึมลงบนมือของเขา เขารู้สึกมันมากตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า ที่ผ่านมาดูเหมือนเด็กอาย ซ่อนลำคอที่เลือดดื่ม เพราะเขารู้สึกอับอาย รู้สึกว่าชนิดของความสุขความสุขที่สมบูรณ์ของการลิ้มลองเป็นปศุสัตว์ที่อาศัยอยู่กับมูลค่าไม่" ................. "มิกะกลับเข้าไปในคฤหาสน์ มองไปรอบ ๆผ่านหลายห้อง รับของเล่น เด็กๆคงดีใจมากที่ห้องอาหาร เขาเห็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นตั้งแต่เขามาอยู่ใต้ดิน ความอุดมสมบูรณ์ ของอร่อย ดูเนื้อและขนมปังที่ไม่สามารถรับประทานคนเดียว ถูกไล่ออก ในตอนนั้น เขารู้ว่าเขากำลังกลืนยากแต่ผมจะนำมันกลับมา ดังนั้นทุกคนสามารถมีหุ้นของพวกเขา สำหรับยูชาน อากาเนะ และเด็กทั้งหมด" ฉันสงสัยว่าถ้าพวกเขาทั้งหมดจะยินดี . . . . . . . "นึกถึงรอยยิ้มของเด็กเล็ก ๆที่ปรากฏบนใบหน้าอ่อนล้าของมิกะฉันต้องเก็บในที่มืดจากยูจังนะ ถ้าฉันบอกเค้า แล้วเค้าจะแนะนำให้เราได้มาที่นี่ด้วยกันแต่ถ้าเขามาที่นี่ ฉันไม่อยากเห็นยูจังมีเลือดของเขาดูดโดยแวมไพร์ ผมจะไม่ปล่อยให้ยูชาน มีประสบการณ์ฉันต้องการให้ยูจังจะยิ้มขอเสมอ และพูดสิ่งที่เป็นใบ้เหมือนเขาจะเอาชนะแวมไพร์พวกนั้นถ้าเขาไม่ถ้า ยูจัง ไม่ค่อยพูด และยิ้ม . . . . . . ." ผมหวังว่าผมจะทำให้ดีที่สุด ถ้ามันเป็นอย่างนั้น . . . . . . . "มิกะ เปล่งเสียงออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม ถือส่วนแบ่งของผลไม้ที่เขาพบในเด็ก และเขาทิ้ง ferid ของอสังหาริมทรัพย์กลับไปในตึกที่พวกเขาอยู่ ยูจังกำลังรออยู่ด้านนอก แขนพับ กลับไปที่ผนัง กีฬาดูกังวลแปลกๆ เขาก็รออยู่ที่นั่นตลอดเวลาไม่ใช่เหรอเขาสังเกตเห็นเขาเขายิ้ม