In conclusion, the present study sh

In conclusion, the present study showed the prevalence of aspirin resistance is 0.6% and the prevalence of aspirin semi-responsiveness is 12.7%. The risk factor for aspirin resistance is older age. No association between duration and aspirin dosage with aspirin resistance. However, aspirin resistance in the laboratory testing may be associated with increased atherothrombosis. Presently, there is not enough evidence showing that increase aspirin dosage or switching to another antiplatelet with different mechanism have clinical benefit. These options should be based on clinical judgement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการสรุป ศึกษาพบความชุกของความต้านทานแอสไพรินเป็น 0.6% และอัตราความชุกของแอสไพรินกึ่งสนองเป็น 12.7% ปัจจัยเสี่ยงสำหรับต้านทานแอสไพรินมีอายุเก่ากว่า ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาการและแอสไพรินยามีความต้านทานแอสไพริน อย่างไรก็ตาม ความต้านทานแอสไพรินในการทดสอบห้องปฏิบัติการอาจเกี่ยวข้องกับ atherothrombosis เพิ่มขึ้น ปัจจุบัน ไม่มีหลักฐานพอแสดงที่เพิ่มยาแอสไพริน หรือ antiplatelet อื่นสลับ ด้วยกลไกต่าง ๆ ได้รับประโยชน์ทางคลินิก ตัวเลือกเหล่านี้ควรจะใช้ในการตัดสินทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยสรุปการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นความชุกของความต้านทานยาแอสไพรินเป็น 0.6% และความชุกของแอสไพรินกึ่งการตอบสนองที่เป็น 12.7% ปัจจัยเสี่ยงสำหรับความต้านทานยาแอสไพรินเป็นอายุแก่กว่า ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาและปริมาณที่มีความต้านทานต่อยาแอสไพรินยาแอสไพริน อย่างไรก็ตามต้านทานยาแอสไพรินในการทดสอบในห้องปฏิบัติการอาจจะเกี่ยวข้องกับโรคไขมันเพิ่มขึ้น ปัจจุบันไม่มีหลักฐานเพียงพอที่แสดงให้เห็นว่าปริมาณที่เพิ่มขึ้นของยาแอสไพรินหรือเปลี่ยนไปใช้ยาต้านเกล็ดเลือดอีกด้วยกลไกที่แตกต่างกันได้รับประโยชน์ทางคลินิก ตัวเลือกเหล่านี้ควรจะขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการศึกษาครั้งนี้พบว่า ความชุกของแอสไพรินต้านทานเป็น 0.6% และความชุกของแอสไพรินกึ่งการตอบสนองเป็น 12.7 % ปัจจัยเสี่ยงการต้านทานคือ อายุมากขึ้น ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระยะเวลาและแอสไพริน ยาที่มีแอสไพริน ความต้านทาน อย่างไรก็ตาม การต่อต้านในการทดสอบในห้องปฏิบัติการอาจจะเกี่ยวข้องกับการเพิ่ม atherothrombosis . ปัจจุบันไม่มีหลักฐานเพียงพอที่แสดงให้เห็นว่าเพิ่มปริมาณแอสไพรินหรือเปลี่ยนไปทีอื่น ด้วยกลไกที่แตกต่างกันได้รับประโยชน์ทางคลินิก ตัวเลือกเหล่านี้ควรอยู่บนพื้นฐานการตัดสินทางคลินิก