The labour marketASEAN Member State

The labour market
ASEAN Member States differ markedly in terms
of labour supply, skills, wages, and productivity
(Table 1-4). The labour force varies widely from
186,000 in Brunei Darussalam to 118.2 million
in Indonesia. With respect to skills, most countries
have high literacy rates among the working-age
population. However, enrolment in technical
and vocational education and training (TVET)
programmes remains inadequate while increasing
the relevance of higher education is a challenge in
many countries.
Productivity (the value added per worker)
varies greatly and correlates with the skills of the
workforce (see Chapters 4 and 5). Annual output
per worker in Thailand, for example, is nearly four
times the level in Cambodia. Disparities are also
marked when it comes to wages. For instance, a
worker in Malaysia earns, on average, more than
three times the monthly salary of an Indonesian
worker. These differences partly explain patterns of
regional labour migration (see Chapter 6).
The region’s labour market also has pronounced
gender disparities. Between 2010 and 2013 labour
force participation rates remained steady at slightly
more than 70 per cent (Annex F, Table F1-2).
However, the rate for women was around 59 per
cent, while that for men was about 82 per cent.17 In Malaysia and Indonesia, the gender gap exceeds 30
percentage points. Gender gap in wages is also stark.
On average, women in Cambodia and Singapore,
for instance, earn about one-quarter less than men
(Annex F, Table F1-8). Moreover, as indicated in
the next section, women in ASEAN are also at a
disadvantage in securing decent employment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลาดแรงงานรัฐสมาชิกอาเซียนแตกต่างอย่างเด่นชัดในจัดหาแรงงาน ทักษะ ค่าจ้าง และผลผลิต(ตาราง 1-4) แรงงานแตกต่างกันจาก186,000 ในบรูไนดารุสซาลามเพื่อ 118.2 ล้านบาทในอินโดนีเซีย กับทักษะ ประเทศส่วนใหญ่มีราคาสูงสามารถในวัยทำงานประชากร อย่างไรก็ตาม การเล่าเรียนในทางด้านเทคนิคและอาชีวศึกษาและการฝึกอบรม (TVET)โปรแกรมยังคงไม่เพียงพอในขณะที่เพิ่มขึ้นความสำคัญของการศึกษาเป็นสิ่งที่ท้าทายในหลายประเทศผลผลิต (มูลค่าเพิ่มต่อผู้ปฏิบัติงาน)แตกต่างกันอย่างมาก และคู่กับทักษะของการแรงงาน (ดูบทที่ 4 และ 5) ผลผลิตประจำปีต่อผู้ปฏิบัติงานในประเทศไทย ตัวอย่าง มีเกือบสี่เวลาระดับในกัมพูชา มีความแตกต่างทำเครื่องหมายเมื่อมันมาถึงค่าจ้าง ตัวอย่าง การผู้ปฏิบัติงานในมาเลเซีย เฉลี่ย เล่มมากกว่าสามเวลาเดือนของที่อินโดนีเซียผู้ปฏิบัติงาน ความแตกต่างเหล่านี้บางส่วนอธิบายรูปแบบของแรงระดับภูมิภาค (ดูบทที่ 6)ตลาดแรงงานในภูมิภาคนี้ยังมีการออกเสียงความแตกต่างของเพศ ระหว่างแรงงานปี 2553 และ 2013ราคาพิเศษเข้าร่วมกองทัพยังคง steady ที่เล็กน้อยมากกว่า 70 ร้อย (แอนเน็กซ์ F, F1-2 ตาราง)อย่างไรก็ตาม อัตราสำหรับผู้หญิงมีประมาณ 59 ต่อร้อยละ ในขณะที่ผู้ชายมีประมาณ 82 ต่อ cent.17 ในมาเลเซียและอินโดนีเซีย ช่องว่างเพศเกิน 30จุด เพศมีช่องว่างในค่าจ้างก็สิ้นเชิงค่าเฉลี่ย สตรีในกัมพูชาและสิงคโปร์ตัวอย่าง ได้รับเกี่ยวกับหนึ่งมาสน้อยกว่าผู้ชาย(แอนเน็กซ์ F ตาราง F1-8) นอกจากนี้ ตามที่ระบุในส่วนถัดไป สตรีในอาเซียนยังมีข้อเสียเปรียบในการทำงานที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลาดแรงงาน
ประเทศสมาชิกอาเซียนที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดในแง่
ของอุปทานแรงงานทักษะค่าจ้างและการผลิต
(ตารางที่ 1-4) กำลังแรงงานที่แตกต่างกันไปอย่างกว้างขวางจาก
186,000 ในบรูไนดารุสซาลามเพื่อ 118,200,000
ในอินโดนีเซีย ด้วยความเคารพต่อทักษะประเทศส่วนใหญ่
มีอัตราการรู้หนังสือสูงในหมู่วัยทำงาน
ของประชากร อย่างไรก็ตามการลงทะเบียนในทางเทคนิค
และอาชีวศึกษาการศึกษาและการฝึกอบรม (TVET)
โปรแกรมยังคงไม่เพียงพอในขณะที่เพิ่ม
ความเกี่ยวข้องของการศึกษาที่สูงขึ้นเป็นความท้าทายใน
หลายประเทศ.
ผลผลิต (มูลค่าเพิ่มต่อคนงาน)
จะแตกต่างกันอย่างมากและมีความสัมพันธ์กับทักษะของ
แรงงาน (ดู บทที่ 4 และ 5) ส่งออกปี
ต่อผู้ปฏิบัติงานในประเทศไทยเช่นเป็นเกือบสี่
ครั้งระดับในประเทศกัมพูชา ความแตกต่างนอกจากนี้ยังมี
การทำเครื่องหมายเมื่อมันมาถึงค่าจ้าง ยกตัวอย่างเช่น
คนงานในประเทศมาเลเซียมีรายได้โดยเฉลี่ยมากกว่า
สามเท่าของเงินเดือนอินโดนีเซีย
ปฏิบัติงาน แตกต่างเหล่านี้ส่วนหนึ่งอธิบายรูปแบบของการ
เคลื่อนย้ายแรงงานในระดับภูมิภาค (ดูบทที่ 6).
ตลาดแรงงานในภูมิภาคยังออกเสียง
ไม่เสมอภาคทางเพศ ระหว่าง 2010 และ 2013 แรงงาน
อัตราการมีส่วนร่วมแรงยังคงทรงตัวที่เล็กน้อย
มากขึ้นกว่าร้อยละ 70 (ภาคผนวก F ตาราง F1-2).
อย่างไรก็ตามอัตราสำหรับผู้หญิงเป็นรอบต่อ 59
เปอร์เซ็นต์ในขณะที่สำหรับผู้ชายที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 82 ต่อ cent.17 ในประเทศมาเลเซียและอินโดนีเซียช่องว่างทางเพศสูงกว่า 30
คะแนนร้อยละ ช่องว่างทางเพศในค่าจ้างยังเป็นสิ้นเชิง.
โดยเฉลี่ยผู้หญิงในประเทศกัมพูชาและสิงคโปร์
เช่นได้รับประมาณหนึ่งในสี่น้อยกว่าผู้ชาย
(ภาคผนวก F ตาราง F1-8) นอกจากนี้ตามที่ระบุไว้ใน
ส่วนถัดไปผู้หญิงในอาเซียนยังมีความ
เสียเปรียบในการรักษาความปลอดภัยการจ้างงานที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงงานตลาด
ประเทศสมาชิกอาเซียนแตกต่างอย่างเด่นชัดในแง่
ของอุปทานแรงงานทักษะ ค่าจ้าง และการเพิ่มผลผลิต
( ตารางที่ 2 ) แรงงานที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางจาก 186 , 000 ในบรูไนดารุสซาลามให้หอหล่อเย็น

) ในอินโดนีเซีย ด้วยความเคารพในฝีมือ ประเทศส่วนใหญ่มีอัตราการรู้หนังสือสูงระหว่าง

ทำงานอายุประชากร อย่างไรก็ตาม การลงทะเบียนในทางเทคนิค
และอาชีวศึกษาและฝึกอบรม ( TVET )
โปรแกรมยังคงไม่เพียงพอในขณะที่เพิ่ม
ความเกี่ยวข้องของอุดมศึกษาคือ ความท้าทายใน

หลายประเทศ ผลผลิต ( มูลค่าเพิ่มต่อแรงงานและ )
แตกต่างกันอย่างมาก มีความสัมพันธ์กับทักษะของ
แรงงาน ( ดูบทที่ 4 และ 5 ) ปีผลผลิต
ต่อแรงงานในประเทศไทย เช่น เกือบสี่
ครั้งระดับในกัมพูชา ความไม่เสมอภาคยังมี
เครื่องหมายเมื่อมันมาถึงการจ้างสำหรับอินสแตนซ์ คนงานในมาเลเซีย
มีรายได้โดยเฉลี่ยมากกว่า
3 เท่าของเงินเดือนคนงานชาวอินโดนิเชีย

ความแตกต่างเหล่านี้บางส่วนอธิบายรูปแบบของ
การอพยพแรงงานภูมิภาค ( ดูบทที่ 6 ) .
ตลาดแรงงานของภูมิภาคยังออกเสียง
ความแตกต่างทางเพศ ระหว่าง พ.ศ. 2556 อัตราการมีส่วนร่วมในแรงงาน

ยังคงทรงตัวที่เล็กน้อยกว่าร้อยละ 70 ( ภาคผนวก F ,ตาราง f1-2 ) .
แต่อัตราสำหรับผู้หญิงอายุประมาณ 59 /
เปอร์เซ็นต์ , ในขณะที่สำหรับผู้ชายประมาณ 82 ต่อ cent.17 ในมาเลเซียและอินโดนีเซีย ช่องว่างทางเพศเกิน 30
คะแนนร้อยละ . ช่องว่างทางเพศในค่าจ้างยังเป็นสตาร์ค .
เฉลี่ย ผู้หญิงในประเทศกัมพูชาและสิงคโปร์
ตัวอย่าง มีรายได้ประมาณหนึ่งในสี่น้อยกว่าผู้ชาย
( ภาคผนวก F , โต๊ะ f1-8 ) นอกจากนี้ ตามที่ระบุใน
ส่วนถัดไปผู้หญิงในอาเซียนยังเป็นข้อเสียในการรักษาความปลอดภัยการจ้างงานดี
.