She had always been quiet and wistf

She had always been quiet and wistful, and now she became much more so. Her sisters asked her what she had seen on her first visit up to the surface, but she would not tell them a thing.

Many evenings and many mornings she revisited the spot where she had left the Prince. She saw the fruit in the garden ripened and harvested, and she saw the snow on the high mountain melted away, but she did not see the Prince, so each time she came home sadder than she had left. It was her one consolation to sit in her little garden and throw her arms about the beautiful marble statue that looked so much like the Prince. But she took no care of her flowers now. They overgrew the paths until the place was a wilderness, and their long stalks and leaves became so entangled in the branches of the tree that it cast a gloomy shade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอจะได้เงียบ และ wistful และตอนนี้ เธอกลายเป็นมากเพื่อให้ น้องสาวของเธอถามเธอว่าเธอได้เห็นเธอเดินถึงผิวบน แต่เธอจะบอกสิ่งในยามเย็นและเป่าหลายเธอ revisited จุดที่เธอได้ทิ้งเจ้าชาย เธอเห็นผลไม้ในสวนสุก และเก็บ เกี่ยว และเธอเห็นหิมะบนภูเขาสูงละลาย แต่เธอไม่ได้เห็นเจ้าชาย ดังนั้นทุกครั้งที่เธอมา บ้าน sadder กว่าเธอได้จากไป ก็ปลอบโยนเธอหนึ่งนั่งอยู่ในสวนเล็ก ๆ ของเธอ และโยนแขนของเธอเกี่ยวกับรูปปั้นหินอ่อนสวยงามมองมากเช่นเจ้าชาย แต่เธอเอาไม่ดูแลดอกไม้ของเธอตอนนี้ พวกเขา overgrew เส้นทาง จนไม่มีป่า stalks ยาวและใบของพวกเขากลายเป็นดังนั้นเกี่ยวสาขาของต้นไม้ที่ทอดเงาที่มืดมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเคยเงียบสงบและโหยหาและตอนนี้เธอกลายเป็นมากขึ้นดังนั้น น้องสาวของเธอถามเธอว่าเธอได้เห็นในครั้งแรกของเธอขึ้นไปยังพื้นผิว แต่เธอจะไม่บอกพวกเขาสิ่งที่. ตอนเย็นและตอนเช้าหลายคนหลายคนที่เธอมาเยือนจุดที่เธอได้ทิ้งเจ้าชายที่ เธอเห็นผลไม้ในสวนสุกและเก็บเกี่ยวและเธอเห็นหิมะบนภูเขาสูงละลายออกไป แต่เธอไม่ได้เห็นเจ้าชายดังนั้นทุกครั้งที่เธอกลับบ้านเศร้ากว่าที่เธอทิ้ง มันเป็นหนึ่งปลอบใจของเธอที่จะนั่งในสวนเล็ก ๆ ของเธอและโยนแขนของเธอเกี่ยวกับรูปปั้นหินอ่อนที่สวยงามที่มองมากเช่นเจ้าชาย แต่เธอเอาดูแลของดอกไม้ของเธอในขณะนี้ พวกเขา overgrew เส้นทางจนสถานที่ที่เป็นถิ่นทุรกันดารและก้านใบยาวและกลายเป็นทอดในสาขาของต้นไม้ที่มันยังเหวี่ยงสีมืดมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอมักเป็นคนเงียบๆ และโหยหา และตอนนี้เธอได้กลายเป็นมากขึ้นดังนั้น น้องสาวของเธอ ถามเธอว่าเธอได้เห็นในการเข้าชมครั้งแรกของเธอขึ้นสู่พื้นผิว แต่เธอจะไม่บอกพวกเขาเรื่อง

หลายเย็นและทุกๆ เช้าเธอมาจุดที่เธอเคยทิ้งเจ้าชาย เธอเห็นผลไม้ในสวนสุกและการเก็บเกี่ยว เธอเห็นหิมะบนยอดเขาสูงละลายออกไปแต่เธอไม่เห็นเจ้าชาย ดังนั้นทุกครั้งที่เธอกลับบ้านเศร้ากว่าที่เธอเหลืออยู่ มันทำให้เธอต้องนั่งอยู่ในสวนเล็ก ๆน้อย ๆของเธอและโยนอาวุธของเธอเกี่ยวกับหินอ่อนสวยงาม รูปปั้นที่ดูมากเหมือนเจ้าชาย แต่เธอไม่แลดอกไม้เธอตอนนี้ พวกเขากริยาช่องที่ 2 ของ overgrow เส้นทางจนถึงสถานที่เป็นป่าและ ดอกยาวของพวกเขาและใบก็ตกอยู่ในกิ่งก้านของต้นไม้ที่ทอดเป็นเงาทะมึน