3.4. Soil water content, temperatur

3.4. Soil water content, temperature and pH
In the top soil layer (0–0.2 m), soil water content (SWC) in the B treatment was higher than the M treatment at 0 DAS and 40 DAS in 2009 and 2010, but was significantly lower than the M treatment from 40 to 130 DAS (Fig. 2, 0–0.2 m). In 2009, SWC in the B treatment was higher than the M treatment, but not significant in the 0.2–1.0 m soil layer. However, SWC in the B treatment was significantly lower than the M treatment in 2010 (Fig. 2, 0.2–1.0 m). The changing situation of SWC in the 0–1.0 m soil layer in 2009 was the same as the 0.2–1.0 m soil layer in 2010. In the 0–2.0 m soil layer, SWC in the B treatment was significantly lower than the M treatment in both years, more so in 2010 (Fig. 2, 0–2.0 m). Average soil temperature in the M treatment was higher than
in the B treatment in both years, but there was no significant difference between them. Soil pH did not differ between treatments early in the growing season, but in later growth periods, soil pH was significantly lower in the M treatment than the B treatment
(Fig. 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4. ดินน้ำ อุณหภูมิ และค่า pHในชั้นของดินบน (0-0.2 m), ดินน้ำเนื้อหา (SWC) ในการบำบัดรักษา B สูงกว่าการรักษา M 0 DAS และ 40 DAS ในปี 2009 และ 2010 แต่ต่ำกว่ารักษา M 40 จะ 130 ดัส (2 Fig., 0-0.2 m) ในปี 2552, SWC ในรักษา B สูงกว่าการรักษา M แต่ไม่สำคัญใน 0.2 – 1.0 เมตรดินชั้น อย่างไรก็ตาม SWC ในรักษา B ต่ำกว่าการรักษา M ใน 2010 (2 Fig., 0.2 – 1.0 เมตร) สถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของ SWC ใน 0 – 1.0 เมตรดินชั้นในได้เหมือนกับ 0.2 – 1.0 เมตรดินชั้นใน 2010 ใน 0 – 2.0 เมตรดินชั้น SWC ในรักษา B ถูกมากต่ำกว่ารักษา M ในทั้งปี มากกว่าดังนั้นในปี 2553 (2 Fig., 0 – 2.0 เมตร) อุณหภูมิโดยเฉลี่ยของดินในการบำบัดรักษา M สูงกว่าใน B การ รักษาทั้งปี แต่มีได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง ค่า pH ของดินได้ไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษาในช่วงต้นฤดูกาลเติบโต แต่ในรอบระยะเวลาการเจริญเติบโตในภายหลัง ค่า pH ของดินต่ำในการบำบัดรักษา M กว่ารักษา B(Fig. 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 ดินปริมาณน้ำอุณหภูมิและพีเอช
ในชั้นดินชั้นบน (0-0.2 เมตร) ปริมาณน้ำในดิน (SWC) ในการรักษา B สูงกว่าการรักษา M ที่ 0 DAS DAS และ 40 ในปี 2009 และปี 2010 แต่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ กว่าการรักษา M 40-130 DAS (รูป. 2 0-0.2 เมตร) ในปี 2009 ในการรักษา SWC B สูงกว่าการรักษา M แต่ไม่ได้มีนัยสำคัญใน 0.2-1.0 เมตรชั้นดิน อย่างไรก็ตามในการรักษา SWC B อย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าการรักษา M ในปี 2010 (รูปที่. 2 0.2-1.0 เมตร) สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของ SWC ใน 0-1.0 เมตรชั้นดินในปี 2009 เป็นเช่นเดียวกับ 0.2-1.0 เมตรชั้นดินในปี 2010 ใน 0-2.0 เมตรชั้นดิน SWC B ในการรักษาอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าการรักษา M ทั้งในปีที่ผ่านมามากขึ้นดังนั้นในปี 2010 (รูปที่. 2 0-2.0 เมตร) อุณหภูมิเฉลี่ยในดินรักษา M สูงกว่า
ในการรักษา B ทั้งปี แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างพวกเขา ค่า pH ของดินไม่แตกต่างกันระหว่างการรักษาในช่วงต้นฤดูการเจริญเติบโต แต่ในระยะเวลาการเจริญเติบโตต่อมาค่า pH ของดินที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการรักษา M กว่าการรักษา B
(รูปที่. 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 . น้ำในดิน อุณหภูมิ และ pH
ในชั้นหน้าดิน ( 0 - 0.2 เมตร ดิน ปริมาณน้ำ ( SWC ) ในการรักษาสูงกว่าเมตร การรักษาที่ 0 ดาสและ 40 วันหลัง ในปี 2009 และ 2010 แต่ลดลงกว่า 40 เมตร การรักษา จาก 130 ดาส ( รูปที่ 2 0 - 0.2 M ) ใน 2009 , swc ใน B รักษาสูงกว่าเมตร การรักษา แต่ไม่มีความแตกต่างใน 0.2 – 1.0 เมตร ดินชั้นล่างอย่างไรก็ตาม , swc ใน B การรักษาลดลงกว่า M รักษาใน 2010 ( รูปที่ 2 , 0.2 - 1.0 เมตร ) สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงของ SWC ใน 0 – 1.0 เมตร ดินใน 2009 เช่นเดียวกับ 0.2 – 1.0 เมตร ดินใน 2010 ใน 0 – 2.0 เมตร ดิน ชั้น B SWC ในการรักษาลดลงกว่าเมตร การรักษาทั้ง 2 ปี ดังนั้น ในปี 2553 ( รูปที่ 2 , 0 - 2 เมตร )อุณหภูมิของดินเฉลี่ยในการรักษาสูงกว่า M
ใน B การรักษาทั้ง 2 ปี แต่ไม่มีความแตกต่างระหว่างพวกเขา ดินไม่แตกต่างระหว่างการรักษาในช่วงต้นฤดูปลูก แต่ในช่วงเวลาการเจริญเติบโตต่อมา ดิน pH ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการรักษามากกว่าการรักษา
M B ( รูปที่ 3 )