The degree of protection, in terms

The degree of protection, in terms of the percentage reduction in
the number of disease lesions, is displayed in Table 1. No significant
difference (p < 0.05) was detected between the B. subtilis HK-CSM-
1 and ITA treatments. The TSB control also displayed a protective
effect (p < 0.05) compared with the control, but lower than that of
B. subtilis HK-CSM-1.

Anthracnose infection processes can be divided into two stages,
referred to initially as biotrophs and later switching to necrotrophs.
The first biotrophic stage involves spore germination and the
formation of an appressorium, then penetration into plant tissues
by a thin penetration peg. In the second necrotrophic stage, the
invaded hypha is developed in the plant tissues, resulting in death
and collapse to form a sunken area [10,11]. To verify the attenuation
of disease symptoms, we also surveyed the differences in size
of anthracnose lesions. Interestingly, as displayed in Table 1,
treatment with B. subtilis HK-CSM-1 was not significantly different
from the control in terms of lesion size (area). However, the disease
severity was significantly reduced in plants treated with
B. subtilis HK-CSM-1 compared with the controls. This suggests
that B. subtilis was able to inhibit virulence at the penetration
stage, but not at the tissue invasion stage. This implies that
treatment during the penetration stage is critical in protecting
against anthracnose.

Lastly, we investigated the area of the lesions as a percentage of
the total leaf area, which is equivalent to disease severity. As shown
in Fig. 3 and Table 1, there was no significant difference in the
control of anthracnose between B. subtilis HK-CSM-1 and ITA
(p < 0.01). Furthermore, the percentage of leaf area covered by
lesions indicated significant linear correlation (r ¼ 0.95038,
p < 0.05) with the number of lesions. This again suggests that the
penetration stage is critical in the effective control of anthracnose
in ginseng. These observations also confirm the veracity of visual
assessments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับของการป้องกัน ในแง่ของการลดเปอร์เซ็นต์ในจำนวนโรคได้ แสดงในตารางที่ 1 ไม่สำคัญความแตกต่าง (p < 0.05) พบระหว่าง subtilis เกิด HK-ร่วม -1 และรักษาตะกะอิตะ ควบคุม TSB ยังแสดงการป้องกันผล (p < 0.05) เมื่อเปรียบเทียบ กับตัว ควบคุม แต่ต่ำกว่าที่เกิด subtilis HK-ร่วม-1กระบวนการติดเชื้อ anthracnose สามารถแบ่งตามขั้นตอนที่สองเรียกว่าเริ่มเป็น biotrophs และสลับหลังไป necrotrophsขั้นตอน biotrophic แรกเกี่ยวข้องกับการงอกของสปอร์ และการก่อตัวของการ appressorium แล้วเจาะเข้าไปในเนื้อเยื่อพืชโดยตรึงบางเจาะ ในระยะที่สองของ necrotrophic การบุก hypha พัฒนาในเนื้อเยื่อพืช การเกิดตายและยุบไปตั้งจม [10,11] การตรวจสอบที่มีความยาวอาการโรค เรายังสำรวจความแตกต่างในขนาดของ anthracnose ได้ เรื่องน่าสนใจ ตามที่แสดงในตารางที่ 1รักษา ด้วยเกิด subtilis HK-ร่วม-1 ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากการควบคุมในแง่ของขนาดแผล (ที่ตั้ง) อย่างไรก็ตาม โรคความรุนแรงถูกลดในพืชรักษาด้วยเกิด subtilis HK-ร่วม-1 เปรียบเทียบกับตัวควบคุม นี้แนะนำsubtilis ที่เกิดก็สามารถยับยั้ง virulence ที่ปรีชาขั้นตอน แต่ไม่ได้อยู่ ที่ขั้นตอนการรุกรานเนื้อเยื่อ นี้หมายถึงการที่รักษาในระหว่างขั้นตอนการเจาะมีความสำคัญในการปกป้องกับ anthracnoseสุดท้าย เราตรวจสอบพื้นที่ได้เป็นเปอร์เซ็นต์ของรวมพื้นที่ ซึ่งจะเท่ากับความรุนแรงของโรค แสดงในตารางที่ 1 และ Fig. 3 มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการควบคุม anthracnose subtilis เกิด HK-ร่วม-1 และตะกะอิตะ(p < 0.01) นอกจากนี้ เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ใบครอบคลุมด้วยได้ระบุความสัมพันธ์เชิงเส้นอย่างมีนัยสำคัญ (r ¼ 0.95038p < 0.05) มีจำนวนได้ นี้อีกแนะนำที่ขั้นตอนการเจาะมีความสำคัญในการควบคุมมีประสิทธิภาพ anthracnoseในโสม ข้อสังเกตเหล่านี้ยืนยัน veracity ของ visualประเมินผลการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับของการป้องกันในแง่ของการลดลงเป็นเปอร์เซ็นต์ใน
จำนวนของแผลโรคที่จะแสดงใน 1 ตารางที่ไม่มีนัยสำคัญ
ที่แตกต่างกัน (p <0.05) ที่ตรวจพบระหว่าง B. subtilis HK-CSM-
1 และการรักษา ITA ควบคุม TSB ยังแสดงการป้องกัน
ผลกระทบ (p <0.05) เมื่อเทียบกับการควบคุม แต่ต่ำกว่าที่ของ
บี subtilis HK-CSM-1. กระบวนการการติดเชื้อแอนแทรกโนสามารถแบ่งออกเป็นสองขั้นตอนเรียกว่าครั้งแรกเป็น biotrophs และต่อมาเปลี่ยนไป necrotrophs. เวที biotrophic แรกที่เกี่ยวข้องกับการงอกของสปอร์และการก่อตัวของ appressorium แล้วเจาะเข้าไปในเนื้อเยื่อพืชโดยบาง หมุดเจาะ ในขั้นตอน necrotrophic สองhypha บุกมีการพัฒนาในเนื้อเยื่อพืชทำให้เกิดการตายและยุบในรูปแบบพื้นที่จม [10,11] การตรวจสอบการลดทอนอาการของโรคเรายังสำรวจความแตกต่างในขนาดของรอยโรคแอนแทรกโน ที่น่าสนใจตามที่แสดงในตารางที่ 1 การรักษาด้วย B. subtilis HK-CSM-1 ก็ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากการควบคุมในแง่ของขนาดแผล (พื้นที่) อย่างไรก็ตามโรคความรุนแรงลดลงอย่างมีนัยสำคัญในพืชรับการรักษาด้วยB. subtilis HK-CSM-1 เมื่อเทียบกับการควบคุม นี้แสดงให้เห็นว่า B. subtilis ก็สามารถที่จะยับยั้งความรุนแรงที่เจาะขั้นตอน แต่ไม่ได้อยู่ในขั้นตอนการบุกรุกเนื้อเยื่อ นี่ก็หมายความว่าการรักษาในระหว่างขั้นตอนการเจาะเป็นสิ่งสำคัญในการปกป้องกับแอนแทรกโน. สุดท้ายเราตรวจสอบพื้นที่ของรอยโรคเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ใบรวมซึ่งเทียบเท่ากับความรุนแรงของโรค ดังแสดงในรูปที่ 3 และตารางที่ 1 พบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการควบคุมของโรคแอนระหว่าง B. subtilis HK-CSM-1 และ ITA (p <0.01) นอกจากนี้ร้อยละของพื้นที่ใบปกคลุมด้วยแผลชี้ให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเส้นอย่างมีนัยสำคัญ (R ¼ 0.95038, p <0.05) กับจำนวนของแผล ครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าขั้นตอนการเจาะเป็นสิ่งสำคัญในการควบคุมที่มีประสิทธิภาพของแอนในโสม ข้อสังเกตเหล่านี้ยังยืนยันความจริงของภาพการประเมินผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระดับของการป้องกันในแง่ของเปอร์เซ็นต์การลด
จำนวนโรคแผล แสดงในตารางที่ 1
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ที่ตรวจพบระหว่าง B . subtilis hk-csm อิอิ -
1 และการรักษา การควบคุม TSB ยังแสดงผลป้องกัน
( p < 0.05 ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม แต่ต่ำกว่าที่ของ B . subtilis hk-csm-1
.

กระบวนการการติดเชื้อของโรคสามารถแบ่งออกเป็นสองขั้นตอน ,
เรียกว่าตอนแรกเป็น biotrophs และต่อมาเปลี่ยน necrotrophs .
เวที biotrophic แรกเกี่ยวข้องกับการงอกของสปอร์และ
การพัฒนาของ appressorium แล้วสอดใส่เข้าไปในเนื้อเยื่อพืช
โดยหมุดเจาะบาง ในขั้นตอน necrotrophic ที่สอง
บุกไฮฟาถูกพัฒนาในเนื้อเยื่อพืชผลในการตาย
และยุบในรูปแบบพื้นที่จมอยู่ใต้น้ำ [ 10,11 ] เพื่อตรวจสอบการ
อาการของโรคที่เรายังสำรวจความแตกต่างในขนาด
มิลลิลิตร รอยโรค ทั้งนี้ ตามที่แสดงในตารางที่ 1
รักษากับ B . subtilis hk-csm-1 ไม่แตกต่างกัน
จากการควบคุมในแง่ของขนาดแผล ( พื้นที่ ) อย่างไรก็ตาม โรค
ความรุนแรงลดลงอย่างมากในพืชถือว่า
Bชุด hk-csm-1 เมื่อเทียบกับการควบคุม . แสดงว่า
ที่ B . subtilis สามารถยับยั้งความรุนแรงที่เจาะ
เวที แต่ไม่ได้อยู่ที่เยื่อบุกเวที นี้แสดงถึงการรักษาที่
ในระหว่างการเจาะขั้นตอนที่สำคัญในการปกป้องต่อโรคแอนแทรคโนส


สุดท้ายเราตรวจสอบพื้นที่ของแผลเป็นเปอร์เซ็นต์ของ
พื้นที่ใบรวมซึ่งเทียบเท่ากับความรุนแรงของโรค ดังแสดงในรูปที่ 3
และตารางที่ 1 ไม่มีความแตกต่างระหว่างการควบคุมโรคแอนแทรคโนส
B . subtilis และ hk-csm-1 อิอิ
( P < 0.01 ) นอกจากนี้ ร้อยละของพื้นที่ปกคลุมด้วยใบไม้
รอยโรคพบสหสัมพันธ์เชิงเส้นอย่างมีนัยสำคัญ ( r ¼ 0.95038
, P < 0.05 ) กับจำนวนของรอยโรค นี้แสดงให้เห็นว่า
อีกครั้งขั้นตอนการเจาะเป็นสิ่งสำคัญในการควบคุมโรคแอนแทรคโนส
ที่มีในโสม ข้อสังเกตเหล่านี้ยังยืนยันคำพูดของการประเมินภาพ