The italicized words here are diffe

The italicized words here are different from the other lexical categories that we have seen so
far. They introduce a complement clause, marked above by the square brackets, and may be
sensitive to the tense of that clause. A tensed clause is known as a ‘finite’ clause, as opposed to
an infinitive. For example, that and if introduce or combine with a tensed sentence (present or
past tense), whereas for requires an infinitival clause marked with to. We cannot disturb these
relationships:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำเอียงนี่จะแตกต่างจากจากคำใกล้เคียงประเภทอื่น ๆ ที่เราได้เห็นนั้นห่างไกล พวกเขาแนะนำอนุประโยคเสริม ถูกทำเครื่องหมายวงเล็บเหลี่ยม ข้าง และอาจจะความไวต่อความเครียดของอนุประโยคที่ ส่วนคำสั่ง tensed เรียกว่าอนุประโยค 'จำกัด' ถึงเป็น infinitive ตัวอย่างเช่น ที่ และถ้าแนะนำ หรือรวมกับประโยค tensed (ปัจจุบัน หรืออดีตกาล), ในขณะที่สำหรับต้องใช้คำสั่ง infinitival ที่มีเครื่องหมายเพื่อ เราไม่รบกวนเหล่านี้ความสัมพันธ์:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำเอียงที่นี่แตกต่างจากประเภทคำศัพท์อื่น ๆ ที่เราได้เห็นเพื่อให้
ห่างไกล พวกเขาแนะนำประโยคสมบูรณ์ไว้ข้างต้นโดยวงเล็บและอาจจะมี
ความไวต่อความตึงเครียดในข้อที่ว่า ประโยคเกร็งเป็นที่รู้จักกันเป็นประโยค 'แน่นอน' เมื่อเทียบกับ
infinitive ยกตัวอย่างเช่นว่าและถ้าแนะนำหรือรวมกับประโยค tensed (ปัจจุบันหรือ
อดีต) ในขณะที่สำหรับต้องมีข้อ infinitival ทำเครื่องหมายด้วยการ เราไม่สามารถรบกวนเหล่านี้
ความสัมพันธ์:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยตัวเอียง คำที่นี่จะแตกต่างจากอื่น ๆ คำศัพท์ ประเภทที่เราได้เห็นดังนั้นไกล พวกเขาแนะนำเสริมข้อไว้ข้างบนโดยวงเล็บสี่เหลี่ยม และอาจจะไวต่อการตึงของข้อที่ เป็นเกร็งข้อเรียกว่า " จำกัด " ข้อ เป็นนอกคอกเป็น infinitive ยกตัวอย่าง เช่น ถ้าแนะนำหรือรวมกับประโยค ( ปัจจุบัน หรือเครียดอดีต ) ในขณะที่ต้องมีข้อ infinitival ที่มีเครื่องหมาย . เราไม่สามารถรบกวนเหล่านี้ความสัมพันธ์ :